คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part 2 : The Ring
Part 2 : The Ring
รอ รอ รอ ผม้อรออีเมื่อไรนะ ผมเบื่อแล้วนะรับ พรหมลิิอผมอยู่ไหน มอ้าย็เห็นแ่ไอ้ิบอม มอวา็เห็นแ่ผนัสีาวโพลน โอเ ผมวระั้ใเรียนมาว่านี้นะ
ร้อนัเลย ุว่าไหม แส่อเปี้ยๆลมาลาหัวผมโยที่มีิบอมเล่นฟุบอลอยู่ในสนามให่ แล้วผมมานั่ลาแทำไม
“เห้ย ิบอม ันไปื้อนมิน่อนนะเว้ย”ผมะโนบอิบอมที่ำลัวิ่เล่นอยู่ลาสนามห้า ==”
“เออ น้ำเปล่าวหนึ่นะเว้ย”นั้นมีฝาื้อหรือมันให้ื้อให้ว่ะ ==”
ผมเินรไปที่ร้าน้าเล็ๆึ่อยู่ไม่ไลาสนามสัเท่าไร อนมบเี้ยวปราสู่สายาผมหลายยี่ห้อ มันฝรั่ทอ ทอ แล้ว็ทอ หืม ้าวโพอบรอบแหะ ไม่เลวนะผมว่า ผมสั่น้ำเปล่าสอวับหยิบอนม้าโพอบรอบมาหนึ่อ
ลับไปนั่ที่เิม
อนมถูเปิออ นมลูลมๆสีเหลืออ่อนๆเ้าปาผมทีละลูๆ ็รสาิไม่เลวนะ แม้มันะทำให้ผมระหายน้ำไปหน่อย็าม
“แหวนพลาสิเหรอ?”ผมหยิบถุพลาสิเล็ๆที่มีแหวนภายในออมา แหวนสีมพูเ้มๆทีู่ยัไๆ็อเล่นเ็ผู้หิ ผมพลิมอามอนมแ่มันไม่ไ้ระบุว่าะแถมอเล่นปัาอ่อนให้ผมนะ
“ยัไ็อฟรีอ่ะนะ >_<”ผมเ็บมันลระเป๋าเสื้อ่อนะหันไปัารับนมที่เหลือ่อ
.
....
......
.........
............
าินี้ผมะไ้เล่นเป็นอลาไหม T^T
ผมยอมรับว่าฝีมือารเล่นฮ๊อี้ผมลล(ห่วยแ)มา ==” เพราะผมไม่่อย้อม เอาแ่ทุ่มให้ับวิาารอย่าเียวแล้วพอำลัะมีีฬาอมหาลัยผมถึโนเรียัวลับมาเล่นมันอี
แ่ผมยัไม่พร้อมสำหรับมัน
ผมอยาเป็นอลาเหมือนอมินเพื่อนสนิทผมบ้า ผมอิาเา ผมยอมรับเลยแม้ว่ามันะเป็นวามิที่ไม่ีสัเท่าไร แ่ผม็อิาเา ัวเอแหะ
“เห้ย แินรับลูิ”อมินีลูฮ๊อี้มาทาผม ผมมีหน้าที่เลี้ยมันไปแนฝ่ายร้าม ่อนะหลบหลีแล้วส่ลับมาให้อมินอีรั้ สัพัเา็ีลูเ้าประูอย่าสวยาม
สสัยผมเหมาะับหน้าที่อหน้า
“ีมา”โ้เินมาบบ่าผมเมื่อเาเป่านหวีหมเวลาารแ่ัน แม้มันะเป็นวลีสั้นๆแ่ทำให้ำลัใเิึ้นับผมเป็นอเลย ^0^
“โ้ ผมเหมาะับำแหน่นี้ริๆเหรอ?”ผมถามออไปรๆ ที่ผมอยาเป็นอลาไม่ใ่อะไรหรอ เหุผลสั้นๆือผมอยาทำประูบ้า
“อืม นายรับลูี เหมาะับำแหน่นี้ที่สุแล้ว แิน”
เมื่อโ้พูเ่นนี้ ผม้อยอมรับมัน
ผมเบื่อเป็นบ้าเลย ็อนนี้อมินำลัึ่ลาึู่ผมรไปที่โรยิมอบาสเบอลล่ะิ
ทำไมนะเหรอ?
็ยูฮยอน้อมบาสอยู่ที่นั้นไ
แฟนอมินเาเอแหละ านี่เป็นนับาสอมหาลัย เหมือนที่ผมับอมินเป็นนัีฬาฮ๊อี้อมหาลัย อมินไม่เยะพาผมมาูยูฮยอน้อมบาส ถ้าวันนี้อมินไม่ทะเลาะับยูฮยอน ผม็้อนั่แ๊วรอเาที่สนามฮ๊อี้เ่นเิมล่ะมั้
“ันะลับบ้าน”ผมพูประโยเิมเป็นรอบที่เท่าไรแล้วำไม่ไ้แล้ว โรยิมเปิไฟสว่า้า้อนรับเราอยู่ อ
มินเปิผระูโรยิม่อนะันผมเ้าไป้าใน
“โฮ้ ทำไมนูเยอะนานี้”ผมอุทานออมาเมื่อเห็นภาพรหน้า บนอัรรย์เือบรึ่เ็มไป้วยผู้นที่ำลันัู่บาสเบอล แม้เวลาท้อถิ่นะสอทุ่มรึ่แล้ว็าม เสียเียร์เสียปรบมือัไม่าสาย และส่วนให่ะเป็นผู้หิะ้วย ่าร้ามับสนาม้อมฮ๊อี้โล่ว้าอผมเสียนี้ะไร
เป็นส่วนัวีออ้อมโยไม่มีนู
“มานี่ มานี่”อมินันผมให้ึ้นไปบนอัรรย์ ภาพมุมบนทำให้เห็นสนามในมุมว้าึ้น ผมับอมินับอที่นั่หน้าสุและบริเวที่มีนูน้อยๆ้วย
“นั้นไ ยูฮยอน”อมินี้นิ้วป้อมๆรไปที่สนาม ผมเห็นยูฮยอนำลัวิ่อย่าเอาเป็นเอาายอยู่ลาสนาม ่อนที่เาะเ้าไปแย่ลูมาาฝ่ายร้ามไ้ แล้วระโู้มันอย่าสวยาม เสียอย่าเียว
มันไม่ลห่ว
เสียโห้้วยวามเสียายัึ้น
“เล่นไม่ไ้เรื่อ”อมินทำแ้มป่อๆามบับนน่ารั ยูฮยอนมอมาทาเราสอนพร้อมับโบมือทัทาย อมินทำหน้าเิใส่เา แ่ผมโบมือลับไปในยูฮยอน
“ยัไม่หายโรธอีไเนี่ย T^T”ยูฮยอนพูี้นิ้วไปที่อมิน แม้ผมะไม่ไ้ยินแ่ผม็อ่านปาเาไ้นะ
“ไม่รู้ ^^”ผมอบแบบไม่มีเสีย เพราะยัไเา็ไม่ไ้ยินอยู่แล้ว ยูฮยอนทำหน้าเือนๆ ่อนะหันไปเล่นบาส่อ
าที่ผมนัู่มานาน ผม็สัเไ้ว่า นับาสะัวสู ารเล่นบาสนี่มันเี่ยวับวามสู้วยเหรอ ผมไ้ยินว่าถ้าเล่นบาสทำให้สูึ้นไ้ ั้นผมวระเปลี่ยนาฮ๊อี้มาเล่นบาสีไหม เล่นฮ๊อี้มีแ่้มหลั ย่อเ่า ผมถึไม่สูสัที ==”
อมินบอว่าวันนี้เป็นาร้อมให่อทีมบาส ทีมเสื้อสีเียวือทีมที่เป็นนับาสอมหาลัย ส่วนเสื้อสีแือทีมที่เล่นันภายในมหาลัยเยๆ แ่ฝีมืออทั้สอ็ูสูสีันอยู่มานะ
“อมินนั้นใรอ่ะ”ผมี้ไปที่นับาสนหนี่ที่ำลัเลี้ยลูอยู่ลาสนาม แนวาอเามีแทบาสีเียวเ้มอยู่้วย ผมแ่สสัยเพราะว่าพอานี้ไ้ลูทีไรเสียรี๊าพวผู้หิ้อัสนั่นไหวหวั่นทุที และูเหมือนะี้เ๊นิๆ้วยนะ ็ูิเลี้ยลูาแนัวเอไปแนฝ่ายร้ามโยที่ไม่ส่ลูให้ใรเลย หลบหลีเ่ แถมสุท้ายยั
ู๊ลูลห่วอย่าสวยามเหมือนับวาอี่าหา
ามมา้วยเสียรี๊ล้านแปเิเบล
“อ้อ วอนบินอ่ะ ัปันทีม เพื่อนอยูฮยอนเอแหละ”อมินอบำถามผม แ่เาแทบะะโนใส่หูผมเลยล่ะ ถ้าเาพูเยๆผมไม่ไ้ยินแน่ๆ
วอนบินเหรอ?
ไอ้บาสายเียวเอย
“ยูฮยอน ทานี้ๆ”ผมโบมือเรียยูฮยอนที่ำลั้มเ็บระเป๋ารเ้าอี้ริมสนาม รอยยิ้มน่ารัๆอผมถูส่ไปให้เา ยูฮยอนรีบเินรมาทาผมและอมินที่เอาแ่ยืนทำหน้าบูบึ้ไม่รับาิแบบนั้น
“โธ่ อมิน แ่นมเล็ๆน้อยๆเอ รับมาไม่ให้เสียน้ำใเยๆ”ยูฮยอนหันไปสนใอมินแทนผมะั้น
“แ่ทำไมนาย้อับมือผู้หินนั้นอนรับนมมา้วยละ!!!!”อมินหันไปวาใส่ยูฮยอน เพื่อนผมอารม์ร้อนอยู่แล้ว ผมไม่แปลใหรอที่นน่ารัๆอย่าอมินะเือไ้เพราะแรหึ ิิ
“นมมันะหล่น มือผมเลยเผอิไปโนมือเธอนนั้น นะนะ อมินเื่อผมเถอะ”ยูฮยอนส่ลูอ้อนให้อมินเ็มที่ ถ้าเป็นผมผมใอ่อนไปแล้วล่ะ
“เอะ”
“อมิน นาย็ไม่วระโรธยูฮยอนนะ มันเป็นแ่อุบัิเหุ”ผม่วยยูฮยอนอีแร อมินหันมามอหน้าผมเรียบๆ
เรื่ออนสอน ผมไม่วระยุ่ใ่ไหมรับ???
“โอเๆ เพราะแินนะันเลยไม่โรธนาย”อมินพยัหน้ายอมใอ่อนให้ยูฮยอน และูเหมือนพ่อหมาป่าัวี็ีใมาๆนอใไม่ไหวระโอเพื่อนผมะั้น
่าเป็นภาพที่น่ารัริๆ
ผมยิ้มว้าพร้อมับหัวเราะร่าับทั้สอน่อนะหันไปมอภายในสนาม สายาไปสบับสายาเย็นาอนบานที่ยืนอยู่ลาสนามเ้า หน้าาุ้นๆแหะ ผมส่ยิ้มให้เาอย่าเป็นมิรเ่นเิม แ่็ไม่มีรอยยิ้มอบลับมา ผม้อมอใบหน้าเาัๆ
อ้อ วอนบินนี่เอ
ไม่ยิ้มอบผม็ไม่แร์ ยัไรอยยิ้มอผม็ไม่มีวันหมอยู่แล้ว ผมยิ้มสใสให้เาแล้วหันไปหาเพื่อนทั้สอามเิม
“ไปๆ ไปิน๊อโบี่อนลับบ้านัน”ผมเินนำทั้ออาโรยิม
.
....
.......
.........
...........
เาไปแล้ว
ผมมอามนเาเินออาประูโรยิมไปลับา รอยยิ้มนั้นมันทำให้ผมรู้สึสั่นๆที่หัวใยัไ็ไม่รู้ ผมอึ้นลืมยิ้มอบให้เาไป เมื่อผมเห็นรอยยิ้มอเาผมรู้สึเหมือนโลนี้สใสึ้นมามาว่าเิมหลายเท่า
ผมไม่ใ่นเห็นแ่ัวนะ
แ่ผมอยาเ็บรอยยิ้มนั้นไว้ับผมัเลย
ผมไม่เยเอหน้าเามา่อน แู่าท่าทาแล้วน่าะเป็นเพื่อนับอมินแฟนเ้ายูฮยอนมัน
ผมว่าผมเพล้อับรอยยิ้มนั้นนะ
“เห้ย วอนบินลับบ้าน”ฮายัะโนเรียผมาริมสนาม
“อืม”ผมเินไปเ็บสัมภาระอัวเอเ้าระเป๋า
ผมิถึรอยยิ้มสใสแบบนั้นั
.
....
.......
...........
.............
...............
แหวนพลาสิสีมพู
มาับอนมที่ไม่ไ้เียนไว้้าอว่า มีอแถม
ผมพินิพิาราแหวนวนี้ลอาบเรียนภาษาอัฤษ มันเป็นแ่พอลิเมอร์ที่เป็นวลมเหมือนโนัท มีรูว้าๆให้สอนิ้วเ้าไป ถ้าผมเหยียบมันมันะหัไหมนะ
ิอะไรื้นๆ
“ะอีแ่แหวนวเียว แนัู่มันเือบั่วโมแล้วนะเว้ย”ิบอมเอ่ย
“แ่มันน่าสสัยว่ามันมาไ้ยัไ”
“แวรสสัยมาว่าว่าทำไมรูปประโย้อเิม ing ามหลัิริยา”
“หรือว่ามันะมาหาพรหมลิิใหู้ว่ะ”ผมเริ่มมีวามิเรื่อพรหมลิิอีแล้วล่ะิ มันอาะเป็นเ่นนั้น็ไ้ นี่อาะเป็นอุปร์ทำให้ผมไ้พบเอพรหมลิิอผม
“เพ้อเ้อ มึเรียนนเพ้อแล้วว่ะ” -0-
“โธ่ ไอ้ิบอม มึเห็น้วยะูหน่อยเถอะ” T^T
“ูเป็นเพื่อนมึมาสามปีแล้ว ูไม่เบื่อมึเพราะเรื่อนี้็บุแล้วว่ะ”
“ไอ้..(เ็นเอร์)...”
“แ่นี้่านะมึ”
“เออสิว่ะ”ผมไม่ยอมมันหรอ อ้ายเพื่อนประสาท
“ั้ใเรียนเหอะว่ะ”ิบอมหัไปสนใหนัสือภาษาอัฤษสีสันสวยามรหน้า่อ ผมวระทำแบบเาใ่ไหม???
ทำยัไ ทำยัไ แหวนวนี้มันใ้ยัไเนี่ย ผมรู้ว่าสวมใส่นิ้ว ผมหมายถึว่ามันะใ้ยัไให้ผมเอพรหมลิิอผม
ทิ้น้ำ อันนี้ผมิเล่นๆนะ
โยนึ้นฟ้า ผมะโีถ้ามันไม่หล่นใส่หัวผม
ว้าใส่ปาไอ้ิบอม เพราะอนนี้มันบ่นผมเรื่อแหวนอีแล้ว
“มึะทำอะไร็รีบๆทำ ูหิว รอมึไปแร๊้าวเนี่ย” =o=
“เอาไี วาไว้บนถนน็แล้วัน” ^^
“นวาถนนไ้เป็นพรหมลิิมึแน่ >0<”ิบอมมันหัวเราะับไอเียอผม แล้วมันะให้ผมทำยัไล่ะ แ่ที่ิบอมพู็ถู
“เออ ัสินใแล้ว ูะวาไว้บนสนามห้านี้แหละ มันะไู้ไม่มี่า มีแ่พรหมลิิอูเท่านั้นที่ะเห็นแล้วหยิบมันึ้นมาสวม”ผมล่าวไอเียให้เ้าิบอมไ้รับรู้
“ถ้าพรหมลิิมึอยู่ที่ั้วโลใ้เาะมายัไว่ะ”มันพูวนประสาทผมอีแล้ว
“ไอ้.(เ็นเอร์)...” ==”
“วันนี้มึ่าูสอรอบแล้วนะ”
“มึวนูนิ”
“เออ ะทำอะไร็รีบๆทำ ่อนทีู่ะีพรหมลิิมึิน ูหิวะายอยู่แล้ว”ิบอมเินนำผมรไปทาโรอาหาร ผมมอสนามห้าที่ผมเหยียบอยู่่อนะโยนแหวนสีมพูทิ้ไปบนพื้น
“พรหมลิิอผม เอมัน้วยเถอะนะรับ มาหาฮุนสัทีมายเลิฟ”ผมมอแหวนวนั้นเป็นรั้สุท้าย่อนะหันหลัให้มัน
พรหมลิิอผมำลัะมาแล้วล่ะ
.
...
.....
.......
.........
To Br Con
เม้าท์ะนแ่
แรๆะยันล หลัๆมันะออีไหมนะ ฮ่า
ความคิดเห็น