*๐ สาวใสสุดซ่ากับนายบัดดี้สุดแสบ ๐*

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 บัดดี้ของฉันคือ..!!

Chapter 1

บัดดี้ของฉันคือ..!!

หลังเลิกเรียนของโรงเรียนเซนต์พอลทีส เด็กนักเรียนหญิงในชุดยูนิฟอร์มเสื้อแขนยาวสีขาว กระโปรงลายสก๊อตสีครีม-ชมพู พร้อมเนคไทค์สีครีม-ชมพูเช่นกัน และนักเรียนชายในชุดยูนิฟอร์มเสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีขาว กางเกงขายาวสีดำ ผูกเนคไทสีดำ และสูทสีครีมทับอีกตัวหนึ่ง ทั้งหมดกำลังเดินออกนอกโรงเรียนพร้อมตารางว่าจะไปไหนกันต่อ มีเพียงนักเรียนบางกลุ่มเท่านั้นที่จะอยู่ทำงานที่โรงเรียนถึงตอนเย็น

รวมถึงกลุ่มของฉันด้วย ... แต่ฉันไม่ได้อยู่ทำงานน่ะสิ่

“ทุกคนเปิดดูพร้อมกันนะ 1 2 3 !!”

พรึ่บ !

ทุกคนเปิดฉลากกันอย่างรวดเร็ว ยกเว้นฉัน แต่ละคนสีหน้าดีใจ และบางคนก็อยากจะตายให้ได้ ถ้าฉันเปิดดูแล้ว............สีหน้าฉันจะเป็นแบบที่1 หรือแบบที่2นะ

ขอให้ได้พวกผู้หญิงด้วยเถอะ...........

ฉันคลี่กระดาษที่อยู่ในมือทีละน้อย จนเริ่มเห็นตัวอักษรตัวแรก

.......... ว ............

จะเป็น  วาร์บ รึป่าวน่ะ ....... ถ้าใช่ล่ะก็แย่เลย ยัยนั่นนิสัยแย่ชะมัด

ตัวอักษรที่สอง .........อ.........

เย้!! ยัยวาร์บหมดสิทธิ์ แต่จะเป็นใครกันนะ

ตัวที่สาม ............ย............

กระดาษในมือของฉันถูกคลี่ออกจนหมด ............

ใครกันนะ ว อ ย ........ วอยซ์ !!!

ทั้งระดับชั้น มีคนชื่อวอยซ์เพียงคนเดียว ...

นายวอยซ์ ไอ้ลิงหื่นนั่นน่ะนะ !!!

โอ้พระเจ้า .. ถ้าลูกเคยไปจิ้มตาใคร โปรดให้อภัยลูกด้วย ถ้าสิ่งทั้งหมดนี้ เป็นแค่ภาพหลอน ขอให้ลูกกลับสู่สภาพเดิมเถิด

“นี่มิกกี้ เธอจับได้ใครหรอ ^^”

“ฉัน ...TT_TT”

“ท่าทางเธอจะได้คนที่เธออยากได้นะ ^^”

หู๊ยยย อยากได้ม๊ากกกกมากกก วอยซ์ลิงหื่นอะไรเนี่ย ยังไม่เคยคุยกันเลย เดินผ่านกันยังไม่เคย ถึงฉันไม่รู้จักมัน แต่ฉันก็รู้นะเว๊ยว่ามันเหียกขนาดไหน

“อ๊ายยยยยยย ทำไม ทำไมฉันไม่ได้วอยซ์นะ นี่แอนนา .. เธอใส่ชื่อพี่วอยซ์ลงไปรึปล่าวห๊า !!”

เอ่อ ....... -_-

“สะ..ใส่สิ !! ฉันเขียนชื่อรุ่นพี่วอยซ์เองกับมือเลยนะ”

“แล้วทำไมฉันถึงไม่ได้ !! นี่พวกเธอน่ะ ใครที่ได้พี่วอยซ์อย่าหลงตัวเองไปนะยะ จำใส่สมองไว้ด้วยว่าพี่วอยซ์น่ะ แฟนฉัน !!!”

เอ่อ นาโอะจัง ถ้าเธออยากได้พี่วอยซ์ของเธอมากล่ะก็ ... โทรมาขอแลกได้เลยนะ ฉันบริการดีลิเวอรี่ ส่งไปแลกถึงบ้านเลย TT^TT

“อะ .. เอ่อ ทุกคนฟังหน่อยนะ บัดดี้ของเราเล่นแบบ เทคแคร์คนที่จับได้ โดยไม่ได้อยู่ในกลุ่มพวกเรา อาจจะเป็นรุ่นเดียวกัน หรือรุ่นพี่ ตามที่รีเควสกันมานะ เราจะเริ่มเล่นกันพรุ่งนี้ อย่าไปบอกใครนะ ^^ วันนี้เราขอกลับบ้านก่อนนะ ฝนจะตกแล้ว บ๊ายบายนะทุกคน”

แอนนาพูดจบแล้ว ก็เกบของเข้ากระเป๋าแล้วรีบวิ่งออกนอกโรงเรียนไป

“นี่มิกกี้ ฉันว่าเรารีบกลับกันดีกว่า แต่นี่เพิ่ง4โมงกว่าเอง ไปนั่งร้านเบเกอรี่หน้าโรงเรียนก่อนดีกว่านะ”

เสียงของ พลอย เพื่อนซี้ฉันดังขึ้นมากลบความคิดอันเลวร้ายของฉัน ร้านเบเกอรี่หน้าโรงเรียนเป็นที่สิงสถิตของฉันเวลาเลิกเรียนแล้วไม่รู้จะไปไหนดี จะว่าไปที่นั่นก็เหมือนบ้านเลย -_-

“รีบไปกันเลยเหอะ วันนี้ฉันปลงกับชีวิต ขอกินบราวนี่ ช๊อคโกแลต พายบลูเบอรี่ สตอเบอรี่ชีสเค้ก .. หน่อยแล้วกัน TT^TT”

“เธอนี่ไม่เปลี่ยนเลย -_-”

ร้านเบเกอรี่

“เอาช๊อคโกแลต พายบลูเบอรี่ สตอเบอรี่ชีสเค้ก บราวนี่ ไอซ์ช๊อคโกแลต แล้วก็ ...”

“หยุด ..!! เธอลองตั้งสติดีๆ แล้วค่อยสั่งใหม่ซิ”

“เอ่อ .. น้ำเปล่าแก้วนึงค่ะ......”

พลอยทำท่ากุมขมับแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะมองหน้าฉันด้วยความสงสัย

“วันนี้เธอเป็นอะไรรึป่าว เป็นไข้หวัดคัดจมูกขี้มูกไหลตกบันไดหัวใจความดันต่ำ รึป่าวเนี่ย”

พลอยพูดใส่เป็นชุดแล้วเอามือมาจับหน้าผากฉัน

“ตัวเธอก็ไม่ร้อนนี่ ตอนเช้าเธอยังคึกยังกะถูกหวย ทำไมตอนเย็นเหมือนกับซอมบี้อย่างงี้ล่ะ”

ในขณะที่พลอยกำลังจะบ่นใส่ฉันต่อ พี่หนักงานก็เอาน้ำเปล่ามาเสิร์ฟพอดี

“เอ่อ .. พลอยรู้มั๊ยว่าบัดดี้ของฉันน่ะ มันเป็นใคร”

“ถ้าเธอไม่บอกฉัน แล้วฉันจะรู้หรอยะ”

“บัดดี้ของฉัน .. คือ ..”

กริ๊ง ~ เสียงกระดิ่งที่หน้าประตุดังขึ้นพร้อมเสียงโวยวายดังลั่น ฉันกับพลอยเลยหันไปดูเป็นอัตโนมัติ

“เฮ้ยไอ้บอล วันนี้มึงแข่งบาสภาษาไรวะ แป้นอยุ่ตรงหน้าจะโยนไปหาห่าไรที่แสตนละโว๊ย”

“อ้าว ก็บอกแล้วเมื่อคืนกูนอนดึก กูทำงานเว๊ยไม่อาแต่นอนซกมกอย่างมึงหรอกไอ้วอยซ์”

“พลอย ... คนนี้แหละ ไอ้วอยซ์รุ่นพี่สุดเฮงซวยนี่แหละ”

ตายยากชะมัด กำลังจะด่าพอดี โผล่หน้ามาเลย ฉันไม่น่าสะเออะไปเล่นบัดดี้ของแอนนาเลยเนี่ย TTOTT

พลอยทำหน้าอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะบอกประโยคต่อมาด้วยเสียงสั่นเครือ

“มิกกี้ .. บัดดี้ของฉันก็คือ ... คนข้าง ๆ ไอ้วอยซ์ของเธอนั่นแหละ”

ฉันกับพลอยหันมามองหน้ากันช้า ๆ

“ฉันนึกว่าฉันซวยมากกว่าใครแล้วนะ .. ฉันว่าเราตกที่นั่งลำบากเหมือนกันแล้วแหละ -_-”

พลอยพูดแล้วก้มหน้าลงไปจิ้มกินบราวนี่ที่เธอสั่งมาต่อ

“ฉันว่าเราไปกันดีกว่า อยู่ตรงนี้แล้วฉันรู้สึกอึดอัดว่ะ -_-”

ฉันลุกขึ้นยืนตรงจังหวะกับที่วอยซ์นั่นเดินถือถาดที่ใส่ขนมและเครื่องดื่มมาพอดี

ซึ่งนั่นก็ทำให้ ...

โครม ~

“ว๊ายยยยยยยยยยย !!”

“เฮ้ยยยยยยยยยยยย !!”

ฉันลงไปนอนกองอยุ่กับพื้น โดยมีนายวอยซ์คร่อมตัวฉันอยู่ และขนม น้ำทั้งหลายแหล่ หกกระจายแบบไร้ที่ติเลย ...

วันนี้มันวันอะไรกันเนี่ย !!

“นี่เธอ คิดจะลุกก็ลุกพรวดขึ้นมาเลยหรอไง หัดดูคนก่อนซะบ้างเซ่”

วอยซ์พูดขึ้นแล้วค่อย ๆ ยันตัวเองลุกขึ้นยืน ฉันจึงค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนบ้าง

“อ้าว ก็ใครจะไปรู้ล่ะ เอาเป็นว่าขอโทษก็แล้วกัน แต่ตอนนี้ช่วยหลบหน่อยได้มั๊ย ฉันจะกลับบ้าน”

ฉันพยายามจะเดินผ่านนายนั่นไป แต่มันก็เอาตัวมาบังไว้ตอนฉันจะเดิน

นายเป็นอะไรมากมั๊ย -_- ฉันอยากกลับบ้านเต็มแก่แล้วนะ

“นี่นาย ฟังออกมั๊ย ฉัน-จะ-กลับ-บ้าน-แล้ว-โว๊ย !!”

“เธอ .. จะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ..เพราะเธอ ไม่ยอมจ่ายค่าขนมของฉัน !!”

นายวอยซ์พูดแล้วเอามือชี้หน้าฉัน

นี่นายจะไร้มารยาทมากไปแล้วนะยะ -_-

“นายอยากเซ่อร์ทำหกเอง ช่วยไม่ได้ หลบ ๆๆๆ”

อะไรกันเนี่ย ชีวิตฉันทำไมต้องเจอบัดดี้ห่วยแตกแบบนี้ ไร้มารยาทสิ้นดี ไอ้หน้าเหิยก ไอ้หน้าลิง ถ้านาโอะจังรู้ว่านิสัยมันเป็นแบบนี้จะหลงรักมันหัวปักหัวปำได้อยู่มั๊ยนะ

“แต่เธอชนฉัน!!”

“ถ้านายถือถาดดี ๆ มันก็ไม่หก!!”

“แต่เธอทำฉันเสียหลักจนล้มลงไป!!”

“แล้วใครใช้ให้นายเดินมา...อุ๊บ”

เพียงเสี้ยววินาที ปากฉันก็รู้สึกถึงสัมผัสนุ่มนวลและอ่อนโยน อืมมมมม .. พี่ติ๊กหรอค่ะ มิกกี้นึกแล้วว่าเราต้องเป็นคู่รักกัน อืมมมมมมม ...

แต่เอ๊ะ!...

ฉันอยุ่ที่ร้านเบเกอรี่ และกำลังเถียงกับไอ้วอยซ์อยู่นี่

หรือว่า ...

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!”

ฉันรีบผละออกจากตัวนายวอยซ์ทันที วอยซ์เอามือขึ้นมาเช็ดปากพร้อมแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างเจ้าเล่ห์

นายพรากความบริสุทธิ์ของฉันไป !! โธ่ว๊อย พี่ติ๊กต้องเป็นจูบแรกของฉันสิ ป๊าดโธ่ TT^TT

“หึหึ เธอนี่มันปากมากจริง ๆ ฉันเข้าใจนิยายน้ำเน่าแล้วล่ะว่าใช้จูบอุดปากผุ้หญิงตอนพูดมากทำไม”

วอยซ์พูดพลางหัวเราะร่วนราวกับเป็นเรื่องตลกสิ้นดี

“นายนี่มัน ....”

“ฉันรู้ว่าฉันหล่อ ^^”

“ไอ้หื่น .. ไอ้หื่นหน้าเหิยก ทำไมโลกนี้ถึงต้องมีนายด้วยนะ ปะ..ปั๊ดโธ่ ฮึ้ย !!”

“เฮ้ เธอว่าใครหน้าเหิยกน่ะ -_-^”

ก่อนที่ฉันจะระเบิดปรามานูลงตู๊มที่ร้านนั้น พลอยก็ชิงตัดหน้าลากฉันออกมาก่อน ไม่งั้นคงต้องเกิดสงครามบัดดี้เป็นเหตุแน่นอน

“โธ่เว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทำไมฉันต้องมีบัดดี้เฮงซวยแบบนั้นด้วยนะ อ๊าก ๆๆๆๆๆ”

ฉันอยู่ที่สวนสาธารณะใกล้บ้าน ซึ่งไม่ค่อยมีคนมาเพราะเย้นมากแล้ว ฉันจึงตะโกนได้สุดเสียงแบบไม่อายใคร ปกติก็ไม่เคยอายอยู่แล้วแหละ -//-

“แต่เธอก็ไม่น่าลุกพรวดขึ้นมาโดยไม่ดูลู่ทางก่อนนะมิกกี้”

“นี่หมายความว่าเธอเข้าข้างไอ้หื่นเหิยกนั่นหรอ เออสิ เธอปิ๊งบัดดี้เธอแล้วใช่มั๊ย นายบอลบวมอะไรนั่นน่ะ ไม่ช่วยเพื่อนเลยนะ ชิชิ”

พลอยเงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยสายตาประมาณว่า ‘เธอเมายาเบื่อหรอ?’

“อย่าทำตัวเป็นเด็กๆสิมิกกี้ เธออายุตั้ง17แล้วนะ เธอก็รู้นี่ว่าอะไรถูกอะไรผิด”

“-_____- ก็ฉันเด็กจริง ๆ นี่”

“นี่เธอ -_-^”

สรุปคือเธอหาว่าฉันแก่ใช่มั๊ย...

ไม่จริง TTOTT

“แต่ยังไงก็เถอะ พรุ่งนี้ฉันจะใช้การเป็นบัดดี้ แก้แค้นมันให้ไม่กล้ามาโรงเรียนเลย”

“บัดดี้ต้องเทคแคร์ไม่ใช่หรอ”

“ก็ใช่ไง ฉันจะดูแลเทคแคร์ จนให้มันไม่ต้องมาโรงเรียนเลยเป็นไง ^^”

บังอาจมาพรากจูบแรก ที่ฉันจองไว้ให้พี่ติ๊กเพียงคนเดียวเท่านั้น นายต้องได้รับการเอาคืนอย่างสาสม

พรุ่งเจอกันน้ะจ้ะวอยซ์ ^^

บัดดี้คนนี้ จะดูแลนายเอง ^___________^

*************************************************************

อาโล๋ !! สนุกไหมคะ?? เรื่องนี้เมแต่งครั้งแรก อาจจะไม่สนุก เรียบเรียงไม่ดี หรือมีข้อบกพร่องเยอะไปหน่อยน่ะค่ะ ^^ แต่ว่า ช่วยติชมเพื่อให้เมเอาไปปรับปรุงด้วยน่ะค่ะ

เมตั้งใจจะเขียนเรื่องนี้ให้ดีที่สุด และจะไม่ทิ้งนิยายเรื่องนี้แน่นอนค่ะ

ฝากตัวด้วยค่ะ ^^