บารามอส อีกหนึ่งความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #9 : ความทรงจำบทที่2 ตอนที่2 (100%)

                            ดีค่าในที่สุดลอเรนซ์ก็รู้แล้วจะเป็นไงต่อไปน้าาาาฮุๆ

                                 "อ้าวคุยกันจนลืมเวลาเลยเนอะเฟริน  นี่ก็เริ่มมืดแล้วด้วยชั้นก็ขอตัวไปนอนก่อนล่ะกัน"ลูคัสเงยหน้ามองท้องฟ้าที่เริ่มมืดแล้วเดินออกมา  "เฮ้ย สองคนนั้นเดินออกมาแล้วเรารีบกลับห้องกันก่อนดีกว่า  ผมไม่อยากให้สองคนนั้นสงสัยเอา  เฟรินยิ่งจับผิดคนเก่งอยู่ด้วย" คาโลหันไปบอกรุ่นพี่หนุ่ม  ก่อนจะใส่ตีนหมาวิ่งกลับห้องไปด้วยความเร็วแสง (แกเป็นเซนะเรอะ) "ระ..เร็วไปไหนว่ะนั้น"ถึงลอเรนซ์จะพูดแบบนั้น  แต่เจ้าตัวเองก็วิ่งสุดชีวิตเพื่อไปให้ถึงห้องก่อนลูคัสเช่นกัน

                              ปัง!!!ลอเรนซ์วิ่งมาถึงห้องโดยใช้เวลาไม่ถึง5นาทีเขากระโจนเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูตามหลัง  โดดขึ้นเตียงแล้วเอาผ้าคลุมโปงแกล้งทำเป็นหลับ ทว่า......
"เป็นอะไรไปลอรี่ทำยังกับวิ่งหนีผีมางั้นแหละ" ชะตูว่าตูวิ่งเร็วแล้วนะ  แล้วไอ้นี่มาถึงเราได้ไงหว่า "ปะ...เปล่านี้แค่อยากวิ่งออกกำลังกายเท่านั้นแหละ"ลูคัสเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา  แถมยังถามไม่เลิก "จะจริงเหรอ...กลัวก็บอกมาเถอะน่าาาแหมเป็นนักบวชซะเปล่าทำตัวเป็นเฟรินไปได้  อาการก็บอกอยู่เห็นๆว่ากลัว...."ชั้นกลัวแกต่างหากเฟ้ย  เอ๊ะเดี๋ยวก่อนนะ แล้วเรากลัวลูคัสทำไมหว่า เฮ้ยๆหรือ...ว่า ตูเป็นโรคกลัวเมีย !!!O[]O

                            เอ๊ะแต่เดี๋ยวก่อนเรายังไม่ได้ทำไรมันนี่หว่า(นั้นดิแล้วมันจะเป็นเมียแกได้ไง)  อืมมมงั้นกลัวทำไมหรือว่าโรคกลัวแฟน (กล้าพูดเนอะ  ได้ข่าวว่าฝ่ายหญิงยังไม่ได้ตกลงเลย)  ไม่ม้างงงงงเท่ๆอย่างเราเหรอจะกลัว แต่เวลามันโกรธน่ากลัวเหมือนกันแหะ ไม่ๆๆๆเราไม่ได้เป็นอย่างนั้นสักหน่อยไม่ได้กลัวด้วย  คิดมากไปเองต่างหากเราแค่กลัวแผนแตกเท่านั้นแหละ (ปลอบใจตัวเองเหรอคะ  ขนาดยังไม่ได้แต่งนะเนี้ยยยย:บลูลี่)  (นังบลูลี่แกอยากตายป่ะ:ลอเรนซ์-_-***)(ไม่อ่ะ่:บลูลี่o.o;;;)

                            "ชั้นไม่อยากเถียงกับแกนอนก่อนดีกว่า"ลอเรนซ์ชิงตัดบทแล้วล้มตัวลงนอนทันที "เฮ้ยอะไรอะ  ยังไม่ดึกเท่าไหร่เลยน้าาา  มาเล่นเกมตอบคำถามกันดีกว่า" ลูคัสอ้อนพร้อมส่งยิ้มหวาน(แต่เจ้าเล่ห์)ไปให้อีกฝ่าย  นะ...น่ารักจัง เฮ้ยๆสติกลับมาก่อนมันอยู่ในร่างผู้ชายนะ  อย่าเพิ่งคิดสั้น!!!!  "เออๆเล่นก็ได้  แล้วเล่นยังไงล่ะ  คงไม่ใช่กติกาธรรมดาๆหรอกนะอย่างแกอะ" ลอเรนซ์ถามอย่างรู้ทัน "แน่นอนอยู่แล้วน่าไม่งั้นจะไปสนุกอะไร"

     รู้สึกว่าลอเรนซ์จะออกรั่วๆแฮะว่าปะ=_=;;;ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจให้รั่วขนาดนี้นะเนี้ย

                             "กติกาง่ายๆ แข่งกันดื่มเหล้าใครซดเหล้าหมดก่อนจะได้เป็นฝ่ายถาม  ส่วนคนตอบต้องตอบแต่ความจริงเท่านั้น  เพื่อความมั่นใจจะลงอาคมไว้ด้วยจะได้โกหกไม่ได้  คนถามมีสิทธิถามได้ทุกเรื่องที่อยากถาม"หึแค่ฟังกติกาก็รู้แล้วว่าเจ้าบ้านี้คิดจะทำอะไร  คิดจะมาลองใจเขางั้นเหรอ  ได้....แล้วจะได้รู้ว่าใครกันแน่ที่จะถูกล้วงความในใจออกมาก่อนกัน

                                   "กติกาง่ายดีนะ  แต่...มันผิดกฎป้อมอย่าดีกว่า" ลูคัสหน้ามุ้ยใส่ทันทีที่เขาทำท่าจะปฎิเสธ  "ไม่เอา  ยังไงก็จะใช้กติกานี้  อีกอย่างแค่วันเดียวเองน่านะลอรี่" ลูคัสยังไม่ยอมแพ้จะเล่นให้ได้  จนลอเรนซ์ต้องยอมพยักหน้าตกลง  หึมันเป็นนักบวชต้องคออ่อนแหงๆ  จัดการมอมเหล้าแล้วล้วงคอมันออกมาซะให้หมด  ลูคัสคลี่ยิ้มหวานอยู่ในใจเจ้าตัวคิดว่าแผนนี้สำเร็จแน่น่อน  โดยหารู้ไม่ว่ากำลังถูกซ้อนแผน

                                "เอ้าเริ่มได้"ลอเรนซ์จิบไปได้เพียงนิดเดียวสาวน้อยตรงหน้าก็ชูแก้วเปล่าขึ้นมาให้ดู "ชั้นชนะ"^o^ลูคัสพูดอย่างเริงร่า "อืมใช่มีอะไรก็ถามมา"ลอเรนซ์พยักหน้าเหนื่อยๆพร้อมกับอนุญาติให้อีกฝ่ายถาม "ลอรี่มีแฟนรึยัง" อั๊ก!!!หมัดเด็ดเปิดมาประโยคแรกก็ถามกันโต้งๆแบบไร้ศิลป์ยั้งเงี้ยเลยเหรอ=[]=;;(สาวเจ้าเค้าอยากรู้ก็ตอบเค้าไปเถอะลูก  ท่าทงจะอยากรู้จริงๆ-_-;;;)

                                  "ยังไม่มี"ลอเรนซ์ตอบเสียงเรียบ "งั้นเริ่มต่อเลยล่ะน้าาาา"ลูคัสเมื่อได้คำตอบที่ถูกใจก็เริ่มถามไปเรื่อยๆ  และซัดเหล้าไปเรื่อยๆเช่นกัน ทีแรกก็กะจะมอมเหล้าเขา  สุดท้ายดันกลายเป็นฝ่ายโดนมอมซะเอง  เนื่องจากลอเรนซ์จงใจแพ้แล้วจิบเหล้าไปเพียงนิดเดียวเท่านั้น  คนที่เมาก็เลยเป็นสาวน้อยที่ซดเหล้าไปแล้วหลายแก้วแทน พอเห็นว่าลูคัสเริ่มเมาได้ที่แล้วลอเรนซ์จึงเริ่มเอาจริง รอบต่อมาปรากฎว่าฝ่ายชายเป็นผู้ชนะจึงเป็นฝ่ายได้ถาม "อึก 55555ลออรี่ชานะแล้วววววววว"เมาชัวไม่มั่วนิ่ม

                                   "นายชื่อจริงว่าอะไร"ลูคัสยิ้มหวานไปให้แล้วตอบไปโดยไม่ได้คิดอะไร "ลูคิน่า"เมาจริงด้วยแหะตอบไม่คิดสักนิด ลอเรนซ์ยิ้มอย่างพึงพอใจ ชายหนุ่มเดินมาปลดเขตอาคมออกแล้วพูดกับลูคัสว่า  "เราเลิกกินเหล้าแล้วถามกันไปเลยดีกว่า  แลกกันถามคนล่ะคำถามไปเลยดีรึเปล่า"

                                    "5555ลอออรี่...กลัวเสียเปรียบเหรอออออออก็ได้ๆแลกกันถามดีกว่าเนอะ"ลูคัสหัวเราะชอบใจแล้วตอบตกลงไป "งั้นชั้นถามก่อน5คำถามก่อนแล้วนายค่อยถามอีก5คำถามตกลงนะ"ลูคัสพยักหน้าหงึกๆแต่โดยดี  ไม่มีคัดค้าน "1นายปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไม 2นายคิดจะปิดบังชั้นจนถึงเมื่อไหร่ 3นายกลัวอะไร 4ทำไมนายถึงชอบชั้น5ทำไมนายชอบแกล้งชั้นแล้วเรียกชื่อชั้นผิดๆ"ลูคัสตั้งใจฟังคำถามอย่างดีแล้วตอบกลับ
 
                              "1แม่ชั้นหวงชั้นมากแต่ชั้นอยากเห็นว่าเอเดนเป็นยังไง  แม่ก็เลยให้ปลอมตัวมาเป็นผู้ชาย 2เรื่องนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันชั้นไม่อยากให้นายโกรธนี่นาาา 3ชั้นกลัวนายนะซิ 4ก็นายน่ารักมากเลยล่ะแถมหล่อออด้วย5555"พอลูคัสตอบข้อที่4ออกมาชายหนุ่มก็ถึงกับหน้าแดงขึ้มมาทันที "ส่วนข้อ5ก็นายมันหน้าแกล้งนี่นาชอบทำเป็นเก็กอยู่ได้หน้าหมั่นไส้ชะมัด  คิดว่าหล่อนักรึไงพวกสาวๆพวกนั้นก็มองอยู่ได้ อยากเอานิ้มไปจิ้มนักเชียว"พอพูดมาถึงตรงนี้ลอเรนซ์ก็ยกมือขึ้นลูบหัวลูคัสด้วยความเอ็นดู ลูคัสเอนหัวลงไปซบอกลอเรนซ์อย่างพึงพอใจแล้วหลับไป "อ้าวหลับแล้วเหรอนึกว่าจะถามชั้นกลับซะอีก"

                
                             เช้าวันรุ่งขึ้นลูคัสน้อยตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหัวเนื่องจากเมาค้าง "โอ๊ย...ปวดหัวจังเลยยยย หือ...อะไรเนี้ยนิ่มๆหอมๆแต่ก็แข็ง"(อะไรฟ่ะนิ่มก็นิ่มแข็งก็แข็ง)พอสาวน้อยเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบว่านั้นคือ...."อ๋อ...พุงของลอรี่นะเอง"พอรู้ว่าอะไรที่ตัวเองใช้หนุนหัวเจ้าตัวก็ทำท่าจะกลับไปนอนใหม่  แต่พอนอนได้ไปซักพักก็ต้องลืมตาโพล่งขึ้นมาใหม่อีกรอบ "พุงลอรี่.....เรามานอนหนุนพุงลอรี่ได้ไงฟ่ะ"

                           ทางฝ่ายลอเรนซ์เมื่อได้ยินเสียงของลูคัสโวยวายเจ้าตัวก็สะดุ้งตื่นขึ้นมานั่งสะลึมสะลืออยู่บนเตียง "หืม...ลูคัสนายตื่นแล้วเหรอ  เมื่อคืนนายเมาไม่รู้เรื่องเลยนะ  จับชั้นไม่ยอมปล่อย  จนต้องมานอนเตียงเดีบวกับนายเนี้ย  แถมกลางคืนอยู่ดีไม่ว่าดียังนอนดิ้นมาทับพุงชั้นอีกหนักนะเนี้ย"ตอนแรกๆพอได้ฟังว่าเขาทำอะไรไปบ้างลูคัสก็หน้าแดงขึ้นมาอย่างน่ารัก  แต่พอได้ยินว่าหนักเข้าไปเท่านั้นแหละลูคัสก็เดือดขึ้นมาทันที 

                          "หนักมากนักทำไมไม่เอาออกล่ะ"ลูคัสถามอย่างประชดประชัน  แต่ลอเรนซ์น้อยยังไม่รู้ตัว  ว่าสาวเจ้ากำลังเข้าโหมดงอน  เลยตอบไปตามความจริงว่า "ก็นายไม่ยอมปล่อยเลยช่วยไม่ได้ ถึงจะรำคาญก็เถอะ"แล้วลูคัสก็โดนคำว่ารำคาญฟาดเปรี้ยงไปอีกหนึ่งประโยค สุดท้ายลูคัสก็ยกหมัดขึ้นมาข้างหนึ่ง  แล้วต่อยเข้าไปเสยคางหนุ่มหล่อเข้าเต็มรัก  ฝ่ายลอเรนซ์ไม่ทันระวังตัวเลยโดนเข้าไปเต็มๆ

                             "ไอ้บ้าชั้นไม่สนใจแกแล้ว"พูดจบลูคัสก็วิ่งเข้าห้องน้ำไป  ปล่อยให้ลอเรนซ์นั้งเซ่อกุมคางตัวเองอย่างงงๆต่อไป  โดยที่เจ้าตัวยังไม่รู้เลยว่า  ตกลงเขาทำอะไรผิด ผ่านไปสิบนาทีลูคัสก็ออกมาจากห้องน้ำ  กลิ่นสบู่อ่อนๆลอยเข้ามาต้องจมูกร่างสูงอย่างจัง  จนลอเรนซ์เกือบเคลิ้มไปเลย "นายโกรธชั้นเรื่องอะไร"ลอเรนซ์ถามสาวน้อยตรงหน้าด้วยความสงสัย แต่สิ่งที่ได้รับคือการโดนสาวน้อยสะบัดหน้าหนีอย่างงอนๆ

                        มันควรจะเป็นภาพที่น่ารัก  ถ้าไม่ใช่เพราะว่าลูคัสกำลังใช้เวทแปลงร่างอยู่  สภาพที่เห็นจึงเป็นผู้ชายตัวโตๆ กำลังทำท่างอนแบบสาวน้อยอยู่นั้นเอง  พอลอเรนซ์เห็นเข้าก็ทำหน้าแปลกๆแต่ยังไม่กล้าขำ  กลัวว่าถ้าหลุดออกไปเขาคงได้ตายแน่  แค่หมัดเดียวก็รู้ซึ้งมากพอแล้วถึงพลังความโกรธของลูคัส

             55555จะเป็นไงต่อไปน้า.....^_^