คงทำได้แค่แอบรัก

ลำดับตอนที่ #4 : “นายก็เป็นคนดีเหมือนกันนะ”

แล้วเช้าวันใหม่ที่น่าจะสดใสของฟ้าก็เริ่มขึ้น แต่มันไม่น่าจะสดใสเสียแล้วเมื่อเธอเดินไปถึงที่หน้าประตูห้องเท่านั้น  เสียงล้อเดิมๆก็มาให้ได้ยินอีก



“โอ๊ย วันนี้เจ้าสาวเรามาเช้าวะ แต่เจ้าบ่าวยังไม่มา เมื่อวานนี้สงสัยเตรียมงานเหนื่อยไปหน่อย” เสียงเพื่อนปากไม่ดีคนหนึ่งพูด



“แหม เดี่ยวนี้เจอกันตลอดทุกเย็นเลยนะ น่าอิจฉาคู่รักแห่งปี 555” อีกคนรีบเสริมทันทีเหมือนกลัวว่าจะไม่ทันเวลา



ฟ้าเดินเข้าที่ตัวเองด้วยสีหน้าเรียบเฉย เธอรีบวางของแล้วเดินออกไปหาเพื่อนๆในกลุ่มทันที ด้วยสีหน้าที่เบื่อหน่ายสุดขีด



“โบว์ ชั้นเบื่อวะ อะไรก็ไม่รู้ล้อกันไม่เลิก ชั้นไม่เคยไปยุ่งอะไรกะนายขลิบนั่นเลยนะ เบื่อจริงๆ” ฟ้าบ่นด้วยเสียงอันดัง หน้าตาบอกบุญไม่รับของเธอในตอนนี้บอกความรู้สึกได้เป็นอย่างดี



“เอาน่าๆ แกใจเย็นๆก่อน แล้วแกคุยกะขลิบยังเรื่องที่จะต้องซ้อมถือพานอะ” โบว์ถามด้วยเสียงที่เป็นห่วง



“ยังอะ ยังไม่เห็นมาเลย ไม่รู้หายตัวไปไหนอีก ชั้นว่าชั้นๆไปพูดขอร้องนายขี้เก๊กคิงให้มาช่วยชั้นต่ออะ”



“แล้วแกคิดว่านายคิงจะช่วยแกเหรอฟ้า เท่าที่ฟังๆแกเล่ามากว่าเขาจะยอมช่วยสักครั้งนี่แทบกราบเลยนะ” โบว์บอกด้วยความเป็นห่วงฟ้า



“ไม่รู้นะ ยังไงก็ต้องลองอะ เพราะว่าอย่างน้อยๆนายนั่นก็เคยซ้อมมาแล้วรอบนึงทำไงได้ละ วันนี้ชั้นว่าจะไปขอบคุณเขาสักหน่อย”



“อืม ๆ โชคดีนะแก ไปเข้าแถวกันดีกว่า ออดดังแล้ว” โบว์เอ่ยชวน



“อือ ไปสิ”



แล้วทั้ง 2 คนก็เดินไปเข้าแถวที่หน้าเสาธงกัน วันนี้เหมือนโชคจะเข้าข้างฟ้าอยู่บ้างเพราะว่าคิงยืนเข้าแถวใกล้ๆฟ้าพอดี ฟ้าเลยได้โอกาสพูดขอบคุณเขา



“นี่คิง ๆ ขอบใจนะเรื่องเมื่อวานที่นายช่วยชั้นอะ” ฟ้าพูดพร้อมกันหันไปมองหน้าคิง

“เมื่อวานเหรอ อ๋อ...ไม่เป็นไรหรอกนิดหน่อยอะแต่เมื่อยเป็นบ้าเลย” คิงตอบพร้อมบ่นเล็กน้อย สีหน้าของเขาดูผ่อนคลายลงมากไม่เก๊กเหมือนก่อนแล้วในความคิดของฟ้า



“อืม เหมือนกันเลยเราก็เมื่อยเหมือนกันอาจารย์โหดดีเนอะ” ฟ้าชวนคุย

“ว่าแต่เย็นนี้นายว่างไหมคิง” ฟ้าหันไปถามคิงอีกครั้ง



“ทำไมอะ มีอะไรเหรอ” คิงถามโดยที่หน้ายังเรียบเฉยเหมือนเดิม



“ก็...เราจะชวนนายไปซ้อมด้วยกันอีกนะได้หรือเปล่า” ฟ้าพูดด้วยน้ำเสียง สีหน้า และแววตาที่อ้อนวอนอย่างเห็นได้ชัด



“อะไรนะ เธอนี่ยังไงได้คืบจะเอาศอก” คิงบ่นๆแล้วหันหน้าหนีไปเลย



“แล้วชั้นจะทำยังไงละทีนี้ นายเก๊กนั่นไม่ยอมช่วยแน่ๆเลย เศร้าใจอีกแล้วชั้น” ฟ้าคิดระหว่างเดินกลับเข้าห้อง



ภายในห้องเรียนตอนนี้อาจารย์ยังไม่เข้ามาสอน ฟ้านั่งทำหน้าเซ็งเช่นเดิมเพราะว่าเธอโดนล้ออีกแล้ว



“ไงจ๊ะ วันนี้นัดกันไปเดทที่ไหนคู่รักแห่งปี” เพื่อนในห้องคนหนึ่งพูด



“ไปถามฟ้ามากๆเดี๋ยวเขาก็เขินหรอก” อีกคนรับเสริมทันที



“เหมือนจะช่วยชั้นเลยนะแต่ไม่ได้ช่วยเลยพวกบ้านี่ เมื่อไหร่จะเลิกพูดนะ” ฟ้าได้แต่คิดเงียบๆในใจ



“ลัล ลัล ลา” เสียงตาร์ทเริ่มแหกปากร้องเพลงอีกแล้ว สงสัยคิดว่าตัวเองอยู่วงโอเปล่าแน่ๆเลย



“นี่ตาร์ท แกเงียบๆหน่อยได้ไหมชั้นปวดหู” เบกับพิ้งพูดมาพร้อมๆกัน



“แหม ก็ชั้นอยากจะร้องเพลงประกอบท่าทางให้ฟ้านี่นา เห็นว่ามีความสุขอยู่” ตอบด้วยหน้ายิ้มแย้ม



“ความสุขบ้าบออะไรละ เมื่อไหร่ละเลิกๆล้อกันซักทีนะชั้นเบื่อ” ฟ้าตอบด้วยเสียงหงุดหงิด



แล้วเธอก็เดินไปหาคิงทันทีเพื่อที่จะคุยเรื่องที่ค้างไว้ตอนที่เข้าแถว



“เอ่อ คิงๆ” ฟ้าสะกิดเขาเบาๆ



“อะไรอีกละ เธอนี่วุ่นวายจัง” คิงหันมาตอบฟ้าด้วยท่าทางที่ทุกคนลงความเห็นว่าเก๊กสุดๆ



“ก็เรื่องซ้อมถือพานไง นายจะช่วยชั้นไหม” พูดพร้อมทำหน้าน่าสงสาร



“ช่วยไม่ช่วยเดี๋ยวก็รู้เองแหละ อาจารย์มาแล้วไปนั่งที่ไป” เขาหันมาตอบแบบดุๆเธออีกครั้ง



“ตาบ้านี่ ช่วยหรือเปล่าก็ยังไม่รู้มาว่าเอาๆ คอยดูนะถ้าไม่มาช่วยชั้นจะเคืองนาย” ฟ้าแอบบ่นในใจระหว่างเดินไปนั่งที่ของตัวเอง



นายขลิบที่นั่งอยู่ข้างๆก็ยังทำหน้าไม่รู้เรื่องรู้ราวอีกตามเคย ฟ้าคิดที่จะเข้าไปพูดกับเขาหลายครั้งแล้วแต่ว่าคุยกันไม่รู้เรื่องสักที



เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วตอนนี้เลิกเรียนแล้วนั่นก็หมายความว่าได้เวลาซ้อมแล้วนั่นเอง



“จะมาไหมนะ ไม่มาชั้นตายแน่ๆเลย” ฟ้าบ่นพร้อมกับเดินไปเดินมาหน้าห้องซ้อมด้วยความกังวล



“อ้าวฟ้าไม่เข้าไปในห้องเหรอ อาจารย์มาแล้วนะ” เกดเข้ามาทักฟ้าที่หน้าห้อง



“อืม เห็นแล้วละ เรารอคิงอยู่อะ เข้าไปก่อนก็ได้เดี๋ยวเราตามเข้าไป” ฟ้าตอบพลางยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู



“อืม ถ้าอย่างนั้นเกดเข้าไปก่อนนะแบงก์มารอแล้ว” เกดตอบพร้อมเดินเข้าไปทิ้งฟ้าเดินงุ่นง่านอยู่หน้าห้องคนเดียว



“ตาขี้เก๊กนายหายไปไหน ทำไมยังไม่มาอีกนะ” ฟ้าบ่นๆ พร้อมกันเดินไปเดินมาจนน่าเวียนหัว



ทันใดนั้นเอง......



“นี่เธอ จะเดินวนไปวนมาแบบนี้อีกนานไหม คนอื่นเขาเข้าไปกันหมดแล้วนะ นี่บอกไว้ก่อนด้วยนะว่าเราไม่รอ” คิงนั่นเองเดินมาด้วยท่าทางเก๊กเหมือนเดิม



“ก็ชั้นรอนายนั่นแหละ มาช้ายังบ่นอีก” ฟ้าพูดกลับไปพร้อมทั้งเดินเข้าห้องซ้อม



“มาแล้วยังจะมาบ่นอีกนะ เรื่องมากจริงๆเธอนี่” คิงบ่นพร้อมกับเดินตามเข้าไป



แล้วการซ้อมวันที่ 2 ก็ผ่านไปได้ด้วยดี พอกลับถึงบ้านฟ้าก็โทรหาโบว์ทันทีเช่นกัน



“ฮัลโหล” โบว์รับสาย



“นี่ฟ้าเองนะ มีเรื่องจะมาเล่าอะ”



“เหรอ เออว่าไงเรื่องซ้อมถือพานอะผู้ช่วยชีวิตแกเขาไปช่วยแกมะ” โบว์ตอบกลับมาด้วยเสียงอยากรู้



“ก็เรื่องนี้แหละที่ชั้นจะมาเล่าให้แกฟังคนอะไรไม่รู้ขี้บ่นชะมัดขนาดว่าตัวเองไปสายนะยังมาว่าชั้นเรื่องมากอีก”



“จริงดิ ตลกดีวะ เออแล้วแกจะต้องถือคู่เขาเลยใช่ปะ” โบว์ถามด้วยความอยากรู้



“อืม ก็คงอย่างนั้นแหละ ซ้อมมาด้วยกันแล้วนี่หว่า” ฟ้าตอบกลับไปด้วยเสียงสดใสกว่าทุกวัน



“แหมอารมณ์แล้วนะแก ระวังนะทะเลาะกันมากๆเดี่ยวจะเกิดเรื่อง”



“เรื่องอะไรยะยายโบว์ บอกมาเดี่ยวนี้นะ” ฟ้าพูดกลับไปด้วยเสียงอยากรู้



“คิก คิก เดี่ยวแกก็รู้เองแหละ ชั้นว่าต่อไปมีเรื่องสนุกให้แกปวดหัวเพิ่มแน่ๆเลยยะ”



“โห คำอวยพรของแก ชั้นหนีไปนอนดีกว่า ไปละ บาย”



“อืม ไปเหอะฝันดีนะยะ”



ก่อนที่จะนอนคืนนั้นฟ้าเอาไดอารี่เล่มโปรดขึ้นมาเขียน ซึ่งแน่นอนเลยว่าเรื่องนั้นต้องมีเรื่องของคิงแน่นอน....