(การิน x ลัลทริมา) ขอโทษนะยัยแม่มดคนนี้ของฉัน

ลำดับตอนที่ #1 : คู่หมั้น????(40%)

                  คู่หมั้น????(40%)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Lantarima]

 

 

 

 

  "กะ......การิน...??"

 

  "มีอะไร? ยัยโง่!!?"

 

อึ๋ยยยย รังสีเหยียดหยามของตานี่แผ่ขยายอีกแล้ว เห้อออ สุดท้ายก็โดนเรียกว่ายัยโง่ตามเคย  เขาไปแอบหยิบเซลล์สมองฉันออกไปนับเส้นหยักของฉันมารึยังไงกัน! เรียกฉันยัยโง่ ยัยโง่! อยู่นั่นแหละเชอะ!!!  แล้วฉันปล่อยให้ตัวเองโดนลากมาได้ยังไงเนี่ยยย >__<

 

  "เฮ้ย แกๆ นั่นไง!"

 

  "เออว่ะ!! นั่นลูกผ.อ.กับผู้หญิงที่มีฉายาแปลกๆนั่นใช่ป้ะะะ?"

 

  "สงสัยข่าวลือจะเป็นจริง ว่ามั้ยพวกแก!!?"

 

  "อือ น่าจะใช่"

 

  "ไปเถอะๆ "

 

  หืออ?? อะไรนะ อย่าบอกนะพวกเขาพูดถึงฉันกับอีตาการินน่ะ -..-?"นี่การิน...เมื่อกี้พวกเขา.."

 

 "ใช่!! พวกมันพูดถึงเรา!! หึหึหึหึหึหึหึ"

 

 "ละ...แล้วข่าวลือ...เรื่องอะไรละ...?"

 

  "อยากรู้จริงๆงั้นเรอะ ยัยโง่? หึหึหึ"

 

ก็อยากรู้สิย้ะ! ไม่งั้นฉันจะถามนายเรอะ ไอ้โรคจิตสุดหล่อเอ้ยยยยยยย -*-

 

 

 

 ตึง!

 

 

 

 

  "ว้ายยยย!!"

 

  "..."

 

  "นี่.....การิน..นะ...นายจะทำอะ..ไร...อุ้บบบ!"

 

 

 

อยู่ๆ การินก็พลักลัลทริมาให้ชนต้นไม้ใหญ่

แล้วรวบมือทั้งสองข้างไว้เหนือหัว      ด้วยมือข้างเดียวของเขา      ส่วนอีกมือน่ะหรอ ก็ทำหน้าที่ประคับประครอง ใบหน้าลัลทริมาให้เขาจูบเธอง่ายๆน่ะสิ!!  

 

 

  "อืม..."

 

 

จนฉัน.....เริ่มชักจะ.....เคลิ้มตามหมอนั่นเข้าให้แล้วสิ.....-//-

ลัลทริมาพึมพำในความคิดของเธอ

 

 

 

[Writer]

 

 

..........

........

.......

......

.....

....

...

..

 

.

 

 

 

 

 

 

 

 

"อื้อ!!...อื้อออออออ!!!!"

 

 

ตุบๆๆ

 

 

เด็กสาวผมยาวสีน้ำตาลอ่อนสลวย ทุบอกเด็กหนุ่ม เพื่อเป็นสัญญาณบอกว่า อากาศกำลังจะหมด

แรงที่เธอทุบแม้จะไม่มากนัก แต่ก็ทำให้เด็กหนุ่มผมขลับดำย้อมถอนจูบออก หลังจากที่จูบกับเด็กสาว อย่างนุ่มนวนและร้อนแรงมาเนิ่นนานใต้ต้นไม้ใหญ่ที่บรรยากาศโรแมนติกสุดๆ

สายลมพริ้วไหว เส้นผใของทั้งสองก็ปลิวตามกระแสลม ใบไม้ก็โดนพัดปลิวมาเป็นระยะๆ

 

 

"..."

 

 

"(.///////.)"

 

 

พอเด็กหนุ่มถอนจูบเสร็จทั้งคู่ก็หอบหายใจหนักๆ

เพราะเหมือนจะนานไปหน่อย  เด็กสาวก็เลือกที่จะหลบตาเด็กหนุ่มอย่างอายๆ     ส่วนเด็กหนุ่ม ก็เอาแต่จ้องเด็กสาวที่หน้าแดงเป็นมะเขือเทศสดอย่างไม่วางตา ทั้งตู่เงียบจนกระทั่งเด็กหนุ่ม พูดเย้ยกวน ทำลายความเงียบสงัดไป

 

 

 

"หึ!  ต้องให้บอกอีกมั้ย? หรือจะฟังพวกผู้ใหญ่มันพูดเองล่ะ หืม??"การินยิ้มแสยะใส่ลัลทริมา

 

"พวกผู้ใหญ่? (  ' ')"เด็กสาวถามพร้องมองเด็กหนุ่มอย่าง งงๆ

 

"ช่ายยย!! ฉันต้องย้ำอีกทีมั้ยล้ะ หึหึหึ?? ;)"

 

"ย้ำ เอ้ยยยย ไม่ต้อง !! >___<"

 

"หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ!"การินระเบิดหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

 

 

ระหว่างที่ หนุ่มสาวกำลังดูเหมือนคู่รักหยอกล้อกันภายใต้บรรยากาศที่เหมือนมีอายสีชมพูอยู่รอบๆตัวพวกเขา ก็มีกลุ่มนักเรียนสาวสามคนเดินเข้ามาเห็นเข้าพอดี

ในจังหวะที่การินและลัลทริมา อยู่ในท่าที่ดูน่าจะรู้ว่าพวกเขาจะทำอะไรกัน และทำอะไรกันอยู่  

 

และแล้ว ก็มีหญิงสาวหน้ากลมสวยแตะแต้มด้วยลิปสติกสีแดงและบลัชออนสีชมพูแดง ปล่อยผมยาวลอนสีน้ำตาลบลอน ทักคู่หนุ่มสาวด้วยเสียงที่ดังแหลม

 

"อ้วกก!!  ฉันล่ะเอียนจริงๆ  ฉันว่าเหมือนมีสิ่งเลวๆร้ายๆ! กำลังอยู่แถวนี้น่ะ จริงมั้ย?!!!"

 

"เอ่อ....ฉัน....."สาวผมสั้นสีดำใส่แว่นหนาเตอะ พูดตะกุกตะกักตอบสาวปากแดงไป

 

"ชะ....ใช่แล้ว...ใช่แล้วจ่ะ..รัตนีย์.."สาวผมสีน้ำตาลเข้ม ก็ก้มหน้าตอบสาวปากแดงอย่างกลัวๆ

 

"นี่! อย่าเรียกฉันอย่างนั้นนะยัยเฉิ่ม ฉันบอกให้เรียก ณัฐ ยังไงล่ะ!!!"

 

"อ่าา..."สาวผมน้ำตาลเข้มทำท่าเหมือนสำนึกผิดกับเรื่องใหญ่ๆ แต่เรื่องที่เธอกำลังสำนึกผิดนั้นกลับไม่ใช่เรื่องใหญ่ด้วยซ้ำ

 

"เอาเถอะ!  เผอิญเดินมาแถวนี้ แล้วเห็นคนโรคจิตกับยัยตัวซวย จู๋จี๋ดี๋ด๋ากันฉันล่ะเอียน!!!"เด็กสาวปากแดง พูดเยาะเย้ย 

 

"งั้นก็ข่าวลือเรื่องที่พวกเค้าเป็น..."

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นคู่หมั้นกัน..คือความจริงสินะ..?"

 

"นี่เรื่องจริงรึนี่??"

 

"ฮ่าๆๆๆๆ !  นี่เธอลิงคิดดูดีๆสิ! ลูกชายผ.อ.หน้าตาหล่อเหลาแต่ดันคลั่งไสยศาสตร์จนเสน่ห์หมดตัว ดันมาเป็น 'ผัวเมีย' กับยัยแม่มดตัวซวยนี่ !  มันจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ!!? ฮิฮิฮิฮิๆๆๆๆ!"รัตนีย์ หัวเราะเสียงแหลม ใครผ่านมาคงคิดว่ายัยนี่รับบทแม่มดแทนฉันแน่ๆ  ดูๆมันก็คล้ายกับอีตาการินเนอะ เป็นญาติกันป้ะเนี่ยย -.,-!?

 

เดี๋ยวนะ!

 

ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ยย !! ใครกับใครเป็นคู่หมั้นกันนะะะ   ขอใหม่อีกรอบเส้ !! T//T

 

"แหม   ยัยป้าหนังเหี่ยวปากเเดงเหมือนกาคาบพริกนี่ อุส่ามาอวยพรพวกฉันเรอะ?? หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ!"การินตอบพร้อมกับหันหน้าไปหารัตนีย์ด้วยสีหน้าเหยียดหยาม ตามฉบับออริจินอลของเขา

 

"ยี้!!  ใครเขาจะอวยพรแกกับยัยแม่มดนี่กันล่ะ!!  แล้วนี่แกว่าฉันเรอะ!!!!!  "

 

"อะไรนะป้า!!? อยากได้หนังควายไปอยู่ในท้องงั้นเรอะ?  หึหึหึ!  เดี๋ยวจัดให้!! หึหึหึหึหึหึหึหึ!"การินยิ้มแสยะ ราวกับผู้ที่ถือไพ่เหนือกว่า ก่อนแผ่รังสีอำมหิตมากกว่าเดิม

 

 

เอ่อ.....นี่อย่าบอกนะว่า.....ฉันกับอีตาการิน..

เป็น....คู่หมั้นกันอย่างนั้นเรอะ!!!

 

นี่อย่าบอกนะว่าน้าโรส....

 

'รูปหล่อ พ่อรวย น้าโอเคจ้ะ!!  > __ 0 b'

 

กรี้ดดดดดดดด!  น้าโรสบ้าาาา!  ฮืออออ ทำไมทำกับลัลอย่างนี้ล้ะะะะ >___<//

 

 

ลัลทริมาส่ายหัวอย่างรุณแรง และ เอามือน้อยๆตบหน้าตัวเองทังสองข้าง ดังแปะๆ โดยที่ไม่รู้ว่าหลุดออกจากการควบคุมของเด็กหนุ่มได้ตอนไหน และ ยัยรัตนีย์ปากแดงยอมัอนกำลังเมื่อไหร่

 

การินได้ยิน เลยหันกลับมามองเด็กสาวที่กำลังก้มจับหน้าตัวเองทั้งสองข้าง เหมือนกำลังคิดเรื่องบางสิ่งอยู่

 

"หืมม์ ยัยโง่เป็นอะไรน่ะ?"

 

" /(' // ')\"

 

"-___-++++"

 

"เอ่อ....คือว่า...."

 

"ให้ฉันทายนะยัยโง่ เธอกำลังคิดเรื่องที่เธอกับฉัน เป็นคู่หมั้นกัน ใช่มั้ยล่ะ!?"

 

ปิ๊งป่องงงง ทายถูกค่าาา   T^T

 

"กะ....ก็มันแน่สิ!  ฉัน ฉันยังไม่ได้เป็นแฟนกับนายเลย เอ่อ เพื่อนก็ยังไม่ใช่ด้วยซ้ำ! แล้ว อยู่ดีๆ   ฉันก็เป็นคู่หมั้นกับนายซะงั้น มันก็ เอ่อ... (  .//.)"

 

ลัลทริมาหลบตาการินด้วยสีหน้าแดงๆจนเห็นได้ชัด 

ใครจะไปรู้ล่ะว่า คนอย่างการินแม้แต่คำว่าเพื่อนก็ยังไม่ให้ แฟนก็ยังไม่มี ดันให้คู่หมั้นกับฉัน แต่ก็ดีสักเท่าไหร่แล้วที่ไม่แต่งงานอย่างสายฟ้าฟาดน่ะ!  กรี้ดดดดด!! คิดแล้วก็เขิน!! >///<

 

เด็กสาวก้มหน้าหลับหูหลับตา    เอามือทั้งสองข้างประสานกันแน่นระหว่างต้นขา หน้าก็แดงเป็นตำลึง ผ่านจูบไม่พอ ยังมีเรื่องหมั้นอีก! แสดงว่าข่าวลือออกมาขนาดนี้ เค้าคงรู้ไปทั้งโรงเรียนแล้วจ้าาาาาา U_U,,

 

 

"เออ นี่การิน "

 

"อะไรอีกล่ะห้ะ!?"

 

"เอ่อ คือเรื่องนี้นายไดัรู้มาก่อนหน้านี้รึป่าว?"

อย่ารู้นะๆ บังเอิญเถิ๊ดดดดดดด >__<

 

"ก็นะ"

 

ก็นะ?     ก็นะอะไรเล่าาาา พวกผู้ชายเวลามีอะไรทำไมต้องพูดมีลับลมคมในทุกทีเลยเล่าาาาา

 

"ก็ต้องรู้อยู่แล้วสิ!"

 

"หาาาาาาาา!!? O.,o!!"

 

"อะไรของเธอ ยัยแม่มด :)"

 

 

 

"อ้ะ.."

 

"มีอะไร"

 

"ป่าว ไม่มีอะไร"

 

"..."

 

 

 

 

เมื่อกี้...การิน ยิ้มอย่างนั้นเหรอ ยิ้มคราวนี้ไม่เหมือนยิ้มประจำตัวของเขา ยิ้มที่มีความเหยียดหยามและเยาะเย้ย แต่นี่ไม่ใช่ ยิ้มนี้เป็นยิ้มที่แฝงด้วยความอบอุ่น อ่อนโยน ทำให้เขาดูเป็นเด็กหนุ่มธรรมดาขึ้นมาเยอะ ไม่เหมือนกับ ยิ้มของเด็กหนุ่มที่คลั่งไึคล้ในไสยศาสตร์ที่ฉันรู้จักเลย แต่ว่านะ....เขายิ้มแบบนี้.....หล่อชะมัด-//-

 

 

 

 

 

--------------------------------------

เย่ห์ เอาไปก่อน40% 555

 

การินยิ้มมมม อ๊ายยยยย!!

 

หมูไม่สบายย เลยไม่สะดวกแต่งยาว

บทนี้อาจจะไม่สนุก ไม่สิทั้งเรื่องเลยแหละ

มีอะไรจะแนะนำเค้าก็ช่วยคอมเม็นมาเลยนะ

จะได้ปรับปรุงแก้ไขเย่! >__</