สัญญารัก...สองหัวใจ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

                                                                                    บทนำ
      

  ขอให้……ฉันได้พบกับเขาอีกสักครั้ง

  ก่อน….ที่ฉันจะต้องไป

  ขอให้….ฉันได้พูดคำๆนี้กับเขาคนนั้น

  ‘รัก’ ……ได้โปรด

     ฉันหลับตาลงเอ่ยคำอฐิษฐาน หยดน้ำใสไหลรินออกจากดวงตาไปลงมาอาบแก้มช้าๆ

  ทำไมกันนะ? ทุกครั้งที่ฉันเอ่ยคำอฐิษฐาน น้ำตาก็จะไหลออกมาอย่างไม่มีเหตุผล

  มันรู้สึก…..เหน็บหนาว…ว่างเปล่า…และรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ในความรู้สึกนี้

  ~ก็อก ก็อก ก็อก~

  เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรียกให้ฉันออกจากห้วงความคิด

  “เข้ามาได้ค่ะพี่หมอ ประตูไม่ได้ล็อค”

  “ออกมายืนตากลมแบบนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก  ว่าแต่ดึกแล้วทำไมน้องสาวพี่ยังไม่นอนอีกจ๊ะ”

  “กะว่าอีกสักพักจะไปนอนค่ะ พี่หมอมีอะไรหรือเปล่าคะ”

  “พี่เห็นไฟในห้องเราเปิดอยู่น่ะ เลยเป็นห่วง” ฉันยิ้มขอบคุณในความห่วงใยของพี่หมอ

  “พี่หมอไปนอนเถอะค่ะพรุ่งนี้ต้องทำงานอีก มินก็จะนอนแล้วเหมือนกัน”

  “ฝันดีนะจ๊ะน้องมิน”

  “ฝันดีค่ะ พี่หมอ”

  ฉันล้มตัวลงนอนบนเตียง หลังจากพี่หมอเดินออกจากห้องไป และไม่นานก็ผล็อยหลับไป

  ภาพเบื้องหน้าถูกบดบังไปด้วยม่านหมอกสีขาวเต็มไปหมด มินตราหันมองไปอบๆตัวอย่างประหลาดใจ

  ที่นี่ที่ไหนกันนะ?

  มีแสงลอดผ่านม่านหมอกเข้ามา มินตราเดินเข้าไปใกล้ๆเดินไปตามทางที่มีแสงลอดผ่านมา  จนกระทั่ง…….มาถึงสถานที่หนึ่ง สถานที่ ที่รู้สึกคุ้นเคย  เสียงแว่วมาจากทีใดที่หนึ่งในสถานที่แห่งนั้น เธอเดินตามเสียงนั้นไปเรื่อยๆ เสียงนั้นเริ่มชัดเจนขึ้นทุกที ทุกที พร้อมกับภาพหญิงสาวกับชายหนุ่มคู่หนึ่งปรากฏขึ้นมา

  ภาพที่ดูเลือนราง……เริ่มชัดเจนขึ้น…….ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

  ‘สัญญานะ ว่าเธอจะรอฉันไม่ว่ายังไงเธอก็จะต้องรอและฉันก็สัญญานะว่าจะกลับมาหาเธอ’

  ‘สัญญา’

  ‘สัญญา’

  คำสัญญาของทั้งคู่ถูกเอ่ยขึ้นพร้อมกัน  สายลมพัดพาคำสัญญาของทั้งคู่ให้ดังก้องไปทั่วบริเวณ และพัดพาคำสัญญาไปไกลแสนไกล

  ฉันลืมตาขึ้นในความมืดรู้สึกถึงความชื้นบริเวณรอบดวงตา ‘คำสัญญา’ ฉันฝันถึงมันอีกแล้วแสดงว่าเข้าหน้าหนาวแล้วสินะ

  ทุกครั้ง ที่เข้าสู่ช่วงฤดูหนาวเธอมักจะฝันเช่นนี้เสมอ ฝันถึงสัญญาในวันวาน

  ~ครืด…~

  เสียงประตูห้องนอนดังขึ้น ร่างบางของมินตราในชุดนอนก้าวออกมายืนที่ระเบียง

  ผมสีดำยาวสลวยปลิวไสวไปตามแรงลม มือบางยกขึ้นปัดเส้นผมที่ปิดหน้าออก พร้อมห่อไหล่ด้วยความหนาว

  คืนนี้อากาศเย็นกว่าทุกคืนเลย ลมก็แรง จริงสินะ….เข้าฤดูหนาวแล้วนี่นา

  ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนทอดมองไปไกล มีความทรงจำดีๆมากมายที่เกิดขึ้น พร้อมกับตราตรึงอยู่ในใจตลอดไป

  สายลมหนาวเคยพัดพา ‘ใครคนหนึ่ง’ เข้ามาให้ได้พบ ได้รู้จัก แล้วก็พัดพา ‘ใครคนนั้น’ พร้อมกับการรอคอยการกลับมาของเขา

  ภาพและเสียงเมื่อวันวาน มันคือความทรงจำที่ไม่มีวันลบเลือนไป มันจะคงอยู่ตลอดกาล…….

  เหม่อมอง….  ท้องฟ้า…..  ยามค่ำคืน

  ยังมิลืม….  เรื่องราว…..  ที่พ้นผ่าน

  ทุกถ้อยคำ….  แสนหวาน…. ยังตราตรึง

  ยังคนึง….  นึกถึง…. มิรู้หาย

  ความอบอุ่น….  กลิ่นอาย….  คลายความเหงา

  ช่วยบรรเทา…. ความหนาวเหน็บ…. ให้จางไป