คงทำได้แค่แอบรัก

ลำดับตอนที่ #1 : “วันเปิดเทอมขึ้น ม.2”

ที่หน้าห้องเรียน  ม. 2 / 3  ปลายฟ้าเด็กหญิงหน้าตาน่ารัก กำลังยืนอยู่ที่ประตูทางเข้าพร้อมทั้งหันใบหน้าเรียวยาวของเธอไปมาเพื่อมองหาเพื่อนที่ตนเองรู้จัก ผมที่ยาวสลวยตอนนี้ถูกมัดไว้อย่างเรียบร้อยก็ถูกสะบัดไปมาเช่นเดียวกัน ดวงตาที่ซุกซนขี้เล่นตลอดเวลาตอนนี้กำลังฉายแววความกังวลอย่างเห็นได้ชัด นี่คือห้องใหม่ เพื่อนใหม่ที่เธออาจจะไม่เคยรู้จักมาก่อนเพราะโรงเรียนของเธอนั้นจะจัดห้องใหม่ทุกปีตามผลการเรียน  



“วันนี้สินะเปิดเทอมวันแรกชั้นจะรู้จักใครไหมละนี่ จัดห้องใหม่ด้วยเพื่อนๆจากห้องเดิมจะมีมั่งไหมนะ” นั่นคือสิ่งที่เธอคิดด้วยความกังวล



“ฟ้าๆ มานั่งกับชัยสิ ชัยจองที่ไว้ให้แล้วนะ” ชัยเพื่อนห้องเดียวกับฟ้าเมื่อปีที่แล้วเรียก และตอนนี้เขาก็กำลังจีบเธออยู่ เทอมเขาพยายามโทรหาเธอบ่อยครั้งจนฟ้ารู้สึกเบื่อหน่าย



“ไม่ละ เดี๋ยวฟ้าว่าฟ้ารอเพื่อนอีกแป๊บแล้วกันนะ” ฟ้าหันไปตอบชัยตามมารยาทพร้อมกับยิ้มให้เขา ทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้



“จะให้ชั้นไปนั่งข้างนายได้ไงกันละเดี๋ยวชั้นก็เรียนไม่ได้พอดีสิ คอยส่งตาหวานเยิ้มอยู่ได้ คนบ้าอะไรทำอารมณ์ซึ้งได้ทั้งวัน” ฟ้าคิดแล้วยิ้มกับตัวเองด้วยความตลกกับท่าทางของชัย



“เหรอ เสียดายจังชัยอุตส่าห์จองที่ไว้เผื่อฟ้านะนี่ ยังไงถ้าเกิดว่าไม่มีที่นั่งก็มานั่งด้วยกันนะ” ชัยยังคงไม่หมดความพยายามที่จะชวนฟ้า  



“จ๊ะ ขอบใจนะ” เธอหันไปยิ้มเป็นมารยาทอีกครั้งก่อนที่จะหันมารอเพื่อนต่อ



“อ้าวฟ้าอยู่ห้องนี้เหมือนกันเหรอจ๊ะ ดีใจจังเราจะได้มีเพื่อนมาอยู่ด้วยนี่รู้เปล่า เบกับพิ้งเขาก็อยู่ห้องนี้นะ” เสียง   ตาร์ทกระเทยสุดสวยที่ชอบแหกปากร้องเพลงให้เพื่อนฟังทักฟ้ามาแต่ไกล



“เหรอ ดีจังเลยจะได้นั่งด้วยกันไปจองที่นั่งกันดีกว่านะ” ฟ้ายิ้มอย่างใจพร้อมกันเดินไปนั่งข้างๆกันตาร์ทที่โต๊ะ



“ดีใจจังมีเพื่อนแล้วเรา เกือบจะหนีนายตาเยิ้มไม่พ้นซะแล้ว” ฟ้าคิดและอมยิ้มอย่างมีความสุข



“อ้าวฟ้าเรียนห้องนี้ด้วยเหรอดีใจจังได้อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้ว” ตุ้ยเพื่อนสมัยเรียนประถมด้วยกันทักเธอด้วยรอยยิ้ม



“จ๊ะ ดีใจเหมือนกัน ตุ้ยนั่งตรงไหนละ มีที่นั่งหรือยังมานั่งด้วยกันไหม”



“เรามีที่นั่งแล้วละ นั่งกับเพื่อนที่มาจากห้องเดียวกันชื่อคิงอะ” ตุ้ยตอบพร้อมกับชี้ไปที่ที่นั่งของเขาแต่ฟ้าไม่ค่อยสนใจนัก



“เหรอ โอเคงั๊นไว้เราค่อยคุยกันนะ” ฟ้าหันไปยิ้มให้เขา



“ครับ” ตุ้ยนี่นิสัยดีมากๆเลยละ และสุภาพมากๆด้วย เคยเรียนอยู่ห้องเดียวกันตอนประถมหลายปีเลยสนิทกันเพิ่งมาแยกห้องกันตอน ม.1 นี่แหละ แต่แล้วก็ได้กลับมาเรียนห้องเดียวกันอีก



“ชั้นจะหนีนายไม่พ้นใช่ไหมนี่ เจอกันตลอดเลย” ฟ้าคิดในใจอย่างมีความสุข ยังไงตุ้ยก็เป็นเพื่อนที่ดีของเธอเสมอ



หลังจากที่หาที่นั่งได้วางกระเป๋าเรียบร้อยฟ้าก็ลงมาคุยกับเพื่อนๆในกลุ่มเพื่อรอเข้าแถว  เธอบ่นแบบเสียดายที่ไม่ได้อยู่ห้องเดิมกับเพื่อนที่เคยเรียนมาด้วยกันตอน ม. 1  



แต่อย่างน้อยเธอก็ยังรู้สึกดีที่มีเพื่อนจากห้องเดิมไปอยู่ห้องเดียวกันด้วยเหมือนกันถึงจะไม่สนิทเท่าไหร่แต่ก็ยังคุยกันได้ อย่างน้อยๆก็แก้เหงา



“แกเป็นยังไงบ้างห้องใหม่เพื่อนใหม่ดีไหมวะฟ้า”เกมส์เพื่อนในกลุ่มฟ้าถาม



“อืมก็ดีแหละตาร์ทก็อยู่ห้องเดียวกันชั้นด้วยเบกับพิ้งก็อยู่ ตอนนี้ก็นั่งด้วยกัน” ฟ้าตอบสบายๆ



“เออ ดีแล้วแหละแกจะได้ไม่เหงา อย่านั่งหลับบ่อยนะเวลาเรียนอะ ชั้นไม่ได้อยู่คอยปลุกแกแล้วนะยะ” โบว์เพื่อนสมัยตั้งแต่ประถมเหมือนกันเตือนฟ้า เธอจะคอยเป็นห่วงเพื่อนและเตือนเพื่อนอยู่เสมอ



“ขอบใจนะ แหมอวยพรกันตั้งแต่วันแรกเลยนะแกนี่” ฟ้าบ่นพร้อมทั้งทุบโบว์ไปหนึ่งที



“โอ๊ย เจ็บนะนี่แรงเยอะจริงๆแกนี่” โบว์บ่นพร้อมทั้งทำท่าจะเอาคืนดีที่ว่ามีระฆังช่วยชีวิตฟ้าเอาไว้ได้แบบฉิวเฉียด



“กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง” เสียงออดเรียกเข้าแถวนั่นเอง ฟ้าถอนหายใจอย่างโล่งอก



หลังจากที่เข้าแถวเสร็จนักเรียนทั้งหมดก็แยกย้ายขึ้นห้องของตนแล้วอาจารย์ก็เข้ามาในห้องเพื่อที่จะแจกตารางเรียนและเลือกหัวหน้าห้อง รองหัวหน้าห้อง และเหรัญญิก  ฟ้าได้เป็นรองหัวหน้าห้อง  คิงได้เป็นหัวหน้า  และ พิ้งได้เป็นเหรัญญิก



แต่คนที่สะดุดตาฟ้าเป็นอย่างมากก็คือนายคิงที่เป็นหัวหน้าห้องที่เก๊กมากๆจนเธอรู้สึกเหนื่อยแทน

“หล่อตายละ แล้วยังต้องทำงานด้วยกันอีกตายแน่ชั้น” ฟ้าบ่นในใจและส่ายหน้าไปมา