ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : === บ้านนอกเข้ากรุง===
--------------------------------------
สถานีรถไฟ จังหวัดลำปาง
\" นี่มื้อกลางวันนะ ลูกรัก เตี่ยใส่เงินไว้ในนี้ ลูกจะได้เอาไว้ซื้อขนมอีกนะ \"
\" จำหมายเลขโทรศัพท์คุณป้าได้ไหม ม๊าจะจดไว้ให้เผื่อไว้ก่อน เอาใส่กระเป๋าเสื้อ ม๊าไม่อยากให้ทำหายนะ \"
\" คุณป้ากับพี่ของลูกจะมารับที่สามเสนตอนหกโมง ลูกจำคุณป้าได้แน่นะ \"
\" ให้ตาย ม๊าเป็นห่วงลูกจังเลย ฮืออ T_T \"
\" โธ่ที่รัก ลูกไปแค่ปีเดียวเอง ถ้าเราคิดถึงก็ไปหาได้นี่นา ดูแลตัวเองให้ดีนะลูก แล้วเตี่ยจะไปเยี่ยมบ่อยๆ พร้อมรึยังลูกรัก \"
\" เอ่อ ไม่รู้สิ พร้อมมั้ง ^^ \"
คงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับพ่อแม่ที่จะร้องไห้ในวันที่ลูกจากอ้อมอกไปไกลขนาดนี้เป็นครั้งแรก เตี่ยกับม๊าฉันย้ายมาทำงานที่นี่
ตั้งแต่ฉันอายุได้สามขวบ ตอนนี้ฉันอายุสิบเจ็ดแล้ว ฉันมีความจำเป็นที่จะต้องตามพี่ชายไปอยู่กับป้าที่กรุงเทพฯ คล้ายๆไปเกาะเค้ากิน
นั่นแหละ รถไฟขบวนที่ 1210 มาแล้ว คงต้องไปแล้วสินะ ลาก่อนบ้านของฉัน ...
ฮะๆๆ ^O^ ลืมแนะนำตัวไปเลย ฉันชื่อเพียว นี่คือการไปกรุงเทพฯครั้งแรกของฉัน เห็นฉันเป็นเด็กบ้านนอกอย่างนี้ก็เถอะ
อย่าคิดว่าฉันจะติ๋มหงิมไม่ทันโลกนะ สาเหตุที่ทำให้ฉันต้องย้ายไปกรุงเทพฯก็เพราะว่าดันไปมีเรื่องกับเจ้าพ่อในโรงเรียนเข้า เตี่ย
กะม๊าคงจะเป็นห่วงชีวิตฉันมาก เลยจับฉันย้ายไปอยู่กับป้า ทำอย่างงี้พวกมันยิ่งได้ใจอะดิ ก่อนมานี่ฉันเลยรีบวิ่งออกจาก
บ้านแต่เช้า ...ไปที่ห้องเรียนของมัน แล้วก้อ ป๊าบบบบ ตุ่บ ๆๆ ฝากขี้เป็นของที่ระลึกไว้ที่เก้าอี้ของเจ้าพ่อทั้งหลาย สะใจโว๊ยย ><
\" เอ...ตู้ที่หนึ่ง เลขที่นั่ง 37 อยู่ไหนหว่า ... โอ้ว อยู่นี่เอง \"
ฉันขึ้นมาบนรถไฟแล้ว แล้วเข้าไปนั่งที่ของตัวเองที่อยู่ฝั่งริมหน้าต่าง ........ >_< หงะ ใครมาตายอยู่ตรงนี้ฟร่ะ
\" โอ๊ะ ขอโทษนะคะ ช่วยถอยนิดนึง \"
\" ----- \"
\" คุณคะ \"
\" --- \"
\" คุณค้าาา \"
\" อุ๊ยย ขอโทษค่ะ \" ยัยนั่นพูดแล้วรีบขยับหนี ให้ฉันเข้าไปนั่งข้างใน หล่อนหลับหรอยะเนี่ย ดันใส่แว่นดำนั่งซะหน้าเชิด ใครจะไปรู้ล่ะ ><
พอฉันเข้าไปนั่งที่เรียบร้อยแล้ว ก็หันออกบ๊ายบายเตี่ยกะม๊า รู้สึกแปลกๆเหมือนกันแฮะ ตั้งแต่เล็กจนโตไปเคยจากกันไปไหน
นี่จะต้องจากกันไปตั้งปีนึง แต่ก็ดีเหมือนกันนะ ความอิสระกำลังจะพุ่งเข้ามาหาฉันในไม่ช้านี้ ฮ่าๆๆๆ
\" เอ่อ เธอกำลังจะไปไหนหรอ \" เฮือกกกก ไม่ตายต่อแล้วหรอคะ >O<
\" อ้อ ไปกรุงเทพฯน่ะค่ะ แล้วเธออะ \"
\" กรุงเทพฯเหมือนกันจ้า เราขึ้นจากเชียงใหม่อะ ปิดเทอมนี้กลับมาเยี่ยมบ้าน ยังไม่ทันไรก็ต้องกลับไปเรียนอีกละ อยู่ที่นี่นะ
อากาศก็ดี ผู้คนก็เรียบร้อย นี่ถ้าแม่ฉันไม่บังคับนะ ฉันจะไม่ยอมไปจากที่นี่เด็ดขาด >< อ้อ ว่าแต่ เธอชื่ออารายหรอ \"
\" เอ่อ เพียวอ่า แล้วเธออะ \"
\" เราชื่อร่มฟ้า เพียวนี่ที่แปลว่าบริสุทธ์รึเปล่าอ่ะ ความหมายดีจัง คัยตั้งให้หรอ ชื่อร่มฟ้านี่แม่เราตั้งให้ ท่านทำธุรกิจ
เกี่ยวกับร่มกระดาษสา ตอนเราเกิดท่านกำลังรุ่งเรืองทางด้านนี้สุดๆ เราก็เลยได้ชื่อนี้อะแหละ \"
\" อะ เหรอจ๊ะ \"
\" ช่ายๆ ว่าแต่เธอเป็นคนลำปางหรอ แล้วเมื่อกี้พ่อกับแม่เธอใช่ปะ ฉันว่าเธอหน้าเหมือนพ่อมากกว่าแม่อีกอะ
แม่เธอสวยเนาะ แต่ฉันว่าเธอสวยกว่า \"
\" อะ เอ่อ .. \"
\" คิคิ ไม่ต้องเขินหรอกจ้า -O- ง่วงจังเลย ฉันนอนต่อล่ะนะ ถ้าเขาเอาอาหารมาเสิร์ฟเมื่อไหร่เรียกฉันด้วยนะ
-O- ฮ้าวววววววคร่อก Zzzz \"
ยัยนี่พูดเสร็จแล้วก็หลับไป ส่วนฉันได้นั่งแต่เอ๋อๆ .... ยัยนี่มันคนประเภทไหนกันวะ พูดกับคนแปลกหน้าแบบน้ำไหลไฟดับ
ดีแล้วหล่อนที่หลับไปซะได้ เพราะถ้าแกไม่หลับ ฉันอาจจะเป็นฝ่ายหลับซะเอง -_- \"
--------------------------------------------------------------------------
สถานีต่อไป สามเสน ขอให้ท่านตรวจเช็คสำภาระให้เรียบร้อยก่อนจะลงจากขบวนรถ ขอบคุณค่ะ
ฉันค่อยๆเผยอตาขึ้นหลังจากได้ยินเสียงประกาศ เฮือกก !! หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนเขา
ประกาศว่าถึงสามเสนแล้ว ... ฉันก้มลงมองนาฬิกาตรงข้อมือ ตายเหง !! หกโมงแล้วอ้า กระเป๋าๆๆ อยู่หนายยย
ให้ตาย ....ยัยนี่ยังหลับอยู่อีก หล่อนมาตายขวางทางฉันอีกแล้วนะยะ >_<
\" นี่เธอ ถอยหน่อยฉันจะลงแล้ว \" ยัยนี่ชื่ออะไรนะ อ่อ ร่มฟ้า
\" -------- \"
\" นี่ ร่มฟ้า ถอยหน่อย ฉันจะลงแล้วววววววว \"
\" -O- ฮ้าววว อ้าาา อื้มมม ถึงแล้วหรอ อ่าวจะไปแล้วหรอ โชคดีนะ หวังว่าคงได้พบกันอีกนะจ๊ะ บ๊ายบายย \"
ฉันไม่มีเวลาจะตอบอะไรยัยร่มแร่มอะไรนั่น แล้วรีบวิ่งไปที่ประตูให้เร็วที่สุด
\"หวายย รอด้วยค่า อย่าเพิ่งปิดดดด \"
แทบจะพุ่งตัวออกจากประตูรถไฟแบบในทรานสปอตเตอร์ ในขณะที่เขากำลังจะปิดพอดี >< ท่าสวยชะมัด
เฮ่อ รอดแล้วตู ....เนี่ยหรอกรุงเทพฯ ไม่เหมือนที่ฉันคิดไว้เท่าไหร่แฮะ อากาศร้อนอบอ้าว ผู้คนเดินขวักไขว่เต็มไปหมด
ฉันค่อยๆเดินเลาะมาตามทางเท้าข้างๆ ทางรถไฟแล้วมานั่งตรงเก้าอี้ไม้ยาว มองหาคนคุ้นเคย แต่ก็ไม่เจอซักที เลยตัดสินใจ
หยิบมือถือขึ้นมา แล้วกดเบอร์ของป้า ...
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
\" ฮะ ฮัลโหล คุณป้าหรอคะ นี่เพียวเองนะ หนูมาถึงแล้วนะคะ รอคุณป้าอยู่ตรงที่ ... \"
\" ....ตรงที่ๆเรารักกัน ที่พบกันในหัวใจ อยู่ทุกวัน ก็เพียงพอแล้วไง ~~ \" เสียงผู้ชายรับโทรศัพท์ แล้วร้องเพลงอะไรไม่รู้ใส่ฉัน
\"พรึ่บบบ ตรู๊ด ๆๆๆๆ\"
เฮ่ยย .. วางเฉยเลย
โอ๊ะโหยว ฉันเพิ่งรู้ว่าคนกรุงนี่น่ารักแฮะ เขารับโทรศัพท์กันแบบนี้หรอ ถึงเสียงจะอัปลักษณ์นิดๆอ่ะนะ ฉันลองก้มดูอีกที
ว่ากดเบอร์ถูกรึเปล่า .....02-510-XXXX ก็ถูกนี่กว่า เอ๊ะหรือว่าจดมาผิด งั้นลองโทรอีกทีละกัน
ตรู๊ด ๆ ๆ ๆ
\" ฮัลโหล \" เสียงเดิม - - \"
\" เอ่อคือ ขอโทษนะคะ ที่นั่นใช่บ้านคุณสุวิมลรึเปล่าคะ \"
\" ใช่ ทำไม \" มันพูดได้แล้ว - - \"
\" ขอสายคุณสุวิมลหน่อยค่ะ \"
\" ไม่อยู่ \" และไม่เข้าหูเท่าไหร่ - - \"
\" เอ่อ ทราบมั้ยคะว่าไปไหน แล้วพอจะมีเบอร์มือถือมั้ยคะ \"
\" เธอเป็นใคร \"
\" เอ่อ เป็นหลานของท่านค่ะ \"
\" ----- \"
\" ตกลงฉันจะติดต่อท่านได้ยังไงคะคือฉันต้อง... \"
ตรู๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
เฮ๊ยยยยยย ....วางอีกแล้ว ถ้าฉันโทรไปถูกที่แล้วไอ้นี่มันเป็นใครกันวะ ป้าฉันไม่มีลูกนี่นา ส่วนพี่ฉันก็ไม่มีทางทำกับฉันอย่างนี้แน่ๆ
ใช่แล้ว .... คนใช้แหงๆ ไอ้เลว อย่าให้ฉันเจอแกนะ แม่จะเอามีดเฉาะไข่ให้แตกเลย คนกำลังเดือดร้อนดันไม่คิดจะช่วย
แม่งเว๊ยยย ทำไงดีวะ
ฉันหงุดหงิดอารมณ์เสีย นี่ก็เกือบๆทุ่มแล้ว ท้องฟ้าจากที่สลัวๆก็เริ่มมืดสนิท รถในกรุงเทพฯนี่มันเยอะชะมัด วิ่งกันขวักไขว่ไปหมด
ตอนนี้ที่สถานีเหลือคนอยู่ไม่กี่คน ฉันยังคงนั่งรออยู่ตรงเก้าอี้ไม่ลุกไปไหน โทรกลับไปบ้านจะบอกเตี่ยก็สายไม่ว่าง
ท้องก็ดันมาร้องอีก ยังไม่ได้กินข้าวเลยนี่หว่า ......ทำไมมันถึงได้ซวยอย่างนี้อ้า
รอ ร้อ รอ ม่ายมีรถ ก็ไม่ต้องมา รอ ร้อ รอ ม่ายมีรถ ไม่ต้องมาหา ~~~~~
----------
รอ ร้อ รอ ม่ายมีรถ ก็ไม่ต้องมา รอ ร้อ รอ ม่ายมีรถ ไม่ต้องมาหา ~~~~~
----------
รอ ร้อ รอ ม่ายมีรถ ก็ไม่ต้องมา รอ ร้อ รอ ม่ายมีรถ ไม่ต้องมาหา ~~~~~
----------
พรึ่บบบ กริ๊งงงง
\" โถ ...น่าตาก็ดี ไม่น่ามาเป็นขอทานเลย \"
O.O
อะ อารายฟร่ะ !!!!! ฉันนั่งร้องเพลงอยู่ดีๆ จู่ๆ ก็มีผู้ชายแก่ๆโยนเหรียญสิบมาให้ฉัน แล้วพูดอะไรงึมงำๆซึ่งฉันเองก็ฟังไม่ทัน
..... ฮ่าๆ ๆ ๆ งั้นหนูก็ไม่ขัดศรัทธาล่ะนะคะ ^^ คนกรุงเทพฯนี่น่ารักชะมัดเลยแฮะ
รอ ร้อ รอ ม่ายมีรถ ก็ไม่ต้องมา รอ ร้อ รอ ม่ายมีรถ ไม่ต้องมาหา ~~~~~
----------
รอ ร้อ รอ ม่ายมีรถ ก็ไม่ต้องมา รอ ร้อ รอ ม่ายมีรถ ไม่ต้องมาหา ~~~~~
----------
รอ ร้อ รอ ม่ายมีรถ ก็ไม่ต้องมา รอ ร้อ รอ ม่ายมีรถ ไม่ต้องมาหา ~~~~~
----------
-_- \" ร้องต่อ เผื่อจะได้อีกซักกริ๊ง -_- \"
-------------------------------------------------------------
สองทุ่มห้าสิบ
“ ตายแล้ว หนูเพียว หนูเพียวใช่มั้ยลูก “
ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาจากการกุมขมับ พบกับใบหน้าที่คุ้นเคย กำลังจ้องลงมาที่ฉัน
ชะใช่แล้ว
ใช่แล้ววววววววววว
“ คุณป้า กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด “
“ o_O กะ กรี๊ด ทำไมลูก “
“ ฮืออออออ คุณป้าขา ทำไมเพิ่งมา หนูรอคุณป้าตั้งนาน นึกว่าคุณป้าจะทิ้งหนูซะแล้ว ฮือออ T_T “
“ กะ ก้อ ... “
“คุณป้ารู้มั้ยคะ ว่าหนูมีแค่เบอร์ที่บ้านของคุณป้า โทรไปก็โดนกวนประสาท ข้าวก็ไม่ได้กิน หิวจะแย่อยู่แล้ว ฮือออ “
“ รถมัน.. “
“ หนูไม่ใช่คนที่นี่นะคะ ถนนหนทางก็ไม่รู้จัก นี่มันก็มืดมากแล้วด้วย หนูกลัวมากแค่ไหนรู้มั้ย T_T”
“ ป้า ก้อ.. “
“ คุณป้าทำไ.. “
“ นี่ เธอฟังป้าก่อนได้มั้ย !!!! “
เฮือกกกก
ผู้หญิงคนนี้ เธอชื่อนางสาวสุวิมล ..... ใช่แล้วค่ะ เธอคือคุณป้าของฉัน อย่าแปลกใจว่าทำไมถึงยังเป็น”นางสาว”ทั้งที่อายุอานาม
ก็มากโขแล้ว ก็นิสัยจู้จี้จุกจิกของเธอนั่นแหละ แต่กับฉัน หรือกับญาติๆหน่ะ เธอเปรียบเสมือนนางฟ้าเลยนะ ไม่ว่าจะขออะไร
ก็จะให้เสมอ นี่พี่ชายของฉันก็มาอยู่กรุงเทพฯกับเธอตั้งนานแล้ว
โอ๊ะ พี่ชายของฉัน O_O !!!!!
“ O_o คุณป้าคะ แล้วเฮียล่ะคะ o_O“
“ ----------“
“ ยัยหมูเพียววววว “ O_O เสียง ... เสียงนั่น ฉันเบนหน้าไปตามเจ้าของเสียงที่กำลังเดินเข้ามาหาฉัน ความรู้สึกทั้งดีใจ ทั้งสับสน
ลังเล นะ นั่นมัน ..... ใช่พี่ชายของฉันหรอ ?
บุคคลที่อยู่ตรงหน้าฉันช่างต่างกับเมื่อแปดปีก่อนอย่างสุดซึ้ง ผมยาวที่ถูกซอยไว้อย่างเป็นทรงกับสีอ่อนๆ รูปร่างสูงโปร่ง จมูกโด่ง ผิวขาว พูดง่ายๆก็คือหล่อสุดๆ แต่ภาพที่ยิ่งดูยิ่งดีเหล่านี้กลับถูกบดบังด้วย สภาพยับเยิน เสื้อเชิ๊ทสีฟ้าอ่อนๆเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด เหงื่อไหลไคลย้อย ท่าทางเหนื่อยหอบ ที่เหมือนจะรีบวิ่งมา
“ เฮียพาย เกิดอะไรขึ้น “ ฉันพูดเสร็จแล้วรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดพี่ชาย หน่ะ นี่มันเลือดจริงๆด้วย
------------------------------------
โยเย ๆๆ
พอดีได้ดูหนังร้อนแรงเรื่องนึงค่ะ ก้อเรยคิดจะเขียนเรื่องนี้ออกมา สนองตัณหาคนแต่งค่ะ 5555
สำหรับเรื่องเก่าเอาไปรีไรท์นิดหน่อย แล้วจะเอามาลง แต่คงอีกนานเลยอ่า
ยังไงก้อฝากด้วยจ้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น