วิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #12 : จุฑามาตฒ์

         จุฑามาตฒ์   นิยายแนวซึ้งกินใจ ของวานิช  ขณะนี้โพสต์ถึงตอนที่ 13 แล้ว  นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของจุฑามาตฒ์ หรือ ฑา หญิงสาววัย 26 ปี ที่ถูกจับตัวมาขัดดอกจากหนี้ที่พ่อของเธอยืมจากเสี่ยสมโภชไป  แต่โชคดีที่วีรศิริ หรือ วี (พระเอก) ไปพบและช่วยไถ่หนี้จากเสี่ยสมโภช  จากนั้นก็นำฑาไปอยู่กับเขาที่บ้าน

          เมื่ออ่านชื่อเรื่องก็สามารถจะเดาได้ว่า   เรื่องนี้ต้องเป็นเรื่องราวชีวิตของจุฑามาตฒ์  แต่เมื่ออ่านไปจนจบตอนที่ 13 แล้ว  ผู้วิจารณ์กลับรู้สึกว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้นไม่เน้นไปที่ตัวจุฑามาตฒ์  แต่กลับไปเน้นที่วี และ ความรักระหว่างแวน น้องชายของวี กับไอโกะ เด็กสาวลูกครึ่งชาวญี่ปุ่นที่มาหลงรักแวนมากกว่า   เหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะบทบาทของฑาที่ผู้เขียนนำเสนอไว้นั้น ยังไม่โดดเด่นพอที่จะทำให้ผู้อ่านรู้สึกว่าฑาเป็นตัวเอกของเรื่องอย่างที่ผู้เขียนตั้งใจ  แม้ว่าผู้เขียนจะเปิดเรื่องด้วยโศกนาฏกรรมในชีวิตที่บีบบังคับให้เธอต้องเกือบจะกลายเป็นนางบำเรอของเสี่ยสมโภช  หากไม่ได้รับความช่วยเหลืออย่างทันท่วงทีจากวี  แต่หลังจากที่ฑามาอยู่ที่บ้านของวีแล้ว  เธอกลับไม่มีบทบาทอะไรที่โดดเด่นมากไปกว่าการเตรียมอาหารให้คนในครอบครัวของวี  และเรื่องราวของการทะเลาะ หึงหวง และเข้าใจผิดระหว่างเธอกับวีอยู่ตลอดเวลา  การนำเสนอเรื่องราวและเหตุการณ์ซ้ำๆ อันเป็นเสมือนกิจวัตรประจำวันของฑานี้  ทำให้น่าเบื่อมาก เพราะนางเอกไม่ได้แสดงให้เห็นว่าเธอมีวุฒิภาวะมากพอที่จะจัดการกับปัญหาต่างๆ ได้ ตลอดเวลามักจะรู้สึกว่าฑายังคงติดอยู่กับความลังเลสงสัยในสถานะของตนว่า แท้จริงแล้วเธอเป็นอะไรกันแน่  ระหว่างคนใช้คนใหม่ของบ้าน  นางบำเรอของวี  หรือแขกของวิช พี่สาวของวี  ตามที่วิชบอกกับพนักงานรับใช้ทุกคนในบ้านตั้งแต่วันแรกที่ฑามาอยู่ด้วย

          ในกรณีนี้  ผู้วิจารณ์เห็นว่าผู้เขียนน่าจะเพิ่มบทบาทของฑาให้มากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ เพราะผู้เขียนเองก็ปูภูมิหลังของฑาไว้อย่างน่าสนใจมาตั้งแต่ต้นเรื่อง  ว่าฑาเรียนจบบัญชีมาจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงอันดับต้นๆ  และตลอดเวลาเธอก็แสดงความหยิ่งในศักดิ์ศรีให้เห็นอยู่เสมอว่า เธอไม่ได้เต็มใจที่จะยอมเป็นนางบำเรอของวีเพื่อตอบแทนเงินค่าไถ่ตัว   ผู้เขียนจึงน่าจะเปิดทางให้ฑาได้แสดงศักยภาพที่เธอมีอยู่มากกว่านี้  ก็จะช่วยให้เรื่องราวของฑาน่าสนใจมากขึ้น  เพราะฑาก็มีวิชที่พร้อมจะช่วยเหลือเธออยู่แล้ว  และวิชยังเป็นผู้มีอำนาจมากที่สุดในบ้าน และเอ็นดูฑาเป็นทุนเดิมแล้ว 

เมื่ออ่านเรื่องมาจนจบ 13 ตอน ผู้วิจารณ์เห็นว่าตัวละครหญิงในเรื่องที่เหมาะสมจะเป็นนางเอกของเรื่องในขณะนี้ ควรเป็นไอโกะเด็กสาวชั้นมัธยมวัย 16 มากกว่าฑาเสียอีก    เพราะผู้เขียนนำเสนอภาพการต่อสู้ชีวิตของเธอไว้อย่างน่าชื่นชมและน่าเอาใจช่วยให้เธอได้สมหวังที่เธอแอบรักแวนมาตลอด 3 ปี  เพื่อตอบแทนความดีของเธอ  ไอโกะเป็นนักเรียนชั้นมัธยมที่พยายามต่อสู้ดิ้นรนทำงานพิเศษ  โดยการรับจ้างขนผักที่ตลาดทุกเช้า  เพื่อหาเงินมาจ่ายทั้งค่าเล่าเรียนและค่ากินอยู่  เธอพยายามจะแบ่งเบาภาระของพ่อแม่  จึงดูเหมือนว่าไอโกะจะสามารถขโมยซีนจากฑาที่ผู้เขียนวางตัวให้เป็นนางเอกของเรื่องไปได้อย่างสมบูรณ์แล้ว  ในสายตาของผู้วิจารณ์

          ข้อบกพร่องประการต่อไปที่พบ คือการเลือกใช้คำไม่เหมาะกับบริบทที่แวดล้อม มีข้อความหลายประโยคที่ผู้เขียนเลือกใช้คำบางคำที่ดูแปลกแยก  ซึ่งหากเปลี่ยนคำที่ไม่เหมาะสมนั้นออกไป ก็จะทำให้ประโยคสละสลวยและสื่อความได้ดีขึ้น  เช่น  วุฒิพูดพลางดันตัวเองขึ้นจากที่นอน ควรเปลี่ยนเป็น วุฒิพูดพลางลุกขึ้นจากที่นอน  เช่นเดียวกันอีกประโยคหนึ่งที่ว่า  แวนพูดพลางดันร่างตนเองขึ้นมาจากเตียง ก็ควรเปลี่ยนเป็น แวนพูดพลางลุกขึ้นจากเตียง  หรือ วุฒิพูดจบแล้วเดินมุดหน้าหนีออกไป ควรจะเปลี่ยนเป็น  วุฒิพูดจบก็เดินก้มหน้าหนีไป  เช่นเดียวกับประโยคที่ว่า ไอโกะมุดหัวเข้าไปแนบอกแวนมากยิ่งขึ้น  ควรจะเปลี่ยนเป็น ไอโกะซุกหน้าแนบอกแวนมากขึ้น  

นอกจากนี้ยังพบว่าบางประโยคก็มีการใช้คำผิดความหมายอยู่ เช่น สายตาจ้องไปยังป้ายหน้าห้องที่แสนจะเก่าและคร่ำครึ  ควรจะเปลี่ยนเป็น สายตาจ้องไปยังป้ายหน้าห้องที่แสนจะเก่าคร่ำคร่า  เพราะคำว่าคร่ำครึ แปลว่าล้าสมัย ส่วนใหญ่มักใช้ขยายความคิด  ส่วนคำว่าคร่ำคร่า แปลว่าเก่าจนทรุดโทรม ซึ่งมักใช้ขยายสิ่งของ อีกทั้งยังมีการสะกดคำผิดอยู่เป็นครั้งคราว  คำที่สะกดผิดส่วนใหญ่จะเป็นคำเดิมซ้ำๆกัน    เช่น  สังเกต เป็น สังเกตุ  เหรอเป็น หรอ    นะ  เป็น น้ะ    นะคะ เป็น นะค๊ะ   ฮะ เป็น ห๊ะ   เคาน์เตอร์ เป็น เคาร์เตอร์ อพาร์ตเมนท์ เป็น อพาทเมนท์   แมลงสาป เป็น แมงสาป   อ้าว เป็น อ่าว   น่ะ ป็น หนะ  ชอล์ค เป็น ช็อก  และ แฮงก์ เกิร์ล (Hang Girl) เป็น แฮ็งเกิล    ในแง่นี้  ผู้วิจารณ์เห็นว่าถ้าผู้เขียนสนใจเรื่องความถูกต้องของภาษาไทยมากขึ้น ก็จะช่วยให้เรื่องน่าอ่านและมีคุณภาพยิ่งขึ้น   

-----------------------------