คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 11 : คำสัญญา
che
ery R
z. R
z. R
z. 
ตอนที่ 11 : คำสัญญา
ยูชอนกำลังเดินดูของไปเรื่อยๆ แต่เขาไม่อยากที่จะเดินอย่างงี้ต่อไปเรื่อยๆหรอก เขาอยากเจอคนที่เขาหามากกว่า คือ ฮันโซร่า นั้นเอง
“เธอออยู่ไหนนะ”ยูชอนพึมพำกับตัวเอง
“ปาร์คยูชอน นายมาทำอะไรที่นี่”ยูชอนได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งเรียกชื่อเขา มันคุ้นหูเขามากๆ เขารีบหันหลังกลับไปดูก็เจอคนที่เขาเดินหามานาน
“หวัดดี โซร่า”ยูชอนรีบทักทายเธอ
“ฉันนึกแล้วว่าเธอต้องมาที่นี่ อิๆ”โซร่าหัวเราะกับคำพูดของตัวเอง ยูชอนรู้สึกว่าหน้าของเขาร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
“งั้นเราไปเลือกซื้อของกันนะ”โซร่าเอ่ยชวนเขา แล้วออกเดินไปพร้อมกับยูชอน
“นายว่าสร้อยเส้นนี้สวยไหม”โซร่าหยิบสร้อยเส้นหนึ่งให้ยูชอนดู ตอนนี้พวกเขาทั้งสองกำลังยืนอยู่ที่ร้านขายเครื่องประดับ
“อืม ฉันว่ามันเข้ากับเธอดีนะ สวยดี”
“จริงอ่ะ”โซร่ายิ้มให้เขาแล้วหันไปจ่ายเงินค่าสร้อยกับแม่ค้า
“ ขอบคุณนะคะ ไม่เลือกซื้อแหวนคู่เหรอ หนูทั้งสองยังไม่มีแหวนคู่เลยนี่”แม่ค้าทักพวกเขา แล้วมองไปที่นิ้วของแต่ละคน โซร่าและยูชอนตกใจกับคำพูดของแม่ค้ามากๆ
“คุณป้าค่ะ คือว่าเราไม่ได้เป็นแฟนกันค่ะ เป็นเพื่อนกันเฉยๆ”โซร่ารีบแก้ตัวทันที เธออายจนหน้าแดงอย่างกับลูกมะเขือเทศ ยูชอนรีบพนักหน้าตามคำพูดของเธอ
“เหรอจ๊ะ แต่หนูทั้งสองคนดูเหมาะสมกันดีนะ ขอบคุณมากๆเลยจ๊ะ”แม่ค้ายิ้มให้เขาทั้งสองคน โซร่าและยูชอนรีบเดินออกจากร้านทันที
“ยูชอน”
“อะไรเหรอ”
“พาฉันไปในที่ที่นายคิดว่ามันสงบที่สุดหน่อยซิ”
“ครับ”
“ถึงแล้ว”ยูชอนขับรถพาโซร่ามาจอดที่ริมแม่น้ำฮัน
“แม่น้ำฮันเหรอ”โซร่าหันไปถามเขา ยูชอนพยักหน้าตอบเธอแล้วเดินลงไปเปิดประตูรถให้เธอ
“ฉันชอบมานั่งที่นี่เวลาอยากอยู่ในที่ที่สงบแล้วอยู่คนเดียวอ่ะ ยุนโฮชอบมาบ่อยๆเหมือนกันนะ”ยูชอนกับโซร่ากำลังนั่งอยู่ริมแม่น้ำฮัน
“อากาศเย็นดีจังนะ”โซร่าหลับตารับลมที่พัดตรงมาที่เธอ ตอนนี้มีคนแค่ไม่กี่คนนั่งคุยนั่งเล่นกันอยู่ริมแม่น้ำ เวลากลางคืนอย่างงี้แสงสีต่างๆริมแม่น้ำฮัน ทำให้แม่น้ำฮันดูสวยงามยิ่งขึ้น
ทั้งสองนั่งเงียบกันอยู่เป็นเวลานานไม่มีใครที่จะเปิดปากพูดอะไรขึ้นมาเลยสักคำ มีแต่เสียงสายลมที่พัดมาหวิวๆเท่านั้น ที่ทำลายความเงียบนี้
“โซร่า”ยูชอนคิดว่าเขาควรที่จะกำจัดความเงียบนี้โดยการชวนโซร่าคุยสักหน่อย
“อะไรเหรอ”
“เธอกำลังคิดอะไรอยู่เหรอ บอกฉันได้ไหม”ยูชอนถามอย่างสงสัย เขาไม่ได้ที่จะยุ่งเกี่ยวกับความคิดของโซร่า แต่เขาคิดไม่ออกจริงๆว่าจะชวนเธอคุยอะไรดี
“คิดถึงพ่อกับแม่”โซร่าตอบเขาออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
“เธออยากฟังเรื่องที่มันน่าเบื่อไหมล่ะ”โซร่าหันไปถามยูชอน ยูชอนได้แต่พยักหน้าให้เธอ
“ตอนนี้พ่อกับแม่ของฉันท่านอยู่บนสวรรค์แล้วล่ะ ฉันมีแต่พ่อของเอยองและเอยองเท่านั้นที่ฉันเหลืออยู่”
“ฉันเสียใจด้วยนะโซร่า”ยูชอนบอกเธอ เธอยิ้มให้เขา
“พ่อกับแม่ฉันจากฉันไปตั้งแต่ฉันอายุได้แค่ 10 ปี ท่านประสบอุบัติเหตุล่ะ หลังจากนั้นเพื่อนสนิทของพ่อฉัน ก็คือพ่อของเอยองได้รับเลี้ยงฉันไว้ในฐานะลูกบุญธรรม”โซร่าพูดออกมาด้วยเสียงที่เศร้ากว่าตอนแรก เสียงของเธอสั่นเหมือนมันออกมาพร้อมน้ำตา ยูชอนไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี จึงได้แต่นั่งเงียบฟังโซร่าเท่านั้น เพราะเขาเชื่อว่าโซร่าต้องมีอะไรที่อยากจะระบายออกมาอีก
“ฉันนอนคิดถึงพ่อกับแม่ทุกคืน แต่ฉันก็ยังดีใจนะที่มีพ่อมินซุกและเอยองอยู่ข้างๆ ถ้าไม่มีพ่อมินซุก เอยอง นารา เซบิน ฮีจิน ฉันคงอยู่บนโลกนี้ต่อไปไม่ได้แล้วล่ะ”โซร่าก้มหน้าซุกไปกับหัวเข่า
“โซร่า”ยูชอนเรียกเธอด้วยเสียงที่แผ่วเบา โซร่าเงยหน้าขึ้นมองเขา ตอนนี้ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยคราบน้าตา
“ฉันขอไปอยู่ในรายชื่อที่เธอเอ่ยออกมาเมื่อกี้ด้วยได้ไหม”ยูชอนยิ้มให้เธอ โซร่ารู้สึกงงกับคำพูดของเขา
“ฉันจะเป็นคนที่อยู่ข้างๆเธอด้วยได้ไหม”ยูชอนพูดขึ้นมาอีกครั้ง โซร่าได้แต่นั่งเงียบ
“โอเคนะ”ยูชอนพูดย้ำอีกครั้ง แล้วยื่นนิ้วก้อยออกไปข้างหน้าโซร่า เธอมองมือของยูชอนสักครู่แล้วยื่นนิ้วก้อยของตัวเองไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยของยูชอน
“ฉันจะอยู่ข้างๆเธออีกคน ฉันสัญญา”ยูชอนยิ้มให้แก่โซร่า เธอรู้สึกดีใจกับคำพูดของเขามากๆ ดีใจจนบอกออกมาเป็นคำพูดไม่ออก
สายลมยังคงพัดต่อไปเรื่อยๆ ซึ่งมีคนสองคนได้สัญญากันริมแม่น้ำฮัน และเขาสองคนเชื่อว่า ที่แห่งนี้จะเป็นที่ที่ทำให้ทั้งสองได้จดจำ
ความคิดเห็น