คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
ตอนที่ 2
ดวงตาคมสอดส่องไปทั่วซอย หายไปไหนนะ เร็วจริง ก่อนจะเห็นร่างบางโปร่งเดินอยู่ไม่ไกล จึงขับรถเข้าไปใกล้
เสียงบีบแตรเรียกความสนใจจากหญิงสาว เธอหันไปมองพอรู้ว่าเป็นใครก็รีบจ้ำอ้าวทันที เมื่อถึงป้ายรถเมล์ จึงนั่นลง เธอเอาเงินมานับดู ทั้งเนื้อทั้งตัว มีอยู่ราวสองพัน จะไปไหน คิดสิคิด แล้วเธอก็นึกออก บ้านของแม่ที่เธอเคยอยู่ก่อนจะมาอยู่กับพ่อ
เธอจับกุญแจบ้านที่เธอเอาคล้องคอไว้ตลอด แล้วถอนหายใจ อย่างน้อยคืนนี้เธอก็มีที่พัก เมืองนนท์ก็ไม่ไกลเท่าไหร่ เธอยังพอจำเส้นทางได้แม้ครั้งสุดท้ายที่จากมาจะอายุเพียงสิบสามขวบ มาอยู่กับพ่อเมื่อแม่ป่วยจนตาย
เดือนจะคว้ากระเป๋าเพื่อเรียกแท็กซี่ คิ้วขมวดเมื่อไม่เห็นกระเป๋าแต่เป็นรองเท้ามันวับของผู้ชาย
“จะไปไหน”
“เอากระเป๋ามา”
“ฉันถามว่าจะไปไหน”
“ไปตาย”
“ฉันถามดีๆ จะไปไหน”
“ยุ่ง เอากระเป๋ามา”
เดือนมองเขาอย่างไม่สบอารมณ์
ไอยราไม่ว่าอะไร เดินเอากระเป๋าของหญิงสาวไปใส่ไว้ท้ายรถ
“ขึ้นรถ จะไปส่ง”
หญิงสาวถอนหายใจแรงกับความเจ้ากี้เจ้าการของเขา แต่ก็ยอมเดินไปขึ้นรถแต่โดยดี รู้ว่าถ้าเขาจะให้มันเป็นอย่างไร มันต้องเป็นอย่างนั้น
“จะไปไหน”
“จังหวัดนนท์”
ชายหนุ่มเคลื่อนรถไปตามเส้นทาง
“จะไปอยู่ที่นั่นหรือ”
“อือ”
“บ้านใคร”
“บ้านแม่”
“เอ๊ะ บ้านเก่าของคุณหญิงอยู่สุพรรณไม่ใช่เหรอ”
“มั้ง”
“แล้วตกลง บ้านใคร”
“บ้านแม่”
“แม่ไหน”
“แม่ฉัน”
“คุณหญิงประพิศ?”
หญิงสาวยิ้มเหยียด
“ฉันเป็นพี่น้องคนละแม่กับพี่ดาว”
คำบอกกล่าวทำให้ ชายหนุ่มเหล่มองเธอ แต่เธอกลับนั่งนิ่งราวกับไม่มีอะไร
“แม่เธออยู่ที่นั่นเหรอ”
“บ้านเก่าแม่อยู่เชียงใหม่ แต่แม่ย้ายมาอยู่ที่นนท์”
“มาอยู่คนเดียว?”
“อือ”
“อ้าว แล้วตอนนี้อยู่กับใคร”
“ไม่มี แม่ตายฉันถึงมาอยู่กับพ่อ”
ไอยราเบรกรถเอี๊ยด
“งั้นเธอก็ต้องอยู่คนเดียว”
“อือ”
“มันอันตราย”
“ช่างเถอะ ไม่ไปส่งแล้วใช่มั้ย”
หญิงสาวทำท่าจะเปิดประตู ชายหนุ่มจึงออกรถ เขาขับรถไปตามทางที่เธอบอก รถยุโรปสีดำวาวหยุดที่บ้านเดี่ยวหลังหนึ่ง บ้านไม่ใหญ่แต่ก็ไม่เล็ก หญ้าหน้าบ้านนั้นเหี่ยวแห้ง ตัวบ้านทรุดโทรม แต่ก็บอกเค้าว่า มันเคยเป็นบ้านที่สวยหลังหนึ่ง
เดือนถอดสร้อยออมาเพื่อเอากุญแจไขประตูไม้ บ้านคงรก เธอไม่ได้มาดูเกือบสิบปี หญิงสาวเดินเข้าไปถึงตัวบ้าน ไขกุญแจเข้าไป ก่อนจะชะงัก เมื่อชายหนุ่มนั้นยังคงเดินตามเข้ามา เธอมองหน้า เขาก็มองตอบ ไม่หลบ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เธอถอนหายใจกับความดื้อของเขา
กลิ่นฝุ่น กลิ่นอับ ทำให้หญิงสาวเกือบจะอาเจียน เธอเอาคอเสื้อตัวเองปิดจมูกแล้วเดินไปเปิดหน้าต่างทุกบานเพื่อระบายลม เห็นสภาพบ้านแล้วคงต้องเก็บกวาดเป็นการใหญ่ เธอเดินไปเปิดหลังบ้าน เผยให้เห็นศาลาท่าแม่น้ำเจ้าพระยา ความเย็นจากแม่น้ำกระจายไปทั่วบ้าน
เดือนหันมามองชายหนุ่ม เขามองสำรวจไปทั่วบ้าน
“ขอบคุณค่ะที่มาส่ง”
“จะบอกเจ้าภูไหม”
“พรุ่งนี้เข้าไปค่อยบอก เอ้อ ขอยืมมือถือหน่อยได้ไหมคะ จะโทรไปบอกหญิงย่า วันนี้คงเข้าไปไม่ได้ จะเข้าไปพรุ่งนี้แทน เดี๋ยวหญิงย่าจะรอ”
ชายหนุ่มส่งมือถือให้เธอรับมาแล้วเดินไปคุยที่ศาลา คุยไม่กี่ประโยค แล้วก็เดินกลับมา ส่งโทรศัพท์มือถือคืน
“จะบอกให้นายภูมาอยู่เป็นเพื่อน”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันจะให้เพื่อนมาอยู่เป็นเพื่อน”
“ใคร”
เขาถามแต่เธอพูดส่งๆไปอย่างงั้นจึงชะงักนิดหน่อย
“พลอยค่ะ”
“ผู้หญิง?”
“ค่ะ อยู่กับผู้ชายสองต่อสองไม่ดี เดี๋ยวจะเป็นขี้ปากชาวบ้าน”
ไอยราเถียงไม่ขึ้นกับเหตุผลจึงพยักหน้า โทศัพท์ดังชายหนุ่มคุยอยู่ซักพัก ก่อนจะเก็บมันลงกระเป๋ากางเกง
“ฉันกลับก่อน มีประชุมด่วน”
“ค่ะ”
รถเคลื่อนออกไปเดือนจึงหันมาสนใจกับบ้านแทน
“คุณว่าอะไรนะ!?”
“ฉันบอกว่า ยัยเดือนน่ะ หนีตามผู้ชายไป”
คุณหญิงประพิศตอบท่านนายพลฯผู้เป็นสามี
“ใครที่ไหน ฉันไม่เห็นจะมีซักคน เดือนมันไม่เอาใครจะตาย”
พ่อแก้ต่างให้แก่ลูกรัก เดือนเกิดจากผู้หญิงที่เขารัก แต่เขาเสียใจที่เจอเธอนั้นช้าไป เขาแต่งงานกับประพิศเพราะการคลุมถุงชน ถึงจะอยู่กันมาเป็นสิบปีก็รักไม่ลง ประพิศเจ้ากี้เจ้าการ ปากจัด เจ้าอารมณ์ ขี้บ่น น่าเบื่อ เขาก็เลี้ยงไปตามสมควรเท่านั้น แล้วเขาก็เห็นแววดาว ว่าจะตามแม่ตัวไปอีกคน เขาคงโทษใครไม่ได้นอกจากโทษตัวเอง ที่ไม่มีเวลาให้ลูก ไม่มีเวลาอบรมสั่งสอน เดือนเปรียบเสมือนดวงใจ เมื่อหญิงที่รักตายลง เขาเหมือนถูกบีบหัวใจ คงเหลือแต่ลูก เขาจึงรับมาอยู่และเอาใจใส่ ให้ความรักอาจจะมากกว่าดาว เมื่อเดือนนั้นหายไป ใจนั้นก็ห่วงหากลัวลูกจะได้รับอันตราย และบ้านนั้นก็ไม่น่าอยู่ขึ้นอีกพันเท่า
“คุณจะไปรู้อะไร ไปนั่งเฝ้ามันตลอดเวลาหรือไง อ้อ เห็นลูกนอกคอกดีกว่าลูกในคอกหรือคะ ใช่ซี ก็อีแก่นี่มันเหี่ยว ไม่เหมือนแม่เนื้อสดนั่น แต่ประทานโทษ เวรกรรมที่แย่งผัวมันตามทัน เลยได้ตายทันใจ”
ท่านนายพลฯลุกและเดินออกจากบ้านไปทันที ราวกับคุณหญิงนั้นเป็นกิ้งกือ ไส้เดือน น่าขยะแขยง จนไม่อาจทนนั่งอยู่ด้วยได้
“นี่ กลับมานะ ทำไม ทนฟังไม่ได้เหรอ กะอีแค่อีตัวคนเดียว ทำกะมันสำคัญนักหนา”
เสียงคุณหญิงพร่ำด่า แล้วมาเศร้าเสียใจว่าสามีไม่รัก โดยไม่เคยรำลึกเลยว่า ตัวเองนั้นเป็นเช่นไร เพราะอะไรถึงทำให้เป็นแบบนี้ เที่ยวโทษมั่ว ว่าเป็นเพราะเดือน เพราะดาว พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก ต้องไปสะเดาะเคราะห์วัดนั้นวัดนี้และเป็นเพราะสองแม่ลูกนั่นทำให้ครอบครัวเธอนั้นแตกแยก
“เดือน ไปไหนนะลูก”
สถานบันเทิง ที่รวมความบันเทิง แสงสียามราตรี บัดนี้คือเวลาลิงโลดของเหล่าคนกลางคืนที่ทั้งออกเที่ยวและออกหากิน
“ฮัลโหล ธรเหรอ คิดถึงจังเลย ว่างมั้ยวันนี้ เหรอ ไม่เป็นไรค่ะ รู้แค่ว่าดาวคิดถึงก็พอ”
“ฮาย ก้องขา คืนนี้ดาวเหงาจัง มาเที่ยวเป็นเพื่อนกันหน่อยสิคะ เหรอ ไม่ว่าง คราวก่อนก็บอกว่าไม่ว่าง เชอะ”
“ต้นจ๋าต้น คืนนี้มาหาดาวหน่อยสิ อะไร ไม่ว่าง โธ่ ไม่คิดถึงดาวบ้างเหรอ จำไว้เลยนะ”
ดาวกระแทกมือถือลงกับโต๊ะ วันนี้อะไรก็ไม่ได้ดั่งใจซักอย่าง ไอยราติดธุระ คู่ขาของเธอทั้งสามคนก็บอกว่าไม่ว่างพร้อมกันอีก อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น
“ไงจ้ะ ยัยคนเสน่ห์แรง ทำไมวันนี้ถึงได้นั่งคนเดียวได้”เพื่อนร่วมผับคนหนึ่งเอ่ยแซว
“ฉันว่าจะมาหาใหม่เอาแถวๆนี้แหล่ะเห็นตับไตไส้พุงหมดแล้วเบื่อเต็มทน”ดาวว่า จะให้ใครรู้ได้ไง เสียฟอร์มหมด
“ถ้างั้น นู่นน่ะ เห็นมั้ย เด็กคนนั้น หล่อมั้ย รวยด้วยนะ หน้างี้น่าเคี้ยวเอ๊ย น่ารัก ข๊าวขาวสเป็กเลย”
“น่าสน”
แล้วร่างอวบอั๋นที่แต่งชุดเปิดเผยเนื้อหนัง คอเสื้อเว้าร่องอกเต่งตูม กระโปรงสีดำสั้นจนเกือบจะจินตนาการอะไรได้ จนหนุ่มๆต้องมองตาม เป็นที่ชอบใจแก่ดาวเป็นอันมาก เธอชอบเป็นที่สนใจอยู่แล้ว ไม่เกี่ยงหรอกไม่ว่าเรื่องอะไร เดินไปที่เคาน์เตอร์นั่งเก้าอี้ข้างๆชายหนุ่มซึ่งหน้าตาเหมือนเพิ่งจะบรรลุนิติภาวะ แล้วสั่งมาร์ตินี่ ระหว่างรอก็ฉะแล้มยิ้มให้กับชายหนุ่มหน้าอ่อน
เมื่อแก้วสีสวยที่สั่งวางอยู่ตรงหน้า ชายหนุ่มยกแก้ว หญิงสาวจึงยกแก้วตอบ
“ให้ผมเลี้ยงนะฮะ”
“ขอบคุณค่ะ”
“ชื่ออะไรหรอฮะ”
“ดาวค่ะ”
ระหว่างที่นั่งคุยสัพเพเหระ ดาวทำผ้าเช็ดหน้าตกจึงก้มลงเก็บ ชายหนุ่มหน้าละอ่อนตาโต เพราะระหว่างที่เธอก้มนั้น คอเสื้อเจ้าหล่อนเว้าเห็นยอดอกรำไร มีเพียงผ้าซีทรูผืนบางมากั้นไว้ สายตานั่นโลมเลีย แทะโลม หญิงสาวกลับมานั่งปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ข้างในนั้นยิ้มกริ่มอย่างพอใจ เมื่อเหยื่อนั้นเริ่มติดเบ็ด
“อ๊าย เปียกหมดเลย”
ดาวร้อง เมื่อเครื่องดื่มในแก้วของเธอ หกรดตรงหน้าอกพอดิบพอดี เธอใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำ หน้าอกขาวสล่องเกือบโผล่พ้นมาให้เห็น
“เอ่อ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องผมก่อนไหมฮะ อยู่ชั้นสิบนี่เอง”
ชายหนุ่มเอ่ยชวนไปห้องของเขาที่พักอยู่ที่ชั้นสิบของโรงแรม ผับนี่ก็เป็นหนึ่งในวงจรความบันเทิงของโรงแรมสุดหรู
“ขอบคุณค่ะ”
ดาวไม่ปฏิเสธ เป็นไปอย่างที่เธอต้องการ เธอลุกขึ้นยืนโดยมีเขาประคองอยู่ไม่ห่าง ชายหนุ่มถือโอกาสจับนู่น สัมผัสนี่ และหญิงสาวก็เบียดเขาอย่างเป็นใจ จนเขานั้นตื่นตัว รอให้ขึ้นห้องก่อนเถอะ เขานั้นจะทำให้เธอร้องไม่ออกเลย สวยๆ ขาวๆ อวบอย่างนี้คงเต็มไม้เต็มมือดี พอคิดอย่างนี้ ของของชายหนุ่มก็ขยายตัวจนหญิงสาวรู้สึกได้ เธอยิ้มอย่างชอบใจ คืนนี้คงไม่ได้นอนทั้งคืน
ร่างบางนวยระนาด เดินนำเขาไปที่ลิฟต์ ในระหว่างที่รอ แถวนี้มืดสลัวๆเปลี่ยวคน ทำให้ชายหนุ่มอดใจไม่อยู่ ใช้มือเคล้นหน้าอกนอกชุดท่องราตรี จนหญิงสาวชักเสี่ยวซ่าน
“อือ จะทำอะไรน่ะ อย่าซนสิ”
ดาวเอ่ยเตือน แต่จงใจเบียดหน้าอกยิ่งขึ้น จนยอดอกชูชัน ชายหนุ่มบีบเม้มอย่างมันส์มือ เธอก็ลูบคลำของของเขาจากทางด้านหลังที่ร่างเขาซ้อนเธออยู่ ใหญ่โตได้ใจเธอจริงๆ เขาย่ามใจดันร่างเธอพิงลิฟต์ คุกเขาดึงกางเกงในของเธอก่อนจะเริ่มชิมรวงผึ้งแสนหวาน
“อูย อย่า อย่าสิคะ อา ดะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า อูย”
หญิงสาวเพลิดเพลินกับรสสวาท เมื่อลิฟต์เปิด ชายหนุ่มก็ดันร่างเธอเขาไปจนชิดกระจก
“ไปต่อกันที่ห้องนะ”
กลางร่างเขาแนบชิดเบียดกับกลางร่างเธอ ใบหน้าสวยเห่อร้อนด้วยความต้องการภายในร่างกาย ปล่อยให้ชายหนุ่มดูดกลืนหน้าอกของเธอ
เมื่อประตูลิพต์จะปิดลง ภาพข้างหน้าทำให้เธอเบิกตากว้าง จากหน้าร้อนเริ่มกลายเป็นหน้าซีด แล้วประตูลิฟต์ก็ปิดลง
ไอยรา! ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่
ดาวสับสนอยู่ได้ไม่นาน เธอก็ต้องร้องครางอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มเริ่มเกมพิศวาส อีกรอบ
ความคิดเห็น