คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #77 : ฟิคสุริยะเคียงบัลลังค์ ภาค ตะวันตะลุยอียิปต์
ANCIENT EGYPT
ตูม!!!
??!!
ทันทีที่ลืมตามันคือความแสบจนต้องหลับตาลง จมูกไม่สามารถหายใจได้ และการที่กินของเหลวเข้าไปหลายอึกเพราะความตกใจ เสียงอู้อี้สูงในลำคอที่จับใจความไม่ได้แต่ในหัวที่อยู่แค่ประโยคเดียว
เฮ้ย!! อะไรวะเนี่ย!!
ความไม่รู้เหนือรู้ใต้ว่าทางไหนผิวน้ำทางไหนก้นน้ำ มันทำให้ต้องสั่งตัวเอง
ตั้งสติเดี๋ยวนี้ยัยบ้า!! จะฝันจะจริงไม่รู้แต่แกต้องออกไปจากไอ้น้ำที่มีรสแปร่งๆนี่ให้ให้ได้!!
เมื่อพอตั้งสติได้ ดวงตาที่อยู่ใต้น้ำทำให้พอมองเห็นรางๆถึงแสงแดด ไม่รอช้าทั้งสองขาและแขนโกยไปทางนั้นทันที
“เฮือก!! ฮ่า!!”
เสียงหายใจหอบกลางแม่น้ำแหล่งน้ำหรืออะไรสักอย่างดังสะท้อนอยู่ในหู ดวงตาสีดำสนิทมองขึ้นไปยังสุริยะที่ฉายแสงกระทบผิวน้ำมันทำให้เธอฉีกยิ้มออกมาอย่างไม่รู้เวลา
ก็แหม คนมันรักธรรมชาติ น้ำใสขนาดนี้ในไทยมันมีที่ไหนกัน!!
“*!@#$%^&*()(*&”
หือ?
เหมือนจะมีเสียงพูดออกมาทำให้เธอหันไปมอง แล้วก็ต้องหรี่ตาเมื่อรู้สึกว่าเห็นไม่ชัด แต่ที่เห็นรางๆคือเป็นเหมือนสิ่งปลูกสร้างอะไรสักอย่าง และความร้อนนี่มันทำให้ไม่รอช้าที่จะดำลงไปในน้ำ
แว่น.... เธอต้องงมหาแว่น อยู่ไหนวะ? ในน้ำมองยากเป็นบ้า
?!
จู่ๆก็รู้สึกว่าเหมือนโดนคว้าตัวไว้ทำให้ต้องดิ้นหนี สองมือพยายามดันรึต่อยแต่เพราะอยู่ใต้น้ำมันทำให้ไร้ประโยชน์ ก่อนที่จะโดนลากขึ้นจากน้ำ
“แค่ก!! อะไรของพวกแกวะเนี่ย!! ฉันจะงมหาแว่...”
…..
จะไม่ให้เธอเงิบได้อย่างไร เธอขยี้ตาตัวเองก่อนจะมองใหม่ เมื่อตอนนี้มีคนยืนอยู่รอบตัวเธอประมาณห้าหกคน โดยที่ถืออาวุธชี้มาจนแทบทิ่มหน้าครบมือทุกคน และคนที่ลากเธอขึ้นจากน้ำที่เปียกไม่จากเธอก็รับผ้ามาและคุกเข่าลงเบื้องหน้าของคนหนึ่ง ซึ่งตอนนี้เธอกำลังนั่งเพ่งอย่างขะมักเขม้นเพราะไอ้คนพวกนี้ไม่ยอมปล่อยเธอลงไปหาแว่น และสายตาสั้นสามร้อยกว่ามันก็มองเห็นยาก แต่นั่นมันทำให้จู่ๆโดนจับที่หัวแล้วกดลงจนโขกกับพื้นดังโป๊ก
ไอ้เหี้e! มันเจ็บนะโว้ย!
“กล้าดีอย่างไรถึงมองพระพักตร์ขององค์ชายราวิเคชทาห์ แล้วตอบคำถามข้าซะ เจ้าเข้ามาได้อย่างไร”
“??? อะไรนะ?”
“ก้มหัวลงไปและตอบคำถามข้ามาซะ!! มิฉะนั้นข้าจะตัดลิ้นเจ้า!”
มือที่จับอยู่นั้นยังคงกดที่หัวเธอหนักกว่าเก่าเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมา คือ... ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ที่สำคัญ....
พวกมันพูดภาษามนุษย์รึเปล่า? เธอฟังไม่รู้เรื่องสักกะผีก ไม่เคยได้ยินด้วย? นี่เธอฝันอยู่รึไง?
“เจ้าเข้ามาได้อย่างไร?!”
“…คือฉันฟังพวกนายไม่รู้เรื่อง พูดอังกฤษรึอะไรก็ได้ที่ฉันเข้าใจได้ไหมอะ?”
“…เจ้ารู้มนตร์งั้นรึ?!” จู่ๆก็โดนจับที่คอและกดไว้หนักกว่าเก่าหลังจากที่เธอพูดจบจนโงหัวไม่ขึ้นพร้อมกับได้ยินต่อ “จับมัดและเอาไปขัง รีดเค้นซะว่านางสาปอะไรราชวงศ์!”
เธอถูกกระชากให้ลุกขึ้นนั่งพร้อมกับที่รู้สึกว่าโดนอะไรสักอย่างฟาดตรงสันคออย่างแรงจนมึนไปครู่ และดูไอ้พวกมนุษย์ต่างดาวตรงหน้านี้จะแตกตื่นอะไรสักอย่าง คืออันที่จริงฟาดมาตรงคอนี่มันก็ไม่ได้ทำให้ใครสลบอยู่แล้วถ้าไม่ตกใจหนักจัด แต่คือมันมึนเกินเยียวยาจริงๆนะ...
จู่ๆก็โดนจับให้ข้อมือสองข้างชิดกันแล้วมีเชือกเส้นโคตรหนาโคตรใหญ่มามัดพันข้อมือ
เฮ้ยๆเดี๋ยว นี่จะมัดเธอทำไม? เธอไม่ใช่นักโทษนะโว้ย!
ผัวะ!
“จับมันเร็ว! มันคิดหนี!”
อยู่ให้โง่สิ! แม้จะฟังไม่ออกแต่ก็เดาได้ไม่ยากเมื่อการที่เธอกำลังจะถูกมัดข้อเท้าก็จัดการเตะและถีบไปโดนไม่สนว่าจะอะไร มือสะบัดให้หลุดและหาทางวิ่งหนี คล้ายจะได้ยินเสียงโหวกเหวกอะไรสักอย่างเมื่อเธอวิ่งขึ้นบันไดไป มีทหารมารายล้อมจนต้องมุดนั่นหลบนี่ไปอย่างกับอยู่ในเกมเซอร์ไวเวอร์ก็ไม่ปาน แม้มือจะถูกมัดแต่ขาไม่ได้ถูกมัดไปด้วยเพราะเธอเองก็ไม่คิดจะโง่ให้โดนจับ แต่มันแย่ตรงที่รองเท้าเธอถูกถอดออกไปจนเหลือแต่ถุงเท้า
นักกีฬากรีฑาต้องวิ่งได้ทุกสถานการณ์แม้จะไม่มีรองเท้า!!
เธอกระโดดข้ามอะไรสักอย่างเมื่อโดนดัก เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรไปที่ไหนหรือว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน รู้แต่ว่าไอ้คนที่ไล่ตามเธอมันเยอะขึ้นทุกที
“?!”
จู่ๆก็มีอะไรมาพันที่รอบขาหมุนจนทำให้เธอล้มหน้าคะมำ และนั่นเป็นโอกาสให้ถูกจับได้ และมีหอกเล่มยาวที่ปลายแหลมคมจ่อที่คอของเธอ
“โทษฐานบุกพิธีสรงน้ำศักดิ์สิทธิ์และทำลายทรัพย์สินราชวัง มีโทษประหารสถานเดียว”
ณ ตอนนี้เธอก็ยังไม่รู้หรอกว่าเขาพูดอะไร แต่รู้แต่ว่า... อยากได้วุ้นแปลภาษาเหลือเกิน....
ความคิดเห็น