คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : รักนาย เจ้าชายยมทูต❤ = เพื่อนใหม่
รักนาย…เจ้าชายยมทูต❤
“ซีวอน...”
เสียงเล็กตะโกนเรียกชื่อร่างสูงที่เดินห่างออกไป
แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าเขาจะหันมาเลย แม้แต่น้อย
“ชเว ซีวอน!!!”
ร่างเล็กตะโกนขึ้นอีกครั้ง ก่อนคว้าท่อนแขน
ของร่างสูงไว้ เนื่องจากกลัวว่าเขาจะเดินห่างไปอีก
เขาก็เหนื่อยเป็นนะ!!!
“มีอะไร” ซีวอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
ก่อนเบนสายตากลับไปมองร่างเล็ก
ที่ส่วนสูงน้อยกว่าเขามากทีเดียว
“ฮันอยู่ไหนนน”
ร่างเล็กลากเสียงยาว ก่อนทำหน้าแอ๊บเต็มที่
เพื่อให้ร่างสูงที่เป็นน้องชายของฮัน ยอมบอกเขาสักที
“เฮ้อ...”
ซีวอนถอนหายใจ ก่อนมองหน้าฮยอกแจ
ที่ยืนยิ้มเห็นเหงือกแดงๆ
คนๆนี้น่ะน้า...ที่ทำให้ท่านพี่ไม่ยอมขึ้นครองราชย์
และมายัดเยีดตำแหน่งน่าเบื่อให้เขา
จนมาสังหารแมวน้อยของเขา เพื่อนให้เขาได้เป็นเจ้าชายเร็วๆ
“บอกมาซี่” ฮยอกแจยังคงอ้อนต่อไป
จนซีวอนแทบจะหัดคอฮยอกแจตาย เขาไม่ชอบคนๆนี้เลยจริงๆ
ให้ตายเหอะ เพราะฮยอกแจนี่แหละ ทำให้พี่เขา
มาสังหารแมวน้อยที่เขารัก!!! ถึงแม้ว่าเจ้าตัวจะไม่รู้เรื่องอะไรก็เถอะ...
“ยืนน้อยใจอยู่ข้างหลังเธอไง เบอะ”
ซีวอนกล่าวสั้นๆ ก่อนเดินไปโรงเรียน โดยไม่หันกลับมามองอีก
“อ้าว!!! มาตั้งแต่เมื่อไหร่อะ”
ฮยอกแจยิ้มเหงือกบาน ก่อนวิ่งร่าเข้าไปหา
“มาจนได้เห็นแฟนตัวเองไปอ้อนคนอื่น...”
ฮันเอ่ยด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ จนฮยอกแจที่วิ่งเข้าไป
ถึงกับชงัก และจากคนน้อยใจ จึงต้องเปลี่ยนมาง้อแทน
“ถ้าฮันคิดแบบนี้ ก็ไม่ต้องมายุ่ง”
ฮยอกแจเอ่ยเสียงสั่น ก่อนวิ่งไปโรงเรียนอย่างรวดเร็ว
“เห้ย ฮยอกแจ ชั้นล้อเล่น!!!”
ฮันเกิงที่คว้าตัวร่างเล็กไม่ทัน อุทานขึ้น
ก่อนตั้งหน้าวิ่งตาม
“วันนี้เรามีเพื่อนใหม่กันนะจ๊ะ” คุณครูพูดเสียงใส
ก่อนเบี่ยงตัวหลบให้เพื่อนๆในห้อง ได้เห็นเพื่อนใหม่ชัดๆ
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ ชั้น คิม ฮีชอล”
ร่างบางหน้าชั้นเอ่ยเสียงกังวาร ก่อนขยับยิ้มบางน้อยๆ เป็นการทักทาย
“ฮีชอล เธอไปนั่งข้างๆ ซีวอนนะ”
คุณครูพูด ก่อนชี้มือไปทางริมหน้าต่างซึ่งถูกเว้นว่างไว้
“ครับ” ฮีชอลตอบรับสั้นๆ แต่ก็ยังปกปิดน้ำเสียงที่ตื่นเต้นไว้ไม่อยู่
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ฮีชอลทักทาย ก่อนขยับเก้าอีกนั่ง
“อืม” ซีวอนตอบสั้นๆ ก่อนมองฮีชอลด้วยสายตาแปลกๆ
ใบหน้าสวยขาวสะอาดเกลี้ยง ที่ถูกแต่งแต้มด้วย
เรียวปากบางอมชมพูระเรื่อ ผมยาวระต้นคอสีน้ำตาลอ่อนๆ
ที่ถูกปกปิดด้วยหมวกไหมพรมสีขาวสะอาด
“มองอะไรหรอ?” ฮีชอลที่รู้สึกว่าถูกจ้องมานาน
เอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย เพราะสายตาที่มองมา ช่างเหมือนว่าเขา
เป็นตัวประหลาดยังไงอย่างนั้น...
“นายใส่หมวกทำไมน่ะ” ซีวอนพูด ก่อนเอื้อมมือเพื่อจะดึงหมวกออก
“จะทำอะไรน่ะ!!!” ฮีชอลตะคอกลั่น ก่อนปัดมือซีวอนออกอย่างรวดเร็ว
“...” ซีวอนชงักชั่วครู่ ก่อนหันหน้าออกไปอีกทาง
“ข ขอโทษ คือ ชั้นตกใจน่ะ” ฮีชอลพูดเสียงตะกุกตะกัก
ก่อนเสมองไปอีกทาง ซึ่งซีวอนก็พอจะเดาออก
ว่าร่างบางข้างๆ คงไม่อยากจะให้เขายุ่งเรื่องเธอมากแน่ๆ
ความคิดเห็น