บารามอส อีกหนึ่งความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #6 : ความทรงจำบทที่1 ตอนจบ (100%)

     

                           และแล้วเหล่าป้อมอัศวินปีสาม  ต่างก็ยอมแพ้กับความแสบของเฟรินและความขี้ใจอ่อนของพ่อมดตัวน้อยแห่งคาโนวาล  ที่ตอนนี้กำลังนั้งหน้าบูดสนิท  เนื่องจากกำลังปรงกับความใจอ่อนของตัวเองอยู่เช่นกัน  "โอ๊ยก็ได้เฟรินพวกชั้นจะยอมสงบศึกกับแกชั่วคราวก็ได้"  ครี๊ดพูดขึ้นมาในที่สุด  คนทั้งชั้นปีถอนหายใจออกมาพร้อมกันอย่างเหนื่อยหน่ายใจ

                        "ก็...นะที่จริงแล้ว...มันก็มีวิธีแก้เวทย์ที่แหวนอยู่เหมือนกันอะนะ"เมื่อได้ยินดังนั้น  เหล่าผู้คนที่โดนสาปต่างพากันหูผึ่งทันที "แต่พวกนายต้องสัญญาก่อนว่าจะไม่ล้อเรื่องที่ชั้น  เป็นแฟนกับไอ้บ้าคาโลอีก"  หลังจากพากันนิ่งคิดไปสักพัก   พวกเขาก็ตัดสินใจทิ้งความบันเทิงอีกอย่างหนึ่งในชีวิตไป  เพื่อรักษาภาพลักษณ์ของตัวเอง

                         "เออก็ได้" แล้วทั้งหมดก็ตอบตกลง  แม้จะยังลังเลกันอยู่บ้างก็ตาม แต่ทั้งหมดก็ลมแทบจับ  เมื่อได้ยินวิธีแก้คำสาปที่แม่ตัวดีของใครบางคนกำกับไว้  ฮือ.....เฟรินจำไว้นะแก๊.........

                          ฮือ.......พวกเขาอยากจะร้องให้จริงเล้ย...ไอ้บ้าเฟรินแกมันชั่วร้ายที่สุด  หลังจากที่มันยัดวิธีแก้คำสาปที่เขียนใส่ในกระดาษให้พวกเขา  เจ้าตัวก็เผ่นแนบไปทันทีและเมื่อพวกเขาเปิดอ่านก็ได้แต่พากันแข็งเป็นหินไปตามๆกัน  ลมปลิวพัดกระดาษแผ่นน้อยไปจากมือคิล  ไปตกอยู่ที่ปลายเท้าของแองเจลีน่า หญิงสาวอ่านข้อความในกระดาษให้ทุกคนฟังอย่างชัดถ้อยชัดคำ

                   "เย้...เฟรินเองนะเพื่อนๆคงอยากจะรู้วิธีกันแล้วละซิง่าย..นิ๊ดเดียวเพื่อนเอ๊ย...แค่คนที่โดนสาปไปจูบกับเพศเดียวกัน  แล้วคำสาปก็จะคลายเชื่อดิ  ชั้นเป็นคนกำกับวิธีแก้เองกับมือเลยนะ  ไม่พลาดแน่นอน.."พอแองจี้อ่านข้อความจบ  เจ้าหล่อนก็ปล่อยก๊ากออกมาทันที

                    "โอ๊ยฮ่าๆๆๆๆ  ไอ้เฟรินมันแสบของแท้เลยนะเนี้ย แล้วจะเอายังไงละพวกนายจะรอให้คำสาปหายไปเองหรือว่าจะแก้คำสาปแทนละ" เสียงแซวคุ้นๆดังขึ้นมาจากด้านหลังและสิ่งที่พบก็เป็นไปตามที่คาด ลูคัสที่แอบดูสถานการณ์อยู่หลังเสาโผล่ออกมาพร้อมกับรอยยิ้มขี้เล่น


              "อ้าวรุ่นพี่  แอบอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับเนี้ย"ซีบิลถามขึ้นอย่างตกใจ  ที่อยู่ๆรุ่นพี่สาตานจอมเจ้าเล่ห์ก็โผล่ออกมาเงียบๆ  "ก็มาดูหูกระต่ายเล็กๆของนายมั้งซีบิล"  เมื่อได้ยินดังนั้นซีบิลก็สะดุ้งเล็กน้อย พร้อมกับยกมือข้างหนึ่งขึ้นจับใบหูเรียวยาวน่ารักของตนอย่างหดหู่  เขาเป็นผู้ชายนะจะให้มาเจอเรื่องแบบนี้แล้วยิ้มอยู่ได้ก็แปลกแล้ว...  "โธ่  ผมอุตส่าทำเป็นลืมมันแล้วนะฮะ"


                                       "แล้วตกลงพวกนายจะเอายังไงละ" สิ้นคำถามเหล่าทโมนทั้งหลายต่างทำท่าคิดหนัก  "จะให้เราอยู่ในสภาพนี้ทั้งเดือนคงไม่ดีเท่าไหร่ ขายหน้าตายเลย"ครี้ดเริ่มเครียด "ตกลงว่า.....เอื้อก แล้วนายว่าใครจะเป็นคนแก้คำสาปให้เราละ" เมื่อลงมติกันแล้วว่ายังไงพวกเขาก็ไม่ยอมอยู่อย่างนี้จนครบเดือนแน่ พวกเขาก็เริ่มหาเหยื่อ

                   "คิลดีมะ  ยังไงมันก็กลายเป็นผู้หญิงไปแล้ว..." สิ้นเสียงที่เสนอความคิดสุดสยอง คิลก็สะดุ้งสุดตัวทันที  "ถ้าพวกแกทำอย่างนั้นชั้นจะเชือดพวกแกทิ้งแน่.."คิลขู่ทันทีที่เห็นว่า  เจ้าพวกที่เหลือทำท่าเห็นด้วยกับคนเสนอ  แต่ดูเหมือนพวกงี่เง่าจะไม่สนใจกับคำขู่ของเขา กลับเดินตรงเข้ามาด้วยท่าทางคุกคามเต็มที่

                                    "ยะ....อย่าน้า......จ๊วบ!!!!"ทุกคนตะลึงครี้ดบรรจงจูบคิลอย่างดูดดื่ม  แล้วถอยออกมารอดูผลแต่ทว่า.... "นี่มันอะไรกันเนี้ย..ก็น่าจะคืนร่างได้แล้วนี้" ครี้ดพยายามดึงแหวนออกแรงๆแต่กลับไม่ได้ผลเช่นเดียวกับคิล "คาโลหมายความว่าไง" คาโลนิ่งคิดแล้วตอบกลับ  "ตอนนี้คิลเป็นผู้หญิงอยู่แต่ตามกฎต้องเป็นเพศเดียวกันเท่านั้น เลยใช้ไม่ได้.."สิ้นคำคิลกับครี้ดก็แทบจะลงไปชักตายซะตรงนี้เลย "โชคดีนะที่เรายังไม่ลอง"เดทพูดขึ้นอย่างอดไม่ได้  ถ้าเป็นเขาบ้างที่ต้องทำอย่างนั้นแถมยังไม่ได้ผลอีกคงลงไปชักแล้ว

                            "งั้นถ้าเป็นคาโลละยังเด็กอยู่คงไม่ถึงกับแย่นะ...นัก"ไม่ทันที่จะพูดให้จบประโยคดี ความหนาวก็แผ่ออกมาจากล่างเล็กที่เริ่มมีรังสีอัมหิตล้อมรอบตัว  "ก็ลองดูซิ"เหล่าพวกพ้องพากันกลืนน้ำลายดังเอื้อก  ใครจะไปกล้าฟ่ะ แล้วทั้งหมดก็หันไปทางทางเลือกสุดท้าย ซีบิลสุดโมเอะในเวอชั่นหูกระต่ายสุดน่ารัก "อะ..เอ่อผมนึกขึ้นได้ว่ามีธุระขอตัวก่อนนะครับ"แต่ไม่ทันที่เจ้าตัวจะทันได้เผ่น  ก็ถูกจับใว้อย่างแน่นหนาโดยพวกเพื่องแสนดีซะก่อน

                         "จะรีบไปไหนล่ะซีบิล...มาอยู่เป็นเพื่อนกันก่อนดีกว่าน่า....."และแล้วซีบิลน้อยก็ได้รู้ว่า...มิตรภาพของลูกผู้ชายมันไม่มีอยู่จริง...อาเมน


                                  "ฮะๆอึกๆฮือ....พะ..พวกคุณใจร้ายที่สุดเลยทำกับผมอย่างนี้ได้ไง"ซีบิลพูดตัดพ้ออย่างน่าสงสาร "โธ่ซีบิลเราก็ไปอยากทำหรอกนะ  แต่เพื่อความอยู่รอดนะ  นายเองก็ได้คืนร่างเดิมด้วยดีออก" ครี้ดเดินมาตบบ่าพร้อมกับพูดปลอมใจ  "ดีบ้านคุณเหรอครับผมเป็นผู้ชายนะแง้ๆๆๆๆ"  พูดจบซีบิลตัวน้อยก็วิ่งขึ้นห้องไปทันที  "...ว้าแย่จังแต่...ช่างเถอะพวกเราไปหาเหล้ามาฉลองที่กลับร่างเดิมได้กันดีกว่า"  โซโลเอ่ยข้อเสนอไปยังพ้องเพื่อน "ตกลง" พวกเขาตอบกันอย่างพร้อมเพรียง (พวกแกรักเพื่อนมากเลยนะ:บลูลี่=_=;;)

                         ขณะที่เหล่าทโมนทั้งหลายกำลังฉลองกันอยู่อย่างสนุกสนาน   ก็ยังมีกลุ่มคนที่จ๋อยสนิทอยู่สี่ราย นั้นคือคาโล  คิล กัสและโร  ทั้งสี่ไม่สามารถแก้คำสาปได้ด้วยเหตุผลที่ต่างกันไป  คิลขอตัวออกไปเดินเล่นในสวนแก้เซ็ง  และเมื่อเดินไปสักพักเขาก็ได้พบกับแม่พระประจำป้อมเข้า  "เรนอน...เธอไม่ได้ไปฉลองกับพวกนั้นรึไง" คิลถามอย่างสงสัย  "ไม่ล่ะค่ะ เรนอนสงสารคุณซีบิลมากกว่า  ว่าแต่คุณคิลจะทำยังไงต่อไปคะ"


                             เมื่อเจอคำถามชวนคิดนักคิลก็ได้แต่ถอนหายใจแล้วตอบไปว่า "จะทำไงได้ล่ะ  ก็คงต้องรอไปสักเดือนแหละเดี๋ยวมันก็หายเอง" คิลพูดอย่างปลงตก  แต่พอเรนอนเห็นสีหน้าของคิลก็เกิดสงสารขึ้นมาเลยเผลอยื้นข้อเสนอไปให้โดยไม่ได้ตั้งใจ  "ถ้าไม่รังเกียจคุณคิลจะลองให้เรนอนช่วยดูไหมล่ะค่ะ"  พอเจอข้อเสนอที่ไม่คาดฝันเข้าคิลก็ถึงกับอึ้งไปสักพัก  "อะ..เอ่อมะเมื่อกี้ช่างมันเถอะค่ะ" เรนอนเตรียมเผ่นทันทีเมื่อรู้ว่าพูดอะไรออกไป

                      แต่กลับถูกใครบางคนจับใว้ซะก่อน "ไม่รังเกียจเลยล่ะ  ยินดีอย่างยิ่ง"พอได้ยินคำตอบดวงหน้าหวานถึงได้แดงระเรื่อดูน่ารักขึ้นทันตา เรนอนค่อยๆหันกลับมาช้าๆ "เธอก็ช่วยหน่อยละกันนะ"


              "เฮ้ยไอ้คิลมันหายไปนานจังว่ะ"โซโลทักเมื่อเริ่มรู้สึกว่าเพื่อนหายไปนานเกิน  "เฮ้ยๆมานั้นแล้วง่ะ...อ้าวแกคืนร่างเดิมได้ไง.....เรนอน!!!!!" พอเห็นร่างบางเดินคู่กันมากับหนุ่มนักฆ่าที่บัดนี้ยิ้มแฉ่งไม่หยุด  พวกเขาก็รู้คำตอบทันที  อิจฉาเฟ้ย  เหล่าเพื่องพ้องต่างส่งสายตาอิจฉามาให้คิลน้อยอย่างเต็มที่  "เฮ้ยพวกนายนิ่งทำไมฟ่ะมาๆฉลองกันต่อดิ"แต่คิลกลับไม่สนใจเนื่องจากอารมณ์ดีจัด  แถมยังชวนเพื่อนฉลองต่ออีก

                 ชั้นขอถอนคำพูดว่ะเฟริน  ชั้นรักแกที่สุด!!!  แล้วจะตอบแทนทีหลังนะเพื่อน คิลคิดอย่างอารมณ์ดี  เขาอดยอมรับไม่ได้ว่าที่โชคเข้าข้างขนาดนี้ต้องเป็นเพราะเฟรินแน่นอน(เราต่างรู้กันดีนะคะว่าจะแก้คำสาปด้วยวิธีไหน  บลูลี่คงไม่ต้องบอกว่าทำไมน้องคิลน้อยถึงอารมณ์ดี55555)


                           อีกด้านหนึ่งคาโลตัวน้อยๆก็กำลังนั้งปลงสังเวชให้กับความงี่เง่าของตัวเอง  ที่ดันไปหลงรักยัยจอมยุ่งที่วันๆเอาแต่สร้างปัญหาซะได้  พอจะลงโทษให้หลาบจำสักทีก็กลายเป็นว่าต้องยอมใจอ่อนให้กับลูกอ้อนและเล่ห์กลของแม่ตัวดี  จนทำให้จนถึงตอนนี้เขาไม่เคยลงโทษเฟรินได้สำเร็จเลยสักครั้ง  เขาคงต้องหาวิธีอื่นมาจัดการแทนซะแล้วมั้งเนี้ย

                        ขณะที่คาโลกำลังคิดเรื่อยเปื่อยอยู่นั้นเองคนที่เขากำลังคิดถึงอยู่ก็เดินตรงเข้ามาหา  ใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มอยู่เสมอของเฟรินกำลังฉีกยิ้มเอาใจร่างเล็กที่หันมาทำหน้าบึ้งใส่เธอ "ชั้นมีวิธีแก้คำสาปอีกวิธีนายสนใจหรือเปล่าคาโล"

                           "ไหนตอนแรกนายบอกว่าไม่มี  ตอนหลังบอกว่ามีวิธีเดียวแล้วตอนนี้ยังมาบอกอีกว่ายังมีอีกหนึ่งวิธีตกลงมันเป็นยังไงกันแน่"คาโลถามอย่างเหลืออดกับความกวนของเธอ  "หืมก็ไม่มีอะไรนี้....ก็แค่อยากแกล้งพวกมันเล่นเท่านั้นเองสนุกดีออก"  พอได้ยินคำสารภาพของหญิงสาว  คาโลตัวน้อยๆก็ถึงกับทรุดลงไปกับพื้น "นายนี้มัน....."เขาได้เอามือกุมขมับ เขาชักจะเครียดขึ้นทุกวันแล้วนะเมื่อไหร่เฟรินจะเลิกเล่นพิเรนแบบนี้สักทีเนี้ย
                 
                              "คาโลตกลงว่าไงล่ะจะให้ชั้นบอกรึเปล่า  รึนายเกิดติดใจร่างเด็กชั้นจะได้ไม่ต้องบอก" สิ้นคำของร่างบางคาโลก็ค้อนขวับเข้าให้  ใครมันอยากจะไปอยู่ในร่างเด็กกัน  จะทำอะไรแต่ล่ะอย่างก็ลำบากไปหมด  ไม่ถนัดเลยสักนิดเดียว "งั้นนายก็บอกมาสิ"ทันใดนั้นรอยยิ้มชั่วร้ายก็ปรากฎขึ้นบนมุมปากของเฟรินทันที  ร่างเล็กตรงหน้าถึงกับหน้าซีดลง
"มันก็แค่....ให้ชั้นเป็นคนถอดให้เองแหวนมันก็หลุดแล้ว   แต่ไม่ถอดให้ฟรีๆหรอกเฟ้ยมันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน..."

                              "พี่สาวฮับน้ำชาที่สั่งได้แล้วฮับ"นัยย์ตากลมโตสีฟ้าน่ารักมองพี่สาวคนสวยพร้อมกับยื่นน้ำชามาให้   รอยยิ้มที่เจ้าตัวพยายามอยากหนักกว่าจะยิ้มออกมาได้น่ารัก  ตามที่พี่สาวตรงหน้าต้องการ  แต่แววตาที่มองมายังร่างบางกลับเต็มไปด้วยความอาฆาตเต็มที่  คอยดูเถอะคืนร่างเดิมได้เมื่อไหร่เขาจะเอาคืนให้สาสม!!!!!

                                "ดีมากๆ  ต้องอย่างนี้ซิถึงจะน่ารัก  ไหนนายช่วยไปเอาหูกระต่ายที่วางอยู่ตรงนั้นขึ้นมาใส่ให้ดูหน่อยซิ"เฟรินออกคำสั่งอย่างผู้ที่เหนือกว่า  ร่างเล็กที่ได้แต่ทำตาม  ก็เดินไปหยิบหูกระต่ายขึ้นมาอย่างเคืองแค้น  เอาว่ะก็ยังดีกว่าจูบผู้ชายด้วยกันล่ะฟ่ะ  เขาตัดใจใส่มันลงบนหัวรอยยิ้มที่ฝืนยิ้มออกมาก็หายไปหมด  เหลือแต่ใบหน้าบอกบุญไม่รับของเจ้าชายน้อยแห่งคาโนวาล  "ไม่เอาน่าคาโลทำหน้าแบบนี้ไม่น่ารักสักกะติ๊ด  อย่างน้อยนายก็ทำให้ชั้นเห็นคนเดียวคนอื่นไม่เห็นสักกะหน่อ.....ย"

                          "เฟรินเห็นคาโลไหมหาตั้งนานก็หาไม่...เจอเอ่อ...คาโลนายน่ารักดีนะ"คิลที่โผล่พุ่งพรวดเข้ามาไม่ทันได้เคาะ  ทำให้ไปเจอภาพแสนน่ารักที่ไม่ควรเห็นเข้าให้  คาโลที่ได้ยินคำตอกย้ำจากคิล  ทำให้ความอดทนมาถึงขีดสุดความเย็นยะเยือกแผ่ออกไปทั่วป้อมทันที  สติของคาโลก็ขาดสะบั้นลงไม่มีเหลือ "ย้าก...เฟรินแกแก้คำสาปให้คาโลมันเดี๋ยวนี้น้า....."สิ้นคำลั่งของคิลป้อมทั้งป้อมก็กลายเป็นป้อมน้ำแข็งทันที  กิจกรรมต่างๆเป็นอันต้องหยุดชะงัก  เพราะทุกคนแข็งกันไปหมดแล้ว...อาเมน

                            ทุกอย่างจบลงด้วยการที่แม่ตัวดียอมถอดแหวนออกให้คาโล  ส่วนกัสที่กลายร่างเป็นสาวน้อยก็ได้กลับคืนร่างเดิมได้ยังไงก็ไม่ทราบ  แต่หลังจากนั้นมามาทิลด้าก็ไม่กล้าจ้องหน้ากัสตรงๆอีกเลย

                            555555จบไปแล้วหนึ่งตอน  มีคนมาเม้นเพิ่มกำลังใจเลยมาแบบพุ่งกระฉูด  ขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาดูและเม้นค่ะน่ารักที่สุดเลย^o^