คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 15 : คำสารภาพของลีฮีจิน
che
ery R
z. R
z. R
z
ตอนที่ 15 : คำสารภาพของลีฮีจิน
“เสร็จสักทีฉากหนึ่ง”จุนซูนอนลงบนเก้าอี้ผ้าใบสีแดงที่ตั้งอยู่ริมทะเล ฮีจินเดินมานั่งข้างๆเขาแล้วยื่นขวดน้ำส้มให้
“เหนื่อยมากไหม”ฮีจินถามคำถามแรกแก่เขา
“นิดหน่อยแต่สนุกดีครับ”จุนซูเกาหัวตัวเองอย่างอายๆ
“อ่ะนะ”ฮีจินตอบรับแล้วหลับตาลง
โอ๊ยยยยยย ทำไมฉันไม่กล้าที่จะพูดออกไปนะ แค่พูดออกไปเอง จะทำยังไงให้จุนซูรู้ความในใจของฉันนะ ยัยบ้าเอ่ย แค่นี้ไม่กล้าบอกเขา แล้วชาตินี้จุนซูจะได้รู้ไหมว่าฉันคิดยังไง ทำไมเราเป็นอย่างงี้ ฮีจินเธอต้องทำได้ซิ พูดออกไปเลย
“เออ จุนซู”ฮีจินลืมตาขึ้นแล้วหันไปหาจุนซู
“อะไรเหรอ”
“ปะ เปล่า ไปก่อนนะ”ฮีจินหน้าแดงแล้วรีบลุกขึ้น หนีหน้าจุนซูไปทันที
“โซร่า เซบิน ฉันจะทำยังไงดี”ฮีจินที่กำลังขอคำปรึกษากับเพื่อนทั้งสองพร้อมกับกัดผ้าเช็ดหน้าไปด้วย
“ในความคิดของฉัน เธออย่าบอกจุนซูเขาเลยนะ เธอคิดดูซิฮีจิน ถ้าจุนซูเขาไม่คิดแบบเธอล่ะ ใช่ไหม เขาอาจจะเกลียดเธอเลยก็ได้ ถ้าเธอพูดออกไปอ่ะ”โซร่าออกความคิดเห็น
“แต่ในความคิดของฉัน ฉันคิดไม่เหมือนโซร่า ถ้าเธอไม่บอกจุนซูไป แล้วเธอจะสมหวังเหรอ อย่างน้อยถ้าเธอบอกเขา จุนซูอาจจะรับรู้ไว้บ้างว่าเธอคิดยังไง เธอก็อาจจะมีหวังก็ได้ใช่ไหม”เซบินแย้งขึ้นมาทันที
“แล้วฉันจะทำยังไงล่ะ”ฮีจินเริ่มคิดหนัก
“ก็แล้วแต่เธอ”โซร่าและเซบินพูดพร้อมกัน
“งั้นถ้าฉันไปปรึกษานารากับเอยองด้วยละ”
“สต๊อปความคิดนั้นไว้เลย สองคนนั้นไม่สนับสนุนแน่ๆ เธอก็รู้ว่าสองคนนั้นไม่ถูกกับดงบังชินกิ ยิ่งเอยองนะ ยิ่งหนักเลย”เซบินรีบบอกทันที
“งั้นเอาอย่างงี้”
“จุนซู”
“ครับ”จุนซูที่กำลังยืนมองเพื่อนๆแสดงเอ็มวีอยู่หันไปทางต้นเสียงที่อยู่ข้างหลังเขา เจ้าของเสียงคือโซร่าที่กำลังถือกระดาษใบเล็กๆสีชมพูอยู่ในมือ
“ฉันให้เธอ”โซร่ายื่นกระดาษแผ่นนั้นให้จุนซู แล้วเดินหันหลังกลับไป ทิ้งให้จุนซูเกิดอาการงง เขาค่อยๆคลี่กระดาษออกเปิดอ่านข้อความข้างใน
จุนซู คืนนี้สี่ทุ่มนายออกมาข้างนอกได้ไหม ฉันมีอะไรจะบอกนาย ฉันจะรอนายนะ จาก................
“อะไรเนี่ย”จุนซูพลิกกระดาษไปมาเพื่อหาว่าใครเป็นคนเขียนให้เขา
“ไม่ใช่โซร่าหรอกมั้ง”ยูชอนโผล่หน้ามาข้างๆหน้าจุนซู
“เฮ้ย มาได้ไง นายมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย”
“มาทันเห็นนายรับกระดาษแผ่นนี้ แล้วได้อ่านข้อความพร้อมกับนายด้วย”ยูชอนขยี้หัวเพื่อนของตน
“งั้นถ้านายไม่คิดว่าเป็นโซร่าแล้วใคร ก็โซร่าเอามาให้ฉันนะ”จุนซูยิ้มกวนประสาทให้กับยูชอน จึงโดนยูชอนโบกกบาลไปทีหนึ่งเป็นของขวัญ
“เดี๋ยวคืนนี้นายก็รู้เองล่ะเพื่อนรัก”ยูชอนพูดจบแล้วเดินไปที่กองถ่ายเอ็มวีต่อ ทิ้งให้จุนซูยืนพลิกกระดาษไปมาอยู่คนเดียว
“น่ารักแล้วน๊า”โซร่าที่กำลังนั่งดูฮีจินแต่งตัวอยู่บนเตียงโดยมีเซบินเป็นคนเสริมสวยให้พูดชมเพื่อนของตน ฮีจินกำลังยืนหมุนตัวอยู่หน้ากระจก
“มันไม่เวอร์ไปหน่อยเหรอ แต่งตัวซะขนาดนี้”ฮีจินมองตัวเองในกระจกที่ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในชุดแซกสีชมพูสดใส
“เขาเรียกว่าเสริมจ๊ะเสริม”เซบินชี้แนะเพื่อนของตน
“พวกเธอกำลังทำอะไรกันอ่ะ อะไรเนี่ย ฮีจินเธอเล่นอะไรทำไมแต่งตัวแบบนั้น”นารามองเพื่อนตาโต เธอกับเอยองเดินเข้ามาในบ้านพักตากอากาศ
“ฉันน่ารักไหม”ฮีจินถามความเห็นของเพื่อน
“น่ารักซิ น่ารักมาก แต่เธอแต่งตัวกันทำไม”เอยองถามอีกคน แต่ยังไม่มีคำตอบจากใครทั้งสิ้น
“พวกเราแค่เล่นแต่งตัวกันอ่ะ ไม่มีอะไรทำ”โซร่าเป็นคนตอบคำถามนี้เอง
“อ่ะนะ นี่ก็หกโมงเย็นแล้ว ไปกินข้าวกันไหม”เอยองเอ่ยชวนทุกคน แต่ไม่มีใครพยักหน้าเลย มีแต่คนส่ายหน้าให้กับเธอ
“งั้นก็ตามใจ ไปกันเถอะ”นาราจูงมือเอยองออกจากบ้านพักตากอากาศไป
21.50 น.
“อีกสิบนาที อีกสิบนาที โอ๊ยย ฉันตื่นเต้น”ฮีจินเดินวนรอบห้องโดยมีเซบินกับโซร่านั่งดูเธอเช่นเคย
“อะไรของเธอเนี่ย นั่งลงได้แล้วฉันเวียนหัว”เซบินบ่นออกมา ฮีจินนั่งลงข้างๆโซร่า แล้วเธอก็เริ่มทำสีหน้าเครียดออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“นี่ฮีจินทำหน้าดีๆซิ เดี๋ยวไม่สวยนะ”โซร่าหันไปยิ้มให้เพื่อนของเธอ ส่วนเอยองกับนารานอนอยู่ใกล้ๆเธอทั้งสามเพราะวันนี้สองคนนี้ทำงานกันเหนื่อยมากๆ
“ฉันตื่นเต้นจริงๆนะ ประโยคแรกที่ฉันจะพูดกับเขา พูดว่าอะไรดีล่ะ”
“อันนี้มันก็แล้วแต่เธออีก ฉันสองคนช่วยเธอได้แค่นี้แหละ”เซบินบอก
“ฉันเพิ่งเห็นเธอสนใจผู้ชายนะเนี่ย อิๆ เพื่อนฉันอยู่เป็นโสดตั้งนาน มีความรักซะแล้ว”โซร่าหัวเราะในท่าทางของเพื่อน ฮีจินแค่หันมายิ้มหวานๆให้เธอ
“ไปได้แล้ว ไปเตรียมตัวเลย อย่าให้จุนซูไปรอ”เซบินดึงฮีจินลุกขึ้นแล้วเดินออกไปหน้าประตูโดยมีโซร่าเดินตามมา
ทั้งสามคนออกมาข้างนอก ดาวตอนนี้สวยมากๆ มีแต่แสงระยิบระยับอยู่บนท้องฟ้า และมีพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวประดับฟ้า ส่องแสงสีนวล ทำให้บรรยากาศดูเป็นใจมากขึ้น
“ฉันสองคนจะรอเธออยู่ตรงนี้นะฮีจิน เธอออกไปยืนตรงนู้นเลย”เซบินชี้ไปที่ที่มีเก้าอี้ตั้งอยู่ริมก้อนหินก้อนใหญ่ ที่ห่างจากใต้ต้นไม้ที่เธอยืนแค่ห้าสิบเมตร
“ไม่เอา ฉันไม่ไปแล้ว”ฮีจินเริ่มก้าวขาจะเดินกลับบ้านพัก แต่เซบินและโซร่าดึงเธอเอาไว้
“ฮีจินเธอตัดสินใจแล้ว ทำให้ได้ เพื่อนฉันเก่งซะอย่าง เข้าใจไหม”โซร่ามองตาฮีจิน เธอกำลังให้กำลังใจกับเพื่อนของเธออยู่ ฮีจินพยักหน้าให้เธอแล้วออกเดินไปนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่เซบินบอกเธอ
“สู้ๆเพื่อน”โซร่าพึมพำให้กับฮีจิน
“เดี๋ยวฉันมานะ”จุนซูลุกขึ้นยืนเมื่อเขาเห็นนาฬิกาบอกเวลาสี่ทุ่มแล้ว ตอนนี้พวกเขากำลังจับกลุ่มเล่นเกมส์ตึกกันอยู่ โดยที่บ้านหลังนี้มี จุนซู ชางมิน แจจุง ยุนโฮ ยูชอน ดงแฮ อึนฮยอก ฮีซอลและฮันกยอง อาศัยอยู่ด้วยกัน
“นายจะไปไหน”อึนฮยอกถามอย่างสงสัย
“ฉันจะออกไปข้างนอกไปสูดอากาศบริสุทธิ์”
“งั้นฉันไปด้วย”อึนฮยอกลุกขึ้นยืน แต่โดนยูชอนฉุดให้นั่งลง
“นายอยู่นี่แหละ ให้จุนซูไปคนเดียวเหอะ”ยูชอนบอกกับอึนฮยอก อึยฮยอกพยักหน้าให้เขาแล้วหันมาเล่นเกมส์ต่อ ยูชอนหันไปขยิบตาให้จุนซู แล้วจุนซูก็เดินออกไปข้างนอกตัวบ้าน
“ใครนะ มีอะไรจะบอกฉัน”จุนซูพึมพำกับตัวเองแล้วมุ่งหน้าไปริมทะเล
จุนซูเดินเรื่อยเปื่อยดูดาวบนท้องฟ้าสักพัก สายตาของเขาก็ไปสะดุดกับคนๆหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ข้างๆก้อนหินก้อนใหญ่ เขาเริ่มออกเดินไปหาเธอคนนั้น
โทรศัพท์ของฮีจินสั่นขึ้น เธอเอาขึ้นมาดูและมีข้อความส่งมาหาเธอข้อความหนึ่งจากเซบิน เขียนไว้ว่า
(จุนซูเดินตรงไปที่เธอแล้ว สู้ๆนะเพื่อน)
“อะไรนะเขามาแล้วเหรอ โอ๊ย ไม่นะ”ฮีจินพึมพำกับตัวเองและเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินตรงมาที่เธอ เธอรีบเก็บมือถือลงไปในกระเป๋าหลับตาลงแล้วสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ
“สวัสดี เธอใช่ไหมที่นัดฉันออกมา”จุนซูหยุดยืนอยู่ข้างหลังเธอ ฮีจินลืมตาขึ้น แล้วลุกขึ้นหันไปมองเขา
“อ้าว ฮีจินเองเหรอ มีอะไรจะบอกฉันละ”จุนซูถามอย่างสงสัย ฮีจินหน้าแดงขึ้นมาทันที
“คือว่า คือ คะ คือ”ฮีจินพูดตะกุกตะกะออกมา
“คืออะไรล่ะครับ”จุนซูเริ่มสงสัยมากขึ้นไปอีก
“ดาวสวยไหม”ฮีจินชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า จุนซูมองตามมือของเธอไป
“สวย แค่นี้เหรอ”จุนซูถามต่อ
“ปะ เปล่า”ฮีจินก้มหน้ามองพื้น
“แล้วมีอะไรล่ะ”จุนซูถามต่อไปอีก ฮีจินได้แต่เงียบแล้วก้มหน้ามองพื้นต่อไป เธอรู้สึกว่าหน้าเธอแดงขึ้น
“จุนซู”ฮีจินพูดออกมาทั้งๆที่ก้มหน้า
“ฮือ อะไรเหรอ”
“ฉะ ฉะ ฉันชอบนาย”ฮีจินตัดสินใจพูดออกมา เธอรู้สึกว่าตัวเองโล่งขึ้นมานิดนึงแต่เธอก็กลัวคำตอบที่ได้ออกมาจากปากของจุนซูเหมือนกัน
“คะ ครับ”จุนซูก็รู้สึกว่าตัวเองหน้าแดงขึ้นมาทันที เขาก็เริ่มก้มหน้ามองพื้นด้วยเช่นกัน
“ฉันอยากรู้ว่านายคิดยังไงกับฉันอ่ะ”ฮีจินถามคำถามออกไป เป็นคำถามเดียวที่เธออยากรู้ที่สุดในตอนนี้
“ฉันก็คิดแบบเธอแต่ฉันยังไม่ตกลงอะไรนะ”จุนซูเงยหน้าตอบคำถามของฮีจิน ฮีจินยิ้มออกมากับคำตอบของเขา
“แต่ว่าเธอ ต้องชอบฉันนานๆ จะเปลี่ยนเป็นรักก็ได้ เธอต้องคิดถึงฉันคนเดียว ห้ามมองคนอื่นด้วย ห้ามจากฉันไปไหน นี่คือคำขอของฉัน เธอทำได้ไหม”จุนซูพูดต่อไป ฮีจินพยักหน้าให้เขา
“เธอต้องอยู่ข้างๆฉันนะ ตกลง”จุนซูยื่นมือไปจับหน้าฮีจินให้เงยมองหน้าเขา แล้วขยี้หัวของเธอเล่น
“คงจะสำเร็จนะยิ้มซะขนาดนั้น อิๆ”โซร่ามองเพื่อนของเธอกับเซบินที่ตอนนี้กำลังเคลิ้มกับภาพตรงหน้า
ความคิดเห็น