คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 12 : ขี่หลังหมีเที่ยวทงแดมุน
che
ery R
z. R
z. R
z. 
ตอนที่ 12 : ขี่หลังหมีเที่ยวทงแดมุน
“ทำไมฉันต้องมาเดินเที่ยวกับคนอย่างเธอด้วยนะ”ยุนโฮเดินบ่นใส่หูนาราตลอดทาง เขาบังเอิญเจอนาราทักกลางทางเดิน
“แล้วฉันผิดด้วยหรือไงที่เจอนายอ่ะ ฉันดีใจนะที่เจอนาย แต่ฉันมาคิดดูอีกที ไม่น่าเดินเข้าไปทักนายเลย นายรู้ตัวไหมว่านายขี้บ่นมากๆเหมือนผู้หญิงเลยอ่ะ”
“นี่ เธอพูดว่าอะไรนะ”
“นายได้ยินว่าอะไรล่ะ หรือว่านายหูตึง”
“เงียบไปเลยนะ ยัยปากมากหาว่าฉันขี้บ่นเหรอ เธอต่างหากขี้บ่นยิ่งกว่าฉันร้อยเท่าพันเท่าเลย”ยุนโฮหันไปตะคอกใส่นารา จนนารายอมปิดปากเงียบ ยุนโฮรู้สึกว่าตัวเขาทำเกินไป
“ขอโทษนะ ที่ฉันพูดไปเมื่อกี้อ่ะ”ยุนโฮพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบา นาราพยักหน้าให้เขา แล้วทั้งสองก็ได้แต่เดินดูของไม่ได้ต่อปากต่อคำกันอีกแล้ว
“นี่ๆ นายยุนโฮ รอฉันสักครู่ได้ไหม ฉันเจอเสื้อตัวที่ฉันอยากได้อ่ะ แปบนะ” นาราหันมาบอกยุนโฮ แล้วออกวิ่งไปยังร้านเสื้อผ้าที่อยู่ห่างจากพวกเขาไปไม่มากนัก
“โอ๊ย!!!”นาราล้มลงนั่งพับ ขาของนาราได้พลิกอย่างแรง เพราะว่าเธอใส่รองเท้าส้นหนามา ยุนโฮรีบวิ่งเข้าไปดูเธอทันที
“นี่เธอเป็นอะไรหรือเปล่า”ยุนโฮนั่งลงข้างๆนาราแล้วจับขาเธอขึ้นมาดู
“เบาๆหน่อยซิ ฉันเจ็บนะ”นาราพูดออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ขาเธอพลิกนี่ ลุกขึ้นไหวหรือเปล่า”ยุนโฮถอดรองเท้านาราออกมาดูเท้าของเธอ ซึ่งตอนนี้แดงเปร่งเลยทีเดียว
“ก็ใช่ไงตาบ้า นายมือหนักมากๆเลย”
“ใครสั่งให้เธอใส่รองเท้าส้นเท่าตึกมาเนี่ย”
“มันเรื่องของฉัน ฉันใส่เพราะว่าอยากจะสูง นายมันสูงจนพอใจแล้วนี่ พยุงฉันลุกขึ้นที่สิ”นาราใส่รองเท้า แล้วจะพยุงตัวขึ้นยืน แต่เธอก็ต้องล้มลงไปที่เดิม เพราะเท้าเธอเจ็บจนไม่สามารถเดินได้
“ฉันว่าเธอคงเดินไม่ได้แน่ๆเลย เธอมานี่ขี่หลังฉันมา”ยุนโฮหันหลังให้นาราขึ้นขี่หลังของเขา
“นายจะบ้าไง ขี่หลังนายนี่นะ ฉันยอมเดินเองดีกว่าอีก”
“เอางั้นก็ได้ ถ้าเธอไม่ขี่หลังฉัน เธอก็ลุกขึ้นเองก็แล้วกันนะ ฉันไปล่ะ”ยุนโฮลุกขึ้นยืน แล้วหันมามองนารา นาราสองจิตสองใจอยู่ว่าจะเอายังไงดี ในใจก็คิดว่า อยากให้หายเจ็บเท้าเร็วๆ ฉันจะฆ่านายยุนโฮ
“เออ ก็ได้ แต่ตัวฉันหนักนะ”นาราพูดเสียงแข็งใส่ยุนโฮ ยุนโฮยิ้มแล้วหันหลังให้เธอมาขี่หลังของเขา นาราพยุงตัวกอดคอเขา แล้วยุนโฮก็ออกเดิน
“ตัวเธอหนักเป็นบ้าเลย”
“บ่นอีกแล้วตาบ้า นายอยากจะแบกฉันเองไม่ใช่หรือไง”นาราพูด ยุนโฮได้แต่หัวเราะ แล้วพาเธอเดินไปที่ร้านขายเสื้อผ้าที่นาราอยากได้
“ไหนเสื้อตัวไหนที่เธออยากได้”ยุนโฮพาเธอมาที่หน้าร้านขายเสื้อ
“ตัวนั้นอ่ะ สีชมพูสวยๆ”นาราชี้ไปที่เสื้อตัวสีชมพูที่แขวนอยู่ในร้าน แขนยาวน่ารัก สวยมากๆ
“โอ๊ย...เธอไม่เหมาะกับมันเลยอ่ะ มันสวยเกินไปสำหรับเธอ”
“นายพูดงี้หมายความว่าไง มันเรื่องของฉัน ฉันอยากได้ มันหนักส่วนไหนของนายฮะ ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้เลยนะ ฉันจะได้รีบๆซื้อรีบๆจ่ายตังค์”นาราดิ้นอยู่บนหลังของยุนโฮ
“นี่เธอ อยู่ดีๆได้ไหม จะดิ้นทำไม มดกัดหรือไงฮะ”
“นายก็ปล่อยฉันลงซิ บอกให้ปล่อยไง ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง ปล่อยๆ”นารายิ่งดิ้นหนักเข้าไปใหญ่อีก
“เดี๋ยวเธอก็ตกกันพอดี อยู่ดีๆซิ”ยุนโฮหัวเราะกับท่าทางของเธอ
“สนใจเสื้อตัวไหนเหรอค่ะ”ป้าคนที่เป็นแม่ค้าเดินเข้ามาถามเขาทั้งสองคน
“ตัวสีชมพูแขนยาวตัวนั้นอ่ะครับ”ยุนโฮมองไปที่เสื้อตัวสีชมพูในร้านที่นาราอยากได้ แม่ค้าเดินเอามาให้เขาทั้งสองดู
“จะเอาเลยหรือเปล่าจ๊ะ ป้าจะได้ใส่ถุงให้เลย”
“ค่ะ ใส่ถุงเลยค่ะ”นาราตอบด้วยเสียงที่ดีใจ
“นี่นายวางฉันลงฉันจะจ่ายตังค์ค่าเสื้อ”นาราเริ่มดิ้นบนหลังยุนโฮอีกครั้ง
“เธอก็อยู่เฉยๆซิ ดิ้นอยู่ได้ ฉันจะวางเธอลงแล้ว ยืนดีๆล่ะ เดี๋ยวเท้ามันจะบวมยิ่งกว่านี้”ยุนโฮค่อยๆย่อตัววางนาราลงให้นารายืนด้วยตัวเอง นารารีบหยิบกระเป๋าตังค์ออกมาแล้วจ่ายเงินให้กับแม่ค้า พร้อมกับรับถุงเสื้อมา
“เสร็จแล้วก็ขึ้นมา”ยุนโฮย่อตัวให้นาราขึ้นขี่หลัง นาราพยุงตัวขึ้นไปอยู่ขนหลังของเขา
“น่ารักจังเลยนะหนู สวีทกันดีจังเลย แฟนขาพลิกเหรอจ๊ะ น้องผู้หญิงนี่โชคดีจังเลยนะ ได้แฟนน่ารักจัง สุภาพบุรุษซะด้วย เทคแคร์กันดีจังเลยนะจ๊ะ”แม่ค้าแซวพวกเขาทั้งสองคน ทั้งสองมองไปที่แม่ค้าตาโตเท่าลูกฟุตบอล (ไข่ห่านก็พอ)
“ไม่ใช่นะค่ะ ตานี่ไม่ใช่แฟนหนูค่ะป้า”นารารีบปฏิเสธทันที ส่ายหัวไปมา
“ขอบคุณนะครับ พูดอย่างงี้ได้ไงล่ะนารา แฟนผมก็เป็นอย่างงี้แหละครับ ไม่ค่อยยอมรับว่าเราเป็นแฟนกัน ใช่ไหมจ๊ะที่รัก”ยุนโฮพูดแล้วหันมายิ้มให้กับนารา ตอนนี้นาราคิดว่าเธออยากจะกระโดดเตะก้านคอยุนโฮมากมาย
“นายพูดบ้าอะไรของนาย”นารามองค้อนยุนโฮตาโต
“น่ารักจังเลยนะจ๊ะ ขอให้รักกันนานๆนะจ๊ะ”ป้าแม่ค้าหัวเราะในท่าทางของนารา
“ป้าค่ะ อย่าไปเชื่อนะ หนูไม่ใช่แฟนตานี้ เขาพูดโกหกค่ะ”นาราเริ่มปฏิเสธอีกครั้ง
“ที่รักไม่เอาน่า เป็นอย่างงี้อีกแล้วนะ”
“ฉันจะฆ่านายคอยดูนะ”
“บ้านเธออยู่ไหนล่ะ ฉันจะไปส่ง”ยุนโฮพูดขึ้นตอนนี้นารากำลังอยู่บนหลังยุนโฮเช่นเดิม แต่ทั้งสองกำลังเดินมุ่งหน้าไปยังป้ายรถเมล์
“ฉันอยู่คอนโดแถวๆคังนัม”นาราตอบ
“อยู่ที่หรูแล้วแพงซะด้วย”ยุนโฮหัวเราะ นาราได้แต่มองหน้าเขาแล้วเงยหน้ามองท้องฟ้าที่ตอนนี้มีแต่ดาวดวงเล็ก แม้แสงสีจะทำให้เห็นดาวได้น้อยดวง แต่ก็มีบางตัวที่ปรากฏตัวให้เห็นบ้าง มันทำให้นารารู้สึกมีความสุขขึ้นมาบ้าง
“ดาวสวยจัง นายว่าไหม”นาราถามความเห็นของยุนโฮ
“เธอรู้จักของสวยๆงามๆด้วยเหรอ”ยุนโฮเริ่มกวนประสาทนาราอีกครั้ง
“นายพูดงี้หมายความว่าไง”นาราตีไปที่หลังของยุนโฮหนึ่งที
“โอเค สวยๆ เจ็บนะเนี่ย มือเธอหนักเป็นบ้า แถมตัวยังหนักอีกต่างหาก”
“อ่ะนะขอบคุณที่ชม ไม่ต้องเปิดปากพูดอีกแล้วนะ ฉันจะดูดาว เดินไปเรื่อยๆเลย”นาราเงยหน้ามองฟ้าอีกครั้ง เธอกำลังชื่นชมกับความงามแล้วแสงระยิบระยับของดาว พร้อมกับมีสายลมเย็นๆพัดผ่านมา
“หอมจัง”นาราเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่เบา
“เธอว่าไงนะ”ยุนโฮถามเธอเพราะเขาได้ยินไม่ค่อยถนัด
“เปล่าๆ ฉันแค่พูดกับดาว”
“เธอนี่มันยังไงกันนะ”ยุนโฮหัวเราะ นาราได้กลิ่นลาเวนเดอร์จากผมของยุนโฮ เธอรู้สึกว่ากลิ่นนี้มันทำให้เธอเคลิ้มเลยทีเดียว นาราค่อยๆเอามือมาจับผมของยุนโฮเบาๆ
“เธอทำอะไรกับผมของฉันฮะ”ยุนโฮที่ไม่ชอบให้ใครเล่นผมของเขาพูดขึ้น
“ฉันแค่ลองจับเฉยๆ เห็นมันนุ่มดี นายไม่ชอบไง”
“เปล่า ไม่ได้ว่าไรสักหน่อย”ยุนโฮหันมายิ้มให้นารา นารากอดคอยุนโฮแน่ขึ้น แต่ยุนโฮก็ยังเดินต่อไปเรื่อยๆยังป้ายรถเมล์ ไม่ได้หันมาคุยกับเธออีกเลย
“ลมพัดแรงจังเธอไม่หนาวหรือไง เสื้อก็แขนสั้น ใส่มาได้ไง”ยุนโฮถามนารา ตอนนี้ทั้งสองกำลังมุ่งตรงไปยังคอนโดที่ตั้งสูงอยู่ตรงหน้า
“ไม่อ่ะ ไม่หนาว ขอบใจ”นาราตอบแล้วซบลงบนหัวไหล่ยุนโฮ
“ง่วงหรือไง”
“อืม ง่วง”นาราค่อยๆหลับตาลง
อบอุ่นจังเลยแผ่นหลังของนายอ่ะยุนโฮ ฉันอยากอยู่อย่างนี้นานๆจังเลย มีความสุขจัง
“นี่ เธออย่าเพิ่งมานอนบนหลังฉันนะ เธออยู่บนหลังฉันเนี่ย รู้ไหมฉันเมื่อยขนาดไหน”ยุนโฮพูดขึ้น
ฉันอยากจะลงไปจากหลังตานี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วต่อด้วยการกระโดดเตะด้วยท่าที่สวยงาม จนทุกคนต้องปรบมือให้
“ไม่ได้หลับสักหน่อย”นาราเงยหน้าขึ้นมาบอกยุนโฮ ตอนนี้ทั้งสองเข้ามาภายในคอนโดแล้ว
“ชั้นไหน ห้องเธออ่ะ”ยุนโฮเดินมายืนหน้าลิฟต์ของคอนโด
“ชั้น 8”นารายื่นมือไปกดที่ลิฟต์ แล้วลิฟต์ก็เปิดออกทั้งสองคนเข้าไปในลิฟต์แล้วยุนโฮก็กดที่เลขแปด ลิฟต์ได้พาพวกเขาสองคนขึ้นมายังชั้น8 อย่างปลอดภัย (ลิฟต์ไม่ค้างนะจ๊ะ อิๆ)
“เลี้ยวซ้าย แล้วก็ช่วยจอดที่ห้อง 805 ด้วย”นาราบอกยุนโฮ ยุนโฮเดินไปตามทางที่เธอบอก แล้วมาหยุดอยู่ตรงประตูห้อง 805 ยุนโฮค่อยๆวางนาราลง นาราพยุงตัวไปยืนพิงประตูห้อง
“ขอบใจมากๆที่มาส่ง แต่นายจำไว้นะ ถ้าขากับเท้าฉันหายดีเมื่อไร อย่างแรกที่ฉันจะทำคือ กระโดดเตะก้านคอนาย วันนี้นายทำแสบมากๆ”นารามองค้อนยุนโฮ ยุนโฮได้แต่ยิ้มให้เธอ แล้วถอยหลังออกห่างๆนาราเพราะเขากลัวว่าเธอจะใช้กำปันต่อยเขาก่อน
“ขอบใจเช่นกันแล้วฉันจะรอวันนั้นนะ”
“นายไปได้แล้ว ฉันจะเข้าห้องแล้ว”
“อืม ไปล่ะนะ บายๆละ ฝันดี”ยุนโฮบอกกับนาราแล้วเดินตรงไปที่ลิฟต์ นารายืนมองเค้าสักพัก แล้วยุนโฮก็หายตัวเข้าลิฟต์ไป
“ตานี้ แปลกจริงๆเลย”นาราหัวเราะออกมาเมื่อคิดถึงท่าทางของยุนโฮ แล้วหันไปกดรหัสผ่านเข้าห้องที่แป้นรหัสข้างๆประตู ประตูคลายล๊อกออกแล้วเธอก็หายตัวเข้าไปในห้องคอนโดอีกคน
ความคิดเห็น