วิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #110 : ปกรณัมเทพประยุทธ์ (Dunya-Anima & Pray)

ปกรณัมเทพประยุทธ์ (Dunya-Anima & Pray)
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=954823

นิยายโรแมนติกแฟนตาซี เรื่อง ปกรณัมเทพประยุทธ์ (Dunya-Anima & Pray) ของ Hiyu maru Love Kuma น่าจะเป็นนิยายเรื่องยาวอีกเรื่องที่ขณะนี้โพสต์ถึงตอนที่ 16  ซึ่งเป็นเรื่องราวของ ลินด์ สาวน้อยชาวไทยวัย 18 ปี ที่ประสบอุบัติเหตุทางน้ำ  แต่ด้วยความช่วยเหลือของพลังประหลาดทำให้เธอรอดชีวิตมาได้  แต่ต้องมาผจญภัยในอาณาจักรซิมโฟเนีย  ดินแดนเวทมนตร์ในฐานะผู้กอบกู้โลกจากมหาสงครามครั้งใหญ่ตามคำทำนาย

          ในช่วง 16 ตอนแรกนี้น่าจะเรียกว่าเป็นการเกริ่นนำเรื่องด้วยการปูพื้นฐานของผู้อ่านให้เข้าใจเรื่องราวของอาณาจักรซิมโฟเนีย  ดินแดนแห่งเวทมนตร์ไปพร้อมๆ กับลินด์ที่เธอจึงต้องปรับตัวและเตรียมพร้อมด้วยการเพิ่มศักยภาพของตน  ด้วยการฝึกพลังเวทมนตร์ กับ ปากีรนัม  มเหสีของเจ้าชายแอชเชอร์ องค์ชายลำดับที่ 6 ของอาณาจักรแห่งนี้ และฝึกการต่อสู้ กับ เซซิล ดรากูร อัศวินมังกร  องครักษ์และพ่อบ้านของเจ้าชายแอชเชอร์  

          ความเด่นประการหนึ่งของนวนิยายเรื่องนี้ คือ ผู้เขียนสอดแทรกความโรแมนติกเข้าไปในแนวเรื่องแฟนตาซีสงครามได้อย่างลงตัว  โดยเฉพาะในช่วงต้นของเรื่อง  เพราะตลอดทั้ง 16 ตอนที่ผ่านมา  ผู้อ่านจะสัมผัสได้ถึงอารมณ์รักโรแมนติกที่ดูจะเป็นอารมณ์หลักของเรื่องในช่วงนี้   โดยเฉพาะความรักโรแมนติกมีศูนย์กลางที่ตัวละครคิโยะเป็นสำคัญ  ไม่ว่าจะเป็นความรักของพ่อกำมะลอกับลูกชายระหว่าง เซซิล กับ คิโยะ  ที่ต่างแสดงความรักและความห่วงใยกันให้เห็นโดยตลอด  ความโรแมนติกในความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนสนิท(คิดไม่ซื่อ)ของคิโยะกับยูคง ซึ่งผู้เขียนแอบเขียนในแนว yaoi นิดๆ และ ความโรแมนติกในความ(แอบ)รักระหว่างพี่สาวและน้องชายร่วมโลก ของ ลินด์กับคิโยะ ซึ่งผู้เขียนสามารถพัฒนาให้ผู้อ่านมีส่วนร่วมและเชื่อในความรักที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาได้อย่างสนิทใจ  ขณะเดียวกันยังสามารถสร้างความรู้สึกโศกเศร้าและสะเทือนอารมณ์ต่อความสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักร่วมกันได้เป็นอย่างดี 

          ปัจจัยสำคัญประการหนึ่งที่ทำให้การสร้างอารมณ์โรแมนติกดังกล่าวประสบความสำเร็จ คือ ผู้เขียนสามารถที่จะสร้างตัวละครได้อย่างมีชีวิต  ซึ่งตัวละครแต่ละตัวต่างมีบุคลิกลักษณะเฉพาะที่โดดเด่นและน่าติดตาม  ไม่ว่าจะลินด์ สาวช่างฝันที่ต้องมาอยู่อย่างโดดเดี่ยวในโลกที่ไม่รู้จักท่ามกลางคนแปลกหน้า  คิโยะ หนุ่มน้อยหน้าหวาน น่ารัก ช่างอ้อน ผู้อ่อนแอ  แต่เปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน  ความจริงใจ และความเอื้ออารี  เซซิล  นักรบที่เก่งฉกาจ  มีทักษะของพ่อบ้านที่ดีเยี่ยม  ทั้งยังรัก ห่วง และ หวงคิโยะลูกชายอย่างมาก  ยูคุง  หนุ่มนักเวทผู้เก่งกาจ  ที่มีหน้าที่ดูแลปกป้องคิโยะเพื่อนรักผู้อ่อนแอ    

          ความเด่นอีกประการหนึ่งในเรื่องนี้คือ การสร้างบทสนทนาและบทบรรยาย  ซึ่งผู้เขียนสามารถสร้างทั้งบทบรรยายและบทสนทนาได้อย่างลื่นไหล   น่าติดตาม ขณะเดียวกันบทสนทนาและบทบรรยายนี้ยังช่วยเสริมให้ผู้อ่านได้รู้จักตัวละครและเรื่องราวเพิ่มมากขึ้น  และยังสะท้อนบุคลิกลักษณะ  อุปนิสัยต่างๆ ของตัวละครแต่ละตัวได้อย่างชัดเจนและมีสีสันเพิ่มมากขึ้น  อีกทั้งยังสร้างสมดุลสัดส่วนระหว่างบทสนทนาและบทบรรยายได้    เป็นอย่างดี    แต่น่าเสียดายว่ายังมีคำผิดให้เห็นอยู่เป็นระยะๆ  จึงลดทอนความสมบูรณ์และความถูกต้องของเรื่องลง ไม่ว่าจะเป็นการสะกดคำผิด เช่น  กะพริบตา  เขียนเป็น  กระพริบตา  รับรอง เขียนเป็น  รับลอง  สมดุล เขียนเป็น  สมดุลย์  เปรต เขียนเป็น  เปตร อาวรณ์ เขียนเป็น  อาวร ทะนุถนอม  เขียนเป็น  ถนุถนอม แลบแปลบๆ เขียนเป็น  แลบแปรบๆ ทะเลสาบ เขียนเป็น  ทะเลสาป กฎหมาย เขียนเป็น  กฏหมาย สัญชาตญาณ  เขียนเป็น   สัญชาติญาณ หลงใหล  เขียนเป็น   หลงไหล ผูกพัน  เขียนเป็น  ผูกพันธ์ ระลึก เขียนเป็น  ระรึก พึมพำ เขียนเป็น  พึมพัม ปะติดปะต่อ เขียนเป็น  ประติดประต่อ และ การใช้วรรณยุกต์   เช่น  สีรุ้ง  เขียนเป็น  สีรุ่ง  ว้าว เขียนเป็น  ว๊าว  แว้บ เขียนเป็น   แว๊บ  แว้ด  เขียนเป็น  แว๊ด  แว้ก เขียนเป็น  แว๊ก น้า เขียนเป็น  น๊า หา เขียนเป็น  ห๋า  เหงื่อ  เขียนเป็น   เหงือ ค้า เขียนเป็น  ค๊า  ฟุต เขียนเป็น  ฟุ๊ต เบื้องล่าง เขียนเป็น  เบื่องล่าง  แหวว เขียนเป็น   แหว๋ว ขยับเขยื้อน เขียนเป็น   ขยับเขยื่อน

          แต่เป็นที่น่าเสียดายว่า   ผู้เขียนตั้งชื่อเรื่องไว้ว่า “ปกรณัมเทพประยุทธ์” แต่เนื้อเรื่องในช่วงนี้ดูยังไม่ให้นำเสนอหรือสื่อความเพื่อเสริมให้เห็นความสัมพันธ์กันระหว่างชื่อเรื่องกับเนื้อเรื่องได้มากนัก  เนื่องจากผู้เขียนกล่าวถึงแต่เพียงตำนานมหาเทพที่สร้างโลก และการทำสงครามระหว่างธิดาทั้งสองของมหาเทพ คือ อานิม่า และ พราย   แม้ว่าอานิม่าจะชนะ แต่ก็สูญเสียพลัง  อีกทั้งยังไม่ได้เชื่อมโยงผลพวงของตำนานมหาสงครามครั้งนั้นกับโลกปัจจุบันว่า  อะไรหรือใครที่จะเป็นผู้จุดชนวนสงครามครั้งใหม่ขึ้นมาให้ลินด์ต้องมาเป็นผู้กอบกู้   ทั้งนี้  ผู้วิจารณ์เห็นว่าหากผู้เขียนสามารถที่จะผนวกเรื่องราวของสงครามครั้งใหม่ไปพร้อมๆ กับการดำเนินเรื่องราวความโรแมนติกตั้งแต่ต้นเรื่องก็จะทำให้แกนเรื่องทั้งสองผสานกันได้อย่างแนบสนิทเป็นเนื้อเดียว ก็จะช่วยทำให้แกนเรื่องสำคัญทั้งสองส่วนที่ผู้เขียนต้องการนำเสนอพัฒนาไปพร้อมกันอย่างแท้จริง  ไม่แยกส่วนดังที่เป็นอยู่ในขณะนี้   

ข้อสังเกตที่เห็นอีกประการหนึ่งคือ  การที่ผู้เขียนพัฒนาอารมณ์ร่วมของทั้งตัวละครและผู้อ่านไว้อย่างสูงมากกับการตายของคิโยะ ในตอนที่ 16 และ 16.5 อาจจะเป็นเหตุผลประการหนึ่งที่ผู้เขียนยังไม่เขียนนวนิยายเรื่องนี้ต่อไปอีก  จึงเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมากหากจะไม่เขียนต่อไปจนจบ  เพราะผู้เขียนสามารถเปิดเรื่องไว้ได้อย่างติดตามแล้ว  ขณะเดียวกันอารมณ์ร่วมที่สร้างขึ้นมาได้แล้วดังกล่าว  นับว่าเป็นการเปิดปริศนาความลับที่ชวนค้นหา  ในอีกทางหนึ่งยังเป็นการจุดประกายความน่าติดตามให้กับเรื่องได้เป็นอย่างดีว่า  ผู้เขียนจะนำการตายของคิโยะมาคลี่คลายหรือขยายความเรื่องต่อไปได้อย่างไร   ทางหนึ่งที่สามารถพัฒนาได้คือ  ทำให้การตายของคิโยะเป็นชนวนเหตุสำคัญประการหนึ่งอันจะนำไปสู่การอุบัติขึ้นของมหาสงครามที่ได้มีการทำนายเอาไว้    ด้วยเหตุนี้จึงน่าติดตามต่อไปว่าผู้เขียนจะพัฒนาและคลี่คลายนวนิยายเรื่องนี้ในทิศทางใดต่อไป