คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 จีบ
ตอนที่ 4 จีบ
“แบ่งให้ฉันบ้าง....... แบ่งความรักของพวกนายมาให้ฉันบ้างได้มั๊ย” เวรแล้วมั๊ยล่ะ
“พวกนายรักกันอยู่ 2 คน แล้วฉันล่ะ” โรคจิตวะคิบอม
“นายบ้าเหรอคิบอม ประสาทวะ” ผมไม่รู้จะด่ามันยังไง ฉันจะรักกันแกมาเกี่ยวอะไรด้วย
“แต่ฉันไม่คิดว่าแค่ฉันเอารูปให้นายดู นายจะ...” มันก้มดูมือผม
“ฉันขอโทษ”
“แต่ขออย่างเถอะ แบ่งความรักของพวกนายมาให้ฉันบ้าง”
“................” อึ้งกับคำพูดของคิบอมสุดๆ
“รยออุกกกก หิวข้าวววว” แต่เสียงนี้ทำเอาผมหายอึ้ง!! เกิดความเครียดขึ้นมาแทน ผมหยุดสายตาอยู่ที่ฮยอกแจที่เพิ่งเดินแหกปากเข้ามาในบ้าน สมองผมก็คิดถึงคำพูดของคิบอม เมื่อกี๊คิบอมมันบอกคิดเกินเพื่อนกับพวกผมสองคน งั้นก็กับฮอยกแจด้วยสิ ตายห่ะ คู่แข่งอยู่ใกล้เกินกว่าที่คิด ชักกังวลใจแล้วดินี่
หันกลับมาจะเคลียร์กับคิบอมให้มันจบๆ แต่พี่อิทึกก็ถามมาจากข้างหลังอีก
“เฮ้ย ดงแฮ กลับมาแล้วเหรอ ”
“ครับ” ผมตอบ
“แล้วเป็นไงบ้างล่ะ” พี่ทึกถามต่อ
“ไม่ได้เป็นไรแล้วพี่อิทึก สบายดี” ตอบไปตามนั้น แล้วหันมาคุยกับคิบอม ได้ยินฮยอกแจแหกปากอีกรอบ ช่างมัน เดี๋ยวค่อยเคลียร์..
“คิบอม ฉันไม่ได้ชกกระจกเพราะนาย และก็บอกนายไว้เลยนะว่า.. ที่นายขอน่ะ.. ฉันไม่มีทางให้นายได้หรอกว่ะ” คิบอมมองผมตาละห้อย....เป็นเพื่อนกันก็ดีอยู่แล้ว ไม่น่าหาเรื่องให้ตัวเองเสียใจเลยว่ะ
“บอกนายตามตรงน่ะ ฉันทำใจไว้แล้ว ยังไงนายก็ต้องพูดแบบนี้”
อ้าว..แล้วเศือกมาพูดหาส้นตรีนอะไรวะ
“แต่มันก็ยังเจ็บอยู่ดีว่ะ” มันพูดแล้วเอามือขึ้นกุมหน้าอก ผมมองการกระของมัน ใช่ว่าจะซาบซึ้ง รู้สึกผิดกับคิบอม แต่คิดได้ไงวะคิบอม ท่าเจ็บหัวใจ!!
“แล้วก็เลิกหวังกับฮยอกแจไปเลย” ผมยิ่งชักสีหน้า ทับถมมันเข้าไปอีก
“....................” เงียบ...มันทำหน้าเหมือนกำลังใช้ความคิด แล้วก็พูดประโยคเด็ดออกมา...ทำเอาผมเลือดขึ้นหน้า
“ฉันจะจีบฮอยกแจ”
มือผมกระชากคอเสื้อคิบอมเข้ามา โมโหมาก....ฮยอกแจน่ะมันต้องเป็นของผมไม่เร็วก็ช้า ไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาแตะ แต่สัสนี่พูดมาได้ ไม่มีอายว่าจะจีบ ขนาดผมจะชกมันอยู่แล้ว มันก็ยังนิ่งไม่ สะทกสะท้าน จ้องตาผม ส่วนตาเศร้าๆของมันกำลังสั่นระริก
“นายสองคนก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน ฉันมีสิทธิ์”
“เลิกคิดซะ” ผมกัดฟัน โหดกระชากเสียงใส่มัน
“รึจะให้ฉันจีบนาย...จะให้ตื้อนายทั้งชีวิตเลยมั้ยล่ะ ฉับชอบนายว่ะดงแฮ” อ้าวว! ไอ้นี่มันโรคจิตรึเปล่าวะ ไม่ได้ซาบซึ้งกับคำว่าชอบของคิบอมแม้แต่น้อย แต่ยอมในความบ้าของมันเลยปล่อยมืออกจากคอเสื้อ
“ไอ้ความคิดนี้ ก็เลิกไปซะ” ผมบอกมันอีก จะมาชอบได้ไง ใครอยู่บนอยู่ล่างยังไม่กล้าจิตนาการ..คงเถื่อนดีพิลึก!!
“ทำไมนายใจร้ายจังวะ เราคบกันเหมือนพวกชีวอนก็ได้นี่หว่า”
“ไม่ได้!!” ฮยอกแจมันจะทนทานเหมือนพี่ฮีชอลได้ไง.. คิดบ้าง.. รายนั้นทั้งหื่นทั้งเซ็กส์จัด!! เอาผู้ชายถึกๆ อยู่ตั้งสองคน.. ไม่รู้ผ่านแต่ละคืนไปได้ไง ที่จริงก็ไม่ขนาดนั้นหรอก เพราะชีวอนมันเพิ่งพาตัวเองเข้าไปอยู่ในวังวน 3P ได้ไม่นาน..แต่ใช่ว่าชีวอนมันจะเปี่ยมสุขล้นสุขนะ มันชอบพี่ฮีชอล!! แอบชอบเขาแต่ไม่เคยรู้ว่าพี่ฮีชอลกับพี่ฮันกยองลึกซึ้งกันอยู่ พอมันรู้ เศือกโมโห ไร้สติ..จับพี่ฮันกยองปล้ำซะงั้น!! เลยกลายเป็นว่าพี่ชายที่ผมเคารพรักถูกชีวอนเสียบเป็นที่เรียบร้อย..เป็นสามีพี่ฮีชอลอยู่ดีๆ ก็ต้องกลายเป็นเมียชีวอน เรื่องมันยุ่งนะ 3 คนนี้.ไม่รู้จะจบยังไง เดือดร้อนผมต้องนั่งฟังมันปรับทุกข์
“.........................” เงียบ...มันเงียบผมก็เงียบ แต่ในใจนี้ร้อนไปแล้ว ทำไงดีวะ... ไอ้คิบอมเอาจริงแน่ๆ....ถ้าจะให้ยอมแกล้งจิ๊จ๊ะกะมันเพื่อกันมันออกจากฮยอกแจ คงทำใจไม่ได้.... ทำไมจะชอบผู้ชายทั้งที..ก็ยังต้องมีมารมาผจญอีกวะ... เซ็ง
“อย่างที่ฉันบอกนั่นแหละ...พวกนายยังเป็นแค่เพื่อนกัน..ฉันมีสิทธิจีบฮยอกแจ..นายห้ามฉันเพราะเหตุผลอะไรล่ะ”
“......................” เหตุผลคือ..ฮยอกแจมันของฉันโว้ย!!
“นายไม่ตอบ แต่ฉันรู้.. งั้นเราก็มาสู้แบบผู้ชายๆ ดีกว่า ถ้านายทำให้ฮยอกแจยอมคบกับนายได้เมื่อไหร่ ฉันจะเลิกยุ่งกับเขา แต่ถ้าฮยอกแจตกลงคบกับฉัน.. นายก็ต้องถอนตัว...ไป... เป็นแค่เพื่อนต่อไป.. แต่อีกทางเลือก......”
“ไม่ต้อง!! ทางเลือกสุดท้ายของนาย..ไม่แน่นอน.. แล้วบอกไว้อีกอย่าง วันที่ฮยอกแจจะคบกับนาย ไม่มีวันนั้นหรอก เตรียมใจรับความผิดหวังไว้เลยคิบอม”
พูดแค่นั้น...ผมลุกขึ้นจะเดินเข้าห้อง แต่คยูฮยอนเดินออกมาจากห้องมันพอดี
“เฮ้ย ดงแฮ ! มีเรื่องจะปรึกษา..”
“ไว้วันหลัง..เหนื่อย” เดินเข้าห้อง วันนี้อยู่คนเดียว เพราะพี่ชินดงไม่อยู่
“โธ่! เพื่อนครับ แป๊บเดียว” คยูฮยอนยังตามเข้ามาถึงในห้อง ทำไงได้..ผมไม่อยากคุยกับใครเลยตอนนี้ แต่คยูฮยอนมดันคุยเรื่องนี้ที่บอกจะปรึกษา..กับผมได้คนเดียว เพราะผมเผลอรู้เรื่องลับของเพื่อนและหลุดปากแซวออกไป
“ว่ามา”
“เอาไงต่ออ่ะ...ฉันพยายามหาเรื่องคุยด้วยอย่างที่นายบอกแล้ว แต่เหมือนพี่เขาอึดอัดว่ะ”
เรื่องของนายสิวะ...ผมเคยคิดว่าจะบอกคยูฮยอนไปปรึกษาพวกชั้นบน เพราะสร้างครอบครัวกันเรียบร้อยแล้ว แต่ชีวอนมันยังไม่อยากให้ใครรู้ ผมเลยเงียบไว้ ปกติก็ไม่ชอบพูดเรื่องของคนอื่นอยู่แล้ว
เรื่องพี่ฮันกยองกับพี่ฮีชอลคบกัน ก่อนที่ชีวอนจะเข้าไปเอี่ยว ผมก็ไม่รู้มาก่อน ถึงผมจะสนิทกับพี่ฮันกยอง แต่ไม่เคยยุ่งเรื่องส่วนตัว ต่อหน้าเพื่อน ต่อหน้าน้องๆ ก็นิ่งๆ กับพี่ฮีชอล คุยกันก็เหมือนเพื่อนธรรมดา ไปไหนด้วยกันบ่อย ก็เห็นว่าเป็นรูมเมทกัน แถมยังเรียนด้วยกันอีก จบมาก็ยังทำงานที่เดียวกัน คงสนิทกันเป็นธรรมดา ผมยิ่งไม่เคยคิดอะไร เพราะไม่ได้สนใจเรื่องคนอื่นเท่าไหร่ รู้เรื่องตอนชีวอนเอาปัญหาหัวใจมาระบายให้ฟัง ช่วยอะไรไม่ได้...ทำได้แค่นั่งฟัง..และบอกชีวอนว่า...เดี๋ยวมันก็ดีเอง
แต่คยูฮยอน...มันถือเอาผมเป็นที่ปรึกษาถาวร ไม่น่าหลุดปากไปแซวมันเล้ยยยย
ผมบังเอิญรู้ทั้งๆที่ไม่ได้อยากรู้ แต่เพราะไอ้แห้งของผมมันชอบขลุกอยู่กับพี่ซองมิน แน่นอน...ผมก็ต้องมองมัน..แต่ช่วงหลังๆ เหมือนมีสายตาอีกคู่..มองไปทางเดียวกับผม
คยูฮยอน!!
ตอนแรกๆ...ระแวง...ว่ามันจะสนใจฮยอกแจรึเปล่า แต่จากการสังเกตการณ์เลยพบว่า ผมกับคยูฮนอนโฟกัสคนละจุด
“พยายามไปอีกสักพัก ให้ชิน” คุยอะไรวะ เขาถึงอึดอัด
“ฉันกลัวเขาจะไม่ชอบว่ะ”
“ไม่หรอกน่า...พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน” เห็นใจนายว่ะ แต่ขอเวลาคิดเรื่องตัวเอง คยูฮยอนพยักหน้ารับ เดินคอตกออกไป (น่าสงสาร)
ชักกลุ้มๆ ทำไงดีวะ ถ้าไม่ทำอะไร คิบอมเริ่มก่อน คนของผมจะหวั่นไหวมั้ยวะ
ถ้าผมชักช้า...คิบอมไม่คาบไปแดรกเหรอ
แต่......
….
..
ผมยังไม่พร้อมจะบอกฮยอกแจ...
อารมณ์หดหู่แผ่ออกมาอยู่รอบๆตัวผม มันเหนื่อยๆ ไม่มีแรง คิดไม่ตก เลยว่าจะออกไปหาน้ำเย็นดื่ม เผื่อจะรู้สึกดีขึ้น
พอเปิดประตูออกไป..ว่าที่ลูกสะใภ้ของแม่ผมเดินมาพอดี เลยแง้มประตูยืนรออยู่
พอมันเดินมาถึง ผมก็ล็อคคอเข้าห้องจนสำเร็จ แต่มันดิ้นจนผมเหนื่อย ไอ้ผมนะคิดถึงมัน แต่ดูหน้ามัน ผมเห็นแล้วยิ่งเหนื่อย
“ผลั๊ก” ฮยอกแจเตะขาผมไม่ทันตั้งตัว ไม่ได้เจ็บมากมาย
แต่อารมณ์น้อยใจ..
ไม่ไปรับ..
ยังไม่ใยดี..
แถมยังมีคู่แข่ง..ที่บอกจะจีบ..
ถ้า “จีบ” คือการแสดงออกเปิดเผยว่าชอบ..การบอกด้วยถ้อยคำให้อีกคนได้รับรู้ความในใจ ผมใช้คำว่า “จีบ” กับฮยอกแจไม่ได้ ผมยังไม่กล้าพอ
อย่างที่บอก...ผมกลัวว่าเพื่อนรักผมจะรับไม่ได้ กลัวว่าจะต้องเสียมันไป.....ตลอดกาล และถ้าคิบอมมันจะ “จีบ” ฮยอกแจ มันก็เป็นเรื่องหนักใจสำหรับผม
ฮยอกแจมันจะรู้บ้างมั๊ย...ว่าผมกลุ้มใจเรื่องนี้แค่ไหน
คงไม่รู้หรอก
สัมผัสจากแรงเตะของมันแล้ว...มีใจ 0.5% ... งั้นก็ออกไปเถอะ
ผมเดินไปนั่งลงบนเตียงโดยไม่ได้พูดอะไรกับมัน แต่ไอ้ตัวดี..เดินเข้ามา.. ยืนใกล้ๆ..สักพัก..ไม่พูดอะไร..ผมก็ไม่พูด..
............
...........
“เป็นไงบ้าง”
“...............” ท้อแท้จริงๆว่ะ ไม่อยากพูดอะไร
“ยังเจ็บแผลอยู่มั๊ย”
“.........................” ขอคิดเอาเองว่า.....มันเป็นห่วง และเพิ่มเปอร์เซ็นมีใจเป็น 10% หัวใจเริ่มมีแรง...
“งั้นพักผ่อนนะ”
จบประโยคไอ้ตัวดีเดินออกไปเลย
เซ็ง....
10% ถูกเลข 0 ที่มีสัญลักษณ์ “%” บ่วงท้ายหล่นมาทับเหลือแต่ซาก ซ้ำ 0% ยังถ่วงหัวใจผม...จนเจ็บร้าว...ไปทั่วหน้าอก!!!!
ผมนอนลง เอามือก่ายหน้าผากทันที ไม่เคยคิดว่าจะมาคิดหนักขนาดนี้
จีบเหรอ??
คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
จะว่าไปก็จูบมันไปแล้ว...ไม่เห็นมันจะว่าอะไร
เฮ้ย!! แต่มันไม่ยอมไปรับเราว่ะ รึว่ามันจะหลบหน้า จูบทำพิษแล้วไงดงแฮ
แต่เมื่อกี้ก็ยังกวนตรีนเหมือนเดิมนี่หว่า
ก็เหมือนจะเป็นห่วงอยู่นี่นา คิดมากไปว่ะเรา
ถ้ามันคิดอะไรจริงๆ โดนจูบแบบนั้น คงเลิกมองหน้ากันไปแล้ว
“จีบ” ก็จีบวะ
.............................................................................................................
ความคิดเห็น