บารามอส อีกหนึ่งความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #28 : เรื่องเล่าของโร 2 ( 100%)

 
                หวัดดีค้าบบบบทุกคน กระผมนายโร เซวาเรสเจ้าเก่าคนเดิมของทุกท่านกลับมาแล้วครับ^[]^v  หลังจากที่ยัยเจ้นักเขียนแกเสียสูญไปพักใหญ่หลังจากผ่านมหกรรมรับน้องเป็นที่เรียบร้อย และด้วยความไม่คุ้นที่ทำให้พี่ท่านเอ๋อแดก @o@ อยากจะบอกว่าบลูลี่อยู่ปี1แล้วค้าบบบบบบ>3<

                    เอาเป็นว่าผมจะเริ่มเล่าต่อจากคราวที่แล้วเลยละกัน ใครจำไม่ได้ก็ลองไปอ่านทวนดูเอาละกันนะครับ เมื่อถึงเวลานัดตอนเที่ยงคืนเหล่าป้อมอัศวินทุกชั้นปีต่างก็มาร่วมตัวกันเพื่่อเข้าร่วมการละเล่นที่ร่วมกันคิดขึ้น โดยตกลงกันว่าถ้ามันโอเคจะพากันจัดขึ้นอีกปีละครั้ง ผมว่ามันเข้าทางนิสัยรักสนุกของป้อมจริงๆนาาาา=_=;; ดูท่าแต่ละคนจะใช้การละเล่นครั้งนี้ทดสอบฝีมือของแต่ละคนในป้อม โดยเฉพาะพวกสายลับดูจะชอบกันเป็นพิเศษ


                  "เอ้โรนายมายืนเงียบอีกทำไมเค้าจะเริ่มกันแล้วนะ แกไม่ไปเตรียมตัวล่าเดี๋ยวจะไล่จับไม่หมดชั้นซวยตายเลยนะเฟ้ย"=[]=!!! เฟรินเอ่ยทักผมด้วยร้อยยิ้มกวนๆตามแบบฉบับของตัวเอง ที่ทำเอาผมหมั่นไส้นิดๆเลยนะเนี้ย คุณคงสงสัยละซิว่าทำไมดูเฟรินจะเป็นห่วงอยากให้ฝ่ายล่าชนะซะเหลือเกิน เรื่องมันก็มีอยู่นะเหตุที่พี่ท่านเป็นเดือดเป็นร้อนแทน ก็แหมคนฝั่งตามล่ามันน้อยกว่านิครับและด้วยความงกส่วนตัวของเจ้าหญิงตัวแสบ ทำให้คิดว่าอย่างน้อย เสียน้อยก็ยังดีกว่าเสียมากละนะ

  
                     "นายจะกลัวไปทำไมละเฟริน ในเมื่อนายเพิ่งได้ค่าขนมพิเศษมาจากท่านบาโรมาไม่ใช่รึไง"เมื่อเฟรินได้ยินที่ผมถามออกไปก็หันกลับมาแยกเขี้ยวใส่ทันที แหมก็มันจริงนิครับท่านบาโรก็ออกจะชอบใจลูกสะใภ้คนสวยของท่านอยู่ไม่น้อย จึงส่งของกำนันมาให้แทบทุกเดือนไม่ได้เดือดร้อนอะไรสักหน่อย แจกเพื่อนบ้างมันจะไปมีปัญหาอะไรที่ตรงไหนจริงมั้ยละครับ "นายอะหุบปากไปเลยนะเฟ้ย ของแต่ละอย่างราคาแพงๆทั้งนั้นชั้นเป็นขโมยยังขโมยไม่ได้ของดีเท่านี้เลยขืนปล่อยให้หลุดมือไปเยอะขนาดนั้นมันก็เสียชื่อหัวขโมยหมดดิ"=3=


                         เฟรินอธิบายแจกแจงให้ผมฟัง แต่เอิ่มผมคิดว่ามันแหม่งๆอยู่ดีตอนนี้มันเป็นเจ้าหญิงไม่ใช่ขโมยสักหน่อย=_= ชื่อหัวขโมยจะเสียก็ไม่เห็นเป็นไร แทนที่มันจะห่วงเรื่องนี้มันน่าจะห่วงชื่อเจ้าหญิงของมันหน่อยก็ดีมั้ง ทำตัวไม่สมกับเป็นผู้หญิงด้วยซ้ำคนรอบข้างเริ่มระอาแกกันแล้วรู้ตัวนิดซิเฟ้ย!!!

                  เอาล่ะผมจะเริ่มหาจากใครก่อนดีล่ะเนี้ย เอาเป็นคิลก่อนละกัน^_^ แหย่หมอนั้นเล่นสนุกพอๆกับที่ได้แหย่เฟรินเลยละ แหะเห็นผมเงียบๆเงี้ยผมก็เป็นคนขี้เล่นคนนึงเลยล่ะ งานนี้คาโลขอถอนตัวไม่เล่นอ้างว่าจะไปช่วยคุมเฟรินไม่ให้ทำป่วน แต่ผมว่าไอ้หมอนั้นมันต้องกลัวเจ้าหญิงน้อยของมันเหงามากกว่า ผมเริ่มตั้งสมาธิจดจ่อกับสิ่งรอบตัวหืมเหมือนบนต้นไม้มีซีบิลเจ้ากระต่ายน้อยอยู่อะนะช่างเถอะ เจ้านั้นให้อาชูร่ามาจับไปล่ะกัน ถัดออกไปเป็นครี้ดแองจี้คงจะมาตามเคอะหัวเองล่ะน้า^_^

                           "คิลๆๆๆคิลลี่น้อยๆหายไปไหนน้า...."^[]^ผมร้องเพลงแก้เซ็งหลังจากเดินหามาสักพักกลับไม่พบตัวผู้ต้องหาที่พยายามจับกุม ว่าไปนั้น ผมก็ร้องไปงั้นแหละเผื่อเจ้าตัวที่ซ่อนซะมิดชิดนั้นจะโมโหจนโผล่หัวออกมา "แอ๊ก..."มีดบินที่โผล่มาจากไหนไม่รู้บินเฉี่ยวไหล่ผมไป นี่คิลมันเลียนแบบพี่ลอเรนซ์รึไงครับนั้น "เฮ้คิลนายจะเรียนแบบพี่ลอเรนซ์รึไง"ผมหันไปตามทิศที่มีดลอยมา แต่กลับไม่ยักกะเห็นเจ้าของโอ๊ะมีเครื่องบินกระดาษลอยมาจากไหนเนี้ย


                                เขียนว่าอะไรหว่าอ้อ o_o"แกนั้นล่ะไอ้บ้าเลียนแบบพี่ลูคัสเรอะ!!!" อ่ามันเขียนแบบนั้นล่ะ ตกลงว่าเฮียแกเผยว่าอยู่แถวๆนี้ซะงั้น "คิลมันจะยุขึันง่ายไปเปล่านะ"ผมตะโกนถามไปอย่างเอือมๆ อยู่ไหน้าผมลองเพ่งมองไปรอบๆ อ๊ะวิ่งไปทางแผ่นดินประชาชนล้วอะ หึๆส่งสัยจะรอดยากหน่อยนะก็ตอนพ่อผมอยู่ที่แผ่นดินประชาชนพ่อผมเคยแอบเขียนแผนที่ที่นั้นใว้แล้วอะดิผมเองก็ชอบเสือกเอ๊ยอยากรู้อยากเห็นเลยจดใส่สมองใว้เรียบร้อยแล้ว โอ๊ะแถวๆต้นไม้นั้นมันเจ้าหญิงเรนอนชัดๆ ขอโทษนะเจ้าหญิงผมขอเก็บแต้มหน่อยล่ะกัน


                          "โอ้โหโรนายจับได้ไวจังแค่สิบนาทีเก็บได้สองคนไงเรนอนมาทิลด้าไปซ่อนที่ไหนกันล่ะโดนเจอเร็วเกินไปมั้ง"เฟรินดูจะดี้ด้าเข้าไปอีกเมื่อโอกาสที่ฝ่ายผมชนะสูงขึ้น "เฟรินนายจะดีใจออกนอกหน้าไปรึเปล่า"มาทิลด้าอดแขวะใส่ไม่ได้ "เอาน่าพวกเธอพลาดเองจะโทษใครได้....ว่าแต่ใครเป็นรายต่อไปล่ะตอนนี้นายจับได้เยอะที่สุดเลยนาาาาา"ผมไม่อยากจะบอกว่าที่จริงก็เจอเยอะแล้วละครับ เพียงแต่ปล่อยไปก่อนเพื่อความสนุกเท่านั้นเอง ชนะเลยมันก็น่าเบื่อว่ามั้ยครับ

                     "ว่าจะไปจ้บคิลมันนั้นล่ะ"ผมตอบยิ้มๆ "โหคิลอะนะเห็นมันไร้สมองไปสักหน่อยแต่มันก็มีดีในแบบของมันนาาาาา ระวังตัวด้วยล่ะถ้าจะจับมันอาจโดนสวนกลับก็ได้นาาาาา มันยิ่งไม่ค่อยถูกกะแกอยู่ด้วย"โห้เจ้าหล่อนเล่นร่ายยาวเลยอะ มันเชียผมทั้งๆที่น่าจะเข้าข้างคิลเนี้ยนะ คิลน่าสงสารแหพะมาเจอเพื่อนอย่างเฟรินปวดหัวสามเวลาหลังอาหารยังไม่พอเลย เป็นผมถ้าได้ไปซี้กับคุณเธอจริงๆคงได้ประสาทตาย ว่าแต่ถ้าพูดถึงคนที่ควรประสาทกลับที่สุดกับพฤติกรรมของเฟรินก็ต้อง...... "คาโลนายนั่งเงียบชะมัดชั้นเกือบลืมนายแล้วนาาาาาา"เฟรินเดินกลับไปนั่งข้างๆคาโลที่เอาแต่อ่านหนังสือ แล้วเริ่มคุย(พูดคนเดียว)กับคาโลต่อ


                        คิดดูอีกทีสองคนนี้ก็เหมาะสมกันมากกว่าที่คิดนะ คนที่ทนความกวนบาทาได้ไมประสาทกินกับคนที่สามารถทนพูดกับอีกฝ่ายได้ทั้งๆที่อีกฝ่ายไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองด้วยซ้ำ ถ้าผมมีแฟนนิสัยเดียวกับคาโลผมอาจน้อยใจจนเลิกคบไปแล้วก็ได้แต่ถ้าเป็นเฟริน...."อ้ากกกกกกนี่แกจะไม่ยอมพูดใช่ป่ะ งั้นั้นจะง้างปากนายด้วยกำปั้นแทนล่ะกัน"เอาแล้วไงครับความอดทนของแม่เจ้าหญิงขาดแล้วอ่ะ โชคดีนะคาโลชั้นขอเผ่นไปก่อนล่ะ


                      "แผ่นดินประชาชนซิน่ะ อืมลองไปดูทางนู้นก่อนล่ะกัน"แผ่นดินประชาชนนั้นเข้าง่ายออกยากเพราะงั้นคนที่ได้ฉายานักฆ่าไร้สมองต้องยังออกมาจากที่นั้นไม่ได้แน่นอน ที่ผมไม่รีบร้อนกลัวว่าจะหนีไปได้เพราะรู้ว่าหนูบางตัวมันก็หนีออกจากเขาวงกตไม่ได้ง่ายๆ อ๊ะผมเห็นแล้วล่ะมันนอนอู้อยู่บนต้นไม้ทางซ้าย อือมต้นใหญ่เหมาะไปนอนเล่นจริงนั้นล่ะ แต่ไม่ค่อยเหมือนคนเล่นซ่อนหาเท่าไหร่เลยแหะ หมอนั้นลืมไปแล้วรึเปล่าว่าเราทำอะไรกันอยู่


                        "คิลนาาขึ้นไปทำอะไรของนายไม่ไปซ่อนรึไง"ผมเดินไปถามตรงๆเลยล่ะกัน "หืมนายเองเหรอไม่มีไรเบื่อแล้วอะดิ แม่งที่นี่ทางออกมันอยู่ไหนว้าาาาาาา ชั้นรอนายจนแหง่กเลยอะตอนแรกว่าจะออกไปแล้วแต่ออกไม่ได้ พอคิดดูอีกทีนิสัยอย่างแกเดี๋ยวก็คงตามมา เลยมานอนรอแถวนี้อ่ะขี้เกียจหนีไม่รู้จะหนีทำไมเหนื่อย อย่างแกหนีไปก็หลบไม่พ้น" เอ่อ.....ผมว่ามันเมานิดป่ะเนี้ย เห็นล่ะในมือของคิลใช่เหล้าของครี้ดรึเปล่าน่ะ


                        ส่งสัยระหว่างทางคงไปเจอครี้ดแอบหลบมุมก๊งเหล้าอยู่ล่ะซิ "นายก็เลยมานอนรอให็ชั้นจับ" คิลหันมาหาผมแล้วแหยะยิ้มเย็นขวดเหล้าในมือถูกปามาที่ใบหน้าของผม โชดดีที่ไหวตัวทันรับใว้ได้ "เปล่ายอมโว้ยเพราะถ้าในเมื่อหนีไม่รอดงานนี้ก็คงต้องมีเจ็บกันบ้างรือนายคิดว่าไงล่ะโร เซวาเรส"


                    "โฮ้....ดูท่าว่าคราวก่อนนายจะยังไม่เข็ดนาาาคิลลี่"ผมชักจะตื่นเต้นเข้ามาแล้วซิจากทีแรกที่คิดว่าคงได้เล่นแค่วิ่งไล่จับ อาาาาาแต่แบบนี้ซิได้ออกกำลังกายของจริง... "คราวก่อนแค่ประมาทโว้ย!!! แต่คราวนี้....ระวังหัวหน่อยก็ดีนะเพื่อน" คิลฉีกยิ้มท้าทายกลับมาให้ด้วยล่ะแหมเจ็บไม่จำจริงๆนะคนเรา ฝีมือคิลก็ถือว่าดีนะน่ะสำหรับงานลอบฆ่าเนี้ยแต่ถ้าแบบไหวพริบล่ะก็หึ!!!


                                     "ถ้านายต้องการกก็เข้ามาซิคิล นายกลัวอะไรอยู่ล่ะ"ลองยั่วโมโหคิลดูก่อนดีกว่า อารมณ์คนนะถ้ายิ่งรุนแรงสิ่งที่ควรคิดได้มันก็เบลอไปหมดล่ะ "นายคิดว่าจะยั่วโมโหกันได้ง่ายล่ะก็ฝัน"แนะหมอนี่ก็ฉลาดกว่าที่คิดแล้วนะ ผมคงประมาททไม่ได้...มั้งนะ เฮ้จะบอกว่าผมดูถูกคิลลี่น้อยของพวกคุณมากเกินไปงั้นเหรอครับ เอาน่าเพื่อนกันหยวนๆกันได้นิเนอะ ผมไม่ได้อิจฉาที่มันได้ออกมาหลายตอนกว่าผมนะ


                          เปล่าเลยเชื่อซิแล้วที่ใครว่าเรตติ้งเจ้านั้นมากกว่าก็บอกได้เลยว่าข้อมูลเท็จชัว อย่างผมอะนะ.....อ้าเหมือนเรากำลังแก้ตัวแหม่งๆกลับเข้าเรื่องดีกว่าเนอะ(เห็นธาตุแท้นายโรกันมั้ยค่ะทุกท่าน ภายนอกเหมือนยิ้มสบายๆไม่มีอะไรแต่ที่จริง(เลว)บ้ากว่าที่คิดเนอะ)ยัยไรเตอร์งี่เง่าที่อยู่ตรงนั้นครับได้ข่าวว่านี่ตอนของผมนะ แล้วอีกอย่างหายหัวไปตั้งนานสองนานโผล่มาทำไมตอนนี้ไม่ทราบ(โรรี่ล่ะก็)ถีบผู้หญิงบาปมั้ยครับ.....

                         โว้วดูเหมือนคิลมันจะเริ่มเข้ามาแล้ว เจ้านั้นกระโจนจากต้นไม้ที่เกาะอยู่พุ่งเข้ามาใส่ตรงๆเอ้ออออออมันไม่สมกับคนที่ต้องทำงานลอบฆ่าชาวบ้านเท่าไหร่เลยนะ "โว้ว..."ท่าทางเอาจริงน่าดูเลยครับ คงจะแค้นที่คราวก่อนโดนผมเล่นงานลาะมั้งงงงงงงงแหมไอ้เราก็เล่นแรงไปนิดเองเนอะยังจำกันได้ใช่มั้ยครับตอนสอบคัดเลือกพวกหัวหน้าป้อมนะ เห็นป่ะไม่น่าโมโหเลยนะ(มันยังไม่รู้ตัว)


                         ขณะที่ผมหลบมีดสั้นที่เจ้าตัวตั้งใจแทงใส่ไม่ยั้งพร้อมกับปล่อยลูกเตะใส่เป็นครั้งคราว ผมก็เริ่มที่จะร่ายเวทย์วางกับดักไว้ทีล่ะชั้นแบบใจเย็นจะรีบร้อนไปทำไมล่ะครับเดี๋ยวไก่เอ่ยคิลมันก็ตื่นกันพอดี...(เหตุการณ์ต่อไปนี้รุนแนงเกินกว่าจะบรรยายออกมาได้จึงขอตัดไปถึงตอนที่บทสรุปของการต่อสู้สะท้านโลกา...)

                   ว้า...แย่แล้วล่ะครับทุกคนนนนนนนหอนอนของฝั่งแผ่นดินประชาชนไม่เหลือเค้าเดิมเลยครับไอ้พวกผมก็เล่นแรงกันไปหน่อย หัวหน้าฝ่ายนั้นถึงได้ออกมาทำหน้ายักษ์ใส่...ปรากฎว่าแผนการเล่นไล่จับคราวนี้ก็ล้มไม่เป็นท่าจนได้  ดูท่าคนที่ดีใจที่สุดคงไม่พ้นแม่เพื่อนสาวตัวแสบที่ดูท่าจะไม่ต้องเสียทรัพย์ แต่คนที่หัวเสียเพราะต้องเสียทรัพย์แทนกลับเป็นสองเสนาโรเวน อาเธอร์ด้วยข้อหาที่เป็นคนอนุญาติให้เล่นแต่ไม่รับผิดชอบดูแลจนเกิดเรื่อง โชคดีที่ไม่เสียหายจนต้องให้มีการอพยพไม่งั้นพวกผมคงไม่มีที่นอน


            หลังจากเหตุการในครั้งนั้นทั้งผมทั้งคิลคงไม่มีหน้าเข้าไปใกล้สองเสนาอีกแล้วล่ะคัรบ เพราะหลังจากเสียทรัพย์ท่านทั้งสองก็เหมือนจะจ้องพวกผมไปวางแผนฆ่าพวกผมไปเลยครับ.... การเล่าเรื่องของกระผมนายโรเซวาเรสคงต้องหยุดไว้เพียงเท่านี้ หากครั้งหน้าผมมีวาสนาพอให้ยัยไรเตอร์บ้านึกถึงขึ้้นมาได้อีกผมคงได้มาเจอกับทุกคน และครั้งนี้ก็ขอขอบคุณที่ฟังผมบ่นจนจบนะคร้าบบบบบบบบ