คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 : วางแผนการหนีการดูตัว
che
ery R
z.
R
z. R
z
ตอนที่ 1 : วางแผนการหนีการดูตัว
[ มิน ]
“ไม่ค่ะคุณพ่อ ยังไงๆเรื่องนี้หนูก็ยอมไม่ได้เด็ดขาด”เสียงใสๆ ดังออกมาจากห้องทำงานภายในคฤหาสน์ใหญ่โต
“ฉันก็ไม่ยอมแกเหมือนกัน ฉันปล่อยให้แกทำตามใจมามากพอแล้ว”ฉันอ้าปากค้าง หลังจากฟังพ่อพูดจบ ฉันเนี่ยนะเอาแต่ใจ ฉันนางสาวมินตราตั้งแต่จำความได้ ไม่เคยดื้อกับพ่อเลยแม้แต่ครั้งเดียวฉันนี่นะเอาแต่ใจ -_-^
“หนูเนี่ยนะคะเอาแต่ใจ หนูจำได้ว่าคุณพ่อให้ทำอะไรหนูก็ทำตามทุกอย่าง ไม่ว่าจะไปฝึกงานที่บริษัท เรียนพิเศษแถบทุกวัน บ้านก็ไม่เคยกลับเกิน5โมงเย็น หนูทำตามทุกอย่างขนาดนี้ ยังเรียกว่าเอาแต่ใจอีกเหรอคะ”ฉันสาธยายร่ายยาวให้พ่อฟังเผื่อจะเห็นใจมั่ง แต่รู้สึกว่ามันเป็นความคิดที่ผิด เมื่อพ่อตอบกลับมาว่า
“เดี๋ยวนี้แกกล้าเถียงฉันเหรอ”
“-o-”ßสีหน้าของฉัน ฉันเถียงงั้นเหรอ เหอๆ ให้มันได้งี้สิ
“แต่ยังไงๆหนูก็ไม่ยอมไปงานดูตัวบ้าๆนั่น”ฉันตอบกลับพ่อก่อนจะเชิดหน้าขึ้น
“ฉันไม่สน ยังไงแกต้องไป”
“ไม่ค่ะ ถ้าคุณพ่อบังคับ หนูจะหนีออกจากบ้านนี้”ฉันบอกออกไปก่อนจะสบตาพ่ออย่างท้าทาย รับรองมุกนี้พ่อไม่กล้าแน่ๆ อิอิ^^
“ก็ดีที่แกบอกฉันก่อน ฉันจะได้จัดการระงับบัตรเครดิตแก แล้วก็เงินฝากในธนาคารด้วย แล้วที่สำคัญ ถ้าแกคิดจะหนีจริงๆ แกคงไม่บอกฉันปาวๆอย่างงี้หรอก”
“-o-”ßอ้าปากค้างอีกระลอก อ๊ากกกกกกกกก ฉันไม่เข้าใจ ไม่ว่าทำอะไรๆพ่อก็รู้ทันไปหมด ฉันไม่ยอมหรอก ชิๆ ไม่ยอมแพ้แน่ๆ
“เอาล่ะ หมดธุระแล้ว แกเองก็เตรียมตัวให้ดี อีก 2 วันฉันจะพาแกไปงานดูตัว”
“ไม่นะคะ คุณพ่อ”
“ป้าแจ่ม พาตัวคุณหนูไปที แล้วเฝ้าให้ดีนะ”
“ไม่นะคะ ไม่เอา หนูไม่ยอมอะ ป้าแจ่มปล่อย”ฉันร้องก่อนจะพยายามสะบัดตัวออกแต่ป้าแจ่มกลับเรียกพี่นุ่น กะพี่เมย์ มาช่วยจับอีก โอ๊ยยย ไม่เอานะ ฉันไม่อยากดูตัว >O<
.............................................................................................................................................................
ภายในห้องนอนของฉัน
มันน่าเจ็บใจนัก ฉันไม่ยอมหรอก ยังไงก็จะหนี แต่ตอนนี้คงต้องพึ่งเพื่อนรักก่อนแล้ว
“เฮ้ย ฝนเหรอ มีเรื่องให้ช่วยหน่อยนะ ยังไงก็มาบ้านฉันที แล้วก็โทรบอกเพื่อนที่เหลือด้วยให้มาที่บ้านฉัน”
“แล้วทำไมต้องเป็นฉันเล่า”เสียงไอ้ฝนดังโวยวายออกมานอกโทรศัพท์ ทำไมต้องตะเบงขนาดนั้นเล่า -_-^
“ก็เพราะมันเปลืองตังฉันไง แค่นี้นะ อย่าลืม”ฉันกดวางหูไปก่อนจะโดนไอ้ฝนมันจะปฏิเสธ เรื่องไรฉันต้องเสียตังเองเล่า ^^
.............................................................................................................................................................
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ภายในห้องนอนของฉัน
“ฝนอะ อย่าทำหน้าบึ้งงั้นดิ”ฉันพูดพร้อมกับดึงแก้มฝนสาวห้าวประจำกลุ่มไปมา นุ่มจัง ^^
“ฉันเสียตังค่าโทรศัพท์นี่ไม่ใช่แก”ฝนปัดมือฉันออกพร้อมกับกระโดดขึ้นไปบนเตียงฉัน
“น่า ยังไงแกมาบ้านฉันแกต้องถลุงขนมฉันหมดอยู่แล้ว เผลอๆอาจจะมากกว่าค่าโทรศัพท์แกอีกจะบ่นไมเล่า”ฉันร้องบอกก่อนจะทิ้งตัวลงข้างๆมัน
“เออ พวกแกเลิกเถียงกันก่อนบอกได้มั้ยเรียกพวกเรามาทำไม”แก้วสาวเงียบ แสนขรึม ประจำกลุ่มพูดขึ้น
“นั่นดิ ฉันกำลังจะได้เบอร์พี่บอยพอดีเลย แกมาขัดซะได้”เลมอน หรือเล สาวเปรี้ยวจี๊ด พูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะช่วยกันจ้วงขนมกะฝนต่อ ให้มันงี้สิ -_-^
“เลก็ ไปพูดกะมินแบบนั้น มินอาจจะมีเรื่องเดือดร้อนจริงๆก็ได้ ใช่มั้ย^^”ฟ้าใส หรือฟ้า สาวหวานเรียบน้อยพูดขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้
“แน่สิ ฉันมีเรื่องแน่ๆ เรื่องใหญ่ด้วย”
“ฉันโดนจับดูตัวแหละ”
“ห๊ะ OoO”ฝนกับเล ร้องลั่นก่อนจะปล่อยคุกกี้ในมือลงจาน แก้วกับฟ้าที่นั่งอ่านนิตยสารอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามองขวับทันที
“แกโม้ปะเนี่ย”ฝนร้องถามก่อนจะลงมือกินต่อ ให้ตายสิเพื่อนฉัน -_-^
“โม้แล้วได้โล่ปะยะ”ฉันร้องถามกลับ
“แล้วแกจะทำไงอ่า”แก้ววางหนังสือลงก่อนถามขึ้นมา
“ฉันจะหนี”
“หนีเลยเหรอ”เลร้องถามออกมาท่าทางตกใจกว่าฉันอีก
“ใช่ ที่ฉันเรียกพวกแกมาก็จะถามเนี่ยแหละว่าฉันจะหลบไปไหนดี”
“แต่มันจะดีเหรอมิน มันอันตรายนะ”ฟ้าถามเสียงเบาหวิวเหมือนคนจะเป็นลม
“ไม่ต้องห่วงหรอก ^^”ฉันบอกพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์
“งั้นไปเชียงใหม่มั้ยล่ะ”ฝนบอก
“เชียงใหม่เหรอ ฉันว่ายัยมิน จะโดนจับตัวได้ตั้งแต่ยังไม่พ้นนครสวรรค์เลยมั้ง อย่าลืมสิ พ่อยัยมินรู้จักคนเยอะนะ”แก้วบอกพร้อมกับขมวดคิ้ว ท่าทางคิดหนัก
“งั้นไปเกาหลีมั้ยล่ะ”เลร้องออกมาเสียงใส หน้าตาท่าทางฝันๆ เหอๆยัยเลคิดไรอยู่เนี่ย
“แล้วทำไมต้องไปถึงเกาหลีด้วยล่ะ ไกลออก”ฟ้าถามเลกลับเสียงอ่อยๆ
“นั่นสิ พม่า ลาว ประเทศเพื่อนบ้านใกล้ๆก็มีไม่ไป”ฝนร้องตอบกลับมา
“ก็เพราะว่าฉันจะไปเที่ยวเกาหลีไง คืองี้นะ ฉันจะไปเที่ยวเกาหลี ส่วนมินก็แอบหนีตามฉันออกมา คงไม่มีใครรู้หรอก”เลบอกออกมาก่อนจะยิ้มนิดๆ
“อืม ถ้างั้นก็ลงตัว เพราะพวกเราก็เคยเรียนภาษาเกาหลีมาก่อนนี่”แก้วพูดออกมาพร้อมพยักหน้าอย่างพอใจ
“เฮ้ย แกอย่าลืมดิ ว่ามินมันพูดเกาหลีไม่เก่งอะ สำเนียง เหอๆ”ฟ้าพูดพร้อมส่ายหน้าดิกๆ
“ไม่ต้องห่วงหรอก”ฉันพูดเสียงร่าเริง
“หมายความว่าไง”ฝนถามก่อนขมวดคิ้ว
“ก็หมายความว่า พวกแกต้องไปกับฉันไง”
“ห๊ะ ตลก”ฝนร้องดังลั่น ก่อนจะกระเถิบตัวออกห่างฉันทันที ฉันไม่ใช่เชื้อโรคนะ -_-;
“ไม่ตลกย่ะ ฉันไม่รู้เรื่องเกาหลีนี่ เพราะงั้น พวกแกไปกะฉันนะ”ฉันบอกพร้อมกับทำตาปริบๆท่าทางอ้อนๆ
“แกก็ไปกะเลไง”แก้วบอกพร้อมกับทำหน้าบุ้ยใบ้ไปทางเล
“เลไปวันไหนอะ”ฉันหันไปถามเลที่ตอนนี้กำลังซัดน้ำแก้วที่ 2 อยู่ ไปตายอดตายอยากมาจากไหนเนี่ย
“ศุกร์หน้า”
“เฮ้ย ไม่ได้ๆ ฉันต้องไปวันพุธนี้”
“อ้าว ทำไงอะ ฉันต้องไปช่วยงานพ่อที่บริษัทก่อน ถึงจะไปได้”
“งั้น ”ฉันไม่ตอบอะไร แต่หันไปมองพวกที่เหลือแทน
“โอเค ฉันไปด้วยก็ได้ อยากฝึกเกาหลีเหมือนกัน”แก้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ฮึ้ยๆๆ ไม่ต้องทำหน้าอย่างงั้น ฉันไปก็ได้”ฝนทำหน้าหงุดหงิดก่อนตอบตกลง
“ฉันขอโทษนะ ต้องลงไปฝึกงานกะพ่อที่ภูเก็ตอะ”ฟ้าพึมพำเสียงเบาๆ
“ไม่เป็นไรๆ^^”ฉันบอกก่อนจะยิ้มอย่างยินดี
“อิอิ ดงบัง เอสเจจ๋า รอเลมอนคนสวยก่อนนะ”เลบอกเสียงหวานพร้อมกับกลิ้งไปมาบนที่นอน เหอๆ เพื่อนฉันบ้าไปแล้ว
ความคิดเห็น