(การิน x ลัลทริมา) ขอโทษนะยัยแม่มดคนนี้ของฉัน

ลำดับตอนที่ #3 : คู่หมั้น????(95%)

คู่หมั้น????

[LANTRIMa]


ลัลทริมาก้าวออกมาจากห้องน้ำพร้อมผ้าเช็ดหน้าสีขาวขนาดกลางหนึ่งผืน แล้วเดินกลับมายังที่นั่งเดิมที่ตนแต่งหน้ากับช่างแต่งหน้าหนุ่มประเภทสาม ลัลทริมานั่งลงที่เก้าอี้หน้ากระจก พร้อมเงยหน้ามองเงาของตนในกระจก 

"มันไม่จริงหรอกมั้ง เรื่องแบบนั้นจะเป็นไปได้ยังไงกันล่ะ?"ลัลทริมาพูดพึมพำกับตัวเอง
ไม่นานช่างแต่หน้างหนุ่มประเภทสามก็กลับมายังที่เดิม และลงมือแต่งหน้าให้ลัลทริมาใหม่
ระหว่าแต่งหน้า ลัลทริมาก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย พอไปพอมา เธอก็ดันมาคิดถึงเรื่องที่การินและเะอเป็นคู่หมั้นกันทั้งๆที่ต้องเป็นไปไม่ได้แน่ๆ พอคิดเรื่องนี้ไปซักพักเะอก็นึกออกขึ้นมาอีกเรื่อง เป้นเรื่องที่ช่างแต่งหน้าหนุ่มเล่าให้เธอฟังเมื่อไม่นานมานี้ พอเธอนึก เธอก็เกือบจะหน้าแดงขึ้นมาอีกครั้ง แต่ยังดีที่เธอสกดจิสะกดใจของตนเอาไว้เพื่อไม่ให้ความเขินอายมันเลอะเลือนขึ้นมาบนใบหน้าของเธอ แต่พอเธอทนไปนานๆก้เริ่มเหนื่อยแรงใจ จนต้องใช้แรงกายช่วยเพื่อนให้ตัวเองตื่นมาจากความฝันของตนซะที  ลัลทริมาใช้เล็บยาวสีใสอมชมพูๆธรรมชาติของเธอ จิกลงไปที่เนื้อแขน เธอเกืบร้องโอ้ย ออกมา เธอว่าเธอไม่ได้ตั้งใจให้มันหนักถึงขนาดนั้น คงเป็นเพราะเธอเหม่อเกินไปเลยลงแรงมากเกิน 

"โอ้ะ!! คุณหนูการินมาแล้วหรือคะ รอสักครู่นะคะ ทางนั้นยังไม่ทันเสร้จเลยค่ะ"พนักงานสาวสวยแต่เตี้ยบอกการินด้วยกริยานอบน้อม การินก้ไม่พูดอะไรก็เดินไปนั่งตรงโซฟาใฟญ่สีดำพร้อมนำขาพาดไขว้กันที่โต้ะใสสีดำ การมาของการินทำให้ลัลทริมาเหงื่อตก เหมือนกับว่าห้องนี้มันน่าจะร้อนเกินไป จนใบหน้าเธอเกือบขึ้นสีอีกครั้งเมื่อนึกถึงเรื่องที่ช่างแต่งหน้าเล่าให้ฟัง
ลัลทริมาเกือบจะสะบัดหน้าแล้ว ดีที่เธอนึกได้ว่ากำลังแต่งหน้าอยู่ เลยชะงักได้ 

บ้าจริง! หมอนี่มาทำอะไรที่นี่ ไม่มีอะไรทำแล้วรึไงกัน แล้วแอร์ห้องนี้เปิดกี่องศาเนี่ย ร้อนชะมัดเลยย โอ้ยยย พี่ช่างแต่งหน้าสุดหล่อเอ้ยสวยไม่น่าเล่าเรื่องนั้นให้ฉันฟังเลยอ่ะ T^T พ่อจ๋าแม่จ๋า พี่ลัทรขาา นี่มันไม่จริงใช่มั้ยเนี่ยย การินเขาพาหนูมาลองชุดแล้วจะพาไปไหนก็ไม่รู้วว แถมหลายๆคนรวมทั้งตัวนายนั่นเองก็บอกกับปากว่าหนูกับนายการินเป้นคู่หมั้นกันน แง แม้แต่ช่างแต่งหน้าเขายังเล่าเรื่องบ้าบอพาเขินให้หนูฟังอี๊กกก โลกนี้ชักจะอยู่ยากโดยไม่มีอารมณ์เขินขึ้นทุกวันแฮะ เรื่องมันมีอยู่ว่า.......

'...'

'แกมีอะไรรึเปล่าการิน พ่อไม่เชื่อหรอกนะว่าแกจะมาโดยไม่มีอะไรน่ะ'

'...'

'นี่ตกลงแกจะไม่พูดกับพ่อเลยใช่มั้ยการิน!?'

'...'

'...'

'หมั้น'

'ห้ะ!!! อะไรนะ!!'

'...'

'แกทำใครเขาท้องมารึเปล่า กี่เดือนแล้ว หรือแกเสกลูกผิดเข้าท้องใคร หรือใครทำคุณไสยใส่แก ไม่สิ ฉันต้องถามว่าแกทำใส่ใครมากกว่ามั้ง คนอย่างแกคง..'

'โว้ยย!! ฉันจะหมั้นกับยัยแม่มด ลัลทริมา วิกรานต์วรสริต!! ฉันไม่ได้ทำให้ใครที่ไหนท้อง! ส่วนไอ้เสกลูกเข้าท้องหมาตัวผู้ตัวไหนฉันยังไม่เคยทำเลยโว้ยยย อย่างมากก็แค่ไอ้นกหลากสีบ้าของนายนั่นแหล่ะ!! จัดการเรื่องหมั้นของฉันกับยัยแม่มดนี่ให้เรียบร้อยด้วย แล้วก็เคลียร์กับยัยนักข่าวน้าของยัยแม่มดนี่ให้ด้วย แล้วก็พอเรียนจบ ฉันกับยัยแม่มดนี่จะแต่งงานกันทันที ไม่มีข้อยกเว้น ฉันจะนับถือนายเป็นพ่อแค่วันนี้เป็นต้นไป ถ้าทำให้ฉันไม่ได้อย่าได้หวังที่จะแตะฉัน!!'

'0_0'

'เข้าใจมั้ยครับ พ่อ!!'

'เอ่อ... ห้ะ...จ่ะๆๆๆ เข้าใจจ่ะ (/>__<)'

'อมยิ้มอะไรของแกน่ะ?'

'เปล่าสักหน่อย เอาเป็นว่าพ่อสุดหล่อคนนี้จะจัดการเรื่องทุกอย่างแม้แต่ขี้มดพ่อก็จะจัดการให้ ส่วนเรื่องของน้าของลัลทริมา ไม่ต้องห่วง พ่อจะจัดการเอง'

'เอาจัดงานวันนี้ ไม่งั้นฉักจะเสกลูกเข้าท้องพ่อ!'

'เฮ้ย!!! การิน นี่แก!!'

'...'

'เออ ฉันจะให้พวกเธอมาเอาชุดที่รูมล่ะกัน พาหนูลัลมาด้วยล่ะ '

'เออ'

'แล้วหนูลัลรุ้มั้ย'

'...'

'เงียบ...นั่นไงฉันว่าแล้วว่าคนอย่างแก ทำอะไรไม่ปรึกษาคนอื่นเลยจริงๆ'

'อย่ายุ่งน่า...'

'อ่า งั้นโอเค เอางานวันไหน?'

'เร็วสุดก็พรุ่งนี้ช้าสุดก็พรุ่งนี้'

'อะไรของแกเนี่ย'

'...'

'งั้นได้!! ฉันไปล่ะเจ้าลุกชาย'






เรื่องก็เป็นแบบเนี่ย ช่างแต่งหน้าสุดสวยเขาเล่าให้ฟัง คืออีก50% ไม่แน่ใจว่าเป็นความจริงหรือเปล่า แปต่ก็ไม่น่าจะมีเหตุผลอื่นที่ฉันต้องมาหมั้นกับตานี่หรอก !! แต่ว่านะ ฉันก็อาจจะได้รู้จักกับเขามากขึ้นกว่านี้ก็ได้นี่เนอะ 

"ยัยโง่...เฮ้...ยัยโง่!!"การินเรียกลัลทริมาอย่าเสียงดังเพื่อเรียกสติของคนตัวบางกลับคืนมา

"อ๊ะ!!"ลัลทริมาอุทานเพราะตกใจเสียงของการิน ก่อนที่จะหันหน้าไปทางที่มาของเสียง แต่ปรากฎว่าด้านที่เธอหันไปนั้น กลับมาเจ้าของของเสียงอยู่ใกล้ๆจนปลายจมูกแทบชนกันแล้ว ลัลทริมาเพิ่งรู้สึกตัวว่าตนแต่งหน้าเสร็จแล้ว เธอรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ แต่ในขณะเดียวกัน คนตัวบางก็โดนฉุดลงมายังที่นั่งเก่า การินจับข้อมือลัลทริมาแน่น จนลัลทริมารู้สึกอึดอัด 

"น่ะ...นายปล่อยฉันเถอะ.."ลัลทริมาถามเสียงอ่อย เพราะใบหน้าของเธอและการินอยู่ในระยะประชิด มาก! 

"ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ฉันต้องปล่อยข้อมือของเธอ! ยัยแม่มด หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ"การินโต้ตอบลัลทริมาอย่างเล่นลิ้นก่อนที่จะหัวเราะตามฉบับของเขา

"นี่! แล้วจะไปไหนกันอีกล่ะ ถึงต้องแต่งตัวแต่งชุดอย่างนี้! จะไปงานเต้นรำหรืองานแต่งงานรึไง!!"ลัลทริมาเถียงการินเสียงสูงด้วยความเขินอาย

"ปิ้งป่องงง เธอคิดเลยนะ คำตอบอันที่สองของเธอน่ะ อันนั้นไว้เราเรียนจบต่างหาก"การินเอ่ยพร้อมรอยยิ้มทะเล้นของเขา เล่นทำให้ใจของลัลทริมาสั่นไหวอย่างหนัก

"งั้นไปกันได้แล้วไม่อยากเสียเวลา!"การินเอ่ยต่อเมื่อสิ้นเสียงเมื่อสักครุ่






----------------------------------------------------------------------------------------------


เค้าขอโทษนะไม่ได้อัพนาน ขอโทาจริงๆ รออีกห้าเปอรืเซนก่อนนะจุ้ฟๆ รับรองมันไม่น่าจะสนุกหรอกนะแหะๆๆๆๆ