คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 : ศึกการล้างจาน
ตอนที่ 5 : ศึกการล้างจาน
“อย่าลืมล้างจานด้วยล่ะ”อีตาลีทึกหน้ายักษ์หันมาบอกฉันก่อนจะเดินออกไป ขณะที่ฉันย่นจมูกไล่หลังไป หน้าหมั่นไส้นัก
“เดี๋ยวฉันช่วยล้าง^^”ฮันเกียงบอกพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ฉัน
“จะดีเหรอ”แก้วถามอย่างเกรงใจ
“ไม่เป็นไรหรอก ที่สำคัญวันนี้เวรฉันด้วย จริงมั้ยน้องรัก”ฮันเกียงบอกแก้ว ก่อนจะหันไปคว้าคอเสื้อคยูฮยอนที่กำลังย่องเงียบๆออกไปนอกครัว
“ครับ วันนี้เวรผมกับพี่”คยูฮยอน บอกด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ ก่อนจะเดินไปช่วยล้างจาน
“มินกะฝนอะไปนั่งเฉยๆเหอะ”แก้วไล่ฉันกะฝนมานั่งก่อนเดินไปล้างจาน ไอ้ฝนยักไหล่อย่างรู้หน้าที่ขณะที่ฉันหัวเราะเฝื่อนๆ
“ทำไมไม่ให้ 2 คนนั้นช่วยอะ”คยูฮยอนถามก่อนจะถูจานแรงๆระบายอารมณ์เซ็งๆ
“ถ้าพวกนายไม่อยากให้จานแตกหมดก็อย่าใช้ 2 คนนั้น”แก้วบอกก่อนจะแย่งจานที่คยูฮยอนกำลังถูอย่างเมามันไปจัดการเองก่อนที่จานจะแตกคามือคยูฮยอน
………………………………………………………………
“ตกลงพวกเธอชื่ออะไรกันมั่งเนี่ย ฉันยังไม่รู้จักชื่อเธอเลย”ซีวอนที่กำลังนั่งกอดตุ๊กตาหมีอยู่ถามขึ้น
“เอาชื่อไทยหรือเกาหลีล่ะ”ฝนถามขึ้นก่อนจะเอาตุ๊กตาอีกตัวมากอด
“เธอมีชื่อเกาหลีด้วยเหรอ”ดงแฮถามขึ้นด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ
“ทำไมหน้าพวกฉันมันโลโซมากเหรอไงยะ”ฝนเท้าสะเอวถามด้วยสีหน้าหาเรื่องสุดยอด
“เปล่าซะหน่อย ทำไมต้องดุด้วยเล่า”ดงแฮถามกลับก่อนจะกระโดดไปหลบอยู่หลังคังอิน เมื่อเห็นไอ้ฝนเงื้อกำปั้นขึ้น
“แล้วตกลงฉันจะได้รู้ชื่อพวกเธอมั้ยเนี่ย”อึนอฮยอกถามขึ้นก่อนจะหันไปเล่นกะฮีซอล
“เออๆ ฉันชื่อ คิม อายอง”ฝนแนะนำตัวก่อนจะยักคิ้วกวนๆให้ดงแฮ
“ฉัน จุง เซฮยอน”แก้วแนะนำตัวก่อนก้มหน้าอ่านหนังสือนิตยสารในมือต่ออย่างเอาเป็นเอาตาย
“ฉัน ปาร์ค มิรา”ฉันแนะนำชื่อตัวเองจบ เอสเจทั้ง 13 คน ทำตาโต ก่อนฮีซอลจะถามเสียงตื่นเต้น
“มิรา มิราเคิลน่ะเหรอ”ฉันชะงักไปอย่างตกใจ รู้ได้ไง ชื่อนี้ไอ้เลมอนมันตั้งให้ คนที่รู้ที่มาชื่อนี้มีแต่เพื่อนฉันนี่หว่า
“ใช่ๆ นายรู้ได้ไง เพื่อนฉันอีกคนที่ไทยมันตั้งให้น่ะ”ฉันถามกลับ
“เพื่อนเธอคนนี้ชอบเอสเจรึเปล่า”คิบอมที่นั่งเงียบเป็นเป่าสากมานานถามขึ้น
“ใช่”ไอ้แก้วตอบแทนฉันที่กำลังนั่งนึกอยู่
“เหอะๆ มิราเคิลคือชื่อเพลงของพวกเราที่ไปดังที่ไทยน่ะ”เยซองตอบก่อนจะนอนกลิ้งเอกขเนกไปมาที่พื้นห้อง
“จริงดิ สงสัยยัยเลติดใจเลยเอามาตั้งชื่อให้ฉัน”ฉันบอกก่อนจะทำหน้าเซ็งๆ
“บ้านนอกชะมัด แค่นี้ก็ไม่รู้จัก”เสียงอีตาลีทึกพึมพำขึ้นมาเบาๆ ก่อนจะลอยหน้าลอยตาไม่รู้ไม่ชี้ ขณะที่ฉันกำลังจะกระโดดไปเตะก้านคอหมอนี้ให้รู้แล้วรู้รอด
.............................................................................................................................................................
[โหมดของแก้ว หรือ จุง เซฮยอน]
ตอนนี้ก็ดึกพอตัวแล้ว ฉันที่นอนไม่หลับผุดลุกขึ้นมานั่งก่อนจะมองฝ่าความืดไปรอบๆห้องนั่งเล่น ก็นะมันแปลกที่เลยนอนไม่หลับ แถมต้องมาร่วมชายคากะผู้ชายตั้ง 13 คนที่ไว้ใจได้รึเปล่าก็ไม่รู้ ใครจะไปหลับลง อ้อ ฉันคงต้องยกเว้น ยัยตัวปัญหา 2 คนนี่ ที่กำลังนอนหลับเป็นตายไม่ทุกข์ร้อนอะไรอยู่ -_-^
“น่าเบื่อจัง”ฉันพึมพำเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบตั้งหนังสือใต้โทรทัศน์ไปอ่านในห้องครัว
“ยังไม่นอนอีกเหรอ”ฉันสะดุ้งตกใจ เมื่อมีเสียงๆนึงดังขึ้น
“อ่า...นอนไม่หลับน่ะ แปลกที่ นาย...ซองมินใช่มั้ย”ฉันตอบออกไปขณะที่ซองมินนั่งลงตรงข้ามฉัน
“อืม”ซองมินรับคำเบาๆ
“แล้วทำไมนายยังไม่นอนอีกล่ะ”
“นอนไม่หลับน่ะ เครียดเรื่องงานพรุ่งนี้นิดหน่อย”ซองมินบอกพร้อมกับส่งยิ้มน้อยๆมาให้
ดูมันเป็นยิ้มที่เหนื่อยๆพิกล ดูแล้วน่าใจหาย
“เฮ้อ เค้าว่ากินโกโก้อุ่นๆ ก่อนนอนมันจะช่วยให้หลับง่ายขึ้นนะ^^”ฉันยิ้มอ่อนๆให้ซองมินก่อนจะลุกขึ้นไปชงโกโก้ ให้ฉันทายเลยนะ ถ้ายัย 2 คนนั้นลุกขึ้นมาเห็นละก็คงช็อกน่าดู เพราะฉันเองเป็นคนค่อนข้างเก็บตัว ไม่ค่อยทำดีกับใครไม่ค่อยยิ้มให้ใครถ้าไม่สนิทจริงๆ แต่กลับผู้ชายคนนี้แปลกๆ พอฉันเห็นเค้ายิ้มแบบนั้นแล้วรู้สึกไม่ดีเลย อยากทำอะไรให้เค้ายิ้ม
“อะ”ฉันยื่นโกโก้ให้ซองมิน ก่อนจะนั่งจิบโกโก้ตัวเอง
“ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นไร ฉันขอดูรูปในอัลบัมได้มั้ย”ฉันถามก่อนจะชูอัลบัมรูปเล่มหนาขึ้น
“ได้สิ อัลบัมพวกนี้รวมตั้งแต่ก่อนเดบิวต์เลยนะ ถ้าเห็นหน้าเอ๊าะๆละก็ไม่ต้องตกใจนะ”ซองมิน
บอกพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ นั่นมันทำให้ฉันใจเต้นหน่อยๆเลยทีเดียว
“พวกนายร้องไห้กันเรื่องอะไรน่ะ”ฉันถามก่อนขมวดคิ้วเข้าหากัน เมื่อเห็นรูปที่เหมือนพวกเค้าจะถ่ายกันในห้องแต่งตัวกอดกันร้องไห้
“อ๋อ อันนั้นเป็นครั้งแรกที่พวกได้รางวัลอะ ตอนนั้นดีใจแล้วก็ปลื้มใจกันมากเลยนะ ร้องไห้กันไม่ลืมหูลืมตาเลยล่ะ”ซองมินเล่าพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ขณะที่ฉันกำลังงงกับตัวเอง นี่ฉันกำลังเป็นบ้าอะไรเนี่ย ใจเต้นอีกแล้ว
“โอ๊ะ ดึกแล้วฉันไปนอนก่อนนะ เดี๋ยวตื่นไม่ไหว อ้อ ถ้าเป็นไปได้ พรุ่งนี้ดูตารางที่ห้องนั่งเล่นแล้วมาปลุกพวกเราด้วยนะ ส่วนโกโก้นี้ขอบคุณมาก อร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินเลยล่ะ แล้วก็จะดีมากถ้าเธอช่วยล้างแก้วให้ด้วย ขอบใจนะ ฝันดีครับ^-^”ซองมินสั่งเสียรวดเดียวแบบไม่พักหายใจก่อนจะส่งยิ้มสดใสที่ทำเอาใจฉันเต้นแรงก่อนวิ่งปร๋อ เข้าห้องนอนไป
“ฉันเป็นบ้าอะไรเนี่ย^-^”ฉันบ่นเบาๆอย่างไม่เข้าใจตัวเอง แต่ถึงยังงั้นฉันก็ไม่สามารถหุบยิ้มได้อยู่ดี ฉันเอามือกุมหัวใจก่อนจะยิ้มอีกครั้งเมื่อนึกถึงคำว่า ฝันดี โอ๊ยยยยยย ให้ตายเหอะ ซองมิน นายกำลังจะทำให้ฉันบ้าตาย ^__^
แต่ทำไมต้องให้ฉันล้างแก้วให้ด้วยเนี่ย -_-^ ให้ตายผู้ชายอะไร
ความคิดเห็น