คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ร้อนรน
ร้อนรน
"..." มาเฟียหนุ่ม้อมอผลานอัวเอไม่ลาสายา มายัร่าบาที่สามารถทำให้เธอลไปนั่ที่พื้นภายในเวลาไม่ี่นาที แววาที่เ็มไป้วยวามปรารถนา่อร่าายอเธอ
"นาธานเพื่อนรั มึไม่ทำใหู้ผิหวัริ ๆ "เสียทุ้มเอ่ยึ้นเมื่อเห็นฤทธิ์ผลานอเพื่อนรั มันีอย่าที่นาธานบอริ ส่วนเาที่ลิ้มรสมันไป็แ่รู้สึภายในร่าายเล็น้อยเพราะร่าายอเาเยินับสิ่นี้อย่าปิ
"มาลอูันเถอะาว่าห้อนี้มันเ็บเสียัแ่ไหน"
"ไม่ไหวแล้ว...ไม่มีแรเลย"
มาเฟียหนุ่มย่าายเินเ้าไปอุ้มร่าอเธอึ้นในท่าเ้าสาวยัไม่มีแม้เรี่ยวแระัืน วามรู้สึเสียววูบวาบร้อนไปทั่วร่าบายัทวีูเพิ่มเรื่อยๆ
“ระ….ร้อน..ั รนั้นรู้สึแปลๆ อ๊า..” เมื่อร่าบาโนวาัวลที่เียนาให่ภายในห้อนอนอเธอลับยิ่วามุมัวเอไม่อยู่วาเยิ้มหวานสีหน้าระอัระอ่วนที่ำลั้อารอะไรบาอย่า
เธอร้อนนรู้สึไม่สบายัวหยเหื่อุ่มแผ่นหลับามือเรียวเล็อเธอพยายามถอเสื้อผ้าอัวเอออเผยให้เห็นหน้าอาวอวบอิ่มนาที่ล้นออมาาบราเียสีาว่อหน้ามาเฟียหนุ่มที่ยืนมอารระทำอเธอ
“ันไม่อบเล่นับนไม่มีสิแบบนี้หรอนะแ่ันอยาให้เธอไ้ลอ…”
“มะ…เอา..” สิอันน้อยนิยัหลเหลืออยู่แ่เธอไม่อาะที่วบุมารระทำอันน่าเลียอัวเอ่อหน้ามาเฟียหนุ่มไ้เลย เาัารถอเสื้อผ้าอัวเอพร้อมึ้นไปหาร่าบาที่นอนทรมานอยู่บนเียและัารถอาเอเธอออหมไว้เว้นแ่สิ่ที่ปปิอสวนอเธอไว้
“อื้ออ..อ๊า ริสเียนน…” เสียราื่ออมาเฟียหนุ่มอย่าลามหลุร้อออมาาปาอเธอ
“หันมานี่” มือหนาเลื่อนไปับแนบาให้พลิัวลับมานอนราบ่อหน้าเาใบหน้าที่แ่ำ้วยยานรสายาอันละห้อย ผิวทั่วร่าายที่เาเยสัมผัสมันยัน่าลิ้มลอเหมือนเิม
ริสเียนับาเรียวอเธอแยออาันนิ้วมือหนาล้วเ้าไปยัลีบุหลาบโยที่ยัไม่ไ้รับอนุาาเ้าอร่าที่นอนบิายอย่าร้อนวูบวาบ
“อื้อออ อย่าเอามันเ้ามา..”
“…..” นิ้วมือแร่เริ่มสอเ้าไปยัลีบุหลาบทั้ที่ยัไม่ไ้เล้าโลมใๆอย่ารวเร็วแ่ลับมีน้ำหล่อลื่นเปรอะเปื้อนไหลมายัมืออเาเ็มไปหม เริ่มยับเ้าออแรึ้นเรื่อยๆ ทั้ยัเพิ่มนิ้วสอเ้าไปยัสุ้อเารับรู้สึอุหภูมิวามร้อนในร่าายอเธอ
"อึ.."
“อ๊ะ….อ๊ะ…เสียววนะ อื้อ มะ..ไม่เอา” ารอบสนออนที่โนระทำวามรู้สึวาบหวิว่วล่า ใ้มือิไปยัผ้าปูที่นอนเผื่อระบายวามเสียวาสั่นระริาแรระแทฝ่ามือหนาเธอลับรู้สึีอย่าที่ไม่เยไ้รับ ถึแม้เธอะเลียเ้าอารระทำนั้นมา็าม
“ไปเอาับใรมา่อนมั้ย” เสียทุ้มเอ่ยัึ้นถามนให้ร่าที่สั่นระริาฝ่ามือหนาอเา ทั้ยัเลื่อนไหวอย่ารุนแรอยู่ภายในลีบุหลาบอยู่อย่าั้น
“อะ…อ๊า ไม่ไหว อ่ะ อะ…เ็บนะ” ทั่วร่าบารู้สึถึระแสวามเสียวระสันแปรเป็นวามเ็บเมื่อริสเียนอนิ้วมือหนาที่อยู่ในลีบุลาบทำให้รูับภายในอเธออย่าแร นัวเล็สีหน้าเหยเ้วยวามเ็บพยายามยับถอยหนีใบหน้าเย็นามอลีบุหลาบอเธอเมื่อเปลี่ยนเป็นสีแเถือทั้ยัมีเลือสที่ไหลเปรอะเปื้อนปนับน้ำอเธอาารระทำอเา
“ันถาม” เสียอเายัถาม้ำ้วยใบหน้าที่นิ่เมื่อยัไม่ไ้ำอบาเธอ
“มะ..ไม่ อ๊า” สมอแทบะหยุทำานเมื่อร่าายระสันไป้วยวามเสียวสีหน้าท่าทาอร่าบาบ่บออารม์ าลมปิเ้าหาันมิเพราะวามรู้สึแปลใหม่ที่เธอไม่เยไ้สัมผัสาายใ
“ไม่ อะ...อร๊ายยย” ร่าบาปลปล่อยวามเสียวนั้นออมานหมฝ่าเท้าเรียวเล็เ้าิเร็ลาอาาศ
มาเฟียหนุ่มสัมผัสไ้ถึแรรัแน่นภายใน่อลีบุหลาบ่อนที่เธอะปลปล่อยทุอย่าออมา….
สายาอันเย็นายั้อมอยัร่าบาที่นอนลูบไล้ัวเออย่าลืมัวเพราะยานร ถึแม้เธอะเสร็ไปแล้วแ่ยานี้ว่าะหมฤทธิ์็ถือว่าทรมานเธอไ้สมวร
“ระ..ร้อนอยู่เลย…อ๊า”
“…….” เาับเรียวาเธอแยออว้าส่ผลให้น้ำในลีบุหลาบไหลเปรอะเปื้อนที่ลมายัที่นอนระุ้นวามรู้สึิบเถื่อนที่มีอมาเฟียหนุ่มให้มาระบายยัร่าอเธอ
มือหนาัรูแท่นายสอสามรั้็ผ่าให่ึ้นมา เาไม่ิะป้อันเพราะรู้ีว่าเาือนแรที่ไ้เธอ และสำหรับร่าบาที่โนยานรรอบนำแ่นายอมาเฟียหนุ่ม็ยัมีนาให่เินว่าที่เธอะรับมันไหวอยู่ี
ปึ ปึ!!!
“โอ๊ยยยยยยยย ะ..เ็บบ ริสเียน อึไม่เอา!!” แ่นายถูยัเ้าไปในลับุหลาบนมิ้ามทันทีวามรู้สึร้อนภายในัวเล็และรัแน่น่อลอทำให้แ่นายอเารู้สึปวหนึบ
“า อย่าเร็!!” เาสถบำบอนใ้ร่าเมื่อยิ่ไ้รับวามรู้สึรัแน่น
“็มันเ็บ อะ อ๊า…เอาออไปริสเียนไม่ไหวละ..แล้วเ็บบ”
“ั้นเธอ็ุไปละัน”
ไม่ทันไรสอมือหนาเลื่อนมาับยึสะโพบาไว้แน่พร้อมับเริ่มยับแ่นายเ้าออยัลีบุหลาบอย่าแรไร้ึ่วามปรานีวามรู้สึที่เยเสียว่านอนนี้ยานร็ไม่อา่วยเธอไ้
ปึ! ปึ ปึ!
“อะ..โอ๊ยย เ็บบ เบาหน่อยไ้ไหม อ๊ะๆๆๆ” สายาไล่โลมเลียร่าายอ่อนระทวยอเธอเมื่อยับามแรระแทไม่สามารถถอยหนีไปไ้เพราะถูพันธนาารไว้้วยมือหนา หยน้ำาเริ่มเอ่อึ้นเพราะวามเ็บปว่วล่าที่มาเฟียหนุ่มถาโถมแรระแทใส่อย่าบ้าลั่
“เ็บ..นะ..บะ เบาหน่อยย ทำไมมันยัร้อนน อ๊า…” สิที่พร่ามัวเพราะถูมอมเมาพยายามเอ่ยปาห้ามมาเฟียหนุ่ม ร่าายเริ่มสั่นเร็วามร้อนอร่าายยัไม่มีท่าทีะบล
ปึ! ปึ! ปึ!
วามหื่นระหายในอารม์อมาเฟียไม่เยน้อยลร่าายเล็โยไปามแรระแทระทั้นอย่าหนัหน่วแนบาที่แทบะไร้เรี่ยวแรพยายามปัมือหนาออาสะโพบาที่พันธนาารเธอไว้แน่น
“อึ อะ..อ่า…เอาออไป่อน…ไม่ไหวแล้ว อ๊า…. อ๊า”
“า อย่าหลับ”
ความคิดเห็น