ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [บทที่ 1 : เด็กน้อย..]
\"โจ๊ะพรึมพรึม\" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเรียกขึ้น
\"ค่ะแม่\" เด็กสาวตอบ..
โจ๊ะพรึมพรึมวิ่งไปตามเสียงนั้น
\"มีอะไรหรือค่ะ\" เสียงใสดังออกมาจากตัวเด็กสาว
เสียงที่ออ่นโยนของแม่ของเธอ...มันชั่งไม่เข้ากับหน้าตาแม่ของเธอตอนนี้เอาเสียเลย
\"เปิดเข่าขึ้น!\"เสียงแม่ของเธอเริ่มเปลี่ยนไป... กลายเป็นเสียงที่มีแต่ความโกรธ
โจ๊ะพรึมพรึมทำตามคำสั่ง...
เข่าของโจ๊ะพรึมพรึมมีแต่รอยแดง..ที่ถูกจากการเขี่ยนตี
ทันทีที่โจ๊ะพรึมพรึมเปิดเข่า... แม่ของเธอเอาไม้ตีลงไปทันที
\"เพี้ย!\"
\"เมื่อกี้ไปไหนมา!!\" แม่เธอ...ถามด้วยสีหน้าที่โกรธจัด
\"ไปเสก..กระต่ายบนเขากับเด็กเดริมแสตรงค่ะ\"เด็กน้อยตอบเสียงสั่นจากความเจ็บที่แผ่..ซ่านไปทั่วร่างกาย
เพี้ย!!
\"ทำไม..ไปเล่นกับเด็กที่เดริมแสตรง...\"
\"ก็เค้าชวนหนูไป..\"
เพี้ย!!
\"แล้วไปทำอะไรอีก\"
\"หนูไปเรียน...เวทมนต์มาค่ะ\"
\"แอบไปเรียนมาด้วยรึ\"
\"เพี้ย\"
\"แม่บอกกี่ครั้งแล้วว่า...ห้ามไปเรียนกับเด็กพวกนั้น\"
\"แต่หนูเรียนเก่งกว่าพวกเขาอีก..\"
\"พวกเรา..เป็นพวก *มักเกิล ไม่มีสิทธิ์เรียนนะ!!\"
\"เพี้ย\"
\"พวก...ที่เรียนต้องเป็นลูกทหาร และ ลูกอาจารย์โรงเรียนเวทมนต์นะ\"
\"พวกเราไม่ใช้มักเกิลซะหน่อย!!!\"
\"แม่ของโจ๊ะพรึมพรึม นิ่งไปในทันที\"
โจ๊ะพรึมพรึมรีบเอามือปิดปากไว้เมื่อรู้ว่าตนพูดอะไรมี่ไม่ควรออกไปแล้ว...
\"หมายความว่ายังไง..ฮึ\" แม่ของเธอ...ถามด้วยความโกรธ และ สงสัย
\"ก็...ก็..\"
เพี้ย!
\"มีชุด... ทหารอยู่ใน..\"
เพี้ย..!! เพี้ย...เพี้ย!!
\"ทำไมทำแบบนี้\" แม่เริ่มมีโทสะ
บัดนี้... โจ๊ะพรึมร้องให้โฮ...ออกมา หลังจากที่อดกลั้นมานาน
\"ฮื้อ..\"
แม่ของเธอกำลังจะตีอีกครั้ง.. พ่อก็วิ่งเข้ามาขวางไว้
\"อย่า...อย่า\"
โจ๊ะพรึมๆเห็นพ่อจึงวิ่งเข้าไปหลบด้านหลัง
\"พี่...อย่ามาขวาง\"
\"เป็นความผิดข้าเอง...เป็นความผิดข้าเอง..\"พ่อกำลังพยามแก้ตัวให้ลูก
\".....\"
\"ข้าเป็นคนบอกเอง...เป็นคนบอกเอง...\"
\"หมายความว่า..\"
\"ก็..โจ๊ะพรึมพรึมเซ้าซี้...ให้ข้าบอกนี่..\"
\"ใช่...ใช่..เดี๋ยวข้า...จะดุ...โจ๊ะพรึมพรึมเอง...\"
แม่ของโจ๊ะพรึมพรึมไม่ทันพูดอะไร...พ่อของเธอก็รีบพาออกมา
ข้างนอกอากาศ... เย็นสบาย.. บ้านของโพรึมพรึม อยู่บนเขาที่ลอนดอน (- -\")
2 พ่อลูก..เดินไปนั่งตรงชายเขา
แล้วพ่อก็เริ่มถาม \"ทำไมจึงไม่ทำตามที่แม่บอกล่ะ\"
\"แม่ชอบห้ามทุกเรื่องที่หนูอยากทำ\" โจ๊ะพรึมพรึมทำหน้ามุ่ย
\"แล้ว..ลูกอยากเรียนเวทมนต์มากหรือ\"
\"ใช่ค่ะ...มันมหศจรรย์... มากเลย ที่เปลี่ยนกระต่ายเป็นหิน หรือ หรือเสกไก่...เป็นแก้วนะค่ะ\"
พ่อของเธอหัวเราะ ออกมาเบาเบา
ทั้ง 2 นั้งเล่นสักครู่..แล้วก็เดินกลับบ้าน
\"ดุให้แล้วล่ะ..\"
*สมมุติว่ามักเกิล เป็นชนชั้นน้อยแล้วกันนะครับ
\"ค่ะแม่\" เด็กสาวตอบ..
โจ๊ะพรึมพรึมวิ่งไปตามเสียงนั้น
\"มีอะไรหรือค่ะ\" เสียงใสดังออกมาจากตัวเด็กสาว
เสียงที่ออ่นโยนของแม่ของเธอ...มันชั่งไม่เข้ากับหน้าตาแม่ของเธอตอนนี้เอาเสียเลย
\"เปิดเข่าขึ้น!\"เสียงแม่ของเธอเริ่มเปลี่ยนไป... กลายเป็นเสียงที่มีแต่ความโกรธ
โจ๊ะพรึมพรึมทำตามคำสั่ง...
เข่าของโจ๊ะพรึมพรึมมีแต่รอยแดง..ที่ถูกจากการเขี่ยนตี
ทันทีที่โจ๊ะพรึมพรึมเปิดเข่า... แม่ของเธอเอาไม้ตีลงไปทันที
\"เพี้ย!\"
\"เมื่อกี้ไปไหนมา!!\" แม่เธอ...ถามด้วยสีหน้าที่โกรธจัด
\"ไปเสก..กระต่ายบนเขากับเด็กเดริมแสตรงค่ะ\"เด็กน้อยตอบเสียงสั่นจากความเจ็บที่แผ่..ซ่านไปทั่วร่างกาย
เพี้ย!!
\"ทำไม..ไปเล่นกับเด็กที่เดริมแสตรง...\"
\"ก็เค้าชวนหนูไป..\"
เพี้ย!!
\"แล้วไปทำอะไรอีก\"
\"หนูไปเรียน...เวทมนต์มาค่ะ\"
\"แอบไปเรียนมาด้วยรึ\"
\"เพี้ย\"
\"แม่บอกกี่ครั้งแล้วว่า...ห้ามไปเรียนกับเด็กพวกนั้น\"
\"แต่หนูเรียนเก่งกว่าพวกเขาอีก..\"
\"พวกเรา..เป็นพวก *มักเกิล ไม่มีสิทธิ์เรียนนะ!!\"
\"เพี้ย\"
\"พวก...ที่เรียนต้องเป็นลูกทหาร และ ลูกอาจารย์โรงเรียนเวทมนต์นะ\"
\"พวกเราไม่ใช้มักเกิลซะหน่อย!!!\"
\"แม่ของโจ๊ะพรึมพรึม นิ่งไปในทันที\"
โจ๊ะพรึมพรึมรีบเอามือปิดปากไว้เมื่อรู้ว่าตนพูดอะไรมี่ไม่ควรออกไปแล้ว...
\"หมายความว่ายังไง..ฮึ\" แม่ของเธอ...ถามด้วยความโกรธ และ สงสัย
\"ก็...ก็..\"
เพี้ย!
\"มีชุด... ทหารอยู่ใน..\"
เพี้ย..!! เพี้ย...เพี้ย!!
\"ทำไมทำแบบนี้\" แม่เริ่มมีโทสะ
บัดนี้... โจ๊ะพรึมร้องให้โฮ...ออกมา หลังจากที่อดกลั้นมานาน
\"ฮื้อ..\"
แม่ของเธอกำลังจะตีอีกครั้ง.. พ่อก็วิ่งเข้ามาขวางไว้
\"อย่า...อย่า\"
โจ๊ะพรึมๆเห็นพ่อจึงวิ่งเข้าไปหลบด้านหลัง
\"พี่...อย่ามาขวาง\"
\"เป็นความผิดข้าเอง...เป็นความผิดข้าเอง..\"พ่อกำลังพยามแก้ตัวให้ลูก
\".....\"
\"ข้าเป็นคนบอกเอง...เป็นคนบอกเอง...\"
\"หมายความว่า..\"
\"ก็..โจ๊ะพรึมพรึมเซ้าซี้...ให้ข้าบอกนี่..\"
\"ใช่...ใช่..เดี๋ยวข้า...จะดุ...โจ๊ะพรึมพรึมเอง...\"
แม่ของโจ๊ะพรึมพรึมไม่ทันพูดอะไร...พ่อของเธอก็รีบพาออกมา
ข้างนอกอากาศ... เย็นสบาย.. บ้านของโพรึมพรึม อยู่บนเขาที่ลอนดอน (- -\")
2 พ่อลูก..เดินไปนั่งตรงชายเขา
แล้วพ่อก็เริ่มถาม \"ทำไมจึงไม่ทำตามที่แม่บอกล่ะ\"
\"แม่ชอบห้ามทุกเรื่องที่หนูอยากทำ\" โจ๊ะพรึมพรึมทำหน้ามุ่ย
\"แล้ว..ลูกอยากเรียนเวทมนต์มากหรือ\"
\"ใช่ค่ะ...มันมหศจรรย์... มากเลย ที่เปลี่ยนกระต่ายเป็นหิน หรือ หรือเสกไก่...เป็นแก้วนะค่ะ\"
พ่อของเธอหัวเราะ ออกมาเบาเบา
ทั้ง 2 นั้งเล่นสักครู่..แล้วก็เดินกลับบ้าน
\"ดุให้แล้วล่ะ..\"
*สมมุติว่ามักเกิล เป็นชนชั้นน้อยแล้วกันนะครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น