คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่1 ฟากฟ้าที่ห่างไกล
บทที่1 ฟากฟ้าที่ห่างไกล
"บัดซบ"
คำสบถของสาวร่างบางเจ้าของนัยน์ตาสีเงินเมื่อได้ฟังคำบอกเล่าของเพื่อนสาวที่มีดีกรีเป็นเจ้าหญิงของเมืองคาเวีนรซึ่งเป็นเมืองที่ร่ำรวยที่สุดใน..รัฐกรีนแลนด์
"ไม่เอาน่า สโนว์แค่ข้าชวนเจ้าไปสมัครสอบโรงเรียน อาเวสเอง" หญิงสาวผู้ถูกเรียกชื่อหันมามองเพื่อนรักก่อนกระตุกยิ้มเล็กน้อย
สโนว์ บรินตัล นักพเนจร แห่ง คาเวียร ลูกสาวบุญธรรมของเจ้าผู้ครองรัฐคาเวียร เจ้าของใบหน้าสวยรูปไข่เรือนผมสีฟ้าอ่อนคลอเคลียล้อมดวงหน้า นัยน์ตาสีเงินกลมโตที่ตอนนี้บ่งบอกถึงความเบื่อหน่ายสุดๆ รอยยิ้มที่เพิ่มความงามให้เจ้าหล่อนสวยสง่ายิ่งขึ้น
"จุ๊ๆ ไดม่อน เจ้าก็รู้ว่าข้าเป็นแค่นักพเนจรคนหนึ่ง จะเอาอะไรไปสู้กับเหล่าเจ้าชายเจ้าหญิงที่มีความรู้มากมายเช่นเจ้า" ไดม่อนหันมามองเพื่อนสาวที่อ้างฉายาว่า นักพเนจร
ไดม่อน บรินตัล เจ้าหญิง แห่ง คาเวียร ลูกสาวของเจ้าผู้ครองรัฐคาเวียรเจ้าของนัยน์ตาสีมรกตใสแจ๋วที่เริงร่าอยู่เสมอๆ ริมฝีบอกอิ่มยังคงเอ่ยปากชวนเพื่อนไม่หยุดหย่อน เรือนผมสีดำเงาพริ้วไหวไปตามแรงลม เสริมความงามที่มีอยู่ให้เพิ่มยิ่งขึ้น
"อย่างน้อยๆ เจ้าก็มีความรู้เยี่ยงข้า หรืออาจจะมากกว่านั้น" นัยน์ตาสีมรกตของไดม่อนพราวระยับอย่างหวังว่าเพื่อนนัพเนจรจะให้ความร่วมมือ ซึ่งนักพเนจรก็ได้แต่ส่ายหัวเนือยๆ
"เจ้าหวังให้ข้าไปเรียนกับเจ้างั้นหรือไดม่อน" สโนว์ว่าพลางหมุนผมสาวสีฟ้าอ่อนของตนเองเล่น
"เถอะน่าสโนว์น่าสนุกออก" ไดม่อนหันมามองเพื่อนสาวของตนอีกครั้งพร้อมเขย่าแขน "โอ๊ย! พอๆ แขนข้าจะหลุดไปก็ได้ เฮ้อเจ้านี่น้า" สโนว์ลอบถอนหายใจอย่างเบื่อๆกับความเอาแต่ใจของเพื่อนสาว
"ข้าว่ารีบกลับวังดีกว่า เดี๋ยวถูกจับไว่หนีมาเที่ยวซวยพอดี" สโนว์ว่าพร้อมส่งผ้าคลุมสีดำให้ไดม่อน สองสาวพากันวิ่งกับวังด้วยความเร็ว แต่ถ้าหากไดม่อนไม่สะดุดตากับกำไลงามที่ตั้งตระหง่านอยู่ในร้านเครื่องประดับ
"ว้าว กำไลวงนั้นสวยจังสโนว์"
ก็เจ้าหล่อนเป็นงี้สิน่า ท่านพ่อจึงกังวลว่าจะให้ตำแหน่งครองรัฐแทนดีไหม...
สโนว์คิดก่อนส่ายหัวหวืดไล่ความคิด ก่อนวิ่งตามว่าที่เจ้าหญิงเข้าร้าน "สโนว์ๆ ดูสิสวยมากๆเลยน่ำกำไลอันนั้น" ไดม่อนว่าพลางชี้นิ้วไปยังกำไล สโนว์เบือนหน้าไปมอง กำไลรูปเกล็ดหิมะ...ตั้งตระหง่านอยู่ แสงอาทิตย์ยามเย็นสาดส่องลงมาตกกระทบทำให้มันเปล่งรัศมีแสงให้สวยงาม ส่วาง...แต่ไม่แสบตา...
"แน่อยู่แล้วล่ะจ๊ะคุณหนู นี่เป็นของดีจากสโนว์แลนด์เชียวนะนี่ มี 2วง เหมาะกับคู่รัก รึไม่ก็เพื่อนสนิท" เสียงแทรกดังมาจากแม้ค้าขายของวัยกลางคนที่กำลังยิ้มต้อนรับลูกค้า
"สโนว์แลนด์" สโนว์ทวนเบาๆ ส่วนไดม่อนไม่รอช้าวิ่งเข้าไปหยิบราวกับว่าจะมีใครแย่งไป "เท่าไรค่ะ"เสียงหวานเอ่ยขึ้น เรียกรอยยิ้มจากแม่ค้า
"คู่ละ 5000 V.จ๊ะ"
เฮือก!
แค่ได้ยินราคาสโนว์ก็ค้างไปในทันที แพงนรก!...คำสบถมากมายผุดพรายขึ้นมาในใจ ไอ้กำไลนั่นมันวิเศษตรงไหน เงินขนาดนั้นซื้อข้าวได้ตั้งราว10เกวียน แต่ดูเหมือนมันจะไม่เป็นปัญหากับไดม่อนแม้แต่น้อย เมื่อเจ้าหล่อนควักเงิน วางลงแล้วแทบจะตอบตกลงทันที แล้วชิงสวมวงแรง จากนั้นก็ยื่นอีกวงให้สโนว์ ซึ่งสโนว์ก็รับมาอย่างแปลกใจ
"แทนวันเกิดเจ้า สโนว์ รักษามันให้ดีนะ" สโนว์พยักหน้าช้าๆ ทอดมองกำไลสีฟ้าใสที่เปล่งประกาย และตั้งสาบานว่าเธอจะดูแลมันอย่างดี
สมบัติชิ้นแรก...ของขวัญชิ้นแรกของเธอ....
สโนว์วิ่งตามไดม่อนที่เดินนำไปก่อนแล้วสายลมก็กรรโชกวูบนึงตามด้วยเสียงที่แผ่วเบา
...ช่วยปกป้องโลกที่สวยงามนี้ไว้ด้วยนะ...
"เป็นอะไรสโนว์"
"เจ้าไม่ได้ยินเหรอไดม่อน...ช่างเถอะข้าคงหูฝาดไป" สโนว์เอ่ย
ในค่ำคืนที่ดวงดาวทุงดวงพากันแข่งส่องแสง ช่างดูสบายใจยิ่งนัก หากแม้ภายใต้ฟ้าผืนเดียวกัน ยังมีบุคคลซึ่งรอใครบางคน ยังคงนั่งดูดาวที่สว่างสุกสกาวเพียงลำพัง โดดเดี่ยว ภายใต้นัยน์ตาสีฟ้าที่สงบเยือกเย็น ยังคงซ่อนความเหงาลึกๆ การรอคอยยาวมานานหลายปี แต่เขายังไม่พบแม้แต่เงาของบุคคลซึ่งอยู่ในใจเขาตลอดเวลา ...ไร้หัวใจ ฉายาของเจ้าชายแห่งสโนว์แลนด์ ทำไมไม่เป็นดั่งคิด เขาอยากไร้หัวใจจริงๆ จะได้ไม่เจ็บปวด จะได้ไม่รู้สึกใดๆ คำถามซึ่งไม่มีใครสามารถตอบได้ คำถามที่ไม่มีใครรู้ คำถามซึ่งค้างคา กับคำถามที่ว่าเจ้าหญิงแห่งสโนว์แลนด์อยู่ไหน น้องสาวของเขาอยู่ที่ไหน
ผมสีเงินพริ้วสยายไปตามแรงลม ในขณะที่นัยน์ตาสีฟ้าแสดงความเหงาออกมาอย่างชัดเจน เมื่ออยู่คนเดียว ลำพัง ตรารูปเกล็ดหิมะที่สลักอยู่ที่ต้นแขนซ้ายของบุรุษนามว่า เรน เจ้าชายแห่งสโนว์แลนด์ ราตรียามนี้เขาควรจะมีความสุขเยี่ยงคนที่มาร่วงงานฉลองวันเกิดของเขา นัยน์ตาสีฟ้าทอดมองลงไปยังสถานที่จัดงานเลี้ยง วันนี้เขาอายุ 17 ปี ซึ่งนี่ก็เป็นวันเกิดของน้องสาวเขาเช่นกัน ดำรัสในใจของเจ้าชายไร้หัวใจที่ยืดยาวนั้นยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่มีวันจบ...สายลมพัดหอบเอาเศษใบไหม้แห้งและกลิ่นอายของหิมะให้พัดผ่าน รวมถึงเสียงที่เบาแทบจะกลืนไปเอาสายลม
...เด็กน้อยเอ๋ยจงช่วยปกป้องแผ่นดินนี้ด้วนเถิด...
"ใคร" เสียงทุ้มเอ่ยเย็นๆ แต่ไม่มีคำตอบกลับ ปล่อยเป็นความสงสัย และเสียงอีกเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นซึ่งดูเหมือนร่างสูงไม่ได้ยิน
...น้องสาวเจ้ายังมีชีวิตอยู่...
อีกด้านหนึ่งที่รัฐเกรเซอร์ซึ่งไม่แบ่งออกเป็นเมืองอันแสดงถึงความเป็นหนึ่ง เมืองแห่งยอดนักรบ อันมีพระราชาที่เป็นลูกเสี้ยวปีศาจมีบุตรเพียงหนึ่งเดียวนาม ดาร์ก เกรเซอร์ เจ้าชายลูกเสี้ยวปีศาจ ผู้มีดวงเนตรสีแดงดั่งเลือดถ่ายทอดมาจากพ่อ และผมสีดำสนิทซึ่ถ่ายทอดมาจากผู้เป็นแม่ ใบหน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาคมเกินมนุษย์ ทำให้ดูมีเสน่ห์มาก ความเจ้าเลห์เจ้าชู้นั้นไม่ได้ทำให้ใครรู้สึกหมั่นไส้แม้แต้น้อยแต่กลับเป็นที่นิยมของสตรีทั้ง 4รัฐ ถึง98%
"มีอะไรให้หม่อมฉันรับใช้เสด็จพ่อ"
เสียงจากเจ้าชายรัตติกาลถามขึ้นเมื่อพระบิดาของตนถึงกับเสด็จลงมาในห้องบรรทมของเขาเอง
"ข้าอยากให้เจ้าสมัครสอบที่ร.ร.อาเวส ซึ่งเป็นโรงเรียนประจำในรัฐกรีนแลนด์" ผู้เป็นบุตรเมื่อฟังเสร็จก็กระตุกยิ้มที่มุกปาก มีหรือที่เขาจะปฏิเสธ
"และเสด็จพ่อคงอยากให้หม่อมฉันได้ที่หนึ่ง" ลูกเสี้ยวปีศาจเอ่ยออกมาอย่างรู้ทันพระบิดา เรียงเสียงหัวเราะจากว่าที่คิง
"ฉลาดสมเป็นลูกข้า" คิง เดธานปรบมือหนึ่งครั้งพอป็นพิธี
"แล้ว..." ดาร์กเว้นช่วงให้ผู้เป็นพ่อสงสัย
"แล้วอะไรหรือ..." ราชาแห่งเกรเซอร์หันมาถามบุจรชายที่กำลังปั้นหน้าสงสัยแบบซีเรียสจัด
"สอบวันไหนหรือเสด็จพ่อ" เท่านี้แหละคิงเดธานแทบจะเอาศีรษะตนกระแทกพื้น
"บ๊ะไอ้ลูกบ้าทำหน้าซะซีเรียส ถามแค่นี้เอง!" คิงเดธานกระแทกเสียง "แล้วตดลงไปวันไหรล่ะเสด็จพ่อ" ดาร์กยังคงยืนยันคำถามเดิม "อาทิตย์หน้า" ดาร์กทำหน้าเขี้ยวด้วยความเซ็งสุดขีด
"ข้าอยากให้สตรีที่ลุ่มหลงเจ้าเห็นเจ้าทำหน้าแบบนี้ชะมัด" ดาร์กวันมามองหน้าบิดาที่น๊อตเริ่มหลุดประมาณว่าไม่มีวีน แต่ผู้เป็นบิดายังคงพล่ามต่อไป "กรี้ดๆ หล่อ เจ้าชายดาร์กหล่อเจ้าชายดาร์กเท่จังเลย กรี้ดๆ เหมือนพ่อเลย..." ดาร์กมองพระบิดาอย่างสยองขวัญและตะลึง เมื่อพระบิดาดาเริ่มเลียนแบบเสียงผู้หญิง และไม่ลืมชมตัวเองทิ้งท้าย จนต้องเปิดปากยอมแพ้
"ข้ายอมแพ้ท่านแล้ว" คิงเดธานตบโต๊ะฉาดด้วยความพอใจ
"ต้องอย่างนี้สิลูกข้า"
"ท่านพ่อ..." เสียงทุ้มเอ่ยมาอย่างหวาดๆ
"อะไรหรือ" และคำเอ่ยที่นิ่งแสนนิ่งครั้งนี้ก็ทำให้คิงเดธาน น๊อตหลุดทันที
"อย่าไปทำอย่างนี้กับคนอื่นล่ะเพราะมันสยองจนอาจทำให้คนตายได้ทีเดียว"
"ไอ้ลูกเวร!"
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คุยกานหน่อย
จบไปหนึ่งตอน 100% สนุกไหม
อย่าลืมโหวต+เม้นกันล่ะ
แนะนำนิสัย (แถม)
สโนว์ --> ค่อนค้างเย็นชา ขี้เซา เกลียดการอาบน้ำ
ไดม่อน --> เอาแต่ใจ รักสนุก
เรน --> เย็นชา (ขี้เหงา กรี้ดดดด)
ดาร์ก --> พระเอก ขี้เก็ก รุนแรง (ปัญญาอ่อนนิดๆ)
ความคิดเห็น