วิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #94 : Bloody Day

ลิงก์นิยาย http://writer.dek-d.com/wondermomo/story/view.php?id=840217 

            Bloody Day  นิยายแนวหวานแหวว ผลงานของ Wondermomo ซึ่งขณะนี้โพสต์ถึงตอนที่ 18 แล้ว  เป็นเรื่องราวของอลิซ นักศึกษาสาวจอมเก็บตัววัย 20 ปีที่ชีวิตของเธอเปลี่ยนไป  เมื่อเธอต้องมาใช้ชีวิตอยู่ระหว่าง โลแกน แวมไพร์หนุ่มที่ติดใจในตัวเธอจนไม่อาจจะปล่อยเธอไปได้อีกแล้ว  กับเรย์ เพื่อนบ้านคนใหม่จอมเอาแต่ใจ  ซึ่งแท้ที่จริงเป็นนักล่าแวมไพร์ ที่จะต้องมาคอยดูแลปกป้องเธอจากแวมไพร์หนุ่ม  เรื่องวุ่นๆ จึงเกิดขึ้น

            ความน่าติดตามของนิยายเองนี้อยู่ที่ผู้อ่านไม่สามารถที่จะคาดเดาได้ว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางใดต่อไป   ทั้งนี้เนื่องจากว่า Wondermomo มักจะเปลี่ยนทิศทางของเรื่องอยู่เสมอ  โดยใช้หลายกลวิธีทั้งการเปิดปริศนา  หรือเปิดเผยความลับหรือเรื่องราวในอดีตของตัวละครเพิ่มขึ้นเสมอๆ เช่น  ความแค้นที่เรย์มีต่อเจมส์ น้าชายของตน  เพราะเขาลงมือฆ่าแอนเดรียหญิงสาวที่เรย์รัก  แม้ว่าบุคคลผู้นั้นจะเป็นน้องสาวแท้ๆ ของเจมส์ก็ตาม  การเปิดเผยว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่ส่งผลให้พ่อและแม่ของอลิซเสียชีวิต  และทำให้อลิซสูญเสียความทรงจำคือผู้หญิงลึกลับคนหนึ่งที่กำลังจะพยายามจะลักพาตัวอลิซไปขณะที่เธออายุ 20 ปีหรือในอีก 13 ปีต่อมา  หรือการเปิดตัวอลิซาเบธ ผู้หญิงในฝันของอลิซ  ซึ่งเป็นเจ้าของสร้อยคริสตัลสีน้ำเงิน  เพื่อให้ผู้อ่านติดตามต่อไปว่า แท้ที่จริงแล้วเธอผู้นี้มีความผูกพันกับอลิซ
อย่างไร  และคริสตัลสีน้ำเงินจะเป็นกุญแจสำคัญของเรื่องหรือไม่  Wondermomo  ยังทวีความน่าติดตามเรื่องด้วยการสร้างตัวละครในลักษณะคู่ตรงข้ามหรือคู่ปรปักษ์ใหม่ขึ้นมาเรื่อยๆ  เช่น  การเปิดตัวโลแกนนักร้องหนุ่มว่าเป็นแวมไพร์  จากนั้นไม่นานก็เปิดเผยว่าเรย์คือนักล่าแวมไพร์  ทั้งสองนับเป็นศัตรูคู่อาฆาตทางเผ่าพันธุ์กันมาเนิ่นนานนับแต่ยุคบรรพบุรุษ  และยังมีหญิงลึกลับที่แสดงตัวเป็นคู่ปรปักษ์กับทั้งโลแกนและเรย์  เพราะเธอพยายามจะลักพาตัวอลิซไป  ทำให้คู่อาฆาตทั้งสองต้องยอมสงบศึกกันชั่วคราว  และผนึกกำลังกันร่วมมือกันช่วยเหลืออลิซจากสาวลึกลับคนนี้ก่อนที่จะกลับมาต่อสู้กันเองต่อไป 

            กลวิธีการสร้างความน่าสนใจด้วยวิธีการเช่นนี้นับว่าประสบความสำเร็จในการกระตุ้นให้ผู้อ่านเกิดความรู้สึกใคร่รู้และติดตามเรื่องอยู่ตลอดเวลา  เพราะไม่ทราบว่าเรื่องจะดำเนินไปในทิศทางใดต่อไป  แต่ขณะเดียวกันการใช้กลวิธีเช่นนี้ก็มีข้อพึงระวังด้วยเช่นกัน   หากผู้เขียนสนุกที่จะเปิดปริศนา  ความลับ  เรื่องราวในอดีต  หรือ ตัวละคร ใหม่ๆ อยู่ตลอดเวลา  โดยไม่เฉลยหรือคลี่คลายปมปริศนาต่างๆ เหล่านี้ไปพร้อมกันด้วย  เรื่องราวก็จะเต็มไปด้วยปมปัญหาที่ไม่มีทางออก  ท้ายที่สุดก็จะสร้างแต่ความฉงน  งุนงง และคำถามที่ค้างคาใจคนอ่านแต่เพียงอย่างเดียว    ในนิยายเรื่องนี้ก็เริ่มจะส่อเค้าว่าจะเป็นไปในทิศทางนี้เช่นกัน  เพราะตลอด 18 ตอนที่อ่านมาพบแต่การสร้างปม  แต่  Wondermomo  ยังไม่เริ่มคลี่คลายปมต่างๆ เหล่านี้เลย  จึงทำให้เกิดคำถามขณะอ่านมากขึ้นเรื่อยๆ  นับตั้งแต่ เหตุใดครอบครัวของอลิซจึงกลายเป็นเป้าหมายของหญิงลึกลับ  และมีแต่อลิซเท่านั้นที่รอดตาย  เหตุใดผู้หญิงลึกลับจึงเพิ่งจะออกตามตัวอลิซ ทั้งๆ ที่เรื่องราวผ่านมาเกือบ 13 ปีแล้ว  เหตุใดเลือดของอลิซจึงมีผลกับโลแกนเท่านั้น แต่ไม่มีผลกับแวมไพร์ตนอื่น เช่น โรซารีน  เหตุใดโรซารีนจึงกล่าวว่าอลิซจะกลายเป็นผู้นำความยุ่งยากมาให้แวมไพร์ต้องเดือนร้อน  ผู้หญิงลึกลับที่มาลักตัวอลิซเป็นใคร และเผ่าพันธุ์ใด  เหตุใดเธอจึงมีความสามารถเทียบเท่าแวมไพร์  ทั้งๆ ที่เธอไม่ได้เป็นแวมไพร์    เชสเตอร์ (เพื่อนร่วมมหาวทิยาลัยของอลิซ) ทราบได้อย่างไรว่าอลิซต้องการทราบข้อมูลเกี่ยวกับอลิซาเบธ และเหตุใดจึงมอบกุญแจห้องที่เก็บข้อมูลสำคัญของเมืองให้อลิซอย่างง่ายดาย   หรือ คริสตัลมีผลต่อแวมไพร์อย่างไร    ทั้งนี้ต้องติดตามต่อไปว่า  Wondermomo  จะคลี่คลายปมที่สร้างขึ้นได้ครบทุกปมหรือไม่  และจะใช้วิธีการใดในการคลี่คลาย   

            จุดเด่นอีกประการหนึ่งในเรื่อง คือ การเขียน Wondermomo  มีความสามารถในการเขียนบทบรรยาย  ทั้งการบรรยายและบทพรรณนาบุคลิกลักษณะของตัวละคร  บรรยากาศ ฉาก และความรู้สึกภายในของตัวละครได้อย่างละเอียด ช่วยสร้างจินตนาการให้กับผู้อ่านได้เป็นอย่างดี  ขณะเดียวกันก็เสริมด้วยบทสนทนาที่ช่วยสร้างลักษณะเฉพาะของตัวละครแต่ละตัวให้โดดเด่นชัดเจนขึ้น  จนผู้อ่านสามารถจดจำได้  แต่เป็นที่น่าเสียดายว่าในเรื่องยังปรากฏคำผิดอยู่ประปราย จึงลดทอนความถูกต้องสมบูรณ์ของเรื่องลงไป เช่น  น้ำตาลเข้ม  เขียนเป็น  น้ำตาเข้ม  เว็บไซต์  เขียนเป็น  เว็บไซด์  ขย้ำ เขียนเป็น  ขย่ำ กะพริบ  เขียนเป็น  กระพริบ  เลิ่กลั่ก  เขียนเป็น เลิกลัก  นัยน์ตา  เขียนเป็น  นัยต์ตา  เทใจ  เขียนเป็น  เท่ใจ  อัฒจันทร์ เขียนเป็น  อัฒจรรย์  ฝนพรำ  เขียนเป็น  ฝนพร่ำ สะเหล่อ เขียนเป็น เสร่อ  ฮะ หรือ หา เขียนเป็น ห๊ะ  นิ หรือ นี่ เขียนเป็น  หนิ  ปะติดปะต่อ  เขียนเป็น ประติดประต่อ เซ็นชื่อ  เขียนเป็น  เซนต์ชื่อ   นอกจากสะกดคำผิดแล้วยังมีการใช้คำผิดความหมายอีกจำนวนหนึ่ง  เช่น ลักษณะนามของกำไล ใช้ว่า วง ไม่ใช่ เส้น  หญิงสาวถอดริมฝีปากบางสวยลงไปซุกซนที่ซอกคอของชายหนุ่ม  ควรใช้คำว่า หญิงสาวเคลื่อนริมฝีปากบางสวยลงไปซุกซนที่ซอกคอของชายหนุ่ม   หลังจากฟื้นความตาย ควรใช้คำว่า หลังจากฟื้นจากความตาย   ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ในส่วนท้ายบ้าน ควรใช้คำว่า ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่หลังบ้าน  ย้ายมือไปสัมผัส ควรใช้คำว่า เลื่อนมือไปสัมผัส 

            แม้ว่าเรื่องนี้จะมีเนื้อหาเกี่ยวกับแวมไพร์  และ Wondermomo  ได้ให้ข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับแวมไพร์ไว้จำนวนหนึ่งแล้ว ทั้งในแง่ของประวัติความเป็นมา และลักษณะพื้นฐาน รวมทั้งความสามารถที่เหนือมนุษย์ของแวมไพร์เหล่านี้  แต่เมื่ออ่านเรื่องไปเรื่อยๆ จะพบว่า ข้อมูลเกี่ยวกับแวมไพร์ที่ให้ไว้กลับดูเหมือนว่าจะเป็นข้อมูลเฉพาะของโลแกนเท่านั้น  เนื่องจากบางครั้งข้อมูลดังกล่าวก็ไม่สามารถที่จะนำไปใช้กับแวมไพร์ตนอื่นๆ ได้  โดยเฉพาะเมื่อเปรียบเทียบความสามารถระหว่างโลแกนและโรซารีนก็พบว่ามีต่างกัน  หรือผลกระทบของแวมไพร์แต่ละคนที่มีต่อมนุษย์ก็ไม่เหมือนกัน  เช่น เหตุใดแอนเดรียและอลิซ เมื่อถูกแวมไพร์กัด  พวกเธอมีลายสีดำที่คอเป็นสัญลักษณ์ของการจับจอง  แต่แมคที่ถูกโรซารีนกัดกลับไม่มีรอยดังกล่าว  อีกทั้งบางครั้งข้อมูลที่ปรากฏในเรื่องก็ดูขัดกันเอง สับสนและไม่สมเหตุสมผล  เช่น  เหตุใดโลแกนจึงฆ่าแวมไพร์เผ่าพันธุ์เดียวกับเขาอย่างไม่ลังเลในขณะที่ต้องการช่วยเรย์ ทั้งๆ ที่ในตอนต้นเรื่องมีการกล่าวไว้ว่าเผ่าพันธุ์แวมไพร์มีอยู่จำนวนน้อย เพราะพวกเขาไม่สามารถสืบพันธุ์กันเองได้ หรือการที่คริสตัลเป็นเครื่องช่วยป้องกันแวมไพร์ไม่ให้เข้ามาใกล้มนุษย์ได้  เหตุใดโรซารีนซึ่งเป็นแวมไพร์จึงชอบสะสมคริสตัล ทั้งๆ ที่เธอไม่น่าที่จะเข้าใกล้คริสตัลได้  หรือโลแกนสามารถมอบคริสตัลเป็นรางวัลให้กับโรซารีนได้ แต่เมื่อเรย์นำคริสตัลไปไว้ที่หน้าต่างบ้านอลิซกลับสามารถป้องกันไม่ให้โลแกนกล้าเข้าไปในบ้านของเธอได้ จึงเสนอว่า Wondermomo  น่าจะทบทวนในประเด็นเหล่านี้อีกครั้ง และควรจะให้รายละเอียดเกี่ยวกับข้อจำกัดต่างๆ นี้อย่างชัดเจนมากขึ้น ก็จะช่วยลดความสับสนของผู้อ่านได้  

---------------------------