บารามอส อีกหนึ่งความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #11 : ความทรงจำบทที่2 ตอนที่4 100%

                     

                   
                             "อุ๊ก...โอ๊กแอะแค่กๆ"เสียงดังต่อเนื่องที่ดังออกมาจากห้องน้ำทำให้ลูคัสขำแทบตกเตียง "ฮ่าๆๆๆๆๆๆโอ๊ยแกยังไม่เห็นหน้าตัวเองตอนกินมัน...กร๊าก55555555"หน๊อยบังอาจไปแล้วนะแกล้งกันยังไม่พอตามมาหยอกจนถึงในห้อง
(ก็พี่ท่านนอนห้องเดียวกันไม่ใช่เหรอ:บลูลี่ =_=;;)
(เงียบน่าว่าแต่ทำไมชั้นถึงโดนแกล้งอยู่ฝ่ายเดียวฟ่ะ:ลอเรนซ์ =[]=***)
(ถามได้ก็ลูคัสมันให้สินบนมานี่นา:บลูลี่=3=;;)
(สินบนงั้นเหรอ:ลอเรนซ์-_-+++)
(อุ๊บแบบว่า...:บลูลี่ =.=;;)
(ชั้นไม่ว่าก็ได้เอ้าเอาไปสองเท่าแล้วเขียนให้ดีๆล่ะ:ลอเรนซ์ ^_^**)
(โอเคขอมาจัดให้: บลูลี่>w<b)

                  ปัง!!!เสียงเปิดประตูดังลั่น  ซะจนคนนั่งหัวเราะอยู่ต้องหันกลับไปดู  ทางหน้าห้องน้ำอย่างหวาดๆ "สนุกมากพอรึยังลูคัส"สาวน้อย?สะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินน้ำเสียงเย็นๆของคนโดนแกล้ง "โทษทีเล่นหนักไปหน่อย"ลูคัสเอ่ยขอโทษเบาๆ พร้อมกับช้อนตามองร่างสูงอย่างอ้อนๆ "เล่นหนักไปหน่อย...แค่หน่อยเหรอ"ลอเรนซ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงข่มขู่  พร้อมกับย่างสามขุมไปหาคนบนเตียงช้าๆ 

                       "เฮ้ยใจเย็นดิ  ขอโทษแล้วนะไม่แกล้งนายแล้วก็ได้  ออกไปห่างๆหน่อยเถอะ" ลูคัสเริ่มใจคอไม่ดี  ถึงจะอยู่ในร่างผู้ชาย  แต่สัญชาตญาณบอกได้ว่าไม่ปลอดภัยซะแล้ว "ออกห่าง?ทำไมล่ะลูคัสนายกลัวอะไร  ผู้ชายด้วยกันไม่ใช่เหรอไง"  ลูคัสแทบร้องให้อยู่รอมร่อ แค่นั้นเขาก็รู้แล้วว่าเจ้าคนที่อยู่ข้างหน้าเขารู้แล้วว่าเขานะไม่ใช่ผู้ชาย ว่าแต่รู้ได้ไงล่ะเนี้ย...

                        "นะ...นายรู้ได้ไง"ลูคัสรวมรวมความกล้าเอ่ยถาม "รู้อะไร"ลอเรนซ์แกล้งถามเสียงซื่อ "กะ...ก็..อย่ามาทำเป็นไม่รู้ดิ  ก็รู้ๆกันอยู่ว่าแกล้งทำ  บอกมาซะดีๆนะ" ลอเรนซ์เองก็ใช่ว่าไม่อยากบอก  แต่ถ้าบอกเจ้าคาโลโดนเล่นงานแน่  เขาเองยังไม่อยากเสียรุ่นน้องคนนี้ไปหรอกนะ  ไม่งั้นคงไม่มีเพื่อนร่วมทุกข์?คอยช่วยเหลือนะซิ "รู้จากไหนก็ไม่เกี่ยวกับนาย นายนั้นล่ะจะปิดไปถึงเมื่อไหร่ ขอดูร่างจริงหน่อยเป็นไร  ถ้ายอมสารภาพออกมาอาจจะลดโทษให้ก็ได้"

           "จริงนะ"พอเห็นลอเรนซ์พยักหน้าปุ๊บเจ้าตัวก็จัดแจงคลายมนต์ทันที ลูคัสไม่รู้หรอกว่ากำลังโดนหมาป่า?หลอกอยู่(นักบวชน้อยของเราเริ่มออกอาการแล้วเหรอเนี้ยแหม...:บลูลี่=.,=)(คิดไรอยู่นะยัยบลูลี่:ลูคัส=[]=;;)

                           แล้วสิ่งที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าคือ...ลูคิน่าที่หน้าตาเหมือนลูคัสนั้นล่ะ แต่ออกจะดูหวานกว่าน่ารักกว่าเดิมแถมยังดูเป็นผู้หญิงมากขึ้น  (แน่ล่ะมันเป็นผู้หญิง) หญิงสาวตรงหน้าดูน่ารักน่าชังน่า.....ในสายตาของลอเรนซ์(น่าอะไรคิดเอาเอง) ดวงตากลมโตคู่สวยมองมาที่เขา  ราวกับคาดหวังอะไรบางอย่าง "อะไร"ลอเรนซ์ถาม "หายโกรธแล้วใช่ป่ะ"ลูคัสมองมาด้วยสายตาออดอ้อนน่ารัก "บอกว่าอาจจะหายไม่ได้แปลว่าหาย" ใบหน้าหวานงอง้ำกับคำตอบที่ได้รับ 

                            "แล้วจะเอายังไงห่ะ แค่นี้ยังไม่พอใจอีกเหรอ"ลูคัสออกอาการไม่พอใจ  ร่างของเราหรือก็ออกจะน่ารักน่ากอด แต่คนตรงหน้ากลับมองมาเฉยๆราวกับไม่สนใจตัวเราซะอย่างงั้น "ไอ้เรานึกว่าอยากเห็นก็ให้เห็นแล้วจะเอาไงอีก" ลอเรนซ์ยิ้มบางๆเมื่อร่างบางเริ่มออกอาการงอนอีกรอบ "ก็ไม่เอาไง เห็นอย่างเดียวไม่พอหรอก  ต้องใช้ร่างนายรับใช้ชั้นด้วย" รับใช้?รับใช้อะไรของแก๊....=[]=;;;

      
                       "รับใช้อะไรของแกฟ่ะ"=_=;;;เอาน่าลองถามดูก่อนอาจจะไม่ใช่อย่างที่คิดก็ได้ (แล้วเธอคิดไรอะลูคัส=_=++) "ก็....ก่อนอื่นก็ถอด..." ถอดอาร๊าย.....o[]o;;;ลอเรนซ์จงใจเว้นช่วงแกล้งคนฟังเล่นๆ  และก็เล่นเอาสาวน้อยเกือบหัวใจวายตาย "ถอดเสื้อแล้วก็...."ถอดทำม๊ายยยยTT[]TT;;;;;; ยิ่งพูดหน้าคนฟังก็ยิ่งซีด  คนได้แกล้งก็ยังแกล้งต่อไป "เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ใส่ชุดผู้หญิงแล้วไปเดินดูของกับชั้นหน่อยล่ะกัน"^_^++ลอเรนซ์พูดยิ้มๆ "ละแล้วมันเกี่ยวอะไรกับร่างกายชั้นฟ่ะ"=_=;; ลูคัสถามงงๆ

                "นายจะบอกว่าเวลาออกไปเดินข้างนอกนายไม่ใช้ร่างกายนายออกไปรึไง" เออ....ก็จริง "แล้วนายคิดอะไรอยู่รึไง"นักบวชหนุ่มถามยิ้มๆทั้งๆที่ก็รู้อยู่ว่าลูคัสมันคิดอะไร (ไอ้ชั่ว) "เปล่านี้  แล้วแกทำไปเพื่ออะไรฟ่ะ" (นั้นดิเพื่อไรเหรอ: บลูลี่^_^) (หล่อนเกี่ยวไรด้วยฟ่ะยัยบลูลี่:ลอเรนซ์ =[]=**) "ก็จะอะไรซะอีกล่ะ ก็นายนั้นแหละ  ชอบทำให้คนอื่นเข้าใจผิดว่าชั้นชอบผู้ชายด้วยกัน เพราะฉะนั้นแกออกไปเดินเล่นแก้ข่าวกับชั้นซะดีๆ"+_+*** 

                 "เฮ้ยๆๆๆๆๆ นั้นใครฟ่ะสวยชะมัดอยู่ข้างๆรุ่นพี่ลอเรนซ์อะ 555555"เฟรินเริ่มแซวพี่สาวตัวเอง  เมื่อเห็นลูคัสในร่างสาวน้อยเดินอยู่ข้างๆรุ่นพี่สุดหล่อ เหล่าเพื่อนฝูงหันไปตามทิศที่เฟรินชี้ "เฮ้ย จริงด้วยสวยฟ่ะ"ครี้ดเห็นด้วยกับเฟรินทันทีที่เห็น "อ๊ะคนนั้นมัน.....คนที่อยู่กับเฟรินในสวนนี่"แองจี้ร้องทักเมื่อนึกขึ้นได้  "จริงด้วย"เรนอนยืนยัยอีกที "อ้อ ยังไม่รู้จักกันใช่ป่ะ  รึรู้จักกันแน่ฟ่ะ555ช่างเถอะนี้พี่สาวชั้นเองชื่อลูคิน่า"^o^v

                       "อ้าว พี่สาวเหรอ โธ่เอ้ยก็นึกว่า....เฮ้ยเดี๋ยวดิพี่สาวแกมาที่นี่แล้วจะกลับเดมอสไงอะทางเข้าปิดแล้วไม่ใช่เหรอ" อาชูร่าโวยวายขึ้นมา เมื่อนึกขึ้นได้ "แหม.....ก็นะ พี่สาวชั้นเค้าไม่อยากกลับนี่นา  บอกว่าจะอยู่กวนประสาทใครบางคนเล่นอยู่ที่นี่ไปตลอดอะดิ"เฟรินตอบยิ้มๆ "เดี๋ยวเถอะเฟริน พูดมากไปรึเปล่าจ๊ะ"ลูคัสเริ่มอยู่ไม่สุขเมื่อเฟรินทำท่าจะแฉเขาซะแล้ว "อ๊ะ ขอโทษพี่ลูคัส  เอ๊ยลูคิน่า.."เฟรินจงใจเรียกชื่อผิดให้ทุกคนได้ยิน "ว่าไงน้า......"(ทุกคนo[]o!!!!)(=_=;;คิล โรเวน)( -_-ลอเรนซ์ คาโล)( =[]=***ลูคัส)(^w^bเฟริน)


                         "พะ..พี่ลูคัสงั้นเหรอ" ทุกคนหันไปมองลูคัสด้วยสายตาบอกไม่ถูก "โดนคำสาปเหรอฮะ  หรือว่ากินยาแปลกๆเข้าไปเลยกลายเป็นผู้หญิง"ครี้ดถามไปอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง  ไม่น้าในโลกนี้มีผู้หญิงแบบเฟรินคนเดียวก็เกินพอแล้ว "ผู้หญิงแท้ๆนี่แหละ"เฟรินตอบแทนพี่สาวคนสวยที่กำลังใช้สายตาอาฆาตมองมายังเธออยู่

                        "เรื่องนั้นช่างมันก่อนนายต้องออกไปกับชั้นไม่ใช่รึไง" ลอเรนซ์เอ่ยขัดจังหวะซักถามด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์  ยัยบ้าเฟรินเขากะจะเก็บใว้ดูคนเดียวซักหน่อยบังอาจมาเอาไปแฉให้คนอื่นฟัง   ถ้าลูคัสโดนตามจีบชั้นจะฆ่าเธอหมกส้วม  ไม่ได้สิเดี๋ยวคาโลโกรธ  งั้นเปลี่ยนเป็นให้คาโลจัดการแทนแล้วกัน=_=;; 


                         "หะ..งะ..อืมไปดิไปก็ไป"ลูคัสตอบกลับมาแบบงงๆ  ไม่คิดเลยว่าหลังจากผ่านเหตุการณ์เมื่อกี้มาแล้วคนขี้รำคาญอย่างลอเรนซ์จะอยากออกไปแก้ข่าวบ้าๆบอๆที่ไหนอีก   แต่ก็ช่างเหอะเขาไปด้วยก็ได้ยังไม่อยากฆ่าน้องตัวเองทิ้ง

                         "เฮ้ลอรี่นายจะน่าบึ้งอีกนานไหม" ลูคัสทักขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์  เดินกับเขาแล้วไม่ชอบรึไง  พอเดินออกมาถึงได้เอาแต่หน้าบูด "เรื่องของชั้น  นายนั้นแหละเลิกยิ้มไปทั่วสักที" ชะ อ้าวเค้ายิ้มแล้วมันผิดตรงไหนว่ะ มาเดินเล่นนะเว้ยไม่ได้มาฆ่าคน "นายเป็นอะไรบอกมาซะ ไม่งั้นก็กลับ"ลูคัสเริ่มเดือดลืมไปแล้วว่าพวกเขาออกมาทำไม "ก็จะไม่ให้อารมณ์เสียได้ไง ดูไอ้พวกบ้านั้นดิหันมามองนายอยู่ได้" ลอเรนซ์ออกอาการงอแงเข้าให้ 

                  "หือไม่ดีตรงไหนอะ  ก็ดูไปดิจะได้รู้ว่าแกไม่ได้ชอบผู้ชาย" ลูคัสตอบซื่อๆ (คราวนี้เป็นลูคัสโง่บ้าง) "เฮ้ย  มะ..มันก็ตะแต่ว่า" โอ๊ยตรูอยากจะร้องให้ ได้ออกมาเดินมันก็ดีใจอยู่หรอก แต่ไม่อยากให้พวกนั้นมันมองลูคัสนี่หว่า  ดูแต่ล่ะคนดิน้ำลายเงี้ยหกเป็นทางเลย  เฮ้ยพวกเอ็งเกรงใจเจ้าของบ้างเป็นไหม(มันเป็นของเอ็งตั้งแต่เมื่อไหร่)

   บลูลี่ : "ไงล่ะลอรี่  โง่ใส่เขาไว้เยอะโดนซะบ้าง" ^o^ v
   ลอเรนซ์ : "ใครโง่ ไม่เคยได้ยินรึไง  คำบางคำไม่พูดออกมาแล้วจะไปรู้ได้ไง"=_=;;
   บลูลี่ : "นั้นดิ งั้นถ้าลูคัสไม่รู้เหมือนกัน  ก็ไม่แปลกอาจจะเปลี่ยนใจไปเห็นคนอื่นหล่อกว่าลอรี่ก็ได้นา......"^_^+++
   ลอเรนซ์ : "น....หนวกหูเฟ้ยขู่กันเรอะ"=[]=;;
   บลูลี่ : "อะ ป๊าว.....ใคร๊ใครขู่ทำจริงนะเออ ถ้ายังไม่ยอมหวานให้ดูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต่อไปอาจจะเอาคนที่เล่นหวานๆเป็นมาเล่นแทนดีกว่า"^3^
  ลอเรนซ์ : "...."=_=;;
  ลูคัส : "ไม่เอาน่า บลูลี่...อย่าไปแกล้งลอรี่ดิ  เนอะลอรี่........"^w^
  ลอเรนซ์ : "อยากหวานใช่มะได้...แต่ถ้ามันเกินเลยไปจนโดนแบนก็ไม่สนแล้วนะ"=[]=
  บลูลี่, ลูคัส : "อะเฮ้ยอย่านะ!!!!"O[]O;;

      
                  "นี่ลอรี่...อันนี้น่ารักจัง"ลูคัสชี้ไปที่สร้อยเส้นนึง ซึ่งตั้งเด่นหราอยู่กลางร้าน "อึก...ท่าทางจะแพงแหะ  เงินเดือนๆนี้ที่พ่อให้จะพอป่าวหว่า" เพราะอะไรถึงตกมาอยู่ในสภาพนี้นะเหรอ.....ก็เพราะว่า

  ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว
             "เฮ้ย  หน้าบึงใส่อยู่ได้ไม่ดงไม่เดินมันแล้ว"ลูคัสหมดความอดทนในที่สุด "อ้าว เดี๋ยวดิอย่านะ" กว่าจะชวนมาที่นี่วางแผนยากนะเฟ้ย "ไม่สนแล้ว  แกจะโกรธก็ช่างแก  ชั้นไม่อยากเดินกับคนหน้าบึ้งสนิท  เห็นแล้วเสียอารมณ์หมด" ลูคัสตอบพร้อมกับทำท่าจะเดินหนี "เฮ้ย  เดี๋ยวเอาเงี้ยถ้านายยอมเดินด้วย แล้วนายอยากได้อะไรชั้นยอมจ่าย ถือว่าขอโทษที่ทำหน้าบึ้งใส่" ลอเรนซ์ยื่นข้อเสนอมาให้  เพราะรู้ว่าช่วงนี้ลูคัสไม่ค่อยมีตังเก็บเท่าไหร่

                       "ลอรี่ตอนนั้นนายพูดว่าไงนะ" ลูคัสทวงสัญญาเสียงหวาน  ใบหน้าสวยๆนั้นกำลังยิ้มอย่างสะใจสุดๆ "อะเอ่อ...สร้อยเส้นนี้เท่าไหร่ครับ" ลอเรนซ์ยอมจำนนซ์อให้ในที่สุด "250,000 จ๊ะ"พนักงานสาวตอบยิ้มๆ  "แหมจะซื้อให้แฟนเหรอจ๊ะหนุ่มน้อย  น่ารักจัง" พนักงานเอ่ยแซวพร้อมส่งสร้อยให้ลองสวม "อะเอ่อ นี่ครับ"ลอเรนซ์ควักกระเป๋าตังส่งเงินให้ "อ้าวไม่ลองก่อนเหรอ" ลูคัสตอบกลับว่า "ไม่เป็นไรค่ะ  ถึงไม่ลองก็ต้องซื้ออยู่ดี" จำไว้เลยนะ  นักบวชหนุ่มได้แต่แอบแค้นอยู่ในใจ 

    บลูลี่ : "ว่าแต่พวกแกนี่ไม่มียางอายเลยนะ  เค้าแซวว่าเป็นแฟนกันนี้ไม่มีอายเลย"
    ลอรี่ : "อายทำไมเรื่องจริง"^3^
    ลูคัส : "ไอ้บ้าใครแฟนแก"=_=
    บลูลี่ : "เดี๋ยวอีกหน่อยก็ใช่เองแหละ"^o^
    ลอรี่ : "พูดได้ดีมาก"^w^
    ลูคัส : "....">/////<
 
   ตอนต่อไปจบแล้วเน้อ