ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ===โรงเรียน&โรงพยาบาล=== 100 %
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไอ้ขุนทองหันหลังเดินกลับออกไปอย่างหัวเสีย ก๊ากกกก ฉันอยากรู้ว่ามันไปจริงรึเปล่า เลยรีบกระโดดลงลงจากเตียง
แล้วชะโงกออกหน้าไปดู แต่กลับพบใบหน้าของใครคนหนึ่งซึ่งกำลังเดินสวนมาแทน
" ถึกที่รัก อาบน้ำรึยังจ๊ะ "
--__--^ ไอ้คิตตี้
ชุดนอนขาสั้นลายคิตตี้สีฟ้าที่ขาดไปตั้งแต่เมื่อคืนเพราะฝีมือของฉัน >_< ได้ถูกเปลี่ยนเป็นชุดแบบเดียวกันแต่เป็นสีชมพู
คงมีเยอะมากสินะ -_- " สาบานว่าซักวันหนึ่งฉันจะต้องแอบเข้าไปในห้องเฮีย เอาชุดพวกนี้ออกมาให้หมด
แล้วจัดการเผามันซะ >O<
" ยังไม่อาบอีกหรอฟะ ! ป้าไม่ได้บอกหรอว่าวันนี้ต้องไปโรงเรียน "
O.O เออหวะ จริงด้วย ป้านัดฉันไว้ตั้งแต่เมื่อคืนว่าจะพาฉันไปสมัครเรียน ฉันหันไปมองนาฬิกาที่บอกเวลาว่าเจ็ดโมงครึ่งแล้ว
อันที่จริงฉันไม่ได้อาบตั้งแต่เมื่อคืน มันเผลอหลับไปตั้งแต่มะไหร่ก็ม่ายรู้ ><
" เฮียจะไปด้วยหรอ "
" อื้อ จะไปส่ง "
" แล้วคุณป้าอะ "
" แต่งตัวสวยออกไปตั้งแต่เช้านู้นนนน ไม่รู้ว่าไปไหน พักนี้รู้สึกป้าจะรักสวยรักงามน่ะ "
" มีกิ๊กมั้ง ...เออเฮีย ทำป้าเราถึงยังโสดอะ สวยก็สวย น้ำใจก็ประเสริฐ "
" นั่นก็เพราะ... เฮ้ อย่ามาทำนอกเรื่อง ไปอาบน้ำซะ กลิ่นเหมือนหมูเน่า ให้เวลาสิบห้านาทีถ้ายังไม่เสร็จ เฮียจะให้เราใส่ชุดนี้นะ "
ไอ้คิตตี้พูดพลางยกแขนขึ้นทำท่าจะถอดชุดนอนที่มันใส่อยู่ออกมาให้ฉัน ฉันรีบปิดประตูห้องแล้วปรี่เข้าห้องน้ำทันที
เก็บไว้ให้มามี๊แกใส่เหอะ >< ไอ้ชุดโสโครกนั่นน่ะ (แล้วนั่นม่ายช่ายแม่แกรึ - - " )
หลังจากที่ฉันอาบน้ำ ปะแป้ง แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ด้วยสถิติใหม่สิบสามนาทีถ้วน สาเหตุที่เร็วขนาดนี้ก็เพราะฉันไม่ได้ถูสบู่
>__< ฉันกำลังยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ มองดูตัวเองในสภาพที่คุ้นเคย ตาสีน้ำตาล ผมหยักโศกยาวถึงกลางหลังพันกันยุ่งเหยิง
คิ้วไม่เป็นรูปเป็นทรงขึ้นหนาอยู่เหนือดวงตา ผิวขาวซีดแบบชาวเหนือ ที่ถูกปกคลุมด้วยชุดแซ็กแขนยาวสีส้มอ่อน
นี่มันตัวอะไรกันวะ >O<
ทนดูสภาพตัวเองด้วยความฉงนปนสมเพชนิดๆต่อไปไม่ไหว ออกไปข้างนอกดีกว่า พอฉันเปิดประตูออกมาก็ไม่เห็นเฮียแล้ว
เลยตัดสินใจค่อยๆเดินลงไปข้างล่าง กลัวใครจะมาเห็นสภาพเก้ๆกังๆเวลาฉันใส่กระโปรง
คนในบ้านหายไปไหนกันหมดหว่า ปกติเช้าๆอย่างนี้ถ้าเป็นที่บ้านฉัน เรา พ่อ แม่ ลูก จะมานั่งรวมกันแล้วกินข้าวด้วยกัน
พูดคุยถึงเรื่องเมื่อคืน การนอน การขับถ่าย อาหาร - - " ชีวิตมันก็มีอยู่แค่นี้แหละ
ที่แรกที่ฉันจะไปเลยก็คือห้องครัว หาของกิน เปิดตู้เย็นที่มีแต่ผัก ผัก แล้วก็ผัก โอ้ เจอแล้วของกิน มีนมรสช็อคโกแลต
กล่องเล็กๆน่ารักสำหรับเด็ก ของใครวะ ช่างเหอะ เด็กกินได้ ผู้ใหญ่กินดีเนอะ ฮ่าๆๆ
ในขณะที่ฉันกำลังจะเจาะหลอดลงไปนั่นเอง .....
" หัวขโมย ! " กลิ้นน้ำหอมอ่อนๆคล้ายๆน้ำยาปรับผ้านุ่มเด็ก โชยมาที่จมูกฉัน
"O.O "
" วางมันลงซะ นั่นมันนมของฉัน "
" โอ๊ะโอว ของนายหรอ ไม่เห็นมีชื่อ -เจ้าขุนทอง- ติดไว้นี่ "
" มันมีคำว่า -ฮิปโป- ติดไว้รึไง "
" เดี๋ยวเหอะ ! "
" ฮ่า ๆ งั้นต้องเป็น -ยัยถึก- แหงๆ "
" เดี๋ยวเหอะ ! " พี่ฉันเสี้ยมสอนแกมาสินะ -_- "
" ฮ่าๆ กระโปรงเธอมันดูตลกโปกฮาอะ "
" ....แล้วทำไม ฉันไปครอบมันไว้บนหัวนายหรอไง "
" ..... จะลองดูมั้ยล่ะ "
" ไอ้บ้า เดี๋ยวเหอะ "
" ฮ่าๆๆ ยัยป้อแป้ พูดเป็นแค่เดี๋ยวเหอะ ๆๆๆ "
" เชอะ ! ฉันจะกินมันล่ะนะ "
" อย่า !!!!! "
" จ๊วบ ๆๆ -3- -3- -3- " ดูดไปแล้วเรียบร้อย -_- "
" .....อยู่บ้านนอกคงไม่ค่อยได้กินของดีๆ " ไอ้ขุนทองพูดแล้วมองฉันด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความเวทนา
" O.O " ฉึก !! " เมื่อไหร่แกจะหยุดเรียกฉันว่าบ้านนอกซะทีห๊ะ !!!! " -3- จ๊วบๆๆๆ
" ทำไมอะ เธอพยายามจะลืมกำพืดตัวเองงั้นเหรอ "
" >.< || " ฉึก ๆ ๆ ๆ ๆ !!!!!!!!!
" โอ๋ ....อย่าทำหน้างั้นดิ มันทุเรสรุปะ "
" ออกไป !" -3- จ๊วบๆๆ
" ออกปายน๊า เดี๋ยวเหอะๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ "
" ฉันบอกให้ออกไป " -3- จ๊วบๆๆ
" ไปไหนอะ นี่มันบ้านฉัน เธออะ ออกไปเลย ชิ่วๆๆๆๆๆ "
ทนไม่ไหวแล้วว๊อยยย !!!! ฉันคลายปากออกจากหลอดที่กำลังเสียบอยู่ในกล่องแล้วเปิดปากพูด " นี่แกอาบน้ำรึยัง "
" อาบแล้ว ถามทำไม "
" หึหึ ฉันว่าแกต้องอาบใหม่แล้วอะ "
" --__-- "
-3- จ๊วบ ๆๆๆๆๆๆๆ
............. พรวดดดดดดดดดด >O<
" O.O เฮ๊ยยย !!!!!!"
" ^___^ โอ๊ะ โอ เปียะ โหมะ เลอ "
" เสื้อกุชชี่ของฉัน !!!!!!"
" มาน แพง ม๊า อ่า "
" ตาย !!!!!!! "
" กรี๊ดดดดดดดดดดด" ฉันรีบวิ่งจู๊ดออกมาจากห้องครัวทางประตูอีกด้านหนึ่งแล้วตรงไปที่หน้าบ้านทันที ปากก็ตะโกนร้อง ช่วยด้วยๆ !!
แต่แล้วก็หยุดตะโกน เพราะนึกขึ้นได้ว่าไม่มีใครอยู่บ้าน -_- "
" เฮ๊ย หยุดนะเว๊ยย " สภาพไอ้ขุนทองตอนนี้ไม่ต่างอะไรกะห มาบ้าหน้าโง่ๆที่กำลังวิ่งไล่ฉันอย่างบ้าคลั่ง
" แง้ TOT เทศบาล เอามานออกปาย !!! "
" หยุด วิ่ง เดี๋ยว นี้ ! "
" หยุดให้เขางอกนะเซ่ " วินาทีนั่นเอง .....
แว๊กกกก O.O
ชั่วเวลาอึดใจเดียว ในขณะที่ฉันกำลังจะก้าวขาลงบันไดหน้าบ้าน ไอ้ขุนทองก็กระชากชุดฉันจากด้านหลังอย่างแรง
จนฉันเซถลาไปอยู่ในอ้อมแขนของมัน >_<^
ไอ้ขุนทองทำหน้าช๊อคซีเนม่า ทำท่าเหมือนตกใจสุดขีด อ๊ายยยย o>
ฉันรับฝืนตัวออกจากอ้อมกอดนรกนั่นเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วถอยออกมายืนให้ห่างจากตรงนั้นให้มากที่สุด
" เอ่อ / เอ่อ .... "
" ------------- "
" นะ นายไปอาบน้ำซะทีเซ่ ตัวเหม็นไปถึงปากซอยแล้ว "
" อย่ามาเวอร์ ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะเธอน่ะ "
" นั่นมันก็เพราะว่าปากนา..."
" ปั๊ดโธ่ ก็บอกแล้วไงว่าถ้าฉันต้องการแล้วจะโทรไปเอง .....เธอไม่มีสิทธิ์โทรมาที่บ้านนี้เข้าใจมั้ย ... ฮะ อะไรนะ
...ยัยโง่ที่ไหนบอกเธออย่างงั้น .....ป๊าวว มานม่ายช่ายอย่างน๊าน ~~ ...ฉันเนี่ยนะจะเบื่อเธอ โอ๊ยย ไรนักหนาวะ ... แค่นี้นะ"
ทายซิคะว่าเสียงใคร ~~
-_- "
ไอ้พี่เฮ็งซวยเดินคุยโทรศัพท์ออกมาจากในบ้าน ขัดจังหวะฉันกับไอ้ขุนทอง เอ่อ ....หมายถึงจังหวะการคุยน่ะ
ดูเหมือนมันจะคุยกับสาวๆที่โทรมากวนใจ ท่าทางจะป๊อปเหมือนกันนะเนี่ย >O<
" ไงจ๊ะเบบี๋ทั้งสอง ยืนจู๋จี๋กันอยู่เหรอ ^^ "
" เปล่านะ/เปล่าซะหน่อย "
" โอ๊ะ โหยวว ร้อนตัวซะด้วย "
" เอ่อ .... โอ๊ยย นี่เฮียมัวทำอะไรอยู่ห๊ะ เค้าเดินหาก็ไม่เจอ นี่เค้าอาบน้ำเสร็จตั้งแต่สิบสามนาทีแรกแล้วนะ >< "
" ฮ่าๆๆ ทำเปงเปลี่ยนเรื่องน๊า .......โอ๊ะ นี่แก O.O ไม่ได้ถูสบู่ช่ายมั้ย ห๊ะ !! "
" TTOTT " มานรุได้ไงฟร่ะ -_- "
" ช่างเหอะ จะไปกันยัง "
" อื้อ ๆ "
" ว่าแต่นี่มันกลิ่นอะไรวะ " เฮียยื่นหน้าเข้ามาดมผมฉัน แล้วไล่ไปจนถึงเสื้อของไอ้ขุนทอง -_-^
" >O< แหวะ พวกเมิงไปดูดนมที่ไหนกันมาเนี่ย "
" พูดให้ดีๆนะเฮีย ตกลงจะไปไม่ไปห๊ะ "
" อย่าให้รู้นะไอ้ขุน ว่าเมิงทำไรน้องกรูอีกอะ "
" ถามน้องเฮียเอาเองละกัน " ไอ้หมอนั่นพูดเสร็จก็สะบัดตูดเข้าบ้านไปเลย
หึหึ ...ไอ้ขุนทอง ฉันจะทำให้ชีวิตแกเป็นดั่งนรก ^__^
---------------------------------------------------------
ณ โรงเรียน วรวาทิต
" เฮีย "
" ไร "
" นี่มันโรงเรียนหรือเรือนจำกันแน่อะ >__< "
" ต้องการจะสื่ออะไร -_- "
" กะ ก็ดูดิ ....กำแพงหนาอย่างกะกลัวพม่าขุดเข้ามางั้นอะ แล้วไหนจะยามอีกเป็นกุรุสที่เดินเพ่นพ่านเนี่ยอีก
(เขียนถูกป่าวอ่า >__<) นี่มันคุกในคาบโรงเรียนชัดๆ "
" ตกลงจะไม่เรียนที่นี่ใช่ปะ "
--__--^
" อะ..อันที่จริงที่นี่ก็สวยเนาะ บรรยากาสดี๊ดี เหมือนในนิตยสารที่เค้าเคยเห็นเลออ่า นักเรียนที่นี่ต้องหน้าตาดีทุกคนแน่ๆเยย ^__^ "
" ถ้าเค้ารับแกเข้า ..มันคงไม่ใช่อีกต่อไปแล้วล่ะ TTOTT"
..ไอ้ น.ช. ใจโหด >__<^
" แล้วนี่เรากำลังจะไปไหนกันหยอ "
" ห้อง ผอ. "
ตอนนี้ฉันกำลังเดินตามหลังไอ้พายต้อยๆ ..เหมือนเด็กอนุบาลเดินตามผู้ปกครองไม่มีผิด >_<
ที่นี่ชื่อโรงเรียนวรวาทิตค่ะ
เห็นเฮียบอกว่ามันเป็นโรงเรียนผู้ดีเก่า ประมาณว่าถ้าเป็นสมัยก่อนเราคงไม่มีโอกาสได้มาเหยียบที่นี่ แต่ก็นะ .. สมัยนี้
เงินต่างหาก ..ที่เป็นทั้งผู้ดี ผู้มีอำนาจ ฉันเดินจนน่องจะโป่งอยู่แล้ว แต่ก็ยังไม่ถึงห้อง ผอ อะไรนั่นซักที ฉันว่าบ้านของป้า
กว้างพอจะทำเป็นโรงเรียนได้ และฉันก็ว่าไอ้โรงเรียนนี่กว้างพอจะทำเป็นสนามกอล์ฟได้เหมือนกัน พื้นทีกว้างใหญ่ ...
ทำไมเค้าไม่คิดถึงคนที่ไม่มีที่อยู่บ้างนะ
" เฮ๊ยจะไปไหน ถึงแล้ว เข้ามา "
หงะ คิดเพลินไปหน่อย - - "
แล้วเราก็เข้ามานั่งในห้องที่สว่างไสวเหมือนอยู่กลางท้องนาในจินตนาการของฉัน เพราะศรีษะท่านผอ. ....ไม่ต่างอะไร
กับพระอาทิตย์ยามบ่าย โดยมีฉันกับพี่เป็นสัตว์ตัวประกอบ - - "
" เอ่ออ พายัพเธอก็รู้นี่นา ว่าเราไม่มีนโยบายจะรับนักเรียนกลางคันน่ะ "
" โธ่ ..ผอ. น้องสาวผมน่าสงสารมากนะครับ ที่ต้องออกจากโรงเรียนเก่ากลางคันนี่ก็เพราะว่าถูกเพื่อนๆหมั่นไส้
ที่ฐานะทางบ้านดีเกินไป... ไอ้โรงเรียนเฮ็งซวยนั่น พอเห็นน้องผมจะออก ยังงี่เง่าไม่ยอมรั้งไว้ "
" --------- "
" คุณพ่อคุณแม่ของผมท่านโมโหมาก จัดการย้ายน้องผมทันที ไอ้ผมก็อยากให้น้องมาเรียนด้วยกัน โรงเรียนดีๆ ชื่อเสียงเยี่ยม
มี ผอ ที่น่ารัก และเอาใจใส่เด็กๆ แต่ก็ไม่เป็นไรครับ ... ผมเอง ก็ไม่ได้คิดจะฝืนกฏอะไร ขอบคุณนะครับ "
โอ้โห รางวัลแต่งเรื่องดีเด่น คงยกให้ใครไม่ได้เป็นแน่แท้ นอกจากพี่ชายของฉัน >__< นี่แกพูดซะฉันสมเพชตัวเองไปเลยนะเนี่ย
พอพูดเสร็จ พี่แกก็ทำท่าจะลุกขึ้น ก่อนหันมาพูดกับแสงอาทิตย์อีกครั้งว่า ....
" อ้อ .. ผอ ฮะ ตึกพละที่กำลังจะสร้างใหม่ ด้วยเงินอุปการะจากป้าผม มันอาจ... "
" โอ้ว ฮ่า ๆๆ ทะ เท่าที่ฟะ ฟังมาเนี่ยนะ ระ เราจะรับน้องสาวของเธอไว้ก็ได้นะ เพราะกฏทางโรงเรียนเราเนี่ย มันก็
ไม่ได้เคร่งครัดอะไรอยู่แล้ว น้องสาวเธอก็น่าเห็นใจ ใช่มั้ย ฮ่าๆๆ "
" ^__^ "
" ตะ แต่ "
" O.O "
" ไอ้ตึกศิลปะเนี่ย มันก็เริ่มจะทรุดโทรมอีกแล้ว ทะ เธอคิดว่า .... "
" --__--^ "
พวกเขาคุยอะไรกันต่ออีกสักพัก เกี่ยวกับเรื่องบริจาคอะไรเนี่ยแหละ คนที่นี่เค้าเห็นเงินล้านเป็นเงินไม่กี่บาทหรอไงนะ
นึกจะขอก็ขอกันง่ายๆ นึกจะจ่าย ดันง่ายกว่าตอนขออีก อิจฉาคนรวยว๊อยยยยยย
" ฮ่า ๆ พี่ชายเธอเก่งมากใช่มั้ย "
" ฮะๆ ^O^ เก่งมากเลย" เรื่องตอแหลเนี่ย -_-"
" อีกอาทิตย์กว่าๆก็เปิดเทอมแล้ว เตรียมตัวพบกับความหฤหรรษ์ให้ดี ^__^ "
หงะ >__<
ฉันคงเป็นนักโทษหญิงเต็มตัวแล้วสินะ
ไอ้จ๊อดเจ็ดแม่ ๆ ไอ้จ๊อดเจ็ดแม่ ๆ ๆ ชาวบ้านเรียกกันตลอด เรียกกันว่าไอ้จ๊อดดดดดด ไอ้จ๊อดเจ็ดแม่
" ฮัลโหล มีไรครับป้า " นี่เสียงโทรศัพท์แกเรอะ เร้าใจหวะ ฮ่าๆๆๆ นี่ถ้าแกไม่กดรับฉันกะจะดิ้นมันตรงนี้แล้วนะ >_<
-----------
" เอ่อ ...ได้ฮะ "
------------
" โห เปลืองอะป้า "
-----------
" ค้าบ .... ค้าบบ "
-----------
" โอเค รักป้านะฮะ ^__^ "
" O.O มีไรกันหยอ "
" ป้าโทรมา บอกให้ไปเยี่ยมเด็กที่ตายเมื่อวานนี้อะ "
" เอ่อ เค้ายังไม่ตายไม่ใช่เรอะ >_< "
" เออ นั่นแหละ จะไปด้วยกันป่าว "
" ไปๆๆๆๆ เค้าอยากเห็นศพคน "
--__-- ^
-------------------------------------
แล้วเฮียกะฉันก็ขับรถมาถึงหน้าโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ก่อนหน้านี้เราแวะซื้อดอกไม้ที่ร้าน ไอ้หมอนั่นพอเข้าไปถึง
ก็ตะโกนถามคนขายด้วยคำถามที่ฉันได้ยินแล้วอยากจะมุดตัวหนีเข้าดอกหน้าวัวไปเลยจริงๆ >_<
ถามว่าอะไรน่ะหรอ -- -- "
" ฮะๆ พี่สาวค้าบ ดอกไม้ที่ถูกที่สุดในร้านนี้คือดอกอะไรอ่าา "
--__-- "
แล้วเราก็ได้ช่อดอกมะลิเล็กๆน่ารักๆมาหนึ่งช่อ ด้วยราคาไม่ถึงร้อยบาท ไอ้ดอกมะลิเนี่ย แกเด็ดเอาที่บ้านไม่ดีกว่าเหรอ -*-
จะได้เก็บเงินไว้ซื้อดอกไม้จันทน์ให้เค้าทีเดียวเลยไง >__<^
" เรามาเยี่ยมเด็กผู้หญิงที่ชื่อร่มฟ้าครับ "
O.O
" รอซักครู่นะคะ .....ห้อง 409 ค่ะ"
" ขอบคุณฮะ ^__^"
" เฮีย ๆๆๆๆๆ ตะกี๊เฮียบอกว่าเด็กคนนั้นชื่ออะไรนะ "
" ร่มฟ้า ^^ "
" O.O อะไรนะ !!!! "
" ทำไม รู้จักเค้าเหรอ "
" ชื่อ ร่ม ฟ้า อย่าง นั้น เหรอ O.O"
" เออ "
ไม่นะ ...หวังว่าคงจะไม่ใช่ยัยร่มฟ้าคนนั้นนะ อันที่จริงฉันเองก็ไม่ได้ชอบอะไรยัยนั่นซักเท่าไหร่ แต่จะว่ายังไงดีหล่ะ
นอนข้างกันเป็นสิบๆชั่วโมง ไออุ่นรักมันต้องแผ่ถึงกันมั่งล่ะ ... ฮะๆ นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย คนชื่อร่มฟ้ามันคงไม่ได้มีคนเดียวหรอกมั้ง
ชื่อโหลจะตาย ฮะๆๆ
T_T
และเมื่อเราเปิดประตูห้องเข้าไป ...
" เอ่อ เธอกำลังจะไปไหนหรอ "
" เราชื่อร่มฟ้า เพียวนี่ที่แปลว่าบริสุทธ์รึเปล่าอ่ะ ความหมายดีจัง คัยตั้งให้หรอ ชื่อร่มฟ้านี่แม่เราตั้งให้ ท่านทำธุรกิจ
เกี่ยวกับร่มกระดาษสา ตอนเราเกิดท่านกำลังรุ่งเรืองทางด้านนี้สุดๆ เราก็เลยได้ชื่อนี้อะแหละ "
.....
" ช่ายๆ ว่าแต่เธอเป็นคนลำปางหรอ แล้วเมื่อกี้พ่อกับแม่เธอใช่ปะ ฉันว่าเธอหน้าเหมือนพ่อมากกว่าแม่อีกอะ
แม่เธอสวยเนาะ แต่ฉันว่าเธอสวยกว่า "
.....
" คิคิ ไม่ต้องเขินหรอกจ้า -O- ง่วงจังเลย ฉันนอนต่อล่ะนะ ถ้าเขาเอาอาหารมาเสิร์ฟเมื่อไหร่เรียกฉันด้วยนะ
-O- ฮ้าวววววววคร่อก Zzzz "
....
บทสนทนาของยัยผู้หญิงพูดมาก ท่าทางเป็นมิตรที่ฉันเจอบนรถไฟ ผุดขึ้นมาในหัวฉันทันที ในวันนั้นเธอใส่เสื้อผ้าสีสดใส
ยิ้มแย้มให้ฉันราวกับรู้จักกันมาก่อน แต่ดูสภาพเธอวันนี้ ... ใบหน้าซีดเซียวกำลังหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงไม่ได้สติ
สายน้ำเกลือห้อยระโยงระยางอยู่ข้างๆ ไม่มีแม้แต่ดอกไม้มาเยี่ยม
" เอ่อ เธอกำลังจะไปไหนหรอ " เฮือกกกก ไม่ตายต่อแล้วหรอ >O<
ถึงสามเสนแล้ว ... ฉันก้มลงมองนาฬิกาตรงข้อมือ ตายเหง !! หกโมงแล้วอ้า กระเป๋าๆๆ อยู่หนายยย
ให้ตาย ....ยัยนี่ยังหลับอยู่อีก หล่อนมาตายขวางทางฉันอีกแล้วนะยะ
คำพูดของฉัน แต่ละคำในความคิดของฉันตอนว่าเธอ มีแต่คำว่า"ตาย" มันเหมือนกับเป็นคำสาปแช่งงั้นเหรอ
... เธอเป็นอย่างนี้เพราะฉันงั้นเหรอ
" เฮีย ๆๆๆๆๆ ยัยนี่เป็นอะไรมากรึเปล่าอะ เขาจะตายมั้ย TTOTT ฮือออ "
" ยังไม่ได้สติอีกเหรอวะ "
" ทะ ทำไมหรอ เค้าจะไม่ฟื้นหรอ T_T"
" จะไปรู้ได้ไ.. อ่าวเฮ่ย O.O ร้องทำไมวะเนี่ย "
" คะ คนนี้อะ นั่งอยู่บนรถข้างเค้า วันที่เค้ามากรุงเทพฯอะ >__< "
" เฮ่ยย จริงดิ ! "
" อืออ เค้าไม่อยากให้ยัยนี่ตายอะเฮีย T_T "
" งั้น ... เฮียจะช่วยเอง "
O.O
แล้วไอ้พายก็ทำในสิ่งที่ฉันไม่คาดคิด จู่ๆ ไอ้หมอนี่ก็เดินไปใกล้ๆเตียง เอามือโบกไปโบกมาตรงหน้ายัยนั่น
...ซึ่งยังไม่มีวี่แววว่าจะฟื้น พี่ชายของฉันค่อยๆโน้มตัวลงไป กระชับศรีษาของยัยนั่นขึ้นมา แล้วก็ ....อ๊ากกกกกก
จูบ
" >O< ปะ ปีศาจขโมยจูบบบบบบบบบ "
" นี่ ....สโนไวท์ รักแท้ของเธอมารออยู่ตรงหน้า ยังไม่รีบฟื้นขึ้นมาอีก "
มันอายุสี่ขวบหรอไงฟะ >__<^
" เฮียเล่นอารายเนี่ยยยยยย ไปขโมยจูบคนอื่นง่ายๆอย่างงี้ได้ไงก๊านนนนนนนนน "
" เพราะฉันเป็นเจ้าชาย ^_^ และอีกไม่กี่นาที สโนไวท์ของฉันต้องฟื้นแน่ "
--__-- "
" ทำไมยังไม่ฟื้นอีกอะ สงสัยไม่ได้ผล .... ต้องลองอีกที !!! "
" O.O แว๊กกกกกกก อย่านะเฮีย ถ้าเฮียทำอีก เค้าจะเรียกพยาบาลน.. "
TT_TT
ไม่ทันซะแล้ว ..ไอ้เฮียพายโน้มตัวไปหายัยร่มฟ้าพร้อมยื่นปากจู๋อีกครั้ง ใกล้ ... ใกล้ ... ใกล้... เข้าไปเรื่อย ๆ
>__< ฉันหลับตาปี๋เพราะไม่อยากเห็นภาพอุบาดซ้ำอีก
ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก
--.O
O.O
ทะ ไม มันเงียบจังฟร่ะ ...ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นทีละข้าง ......ภาพที่ประกฏอยู่ตรงหน้าก็คือ ดวงตากลมโตคู่หนึ่ง
กำลังกะพริบตาถี่ๆ คล้ายจะหลบแสงไฟที่สาดส่องมาจากเพดาน จากนั้นก็เบนสายตามาตรงที่ฉันยืนอยู่
O.O
" กรี๊ดดดดดดดดด !!!!!!!
ฮะๆๆ ฮะๆๆๆ ^O^ ร่มฟ้า เธอ .... เธอฟื้นแล้วเหรอ ฮะ ๆๆ ฮะๆ" TT_TT
ฉันหัวเราะทั้งน้ำตา บอกไม่ถูกว่าดีใจอะไรนักหนา กับแค่การที่ใครซักคนที่เจอกันไม่ถึงวันลืมตาขึ้นมาแล้วมองหน้าฉัน
" ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าเธอจะฟื้นจริงๆ ฉันดีใจมากแค่ไหนรู้ไหม ฮะๆ เธอ..เธอคงจำฉันไม่ได้สินะ ฉะ ฉันเพียว
คนที่เธอเจอบนรถไฟ ตอนที่มากรุงเทพฯ .....ตะ ตอนแรกฉันไม่คิดว่าจะเจอเธออีกด้วยซ้ำ รู้ไหม ว่าเธอหลับไปเกือบๆ
สองวันได้เลยนะ ที่ถ้าไม่ได้พี่ฉั.. "
O.O
พี่ฉัน !!!!!
.....หายไปไหนแล้ว
-----------------------------------------------------------------------------------------
ฮะฮะ ^O^
รู้สึกเหมือนตอนนี้จะขาดอะไรไปซักอย่าง ... รึเป่า ก้อม่ายรุนะคะ คือทองปูดอัพแล้วก็ลบ ๆๆๆๆๆ อยู่อย่างนั้น
เพราะมันไม่ได้เรื่องซะที ซึ่งที่เอามาลงนี่ ก็ยังไม่ได้เรื่องอยู่ดีนั่นแหละ ><
สำหรับใครที่อ่านมา แล้วก็ผ่านไป ช่วยกลับไปเม้นนิดนึงได้ป่าวคะ คือจะติก็ได้ อยากรู้ว่ามันบกพร่องตรงไหนมั่ง
สงสัยเม้นจะเพิ่มพูน เพราะคนติแหงๆ
ปายแระ
อากาศเริ่มเย็น
รักษาสุขภาพด้วยน๊า
... ทองปูด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น