M E S S A F T E R S T O R M "

ลำดับตอนที่ #8 : K I N G S K Y [YAOI] (MC)

APPLICATION

รูป :

ลักษณะ : เขาคือเจ้าของรูปร่างบอบบางที่โคตรไม่สมชายชาตรี คงเป็นเพราะไส้แห้งและไม่ค่อยเจริญหาอารเป็นแน่แท้... แต่มักจะใส่เสื้อผ้าที่ทำให้ดูตัวเองดูตัวใหญ่ (อนาถแท้) เรือนผมสีดำสนิทดุจท้องฟ้ายามราตรีที่ซอยสั้นระต้นคอ และมักจะปล่อยให้มันชี้ฟูไม่เป็นทรง ดวงตาสีเทาซีดฉายแววไม่ยอมคนและกวนๆให้เห็นอยู่ชินตา ผิวที่จัดได้ว่าขาว จริงๆแล้วเกลเป็นคนที่ตากแดดเท่าไหร่ก็ไม่ดำ!

บท : HERO NUMBER ONE

ชื่อ : เกล เวย์ลิน (แต่ชื่อเต็มๆคือ เกลเลน ซาร์ เวย์ลิน Gaelen Sar Weylyn แต่นางขี้เกียจเลยใช้แค่เกล เวย์ลินค่ะ -.-)

อายุ : 23 (คือเดาไม่ถูกจริงๆว่าควรระดับไหน เพราะงั้นปรับได้ตามเหมาะสมเลยค่ะ...)

เพศ : ชาย (เคะ -..-)

ส่วนสูง/น้ำหนัก : 171 / 56

นิสัย : เกล เจ้าของดวงตาที่เอาเรื่องไม่ยอมคนและเป็นประกายที่เป็นเอกลักษณ์ยากที่คนจะลืมง่ายๆ เพราะดวงตาสีซีดแปลกตา บวกกับน้ำหนักที่เบาผิดเพศ จริงๆเขาก็ไม่ได้ลดหุ่นอะไรหรอกนะ แต่เป็นเพราะว่าแค่ขี้เกียจกินก็เท่านั้น ชอบกินจุกกินจิกกินขนมไม่ต่างอะไรกับเด็ก จริงๆแล้วนิสัยมันก็เหมือนเด็กดีๆนี่ล่ะ! เจ้าของความเอาแน่เอานอนไม่เคยได้ ตอนนี้พูดอย่าง อีกไม่กี่นาทีอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้ อย่างที่บอกว่านิสัยของเกลนั้นเหมือนเด็ก คือเอาของที่น่าสนใจมาล่อก็ยอมติดกับ และสิ่งที่ทำให้เกลผู้นี้ยอม คือ เงิน ก็แหม ผู้กล้าไส้แห้งแสนขี้เกียจอย่างเขาก็ต้องการเงินหาเลี้ยงชีพเหมือนกันนี่ มือไวตาไวจมูกไวกับเรื่องเงิน ชื่นชอบการพนันที่ไม่ผิดกฎหมาย คือไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดแค่แบบพนันเวลาชกต่อยหรืออะไรพวกนั้นเท่านั้นเอ๊งงง โดยเฉพาะการวางเดิมพันเกลล่ะชอบ! (มันไม่ผิดกฎหมายตรงไหน?) รักสนุกและไม่ค่อยจริงจังอะไร จอมเกรียนตัวพ่อ ชอบกวนประสาทคนไปเรื่อย แต่นั่นทำให้เจ้าตัวเป็นคนดูมีเสน่ห์และผูกมิตรได้ง่าย ยิ่งมีรอยยิ้มประดับอยู่ตลอด ทำให้แถเนียน(?)และน่าเข้าหา แต่ประเด็นคือมารยาทไม่ค่อยจะมี จริงๆก็มี(อยู่น้อยนิด)แต่คือไม่อยากใช้เพราะมันอึดอัด! คนอย่างเกลทำอะไรไม่แคร์สื่ออยู่แล้ว! แถมยังขี้โวยวายอีกต่างหาก ใช้ชีวิตดุจสายลมที่ไม่เคยหยุดนิ่ง ตามใจตนเอง อยากทำอะไรก็ทำ อยากจะไปไหนก็ไป ขี้แกล้ง ยิ่งกับเพื่อนคนสนิทนี่โดนเขาแกล้งแล้วแกล้งอีกจนกลัวมันจะเอาคืนทั้งต้นทั้งดอก เขายิ่งจนๆอยู่ด้วย(?) แต่จริงๆเขาก็เป็นทั้งฝ่ายที่ชอบแกล้งและโดนแกล้งล่ะนะ orz… เป็นคนตรงไปตรงมากับความรู้สึก แต่กลับซึนเวลาโดนแกล้งหรือว่าโดนจับได้ และนั่นยิ่งทำให้เกลยิ่งดูน่าแกล้งเข้าไปใหญ่ รักความสนุกท้าทายแต่ก็อยู่ในขอบเขต เขายังรักตัวกลัวตายอยู่นะเว้ย! ถ้าเห็นว่ามันไม่เสี่ยงถึงชีวิตก็น่าเล่นอยู่หรอก แต่ถ้าบ้าดีเดือดถึงตายก็ขอผ่าน ชีวิตนี้เขายังมีอีกตั้งหลายอย่างที่ยังไม่ได้ลอง! ชอบช่วยเหลือคนอื่น เกลนั้นเอ็นดูเด็กและรักสัตว์มาก ใจดีและมีเมตตา เวลาเห็นคนอื่นเดือดร้อนก็ยินดีที่จะช่วยอย่างเต็มใจไม่อิดออดแม้ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม และชอบทำอะไรไม่ค่อยคิดหน้าคิดหลังเวลาจะกระโดดช่วยใคร นั่นทำให้ยิ่งอายุสั้น แต่ถ้าตายเพื่อคนอื่นเจ้าตัวก็ยอมนะ (แมนค่อด!) ปากจัดแถมยังปากกรรไกร ด่าที่คือกวนประสาทกลับและทำให้อีกฝ่ายหงุดหงิดจนบางครั้งต้องลงไม้ลงมือกัน แต่เห็นอย่างนี้เกลหมัดหนักนะ เวลาว่างๆชอบหาที่นอนเล่น เป็นคนที่หลับง่ายมากและนอนได้ทุกที่จนกลัวว่าสักวันจะโดนลักหลับแล้วยังไม่รู้สึกตัว เกลียดการถูกดูถูกมาก ไม่ว่าเกลจะเป็นคนที่ถูกดูถูกเองหรือว่าเห็นใครโดนดูถูกก็ตาม จะว่าอารมณ์ร้อนก็ร้อนเย็นก็เย็น เพราะถ้าเจ้าตัวไม่สนคือจะไม่ยุ่ง แต่ถ้าเป็นเรื่องที่ให้ความสำคัญล่ะก็ ยุ่งแน่! งกของและงกเงินมาก ก็คนมันจนนี่หว่า(?) ติดซาดิสม์นิดหน่อย เห็นอย่างนี้ใช่ว่าโกรธไม่เป็นนะ การที่คุณทำให้เกลโกรธได้แสดงว่าคุณเก่งมาก เพราะหมายความว่าคุณกำลังมายุ่งกับคนสำคัญของเขา ทำให้คนๆนั้นเจ็บ เกลจะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว ทั้งบ้าบิ่นมุทะลุและไม่เกรงกลัวสิ่งใด และจะอาละวาดจนกว่าเจ้าตัวจะพอใจหรือมีคนที่คิดว่าแน่จริงมาห้าม แต่คนที่สามารถห้ามเขาได้ จนถึงตอนนี้ มีแค่เพื่อนสนิทของเขาเพียงคนเดียว... วิ่งหนีและโกยเก่ง มักจะเอาไว้ใช้วิ่งเวลากินชักดาบ(?) แต่เห็นอย่างนี้ก็เป็นคนที่เป็นมิตรและไม่มีอะไรที่เป็นพิษเป็นภัย ออกจะให้ความสำคัญกับมิตรสหายมากทีเดียว

สิ่งที่ชอบ : อาวุธทุกประเภท เกลเป็นคนที่ให้ความสนใจในเรื่องของอาวุธมาก ทั้งวิธีการทำ วัสดุที่ใช้ และการประนีประนอมในการตีอาวุธก็เช่นกัน / ของเย็นๆ จำพวกน้ำแข็ง / ทะเล / ป่า ภูเขา / ธรรมชาติ / สัตว์ / การต่อสู้ / เงิน! / กิน / เรื่องท้าทายสนุกๆ / เพื่อนและคนสำคัญ 

สิ่งที่เกลียด : การอยู่เฉยๆ (ยกเว้นการนอน) / คนที่มาทำร้ายคนสำคัญ / พวกกวนประสาท (แม้เกลจะเป็นคนกวนประสาทแต่ถ้าเจอคนกวนประสาทกลับมักจะตบะแตกค่ะ...) / อากาศร้อนๆ / 

สิ่งที่กลัว : แมลง! เกลนั้นเป็นคนที่กลัวแมลง โดยเฉพาะพวกตัวร้อยขา แมงมุม อะไรเทือกนั้น เพราะมันดูขยุกขยุยน่ะสิ!!! / ความตายของคนรอบข้าง เพราะเกลนั้นไม่เคยเจอหน้าพ่อแม่จึงให้ความสำคัญกับชีวิตทุกชีวิตค่อนข้างมาก จึงเกลียดที่จะเห็นความตาย / การจากลาและการสูญเสีย / การถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว เหมือนกับมันเป็นปมด้อยในใจ เขากลัวการถูกทิ้งและถูกลืม จึงมักทำตัวร่าเริงเพื่อให้ทุกคนจำเขาได้

ประวัติ : เกลเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่รู้จักพ่อแม่ เสียพ่อแม่ไปตั้งแต่ยังเด็ก ได้ลุงช่างตีดาบเป็นคนเก็บมาเลี้ยงและตั้งชื่อให้ เพราะงั้นจึงมีความรู้เรื่องดาบและการตีดาบอยู่พอสมควร มีเพื่อนสมัยเด็กที่สนิทกันมากคนหนึ่ง และเพื่อนตัวดีของเขานี่แหละที่มักจะโดนแกล้งอยู่ตลอด ถถถถ เมื่อโตพอก็ออกเดินทางไปทั่วเป็นนักรบพเนจรที่รับจ้างแลกกับเงิน แต่บางครั้งก็ทำตามสัญชาตญาณ ฝีมือดาบเขาเรียกได้ว่าระดับยอดฝีมือคนหนึ่งเลยนะ! คงเพราะโตมากับดาบ นานๆครั้งจะกลับไปเยี่ยมบ้าน ซึ่งบางครั้งก็จะเอาดาบไปลับด้วย  

เพิ่มเติม : เกลมักจะพกดาบและมีดสั้นเล่มหนึ่งติดตัวอยู่เสมอ และกินเก่งมาก สามารถกินได้ทีละเยอะๆโดยที่ไม่อ้วน คือพลังการเผาผลาญดี แต่เจ้าตัวไม่ค่อยได้ตามใจปากเพราะไม่มีตัง //ผิด// และเจ้าตัวเองก็มีเสน่ห์กับสัตว์มาก สามารถปราบพยศสัตว์ที่กำลังพยศได้แถมบางครั้งก็มีสัตว์มาเกาะด้วย
ปล. คือเกลเป็นคนที่กินเก่งกินจุ แต่ที่ขี้เกียจกินเพราะไม่มีตังค่ะ //ก็มันเปลืองตังตัวเอง *เกลไม่ได้กล่าวไว้ ถถถถ*// เพราะบางทีเงินนั้นก็ส่งกลับบ้าน หรือช่วยเหลือคน เพราะงั้นเจ้าตัวเลยกินจุกกินจิก กินบ้างไม่กินบ้าง ทั้งที่ก็เป็นคนหิวแทบตลอดเวลาแต่เจ้าตัวก็ไม่ค่อยกิน แต่ถ้ามีคนเลี้ยงนี่คือกินล้างกินผลาญเลยค่ะ....

            มุมล้วงลับออริ(?)

            หญิงสาวผมสีแดงในชุดโลลิต้าเดินกลางร่มสีดำสนิทเข้ามาหาเกลอย่างช้าๆ ก่อนเธอจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแล้วฉีกยิ้มกว้าง ภายในดวงตาของเธอฉายความรู้สึกหลากหลายปะปนกันจนแยกไม่ออก ริมฝีปากบางเฉียบถูกแต่งแต้มด้วยลิปสติกสีแดงเอ่ยถามออกมาเบาๆ “สวัสดีกระต่ายน้อย รู้สึกยังไงบ้างตอนนี้?”
            : "ฮะ? ไหนกระต่ายน้อยของเธอน่ะ?" เกลหันซ้ายหันขวามอง ก่อนจะหันมามองคู่สนททนา "เธอไม่ใช่เหรอ? แม่กระต่ายน้อยโลลิต้า" พลางยิ้มขำๆ "ฉันสบายดี แต่หิวนิดหน่อย เธอจะเลี้ยงฉันรึไง?"

            หญิงสาวหัวเราะเบาๆอย่างมีจริตก่อนพับร่มลงไว้ข้างตัว เธอหยิบพัดสีแดงออกมาแล้วพัดให้ลมกระจายไปรอบบริเวณ ไม่นานพายุลูกใหญ่ก็พัดกระหน่ำอย่างรุนแรง สายฝนตกลงไม่ขาดสายหากแต่เนื้อตัวของหญิงสาวผมสีแดงกลับไม่เปียกเลยแม้แต่น้อย “สงสัยหรือเปล่าว่าทำไมถึงมีแต่เธอที่เปียกปอนไปด้วยน้ำฝนเหล่านี้?”
            : เกลขยับตัวออกห่างจากหญิงสาวสามก้าวพลางปาดน้ำฝนออกจากใบหน้า ก่อนจะยกมือขึ้นชี้ใบหน้าหญิงสาวอย่างลืมมารยาท "เธอ.... หลุดออกมาจากไหนหนังสือนิยายเล่มไหนวะเนี่ย!?" ก่อนจะลดมือลงเมื่อนึกขึ้นได้ แล้วเดินเข้าไปหาด้วยตาเป็นประกาย "ถ้าเธอมีพลังแปลกๆแบบนี้ ทำให้ฉันกลายเป็นพระราชานอนบนกองเงินกองทองได้ปะ?"

            หญิงสาวไม่สนใจคำตอบที่ได้รับ เธอเอ่ยถามเกลอีกครั้ง “เธอชื่ออะไรหรือกระต่ายน้อย?”
            : "ฉันชื่อเกล" เกลตอบสั้นๆก่อนจะยกมือขึ้นกอดอก "อย่าเมินคำถามก่อนหน้านี้ฉันนะโลลิต้า ตอบฉันมา ทำให้ฉันรวยในคืนเดียวได้ไหมเนี่ย?"

            หญิงสาวพยักหน้าในคำตอบ เธอกางร่มแล้วยื่นไปให้เกล “สำหรับเธอในตอนนี้คงต้องการมันมากๆเป็นแน่” หญิงสาวมองไปยังท้องฟ้าสีดำมืด “เธอรู้สึกดีใจหรือเปล่ากับหน้าที่ที่ตนได้รับ พึงพอใจกับสิ่งหรือหน้าที่ที่ตนเองมีอยู่หรือเปล่า? อยากจะเลิกไม่อยากได้มันหรือเปล่า?”
            : "คือถ้าถามว่าดีใจกับหน้าที่รึเปล่าก็ไม่เท่าไหร่นะ เพราะดูจะเอาชีวิตไปเสี่ยงโคตร" เกลเกาศีรษะตัวเอง "แต่เงินกับสวัสดิการมันดี ฉันก็เลยยอมๆไป โอกาสทองแบบนี้ไม่ได้หาได้ง่ายๆนี่ แค่เอาตัวรอดให้กลับมาให้ได้ แล้วก็ใช้เงินที่ได้มาไปก็พอ" เกลยักไหล่ "อีกอย่าง เธอถามแปลกๆ ถ้าฉันไม่พอใจกับสิ่งที่ฉันมีหรือสิ่งที่ฉันกำลังเป็น ฉันคงไม่เลือกมันตั้งแต่แรกหรอกนะ"

            หญิงสาวผมสีแดงมองไปยังเกลแล้วถอนหายใจ เธอเดินไปคว้าร่มของเธอคืนมา เมื่อร่มสีดำอยู่ในมือของเธอ สายฝนที่ตกหนักและเมฆสีดำครึ้มเมื่อครู่ก็พลันหายไปช้าๆ และถูกแทนที่ด้วยแสงสว่างของดวงอาทิตย์ซึ่งทะลุผ่านกลีบเมฆ “ฉันหวังว่าเธอจะยังคงยึดมั่นในคำตอบของตนเองแบบนี้ต่อไปนะ..กระต่ายน้อย” เธอกล่าวก่อนเดินออกไปช้าๆ ร่างของหญิงสาวค่อยๆสลายกลายเป็นฝุ่นละอองจนหายไปในที่สุด
            : "อ้าว ไปซะแล้ว ยัยโลลิต้าฝนตกนั่น" เกลกระพริบตาปริบ ก่อนจะโวยวายออกมา "สรุปยัยนั่นทำให้ฉันรวยไม่ได้ใช่ไหมฟระ!? แล้วทำไมต้องมาเรียกฉันกระต่ายน้อยด้วย! นั่นมันคำที่ใช้เรียกผู้หญิงไม่ใช่รึไงวะ...."

            *มุมสัมภาษณ์ผู้ปกครอง*

              สวัสดีค่ะ! ขอบคุณมากเลยนะคะที่มาร่วมสมัครนิยายของเน็น TWT

            : ขอบคุณที่เปิดรับสมัครเนื้อเรื่องที่น่าสนใจแบบนี้นะคะ

            รู้สึกยังไงบ้างคะ ใบสมัครจู้จี้ยาวไปหรือเปล่า? บอกเน็นได้นะคะ
            : ไม่ยาวนะคะ ปกติ ออกจะสั้นนิดหน่อยถ้าเทียบกับของคนอื่น ...

            คิดยังไงกับเนื้อเรื่องคะ? ไร้สาระ ปัญญาอ่อน ใครคิดมาได้(?) หรือยังไงคะ?
            : น่าสนุกนะคะ คือโดยส่วนตัวเป็นคนที่ชอบแฟนตาซี ยิ่งจากที่อ่านตอนต้นนั้นบอกได้เลยว่าเรื่องนี้มีเกรียนมีฮาแน่นอนค่ะ (น่าจะนะคะ.....)

            ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่มาสมัคร!(ก้มกราบเอาหน้าแนบพรมเช็ดเท้า)
            : รับลูกชายไว้พิจารณาด้วยนะคะ !!