บันทึกถึงจันทราในค่ำคืนไร้แสงดาว

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

            กระต่ายเจ้าเอย เจ้ารอสิ่งใด? หรือรอจันทรา หวนคืนมาบนฟากฟ้า ในคืนเดือนมืดเจ้าอยู่ที่นั่น เฝ้ามองหาแต่จันทรา ทั้งๆที่จันทร์จากไป... ไกลเกินเอื้อมถึง

                “เราเลิกกันเถอะ”

                พวกคุณอาจจะงุนงงว่าทำไมเรื่องราวของผมเริ่มต้นด้วยประโยคนี้แทนที่จะเป็นการมาโรงเรียนวันแรกและเจอผู้หญิงกวนประสาทที่ชวนทะเลาะอยู่เรื่อย แต่สุดท้ายพอทะเลาะกันมากๆก็เริ่มรักกันและเรื่องราวก็จบลงอย่างมีความสุข ทว่าเรื่องราวของผมมันไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลยแม้แต่น้อย

                เมื่อประโยคนั้นหลุดออกจากปาก ผมก็ต้องชะงัก เพราะสิ่งที่ได้กลับมาคือรอยยิ้ม ผู้หญิงที่ผมเพิ่งคบมาได้ไม่ถึงสามวันและเพิ่งโดนผมบอกเลิกกลับยิ้ม

                เธอเป็นคนแปลก… แปลกมาก… วันแรกที่เจอเธอก็เดินเข้ามาและบอกว่าชอบผม ผมก็ตัดสินใจคบด้วย เช่นผู้หญิงคนอื่น พอครบสามวันเมื่อไหร่ก็เลิกเมื่อนั้น ผมเป็นพวกไม่ชอบยึดติด ไม่ชอบสิ่งซ้ำซากน่าเบื่อหน่าย จึงแปลกใจว่าทำไมผู้หญิงตรงหน้าไม่แสดงอาการเศร้าโศกหรือร้องไห้

                เจ้าหล่อนส่ายหน้าก่อนจะชูนิ้วขึ้นสามนิ้ว

                “รออีกสามเดือนนะ จันทร์ขอเวลาแค่สามเดือน” ชื่อของเจ้าหล่อนคือจันทรา เป็นชื่อที่แปลกพอตัว ซึ่งก็แปลกประหลาดพอกับนิสัยของหล่อนเลยก็ว่าได้

                เจ้าหล่อนดูเหมือนจะเป็นสิ่งแปลกประหลาดที่สุดที่ปรากฎเข้ามาในชีวิตของผม พอบอกเลิกกลับไม่ร้องไห้ มิหนำซ้ำยังขอต่อเวลาอีก!?

                แต่ก็นั่นแหละ… จันทรา

                จันทร์เจ้าเอย โปรดช่วยเบิกทาง ให้แสงส่องสว่าง ในราตรีมืดมิด โอ้เจ้าจันทร์เอ๋ย บัดนี้...เจ้าอยู่หนใด