คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 : ปาร์คยูชอน & ฮันโซร่า
che
ery
R
z.
R
z.
R
z.
ตอนที่ 6 : ปาร์คยูชอน & ฮันโซร่า
“เฮ้ย พวกแกตอนนี้บ่ายโมงแล้ว พี่ซึงฮยอนให้เราเอาอาหารไปให้พวกศิลปินที่ซ้อมเต้นนี่”ฮีจินพูดขึ้นมากลางวง ตอนนี้พวกเธอกำลังนั่งเล่นหมากรุกกันอยู่
“เออ ใช่ ฉันลืมไปเลย พวกเราไปกันเถอะ”นารายืนขึ้นแล้วเดินไปเอากล่องอาหารและน้ำดื่มที่วางอยู่มุมห้อง ทั้งสี่สาวเดินเข้าไปช่วยเธอ
“ชั้นไหนฮะ เอยอง”
“ชั้น4อ่ะ ไปกันเถอะ เราต้องเดินลงไปตั้งหลายชั้น”
“แล้วทำไมแกไม่ใช้ลิฟต์ว่ะเนี่ย”เซบินบ่นพึมพำ
“นี่ เต้นให้มันดีๆหน่อยซิจุนซูแกอย่ามาทำเป็นเล่น งานนะโว้ย”ยุนโฮตะโกนว่าจุนซู ตอนนี้เขากำลังนั่งดูจุนซูและชางมินเต้นอยู่
“คลายเครียดหน่อยซิเพื่อน ฉันก็เครียดเป็นเหมือนกันนะ เห็นฉันยิ้มทั้งวันอ่ะ โดยเฉพาะวันนี้ยังไม่หายเครียดเรื่องที่มีคนเอาเมจิกมาเขียนหน้าฉันเลย”จุนซูพูดขึ้นพร้อมกับเหล่มองแจจุง ตอนนี้ในหัวของเขามีแต่แผนแก้แค้น ซึ่งไม่รู้ว่าจะสำเร็จไหม
ยูชอนนั่งหลบอยู่มุมห้อง ตอนนี้เขากำลังนั่งเปิดกระเป๋าตังค์สีชมพูของโซร่าอยู่
ดูไปดูมายัยนี่ก็น่ารักนะ แต่ทำไมไม่ค่อยพูดเลย
ยูชอนหยิบรูปใบหนึ่งที่อยู่ด้านใต้กระเป๋าตังค์ออกมา รูปนี้เหมือนถ่ายสมัยโซร่ายังเด็กๆเพราะในรูปเหมือนโซร่าเพิ่งอายุได้เคย 6 -7 ขวบเอง เธอถ่ายคู่กับพ่อแม่ของเธอหน้าบ้านหลังหนึ่ง ยูชอนนั่งดูรูปใบนี้แล้วรู้สึกถึงความอบอุ่นที่มีอยู่ในรูป
“เราว่าควรจะเอาไปคืนเขาดีกว่านะ”ยูชอนพึมพำกับตัวเอง แล้วตัดสินใจลุกขึ้นไปหายุนโฮ
“นี่ ยุนโฮ เดี๋ยวฉันมานะ”
“จะไปไหนฮะ ยูชอน แกเต้นได้แล้วหรือไง”
“นายก็เห็นแล้วนี่ว่าฉันเต้นได้ ไม่งั้นฉันไม่ไปนั่งเล่นหลังห้องหรอก จะไปเข้าห้องน้ำแปบนึงอ่ะ “
“อืมไปเหอะ แล้วมาเร็วๆล่ะ มาสอนสองคนนี้หน่อย”ยูชอนพยักหน้าให้ยุนโฮแล้วเดินออกจากห้องไป
“เฮ้ย โซร่าวันนี้แกเอาเงินมาเท่าไรที่บอกว่าจะพาฉันไปทงแดมุนคืนนี้อ่ะ”อยู่เฉยๆฮีจินก็ถามโซร่าที่กำลังเดินตามหลังพวกเธอสี่คน
“อืม ฉันนึกก่อน สัก 50000 วอนได้มั้ง”โซร่าทำหน้านึก ฮีจินยิ้มให้เธอแล้วหันไปคุยกับเซบินต่อ เพื่อความแน่ใจโซร่าจึงจะล้วงกระเป๋าตังค์ของตัวเองขึ้นมาดู แต่ว่า..
กระเป๋าตังค์เราหายไปไหน
โซร่าเริ่มหาที่กระเป๋ากางเกงของเธอแต่ก็ไม่มี จนเธอนึกได้ว่าลืมวางไว้ที่ห้องอัดเสียง
“พวกเธอสี่คนอ่ะ”โซร่าเรียกสี่สาวที่เดินนำหน้าเธอ
“อะไรเหรอ โซร่า”เอยองหันมาถามอย่างสงสัย
“เดี๋ยวฉันมานะ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน”
“อืม มาเร็วๆแล้วกันนะจ๊ะ”เอยองพยักหน้าให้โซร่า แล้วเธอกับอีกสามสาวที่เหลือก็เดินไปเรื่อยๆ โซร่ารีบวิ่งลงไปที่ห้องอัดเสียงชั้นสาม
“ดงบังชินกิคงไม่ได้อยู่ในนั้นแล้วล่ะมั้ง”โซร่ายืนอยู่หน้าห้องอัดเสียง เธอไม่กล้าที่จะเปิดประตูเข้าไปข้างในห้องเลย
“เธอคงจะมาเอากระเป๋าตังค์ซิท่าโซร่า”โซร่าที่กำลังจะบิดลูกบิดประตู แต่ก็มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งขัดขึ้นซะก่อน เธอจึงหันไปมองต้นเสียงที่มาจากข้างหลังเธอ
“เธอลืมไว้ที่เครื่องควบคุมเสียงในห้องอ่ะ ฉันจึงเก็บไว้ แล้วเอามาคืนให้”ยูชอนยื่นกระเป๋าตังค์ให้กับเธอ โซร่ารับมาอย่างงงๆ
“ขอบคุณนะ”โซร่าเอ่ยขอบคุณให้แก่ผู้ชายตรงหน้าเธอ
“ไม่เป็นไร ฉันชื่อปาร์คยูชอน เธอชื่อฮันโซร่าใช่ไหมล่ะ”ยูชอนยิ้มให้เธอ โซร่ามองรอยยิ้มนั้น เหมือนเธอจะได้รับความอบอุ่นจากรอยยิ้มของยูชอนมากมาย
“อ่อ ใช่ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ”โซร่าโค้งให้ยูชอน
“ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้คนกันเอง แต่รู้สึกว่าเพื่อนของเธอจะไม่ค่อยถูกกับเพื่อนของฉันนะ แล้วเราจะถูกกันไหมล่ะเนี่ย”ยูชอนหัวเราะกับคำพูดของตัวเอง โซร่ายิ้มให้เขา แต่เขารู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นดูเหงาๆยังไงชอบกล ไม่เหมือนที่เขาได้เห็นในรูปเลย
ยูชอนรู้สึกว่าเขา อยากที่จะรู้จักผู้หญิงคนที่ชื่อว่าฮันโซร่าให้มากขึ้น อยากรู้ว่าทำไมเธอถึงมีรอยยิ้มที่ดูเศร้าๆอย่างนั้น อยากรู้ว่าทำไมเธอถึงดูเป็นคนเงียบๆเก็บตัว เค้าอยากรู้จริงๆ
“แล้วเธอจะไปไหนต่อละ”ยูชอนทำร้ายความเงียบขึ้น
“ฉันจะไปหาเพื่อนๆฉันอ่ะ ตอนนี้พวกเขากำลังเอาอาหารไปให้ศิลปินที่ห้องซ้อมเต้นอยู่ชั้น
“อย่างงี้ก็พวกฉันอ่ะซิ ป่านนี้เพื่อนเธอกับเพื่อนฉันคงกัดกันแล้วล่ะ”
“ฉันก็ว่างั้น”โซร่าหัวเราะออกมา ยูชอนเพิ่งเห็นเธอยิ้มสดใสก็ครั้งนี้ล่ะ
“ถึงสักทีห้องนี้แหละ ไปเข้าไปกัน น้ำกับอาหารเรียบร้อยใช่ไหม”เอยองมองถุงที่เพื่อนๆถือมา
“พร้อมแล้วคับเจ้านาย อิๆ”ฮีจินดูจะร่าเริงเป็นพิเศษ
“อืมๆ ไปกันลุยเลย”นาราบิดลูกบิดประตูเข้าไปในห้อง
ภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือห้องซ้อมเต้นขนาดใหญ่ที่มีกระจกรอบล้อม ทำให้พวกเธออยากจะเอาเสื้อมาลองใส่ในห้องนี้แล้ววิ่งดูตัวเองในกระจกให้ทั่วห้องเลย พื้นห้องสะอาดไม่มีเศษขยะหรืออะไรที่สกปรกให้เห็นเลยสักชิ้น เธออึ้งกับสภาพห้องกระจกที่ชวนให้เธอไปส่อง แต่ทว่าว่ามีสิ่งที่ทำให้เธออารมณ์เสียด้วยเช่นกัน
“เฮ้ย!!พวกนายอีกแล้วเหรอเนี่ย”นารามองไปยังผู้ชายสี่คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ตอนนี้พวกเขากำลังมองมายังพวกเธอด้วยเช่นกัน
“เธอจะมาทำอะไรพวกเราอีกล่ะเนี่ย”ยุนโฮพูดขึ้น
“ฉันเอาข้าวกับน้ำแล้วก็อาหารว่างมาให้อ่ะ พี่ซึงฮยอนให้เอามาให้พวกนายตอนกลางวัน”เซบินยืดอาหารให้พวกเขา ชางมินเห็นว่าเป็นอาหารก็ถึงกับตาโตวิ่งมาหาทันที
“ดีเลย ฉันหิวมานานแล้ว”ชางมินรีบวิ่งไปเอาอาหารจากมือเซบิน จะว่ากระชากไปเลยก็ได้ จนเซบินรู้สึกอึ้งไปนานเลย
ตานี้ท่าทางจะกินเก่งน่าดูเลย
“อ่ะ พวกนายก็เอาไปซิ เพื่อนนายเอาไปแล้วอ่ะ”นารายืดกล่องข้าวให้ยุนโฮ
ยุนโฮเดินมารับไปแล้วไปนั่งกินใกล้ๆชางมิน
“เธอไม่ได้ใส่ยาพิษไว้ใช่ไหม”แจจุงถามเอยองก่อนที่จะมองกล่องอาหารตรงหน้าอย่างสงสัย
“แม้ฉันจะแค้น จะเกลียดนายแค่ไหนก็ตาม ฉันไม่มีทางที่จะเล่นอะไรสกปรกอย่างที่นายคิดแน่”เอยองมองแจจุงตาโต แจจุงหัวเราะกับท่าทางของเธอแล้วรับกล่องอาหารไป ส่วนฮีจินยื่นกล่องให้กับจุนซู
“อ่ะ ข้าวของเธอเจ้าแมวน้อย”
“ใครเป็นแมวน้อยไม่ทราบฮะ ฉันไม่ใช่แมวสักหน่อย”
“ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ ฉันแค่เห็นว่านายน่ารักดีเท่านั้นเอง”
“ขอบใจที่ชมนะ”จุนซูหน้าแดงขึ้นมาทันที เขารีบรับกล่องไปนั่งทานอาหารใกล้ๆพวกเพื่อนเขา
เธอก็น่ารักเหมือนกันฉันว่างั้น
“แล้วเพื่อนอีกคนของนายล่ะ”นาราถามขึ้น เธอกำลังถือกล่องข้าวของยูชอนอยู่
“ไปเข้าห้องน้ำอ่ะ เธอเอามาไว้ที่เราแล้วไปก่อนก็ได้”
“ไม่เอา ฉันจะอยู่ดูนายเต้น”ฮีจินพูดขึ้นอย่างไม่ปรึกษาเพื่อนๆก่อน ทุกคนหันไปมองฮีจินเป็นลูกตาเดียว
“เธอจะบ้าแล้วหรือไง อยู่ดูพวกนี้เต้นนี้นะ”เอยองหันไปถามฮีจิน ฮีจินพยักหน้าแทนคำตอบ
“เธอจะอยู่ก็ได้นะ ฉันไม่ว่าหรอก”จุนซุพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม เขายิ้มให้ฮีจิน แล้วฮีจินก็ยิ้มกลับให้เขาเช่นกัน พวกดงบังชินกิสามคนที่เหลือก็มองจุนซูอย่างงง
“แล้วเธอจะไปไหนต่อล่ะกลับบ้านเลยเหรอ โซร่า”ยูชอนที่ตอนนี้กำลังเดินคู่กับโซร่าที่กำลังไปห้องฝึกซ้อมเต้นถามขึ้น เพื่อทำลายความเงียบระหว่างเขาทั้งสองคน
“ทงแดมุน เพื่อนฉันชวนไปอ่ะ”
“ไปทงแดมุนเหรอ จะไปช๊อปภาษาผู้หญิงอ่ะสิ”ยูชอนหันไปหัวเราะให้โซร่า
โซร่ายิ้มกลับให้เขา เธอรู้สึกว่าเวลาที่เธอเห็นรอยยิ้มของเค้าเหมือนเธอเห็นโลกนี้สดใสขึ้นมาทันที
“ถึงแล้วล่ะ ห้องนี้แหละ”ยูชอนยืนอยู่หน้าห้อง แล้วเปิดประตูเข้าไป เห็นเพื่อนของพวกเขานั่งอยู่ในห้องก็ตกใจ ส่วนคนในห้องก็ตกใจที่เห็นพวกเขาสองคนเช่นกัน
“มาด้วยกันได้ไงหว่า”จุนซูหันไปถามชางมิน
“มาด้วยกันได้ไงหว่า”เช่นเดียวกันที่ฮีจินหันไปถามเซบิน
...........................................................................................................................................
คุยกันหน่อยนะคะ
หลายคนอาจแปลกใจนะที่นามปากกาเปลี่ยนไป คือ ตอนแรกสีฟ้าใสเนี่ย แอ้มเป็นคนแต่งฟิคแค่คนเดียว แต่ตอนนี้เรื่องนี้ แอ้มกับเพื่อนอีก 2 คนช่วยกันแต่งขึ้นมา เลยตั้งชื่อกลุ่มออกมาว่าเซอารา ถ้าสังเกตุดีๆโฮมของแอ้มก็จะสวยขึ้นด้วย ต้องยกเครดิตให้เพื่อน 2 คนค่ะ ที่ช่วยกันทำขึ้นมา ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้กะโฮมสวยๆด้วยนะคะ ถ้ายังไงๆก็ช่วยคอมเม้นเป็นกำลังใจให้พวกเรา3 คนนะคะ
เซอารา ขอขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น