บารามอส อีกหนึ่งความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #7 : ความทรงจำบทที่2 ตอนที่1 (100%)

                           วันนี้เป็นวันที่สดใสของใครหลายๆคนโดยเฉพาะ..."ลอรี่วันนี้ก็หล่อแบบน้ำแข็งใสเหมือนเดิมเลยนะ กะจะเข้าแข่งขันชิงตำแหน่งน้ำแข็งใสเดินได้กับคาโลมันรึไง"ลูคัสรุ่นพี่จอมกวนแห่งป้อมอัศวินของเฟรินเอ่ยแซวเพื่อนสนิท?ของตนอย่างอารมณ์ดี

                           เฟี้ยวๆๆๆฉึกๆๆๆๆ เสียงแหวกอากาศของวัตถุมีคมชนิดหนึ่งพุ่งผ่านเฉียดแก้มซ้ายของซาตานแห่งป้อมอัศวินไปอย่างน่าหวาดเสียว "มันหนักหัวนายมากรึไงว่ะ  ลูคัส"คนถูกแซวพูดอย่างหัวเสีย อากาศออกจะแท้ๆทำไมต้องมาอารมณ์เสียแต่เช้าด้วยนะ
   
                                     แฮ่ๆนิดนึงก่อนนะช่วงนี้เปิดเทอมเลยไม่ค่อยว่างอะ(เทอมนี้งานเยอะมากเลย)
              
                            "โหพวกรุ่นพี่นี้ออกกำลังกายกันแต่เช้าเลยนะฮะ"เสียงกวนๆดังขึ้นมาจากข้างหลังของนักบวชหนุ่มแห่งป้อมอัศวิน "นายอยากจะเข้ามาออกด้วยกันไหมล่ะ  ชั้นจะช่วย"ลอเรนซ์เอ่ยชวนรุ่นน้องตัวแสบพร้อมกับส่งสายตาอาฆาตมาให้ "มะ..ไม่ดีกว่าฮะผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จ"เฟรินเริ่มเหงื่อตก  โมโหอะไรแต่เช้าฟ่ะ "อ้าวเฟรินอาบน้ำกับเขาเป็นด้วยเหรอ"ลูคัสแซว

                               "โหยรุ่นพี่ฮะ ผมไม่ได้ซกมกแบบรุ่นพี่หรอกนะ  ว่าแต่...ผมได้ยินบางเรื่องมาจากท่านอาลูน่านิดหน่อยเกี่ยวกับลูกสาวของท่าน  พี่คิดว่าพี่ลอเรนซ์เขาอยากจะฟังบ้างรึเปล่าฮะ" ลูคัสสะดุ้งเล็กน้อยเสมองไปทางอื่น หลังจากชะงักไปสักพักเจ้าตัวก็กลับมาคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วเอ่ยถามรุ่นน้องคนสวย "แล้วเธออยากให้คาโลเห็นรูปที่ชั้น(แอบ)ถ่ายเอาไว้ตอนคนบางคนร้องให้จ้าาาไปซบอกพ่อรึเปล่าล่ะ" คราวนี้ถึงตาเฟรินสะอึกบ้าง "ผมว่ารุ่นพี่ลอเรนซ์คงไม่อยากรู้เท่าไหร่ยังไงก็ขอตัวก่อนนะฮะ"แล้วแม่จอมยุ่งก็เผ่นหนีไปทันที

                        ลอเรนซ์ยืนฟังบทสนทนาอันแสนกำกวนของเพื่อน?กับรุ่นน้องอย่างงงๆ เจ้าพวกนี้มันต้องมีอะไรปกปิดไว้แหงๆ  ลองไปปรึกษากับคาโลดูดีกว่าจะได้ง้างปากเจ้าสองตัวนี้ให้คายออกมาให้หมด  คราวก่อนก็ปิดเรื่องที่เฟรินเป็นผู้หญิงไว้จนเกิดเรื่อง คราวนี้ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องอะไรอีก ต้องง้างปากเจ้าพวกนั้นออกมาก่อนจะเกิดเรื่องดีกว่า

             ค่าาาาาามาอัพแล้วจ้า  แฮะๆพอดีช่วงนี้ไม่ค่อยว่างช้าหน่อยนะ

                        "คาโลนายพอจะมีเวลาว่างไหม  ชั้นขอคุยด้วยเดี๋ยวนึง" อยู่ๆรุ่นพี่ลอเรนซ์ก็เข้ามาทักเขา หรือว่าแม่ตัวดีจะก่อเรื่องอะไรเอาไว้อีกแล้วล่ะเนี้ย "เรื่องอะไรครับ"เขาถามกลับไปด้วยความสงสัย "ก็เรื่องแม่ตัวยุ่งของนายนั้นแหละ" นั้นไงคิดแล้วไม่มีผิดแม่นั้นต้องไปก่อเรื่องอะไรไว้แน่ๆ (ผิดแล้วเจ้าค่ะ คราวนี้ลูคัสต่างหาก) "มันไปก่อเรื่องอะไรไว้งั้นเหรอครับ"คาโลถามอย่างโมโห "เปล่าหรอก คือเรื่องมันมีอยู่ว่า......."แล้วลอเรนซ์ก็เล่าเรื่องเมื่อเช้าให้คาโลฟัง

                 หลังจากที่คาโลได้ฟังจนจบเจ้าตัวก็ส่งยิ้มขำๆไปให้รุ่นพี่สุดหล่อ(แต่โง่) "ไม่มีอะไรหรอกครับ  ถ้าอยากรู้ก็ไปถามเจ้าตัวเองจะดีกว่านะครับ  ผมว่าพี่ลูคัสคงไม่ได้ตั้งใจปกปิดอะไรนักหรอก" เขาเองก็พอได้ยินเรื่องนี้จากเฟรินมาบ้างเหมือนกัน แต่จะบอกรุ่นพี่ลอเรนซ์เลยก็ใช่ที่ให้ไปถามเอาเองดีกว่า น่าสนุกกว่ากันเยอะ  แต่ไม่คิดว่าฉลาดๆอย่างพี่ลอเรนซ์จะมา่โง่กับเรื่องของพี่ลูคัสไปได้ คิดแล้วเขาก็อดขำขึ้นมาไม่ได้(นายเองก็พอๆกันแหละ=.=;;)

  มาแล้วค่าาาามาแล้ว  ต่อเลยน้าาาาาาาาา


                         "ลูคัสนายมีอะไรปิดบังชั้นอยู่รึเปล่า" อยู่ๆลอเรนซ์ก็ถามเขาขึ้นมาอย่างกระทันหัน  สำลักน้ำชาจนเกือบตาย "นายจะฆ่ากันรึไงเนี้ยอย่าทำให้ตกใจสิ อีกอย่างอยู่ด้วยกันตลอดเวลาจะไปมีได้ไงล่ะ" ทั้งๆที่ปากพูดไปแบบนั้น แต่ใจของสาวน้อย(ในคราบชายหนุ่ม)ตอนนี้กำลังเต้นแรงจนจะระเบิดอยู่แล้ว "นายคงไม่ได้คิดก่อเรื่องหรอกนะ"ลอเรนซ์ยังพยายามคาดคั้นต่อไป "...ไม่แน่นอนอยู่แล้ว"ถ้าไม่แล้วทำไมต้องหยุดคิดด้วยฟ่ะ นี้คือความคิดของนักบวชหนุ่ม ขอโทษนะลอรี่แต่ถ้าบอกแกตอนนี้ชั้นก็ซวยสิ และนี้ก็คือความคิดของซาตานสาว

                          "อืม.........."หลังจากที่พยายามบังคับขู่เข็ญให้ลูคัสคายความลับออกมาอยู่นานก็ไม่สำเร็จ ลอเรนซ์จึงได้แต่พยายามปะติดปะต่อเรื่องราวเอาเอง ลูคัส  ลูกสาวท่านลูน่า ลูคัสๆๆๆ ลูกสาวท่านลูน่าๆๆเฟริน=แดนเดมอส ลูคัสกับลูกสาวท่านลูน่า ผู้หญิงกับผู้ชาย ความลับ=........หรือว่า......เมื่อคิดได้ดังนั้นลอเรนซ์ก็วิ่งไปถามลูคัสให้แน่ใจทันที
   
                        "ลูคัสนายจะจีบลูกสาวท่านลูน่าเหรอ"ขณะที่ซาตานสาวกำลังเริ่มจิบชาอย่างสบายใจ  อยู่ๆลอเรนซ์ที่วิ่งมาจากไหนไม่รู้ก็โพล่งสิ่งที่เป็นไปไม่ได้และไร้หัวจนน่าตกใจออกมา   จนเขาเกือบสำลักน้ำชาตายอีกรอบ "จะบ้าเหรอแกใช้สมองส่วนไหนคิด ว่าชั้นจะแต่งกับตะ...ตัวเอ่อ..ช่างเหอะดื่มชาไหมลอรี่"แย่ล่ะสิเกือบจบประโยคด้วยคำว่าตัวเองซะแล้วดีนะยั้งไว้ทัน  แม้ว่าลูคัสจะพยายามเบี่ยงประเด็นโดยการเรียกชื่ออีกฝ่ายผิดๆ  แต่ว่านักบวชหนุ่มในเวลานี้กลับไม่สนใจคำเรียกนั้นเลย

                              "ตัว..."ลูคัสเริ่มเหงื่อแตกพลั่ก ความจะแตกแล้วเหรอเนี้ย "ลูกสาวท่านลูน่าเป็นตัวอะไรเหรอออ เหมือนเจ้าคนแคระเขากวางของเฟรินมันรึเปล่า"โครม!!!! ลูคัสที่ไม่ทันระวังประโยคเด็ด พอเจอเข้าไปก็ถึงกับสูญเสียการทรงตัวล้มลงไปกับพื้นหน้าเกือบคะมำ ไอ้บ้านี้ดันเอาเขาไปเปรียบกับโกโดมเรอะชั้นจะฆ่าแกดีไหมเนี้ย !!!!

                      ถึงแฟนลูคัสจะโง่แต่ก็น่ารักนะค้าาาา จริงไหมคะลอรี่....  ฟิ้ว.ฉึกกลางกระหม่อม เนื่องจากเราไม่มีความสามารถในการหลบหลีกจึงโดนเข้าไปเต็มๆ ขอตัวไปรักษาตัวก่อนนะ  ล้อ..เล่นค่าาาาไม่ว่ายังไงก็ต้องอัพให้ก่อนอยู่แล้ว เพื่อนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน^_^

                       "นายมีสมองไว้กั้นหูรึไงลอเรนซ์  ไอ้โง่ถ้าขนาดนี้แล้วยังไม่รู้อีกแกก็อย่ารู้เลยดีกว่า" พูดเสร็จลูคัสก็เดินงอนตุ๊บป่องจากไป โดยไม่หันมามองคนโดนด่าซักนิด "ชะ...ชั้นโดนลูคัสด่า....ครั้งแรกเลยนะเพราะอะไรหว่าาาา   เฮ่ลูคัสชั้นทำอะไรผิดงั้นเหรอกลับมาบอกก่อนเฮ้!!!!"(มันไปแล้วล่ะลอเรนซ์ขอให้นายโชคดีก็แล้วกัน)

                       "ไอ้บ้าๆๆๆๆๆๆตายซะเถอะย้ากกกกกก"ลูคัสที่สติแตกไปแล้วได้วาดรูปลอเรนซ์ไว้ตรงต้นไม้หลังจากนั้นก็ซัดเอาๆไม่ยั้งมือ(เราได้ถามแล้วว่าทำไมต้องเป็นต้นไม้เจ๊แกเลยตอบกลับมาว่าหมอนกับตุ๊กตามันนุ่มมือเกินไปไม่สะใจ  ใช้ต้นไม้ดีกว่าแข็งกำลังดี)"โหรุ่นพี่ลูคัสฮะไปกินรังแตนมาจากไหนฮะนั้น"เมื่อได้ยินเสียงกวนๆดังมาจากข้างหลัง ลูคัสจึงหันไปมองก็ได้พบกับรุ่นน้องตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องมาซวยแบบนี้

                  "ก็เพราะใครล่ะที่ทำชั้นซวยขนาดนี้"เฟรินยิ้มประจบไปให้เมื่อเห็นใบหน้าบูดบึ้งของรุ่นพี่ตัวแสบ "โหยรุ่นพี่ฮะผมก็แค่หวังดี...รุ่นพี่นะถึงกับทิ้งเดมอสเพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนนักบวชซื่อบื้อบางคนเชียวนะ  แต่ถ้าอีกฝ่ายยังไม่รู้แล้วเกิดดันไปมีใจให้คนอื่น พี่สาวคนสวยของผมก็อกหักเอาซิครับ  น่าาาาานะรุ่นพี่ฮะ ไม่กลัวคนอื่นเขาแย่งไปรึไง พี่ลอเรนซ์เขาออกจะหล่อโดนแย่งไปไม่รู้ด้วย"


                     "ไม่ต้องมาทำเป็นรู้ดีเลยนะไอ้ตัวแสบ  แกก็ทิ้งเดมอสมาเหมือนกันแหละน่า"ถึงปากจะว่าไปแบบนั้นแต่ดวงหน้าขาวๆของเจ้าตัว  กลับขึ้นสีระเรื่ออย่างน่าสงสัย "ก็ผมกลัวคาโลมันแช่แข็งตัวเองตายนี่นาาา  รุ่นพี่ก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอฮะกลัวคนบ้างคนเป็นใบ้ตาย"เฟรินแซวยิ้มเมื่อเห็นพี่สาวตัวเองหน้าแดงซะจนน่าขำ "ยุ่งน่าอย่าทำเป็นรู้ดีนักไม่ได้รึไง"

                             "ไม่ได้หรอฮะเรื่องหนุกๆแบบนี้ผมต้องยุ่งด้วยอยู่แล้ว"เฟรินตอบคำถามอย่างกวนอารมณ์ จนลูคัสได้แต่ยิ้มอย่างระอา ดวงหน้าขาวนวลแฝงไปด้วยความกังวลเด่นชัด "นี่แล้วลอเรนซ์มันจะโกรธรึเปล่า  จะชอบชั้นไหมอะ  ชั้นไปกวนมันบ่อยๆซะด้วยซิ แล้วถ้ามันชอบคนอื่นไปแล้วล่ะ"(ถ้ากลัวเขาไม่รักแล้วไปแกล้งเขาทำไมละจ๊ะหนูจ๋า-_-;;)

                        "คะ..คงไม่มั้งฮะ"ขนาดเฟรินยังไม่แน่ใจแล้วเธอจะแน่ใจได้ไงล่ะเนี้ย ขณะที่สองสาวกำลังกลุ้มใจอยู่นั้นเอง  สองหนุ่มที่ยืนแอบฟังอยู่นานก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างระอาออกมาเบาๆ "เป็นแบบนี้เองซินะคาโล"ลอเรนซ์ที่โง่มานานถามขึ้นอย่างปลงๆ  หลังจากที่เขาไปปรึกษาคาโลอีกรอบ  เจ้าตัวก็บอกให้เขาแอบตามเฟรินมา  เพราะรู้ว่าเจ้าตัวแสบต้องมาหารุ่นพี่จอมกวนของหล่อนแน่ๆ เพราะฉะนั้นเขาจึงได้ฟังบทสนทนาของสองสาวเต็มสองรูหู ทำไมเขาถึงได้โง่ได้ขนาดนี้นะ

                      "แล้วรุ่นพี่เอาไงต่อดีครับ" คาโลหันไปถามความเห็น "ไอ้โกรธนะไม่โกรธหรอก  แต่ถ้าไม่สั่งสอนซะบ้างคงไม่ได้  วันหลังจะได้ไม่โกหกอีก"ลอเรนซ์พูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา "แล้วรุ่นพี่จะทำยังล่ะครับ"

   5555555แค่นี้ก่อนเน้อออออออ