คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Always, We belong together Intro 2 "YongHwa Part"
“Certain chance occurrences have caused our paths to meet. Destiny
has joined our hearts and made our lives complete.”
วามบัเอิแน่นอนที่ทำให้เราพบัน และพรหมลิิ็ผนึหัวใสอเราเ้า้วยัน
ไ้เิมเ็มีวิึ่ันและัน
ผู้หินนั้นน่ะหรอ..?
เป็นนที่แสวามรู้สึไม่เ่เอาเสียเลย.. เธอไม่เยแสวามรู้ที่รับใัวเอไ้เลยสัรั้
แ่นั่นแหล่ะที่ทำให้ผมหลุมรัเธอ้ำแล้ว้ำเล่า ผมอบหน้าบูๆนั่นนะ อนที่เธอ อยู่ับแฟนผมมั
มอเธอบ่อยๆ และิว่าเธอน่ารัมาๆ ผมเ็บเอามาิเสอมว่าถ้าเวลาเธอ อ้อน หรือแสอะไรๆน่ารั
แบบนั้นออมาับผม ผมะมีวามสุมาแ่ไหน ? ผมหลุมรัท่าทาี้อ้อนและทุ่มเทเพื่ออะไรบ้า
อย่ารับ
อ่อ..และ็เวลาทำานเธอมัะริๆแสออถึวามสามารถนั้นออมาโยที่เธอนั้น ไม่รู้ัวและ
ผม็เผลอมอท่าทีนั้นอเธอบ่อยๆ
เริ่มาอะไรน่ะหรอ..?
่วหนึ่รับ.. เวลาเธอะุยานหรืออะไรับผม็ามเธอมัะทำท่าทีล้าๆลัวๆ และไม่เย
สบาผมเลยรับ ผมิเสอมว่าเธออาะไม่อบหรือไม่อยาใล้ผม นระทั่วัน หนึ่ผมถามเพื่อนผม
ที่สนิทับเธอ็ไ้ำอบว่า “ผมเหมือนแฟนเธอมาๆ” เป็นเพราะแ่นั้น น่ะหรอรับที่ทำให้เธอทำท่าที
แบบนั้นับผม ริๆแล้วผมพยายามอย่าหนัมาๆเพียเพื่อไ้ ใล้ิและไุ้ยับเธอ แู่เหมือนว่า
เธอมีนที่อบอยู่แล้ว..
นระทั่ผมไ้ใล้ิับเธอเพียเพราะว่านที่ผมสนิท้วยเป็นเพื่อนสนิทอเธอ ทำให้ผมเ้าใล้
เธอและใล้ิเธอไ้่ายึ้นรับ
ทำไม้อเป็นนนี้น่ะหรอ..?
ฮะฮะฮะ.. หลัาที่เราสนิทันมาึ้นนิหน่อยแล้วรับและไปไหนมาไหน้วยัน แ่ไม่ใ่สอ
นนะรับ ไปับเพื่อนผมเพื่อนเธอ้วย เราแฮ์เอ้าท์ันบ่อยมาๆเลยรับ นั่นแหล่ะรับ ทำให้ผมไ้
เห็นมุมที่แ่าอเธอ อนที่ผมไปส่เธอที่บ้าน เธอมัะพู เรื่อเี่ยวับัวเอ แ่ไม่ใ่ว่าผมรำาน
หรืออะไรนะ ผมอบฟัมันมาๆ เวลาที่เธอพูเรื่อ อะไรที่เธออบหรือเธอประทับและิว่ามันเป็นเรื่อ
ล แววา สีหน้า และท่าทาอเธอ บ่บอออมาแบบนั้นเลยรับ ผมหลุมสิ่เหล่านั้น่ายมาๆ
และยิ่ผม่วเวลาที่ับรถ ไปส่เธอที่บ้านบ่อยมา
่วเวลาที่ีที่สุหรอรับ..?
ริๆแล้วผมอบทุ่วเวลาที่อยู่้วยันนะ.. เพราะว่าเราทำานที่เียวันและที่ทำาน อเรา
ทำานลอ 6 วัน่อสัปาห์ มีแ่ 1 วันที่เราไม่ไ้เอัน ริๆเวลาเหล่านั้นมาพอที่ ทำให้ผมไ้พูุย
และไ้ใล้ิับเธอ
แ่ผมอบริอยู่่วหนึ่.. วันนั้นเป็นวันเิน้อในทีมผมมีินเลี้ยันและวันนั้นที่เรา มีวามรู้สึ
ีๆให้ันแ่ไม่่อยแสออเท่าไหร่รับ (ยิ้มแบบเินอาย) และเหมือนวันนั้นเธอ ่อน้าหึผมเรื่อที่
ผมไปุยับลู้าผู้หิแบบ่อน้าสนิท อนที่ไปินเลี้ยันเธอ็เลย แสออมานิหน่อยว่าเธอไม่
่อยพอใผม ลอเวลาที่ินเลี้ยันผมไม่่อยมีเวลาที่พูับ เธอเรื่อนี้ นระทั่อนลับบ้านทำให้ผม
ไุ้ยับเธอและเรา็ “…” ใ้ร่มและท่ามลา สายฝนรับ ูเหมือนาวันนั้นผมะอบ่วเวลาฝน
มามาว่าเิมนะรับ ฮะฮะฮะ (หัวเราะ้วยท่าทาเินๆ)
ไ้ยินว่ามี่วปรับวามเ้าใหนัๆ..?
ฮะฮะฮะ.. ุรู้ไ้ไเนี่ย !!! ผมเินมาเินว่าะพูมันออมารับ (เินมา) ผม้ามเรื่อนี้ไปไ้
ไหมรับ (หันมอล้อ่อนะพู)
เธอบอว่าผมี้หึเินไปน่ะหรอรับ..?
ผมรัเธอมารับ.. หลายๆรั้ที่ผมนอนิว่าสำหรับเธอืออะไรสำหรับผม.. “มันเป็นวามรั”น่ะรับ ริๆแล้วผมไม่ไ้เป็นนที่ี้หึหรือี้หวอะไรนะรับ เพียแ่ว่าเวลาผมเห็นเธออยู่ับนอื่นหรือ
แม้ระทั่พี่ายที่เธอสนิท้วย ผมมัะอิา ใรนนั้นเวลาไ้ใล้ิเธอรับ ผมเลยมัแสอออะไรๆ
ที่ไม่ีออไป แ่ในวามนิสัย ไม่ีอผม ผมมัะไ้รับวามน่ารัอเธอเวลา้อผมเสอมเลยรับ ผม
เลยเป็นนเสพิ วามี้หึี้หวเพราะผมะไ้รับวามน่ารัอเธอ
อยาบออะไรเธอหรอรับ..?
“We Belong together" ;)
#YongHwa
+_+_+_+_+_+_+_+ Always, We Belong together +_+_+_+_+_+_+_+
ความคิดเห็น