คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : หื่น -..- [รีไรท์]
7
หื่น -..-
การทำงานของพาร์ทเนอร์ เริ่มต้นขึ้นแล้ว วันนี้ยองมินก็ไปอยู่อีกโรงเรียนนึง แน่นอนว่าการตามหาพาร์ทเนอร์ก็ต้องเริ่มขึ้นเช่นกัน แต่ผมยังไม่เห็นหน้าคนที่ผมเป็นพาร์ทเนอร์เข้าโรงเรียนมาเลย ผมทอดสายตามองโต๊ะนักเรียนที่กระดาษสีขาวแปะอยู่บนโต๊ะ งั้นก็ต้องต้อนรับไว้ก่อนสินะ (:
สิ่งไม่มีชีวิตที่เรียกว่า แมลงสาบยาง สองตัวปรากฏตัวอยู่ใต้โต๊ะด้วยฝีมือของผม แค่นี้เบาๆก็พอมั้ง ^O^ แต่ว่าพาร์ทเนอร์ต้องดูแลอีกคนใช่ไหม งั้นแถมนี่ไว้ดีกว่า~ ยาดมตราป๊วยเซียนใช้ดมใช้ทาในหลอดเดียวกัน ของเขาดีอะนะ ไว้ในเก๊ะละกันเนอะ
“ เป็นไงเมสเสจมาด้วยนะครับรุ่นพี่ ” ผมบอกรุ่นพี่ที่เป็นสมาชิกสต๊าฟอยู่ ให้คอยรายงานเหตุการณ์มาด้วย
“ ความจริงนายให้พี่ทำให้ก็ได้นะ ”
“ ผมถนัดลงมือเองมากกว่า ” ผมส่งยิ้มกว้างให้ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องตัวเอง หมอนั่นเป็นคนชอบมาสายนี่นา ไม่จำเป็นต้องระวังว่าจะมาเห็น ขณะที่ผมกำลังลงบันไดเสียงคนเรียกชื่อผมก็ดังขึ้น
“ มินวู~ หมับ! ” มาทั้งเสียงทั้งสัมผัสเลยครับ นี่ถ้าผมตกบันไดใครจะรับผิดชอบเนี่ย กอดมาได้นะ คิม ดงฮยอน - -* “ ทำไมวันนี้เงียบจัง ”
“ กำลังคิดว่าจะตกบันไดลงไปท่าไหนดี ”
“ อย่าประชดสิครับคนดี พี่ไม่ทำนายตกหรอกน่า ”
“ แล้วมาทำไม - -; ” ผมผละออกจากกอดของอีกคน สองวันมานี่ทักทายได้แนบเนื้อเข้าไปทุกที
“ คิดถึง ” ก็ …ก็เรื่องของนายสิ มาบอกทำไม
“ ไอ้บ้า ไม่มีอะไรทำแล้วรึไง ”
“ ก็ทำอยู่นี่ไง ”
“ หา? ทำอะไร? ” ก็เห็นยืนหายใจอยู่เฉยๆเนี่ย
“ ทำตามหัวใจครับ (: ” -0-!!
“ เน่า! ”
“ ไม่เน่านะ ลองไหม ” หมายความว่าไง ลองอะไร “ แข็งเมื่อไหร่รับรองจะติดใจ ”
“ ไอ้โรคจิต! ” อ๊ากกกกก ประโยคหลังมานี่อ๋อเลย ดูมันหื่นใส่ผมดิ ไอ้บ้าๆๆๆ “ ป๊าบ! ”
“ อั่ก! =[ ]=;!! ” คนหัวแดงทรุดลงไปนั่งจุกจนตัวงอ เจอผมฟาดแข้งใส่น้องชายเข้าไปไงล่ะ เหอะ อยากมาหื่นใส่ดีนัก ผมทิ้งดงฮยอนหน้าเขียวไว้ตรงบันไดแล้วเดินกลับห้องโดยไม่หันไปสนใจอีก
ภายในห้องเรียนที่อึกทึกครึกโครมตั้งแต่เช้าของวัน เพราะห้องเรามีนักเรียนแลกเปลี่ยนที่สลับมากับยองมิน พูดถึงยองมิน นี่มันก็จะกริ่งแล้วทำไมกวังมินยังไม่มาอีกวะ ผมนั่งเปิดหนังสือไปเรื่อยๆเนื้อหามันไม่ค่อยจะเข้าหัวเท่าไหร่เลยแฮะ พอเงยหน้าขึ้นมาอีกที ก็มีร่างสูงมาวางกระเป๋าที่โต๊ะข้างหน้าผม ใครน่ะ? คนข้างหน้ายืนหันหลังให้ผมอยู่ หรือจะเป็น นักเรียนที่แลกเปลี่ยนนะ ทรงผมจากข้างหลังนี่ดูยังไงก็ไม่ใช่กวังมิน ปล่อยให้นั่งตรงนี้คงโดนไอ้โย่งมันโวยวายแน่
“ เฮ้ย! นาย ” ผมลองเรียกอีกคนที่กำลังจะหย่อนก้นลงเก้าอี้ พอมันหันทั้งหน้าทั้งตัวมาเท่านั้นแหละ “ …! ”
“ ฮ่าๆๆ อึ้งเลยหรอ ” เออสิ ไอ้บ้าเอ้ย ทำผมตกใจหมด คนตรงหน้ามีผมสีดำสั้นลงมา ผมหน้าปัดข้างจนดู ‘ หล่อว่ะ ’ หึ่ย ไปตัดผมซะจำไม่ได้เลยนะ โจ กวังมิน
“ คิดไงไปตัดผมวะ ”
“ หล่อใช่ไหมล่ะ (: ” กวังมินยิ้มเท่ห์ให้ผม เมื่อกี้ว่าไงนะ ผมบอกว่ามันยิ้มเท่ห์? ตั้งแต่เจอมันมาผมยังไม่เคยมีความรู้สึกว่ามันเท่ห์เหมือนวันนี้เลยเหอะ
“ ก็ดี ทำไมวันนี้มาสายวะ ”
“ ไปส่งพี่ยองมินมา ” -0- ถึงขนาดต้องไปส่งเลยหรอ พอเห็นผมทำหน้าเควสชั่นมาร์กใส่ อีกคนก็เลยพูดให้เก็ท “ …กันคนจีบ ”
เก็ทถึงกระดูกดำเลยครับเพื่อน =w=
“ ที่ตกลงพวกนายสองคน ” กวังมินเพียงแค่ยิ้มตอบเท่านั้น จะบอกเป็นนัยๆว่าให้ไปคิดเองใช่ไหม แล้วจะให้ผมคิดยังไงดีนะ -..-
“ ไอ้เตี้ย คิดอกุศลไปถึงไหน หน้าหื่นออกอาการซะ ”
“ จะบ้าหรอไง ฉันไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นหรอกน่า -..-; ”
“ แน่ใจเรอะ ”
“ แน่ใจซิ ^[++++]^ ” ยิ้มโชว์ฟันให้ดูเลย ว่าไม่ได้คิดอะไรจริงจริ๊งงงงนะครับ
“ ยิ้มแบบนั้นมากระวังโดนคนจับไปข่มขื่นหรอกมินวู ” -.- แค่ยิ้มเนี่ยนะ
“ ใครมันจะกล้า ”
“ ฉันนี่แหละรายแรก -.,- ” ตัดผมใหม่นี่จะกลายเป็นเมะแล้วหรอวะ ดูมันทำหน้าหื่น =__= ผมจับหนังสือโบกหัวกวังมินไปหนึ่งที
“ โอ้ย! ตีทำไมวะ ”
“ ข้อหาหื่นกาม ^^ ” ยิ่งนับวันยิ่งหื่นใส่กันขี้นทุกที
“ แกล้งเล่นเฉยๆ เตี้ยอย่างนายฉันไม่ทำเมียหรอก ”
“ แต่นายจะมาเป็นเมียฉันแทนใช่มะ ”
“ อย่าทำอะไรที่ไม่เข้ากับหน้าตาและส่วนสูง - -; ” แรง! แม่งเจ็บว่ะ ลามปามส่วนสูงตลอด
“ ไอ้โย่ง ^^ ”
“ ครับเตี้ย ”
“ อยากตายด้วยหนังสือใช่ป้ะวะ! ” ผมไล่ฟาดหนังสือใส่อีกคนที่รีบลุกขึ้นวิ่งหนีแบบรู้ทัน ว่าจะต้องโดนผมฆ่าตาย แม่ง อย่าหนีนะโว้ยยยยยย
หลังจากเรียนคาบสองเสร็จ ผมก็รีบลงไปห้องพยาบาลทันที ไม่ได้โดนไอ้กวังมินมันทำร้ายหรอกครับ แต่จะไปดักรอใครบางคน (:
“ อาจารย์ครับ ผมขอนอนซักพักนะครับ ปวดหัวมากเลย ”
“ จ้ะมินวู งั้นฝากห้องไว้พักหนึ่งนะ ครูจะไปธุระข้างนอกซักหน่อย ”
“ โอเคครับ ^^ ” ผมขึ้นไปนอนบนเตียงรอ ก่อนหน้านี้มีเมสเสจรายงานว่า อี จองมิน คนที่ผมเป็นพาร์ทเนอร์ดันโดนคัตเตอร์บาดมือเพราะพยายามจะแงะไอ้เจ้าแมลงสาบปลอมได้โต๊ะ ฮ่าๆ ตอนแรก ผมแปะกระดาษที่เขียนว่า ‘ I’m down ’ บนโต๊ะไว้ แล้วอีกคนก็ก้มลงไปดูใต้โต๊ะจ้ะเอ๋กับน้องหนวดตามแผนด้วยล่ะ ความจริงผมไม่ได้หลอกเขานะ โต๊ะผมน่ะอยู่ใต้โต๊ะเขาเลย คือผมอยู่ชั้นล่างไง -w-
“ ขอโทษครับ มีใครอยู่ไหม ” อ้ะ คงมาแล้วสินะ ผมพลิกตัวหันไปมองทางประตู
“ มาทำอะไรอะ ”
“ คือ คัตเตอร์มันบาดน่ะ ไม่มีอาจารย์ห้องพยาบาลหรอ ”
“ มีแต่ไม่อยู่ เดี๋ยวทำให้ก็ได้ แป๊บนึงนะ ” ผมค่อยยันตัวเองลุกขึ้นก่อนจะเดินไปหาอุปกรณ์มาทำแผล “ นั่งก่อนก็ได้ เก้าอี้ไม่มันกัด ” ผมบอกอีกคนที่ยืนมองอยู่เฉยๆ ก่อนจะแกล้งเอะใจ
“ ชุดยูนิฟอร์มนี่ไม่ใช่โรงเรียนนี้นี่ นักเรียนแลกเปลี่ยน? ”
“ อืม นายชื่ออะไร ”
“ ถามทำไม? ”
“ อยากรู้ ไม่ค่อยรู้จักใครน่ะ ” พูดตรงไปตรงมาจริงนะ รุ่นพี่จองมิน
“ โนว มินวู อยู่ ม.4 ห้องเอ รู้จักแล้วนะ ”
“ ฉันก็เป็นรุ่นพี่นายน่ะสิ ” ก็ใช่ไง แต่เตี้ยกว่าผมนะ -..-
“ แล้วรุ่นพี่ชื่ออะไรล่ะ ”
“ จองมิน…อี จองมิน ^^ ”
“ เสร็จแล้วล่ะ ” ผมบอกหลังจากแปะพลาสเตอร์ให้เสร็จ นี่บาดทีเดียวห้านิ้วเลยนะเนี่ย
“ ขอบใจนายมากมินวู ”
“ แล้วมานี่ มาเรียนเฉยๆหรอ ”
“ เปล่าหรอก ยังต้องตามหาพาร์ทเนอร์อีกอะ ”
“ พาร์ทเนอร์?? หมายถึงคนดูแลรึเปล่า ”
“ คงงั้น แต่พาร์ทเนอร์พี่ไม่เห็นจะดูแลเลย แกล้งอีกต่างหาก อย่าให้รู้นะว่าเป็นใคร -*- ” เอ่อ ผมนี่แหละ =w=
“ แหย่เล่นมั้ง รุ่นพี่จะขึ้นห้องเลยไหม? ”
“ อืม ขึ้นเลย ”
“ ถ้ารุ่นพี่ไม่มีเพื่อน มาหาผมที่ห้องก็ได้นะ ^^ ”
“ จริงอะ งั้นเอาไว้จะไปหา ไปก่อนนะมินวู ^-^ ”
จองมินยิ้มตาหยีให้ผมก่อนจะเดินออกไป ผมอมยิ้มน้อยๆกับความบังเอิญที่ตั้งใจให้ออกมา ตัวจริงพี่เขาก็น่ารักดีนะ รู้สึกผิดหน่อยๆที่ไปแกล้งแฮะ -w-
“ ถ้ารุ่นพี่ไม่มีเพื่อน มาหาผมที่ห้องก็ได้นะ โอ้โห แสดงดีนะเนี่ย ” เสียงใครบางคนดังมาจากข้างหลัง นี่มีคนนอนอยู่ก่อนด้วยหรอเนี่ย ผมเดินเข้าไปทางเตียงข้างในที่ปิดผ้าม่านอยู่ก่อนจะเปิดมันออกดูว่าใครที่นอนอยู่
“ โอ้ะ โอ มาหาถึงเตียงซะด้วย ” คนหัวแดงพูดเสียงทะเล้น
“ นายอีกแล้ว? - -; ” ผมมองหน้าดงฮยอนอย่างเซ็งๆ โผล่มาได้ทุกเวลาจริงๆ
“ ก็พี่เองไง ไม่ดีหรอ ”
“ ไม่ดีที่สุดอะ ” ผมเขยิบตัวถอยห่างจากเตียงเมื่อนึกได้ว่าเมื่อเช้าทำอะไรไว้
“ ทำไมต้องถอย ”
“ …ก็ไม่ทำไม ” ความจริงคือฉันไม่ไว้ใจแกเว้ย -3- “ เฮ้ย! ”
อยู่ๆตัวผมก็โดนคว้ายกขึ้นมาบนเตียงแล้วโดนกอดไว้บนตัก =[ ]= !! ซวยแล้วไหมล่ะมินวู
“ รู้ไหมเมื่อเช้าเล่นซะจุกเลยนะไอ้ตัวแสบ ” น้ำเสียงกระซิบบวกกับสัมผัสผัสแนบเนื้อนี่มัน…ไม่ปลอดภัยเลยซักนิด !!
“ ก็ใครใช้ให้ลามกล่ะไอ้บะ…อ้ะ!! ” มือหนาเลื่อนมาวางมือบนอวัยวะระหว่างขาของผมทำเอาสะดุ้ง เพราะมันไม่ให้ตั้งตัวห้ามอะไรได้เลย เอามือออกไปเลยนะเว้ย
“ ลามกน่ะ มันต้องแบบนี้ไม่ใช่หรอ ” เข็มขัดผมถูกปลดทันที เฮ้ยๆ ผมตามการกระทำเขาไม่ทันเลย ทำได้แค่ดิ้นให้หลุดจากแขนแกร่งที่มือกำลังรูดซิบกางเกงผมลง o O!!!
------------------ เนื้อหาส่วนนี้ไรท์เตอร์ตัดออกนะจ้ะ -------------------------------
“ … ”
“ เฮ้ย! มินวูๆ เป็นอะไร ” ดงฮยอนเขย่าไหล่จนผมสะดุ้ง สติสัมปะชัญญะทั้งหมดทั้งมวลถูกดึงกลับเข้าร่างในวินาทีเดียวก่อนที่จะพ่นคำด่าออกมาราวกับปืนกล หัวใจเต้นแรงเหมือนกับหยุดเต้นมานาน
“ ไอ้บ้ากาม ไอ้โรคจิต ไอ้หื่น ไอ้กระล่อน ไอ้คนฉวยโอกาส ไอ้ ไอ้…!! ” โว้ยคิดไม่ออก!!!
“ ด่าจบรึยัง (: ”
“ ยี่สิบชาติก็ด่าไม่หมดหรอกเว้ย ): ” อย่ามายิ้มนะไอ้หัวแดง
“ งั้นก็ไม่ต้องด่าสิ คำว่าโรคจิตเนี่ยว่าพี่ไม่รู้กี่ครั้งแล้วนะมินวู - - ” อะ เอ่อ หน้าจริงจังแบบนี้ก็ไม่เอา TT กลัวนะเฟ้ย กดเสียงต่ำอีกต่างหาก แต่นี่เขาจะมาว่าผมไม่ได้นะ
“ ทำตัวให้โดนว่าเองนี่ คนอะไรนิสัยไม่ดี ! ”
“ ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ ”
“ มาทำกับฉันแบบ …อะ หา? อะไรนะ?!! ”
“ พี่บอกว่าพี่ขอโทษไงครับ ” ขอโทษ? ขอโทษอะไร ขอโทษทำไม อยู่ดีๆก็ขอโทษ งงนะเว้ย
“ สมองกลับกะทันหันหรือกินยาไม่เขย่าขวดเข้าไปแล้วมันเพิ่งออกฤทธิ์?? ”
“ แล้วเราจะเอาไง พี่ผิดพี่ก็ขอโทษแล้วไงครับ ” ก็มันจะไปรู้หรอไง แล้วอีกอย่างจะให้ยกโทษง่ายๆเนี่ยนะ??
“ ผม…ผม เอ่อ ผม ._. ” นี่ผมเป็นอะไรเนี่ย เขาก็ขอโทษแล้วไง จะก้มหน้าให้ได้อะไรขึ้นมาวะเนี่ย
“ ผมอะไร? ” โอ้ย นี่ก็อย่าคาดคั้นเซ่!
“ ก็ได้ ยกโทษ! ” ผมก้มหน้าหลับตาแน่นไม่อยากมองคนตรงหน้า มันคงน่าขำที่ผมเป็นแบบนี้ แต่เฮ้ย! พูดอะไรออกมาซักคำหน่อยได้ไหม อย่าเงียบแบบนี้สิวะไอ้หัวแดง TT
“ คิก… ” เสียงอะไร?
ผมค่อยๆลืมตาเงยหน้ามองอีกคน ดงฮยอนกำลังกลั้นหัวเราะ ใบหน้าขาวๆเผยรอยยิ้มออกมาไม่ยอมหุบ นี่เขากำลังขำผมงั้นหรอ ตายซะเหอะ คิม ดงฮยอน!! กำปั้นถูกทุบรัวลงบนตัวอีกคน ผมคว้าหมอนที่วางอยู่ข้างหลังเขามาแล้วลุกขึ้นยืนบนเตียง แขนยกหมอนขึ้นเตรียมจะฟาดเต็มแรงแต่ทว่า…
“o.o! มิน…วู ” น้ำเสียงแหบพร่าประกอบกับสายตาอีกคนที่มองมายัง…ของผม อ๊ากกก !! ผมลืมไปได้ยังไงว่ากางเกงโดนปลดซิบเอาไว้ แล้วมันโหลดลงมาแบบ ดงฮยอนมันมองตาค้างเลยอ้ะ !!!
“ ไอ้โรคจิต!! ” หมอนอัดนุ่นสีขาวถูกฟาดเข้าหน้าอีกคนจนหน้าหงาย ผมรีบดึงกางเกงขึ้นมารูดซิบใส่เข็มขัดทันที แม่ง! กางเกงก็ดันเลอะ…ไอ้นั่นอีก แล้วผมจะกลับห้องยังไงล่ะเนี่ย
“ มินวู -.,- ” ผมมองดงฮยอนที่เรียกผมด้วยใบหน้าที่โพรงจมูกมีเลือดไหลออกมา นั่นมัน…
“ เลือดกำเดาไหล! ”
“ หะ? ” มัวแต่คิดลามกอยู่ได้ เลือดกำเดาไหลไม่รู้ตัวอีก
“ หะบ้าอะไรล่ะ เงยหน้าสิไอ้หื่น ” ผมก้มตัวจับหน้าอีกคนให้เงยขึ้น ทำให้เราสบตากันตรงๆพอดี คนอะไรเลือดเปื้อนร่องจมูกยังจะดูดีอีก -/- เอ่อ เลือด… “ ทิชชู่ ”
ผมพึมพำเบาๆ ขาก้าวลงจากเตียงแล้วเดินหาทิชชู่ในห้องพยาบาลก่อนจะเห็นมันวางอยู่บนตู้เตี้ยๆ ผมหยิบม้วนทิชชู่แล้วเดินมาโยนให้คนบนเตียง
“ เงยหน้าไว้แล้วเช็ดเลือดออกซะ ” ภาพอีกคนพยายามเช็ดเลือดออก แต่ออกไม่หมด ทำให้ผมต้องเดินเข้าไปเช็ดให้เอง สรุปคือผมทำให้เขาทุกอย่าง - -; จนตอนนี้เลือดกำเดาก็หยุดไหลแล้ว อันที่จริงน่าจะปล่อยให้มันไหลให้หมดตัวไปเลย -3- คนอะไรหื่นฉิบ ว่าแต่จะเอาไงกับกางเกงผมดีเนี่ย
“ ขอบคุณนะ ” ดงฮยอนเอ่ยยิ้มๆ
“ เปลี่ยนมาหากางเกงให้ผมดีกว่าไหม ” ผมพยายามพูดดีๆ กลัวดงฮยอนจะคึกอะไรขึ้นมาเดี๋ยวจะซวย แต่…มันก็แอบเซ็งไม่ได้ กางเกงผมต้องมาเลอะเพราะความหื่นของใครบางคนเนี่ย
“ โทษที ^^; ” ดงฮยอนยิ้มแหยๆให้ผม หมายความยังไงห๊ะ - -* ผมนิ่งคิดซักพักก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกไปที่บ้าน ไม่มีใครรับแฮะ สงสัยแม่จะออกไปข้างนอกอีกแล้ว ยัยมินอางั้นหรอ นี่กี่โมงแล้วนะ
ผมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูพบว่ามันเที่ยงแล้ว มินอาคงออกมาได้มั้ง นิ้วกดหาเบอร์น้องสาวสุดที่รักก่อนจะโทรออก รอสายไม่นานเธอก็รับ ผมหันไปยกนิ้วแตะปากตัวเองให้อีกคนเงียบๆ
( ยอโบเซโยค่ะโอป้า )
“ มินอา ไม่ได้เรียนอยู่ใช่ไหม ”
( อืม ใช่…พักเที่ยงอยู่ มีอะไรหรอโอป้า )
“ ลาอาจาร์ยออกมาพักนึงได้ไหม กลับบ้านไปเอากางเกงนักเรียนมาให้พี่เปลี่ยนหน่อย พอดีมัน…เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ ”
( แบบในห้องกับพี่ยองมินวันนั้นรึเปล่า คิกๆๆ ) - -+ ยัยบ้า ช่างคิดได้นะ
“ เธออยากให้เป็นอย่างงั้นรึไง ”
( ไม่นะโอป้า ฉันล้อเล่นน่า )
“ แล้วกินข้าวรึยัง ”
( กำลังจะเดินไปโรงอาหารน่ะ )
“ ไม่ต้องหรอก มากินพร้อมกับพี่ที่นี่ก็ได้ แบบว่า…มีคนเลี้ยง ” ผมหันไปมองดงฮยอนที่ยืนรออยู่เงียบๆ เจ้าตัวชี้ที่ตัวเองแถมขยับปากถามว่า ‘ พี่หรอ? ’ ผมยักคิ้วให้ตอกย้ำว่า นายนั่นแหละต้องเลี้ยง
( แล้วพี่ยองมินอยู่ด้วยไหม )
“ ยองมินหรอ ไม่อยู่อ่ะ อยู่แต่กวังมิน ”
( อ้อ อืม เดี๋ยวมินอาจะรีบไปนะโอป้า )
“ รีบๆเลย พี่ไม่อยากอยู่ในสภาพนี้นาน - -* ”
( ค่ะโอป้า~ มินอาวางนะ )
“ อืมๆ ” ผมปิดโทรศัพท์ก่อนจะนั่งลงบนเตียง ( คนล่ะเตียงกับเมื้อกี้นะ -/- )
“ ให้น้องสาวมาหรอ ”
“ ใช่ ห้ามกะล่อนใส่น้องสาวผมนะ ”
“ ถึงน้องนายจะน่ารักแต่ฉันก็ไม่ทำอย่างงั้นหรอกน่า ” น่าเชื่อตายแหละ ไอ้หื่น!
“ ให้มันจริงละกัน -3- ”
“ แล้วทำไมถึงบอกให้พี่เลี้ยงข้าวล่ะ ”
“ แค่ขอโทษน่ะ มันพอซะที่ไหน ”
“ อ๋อ อย่างนี้เอง ”
“ ห้ามปฏิเสธเด็ดขาดด้วย! ” ถ้าเขาไม่เลี้ยง ผมก็เสียหน้าดิ -3-
“ มินวู!! ” เสียงดังจากประตูห้องทำให้ผมกับดงฮยอนหันไปมองผู้มาเยือนพร้อมกัน
ร่างสูงที่คุ้นหน้า หยุดยืนที่หน้าประตู ตาดำมนนั่นมองมาที่ผมสลับกับดงฮยอนด้วยสายตาที่ไม่สามารถเดาออก เฮ้ย มันจะเข้าใจผิดไหม หรือเห็น หรือได้ยินอะไร ไม่นะ !! แย่แล้วเว้ยย โน มินวู !!
ความคิดเห็น