ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น
หมู่ดาวมากมายบนท้องฟ้ายามราตรีที่เงียบสงัด เงียบจนได้ยินเสียงของใบไม้ไหว และเสียงของลมที่พัดเบาๆ บรรยากาศในยามนี้ต่างจากตอนกลางวันที่มีเสียงผู้คนมากมายพูดคุยและทำกิจกรรมกันโดยสิ้นเชิง
\" ดาวในยามราตรีเช่นนี้สวยจังเลยนะ\" เด็กหญิงผมสีน้ำตาลแดงยาวสลาวย ดวงตาโตสีเขียวมรกตกำลังจ้องมองดวงดาวบนท้องฟ้าอย่างเพลิดเพลินพูดกับตัวเอง
\" อ๊ะ!! ตีห้าสิบห้าแล้วหรือเนี่ย สงสัยวันนี้เราดูดาวเพลินไปหน่อย \" เธอพูดขึ้นเมื่อหันไปมองนาฬิกาที่วางอยู่ข้างเตียง เธอรีบปิดหน้าต่างที่เปิดเพื่อดูดาวลงแล้วล้มตัวลงที่นอนและเข้าสู่ห้วงนิทรา
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
\" คุณหนูฟรเร่คะ ตื่นได้แล้วค่ะ \" เสียงใครคนหนึ่งกำลังเรียกบุคคลที่หลับอยู่
\" หืม....ซินดร้า ทำไมปลุกเร็วนักล่ะ\" คนถูกปลุกถามอย่างงัวเงียพลางหันไปมองสาวใช้ร่างเล็กที่ยืนอยู่ข้างเตียง
\" เร็วอไรล่ะคะ ซินดร้าก็ปลุกเวลานี้ทุกวันแหละ \" ฟาเร่จึงหันไปดูนาฬิกา
\" อ๊ะ !! จริงด้วยสิ เจ็ดโมงครึ่งแล้ว \" ฟาเร่รีบกระเด้งตัวขึ้นจากที่นอนทันที ,สงสัยเพราะเมื่อคืนดูดาวเพลินไปหน่อย,
\" นายท่านบอกว่าอาบน้ำเสร็จแล้วให้ลงไปหาด้วยค่ะ \" พูดจบสาวใช้ก็เดินออกไป
\" ท่านพ่อเรียกเราหรือ คงเป็นเรื่องสำคัญสินะ นานๆทีจะเรียกเราลงไปหา \" เมื่อพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไป
ฟาเร่เดินไปยังประตูสลักรูปมังกรมีปีกรูปดาวอยู่ตรงหน้าผากซึ่งดูแล้วรู้สึกน่ากลัวและลึกลับ เธอเคาะประตู
\" ก๊อกๆ \" เธอยืนรอเสียงตอบรับ แต่ไม่มีเสียงตอบกลับ
\" ก๊อกๆ \" เธอลองเคาะอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ เธอจึงเปิดประตูแล้วมองหาบุคคลในห้อง แต่ไม่พบใครเลย
\" ท่านพ่อ \" เธอเรียก
\" สงสัยคงทานอาหารเช้าอยู่ เราคงลงมาเร็วเกินไป\" ฟาเร่พูดพลางนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ตรงโต๊ะกลางห้อง เธฮสำรวจห้องของท่านพ่ออย่างละเอียด เธอสังเกตุว่ามันเปลี่ยนไปมาก ตั้งแต่ตอนที่เธอเข้ามาครั้งล่าสุด ตอนนั้นเธออายุประมาณ 6 ขวบ เธอมักจะเข้ามาที่ห้องนี้พร้อมกับท่านพ่อและท่านแม่ของเธอ แต่หลังจากที่ท่านแม่เสียชีวิต ท่านพ่อก็เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องนี้ที่มีแต่หนังสือและของแปลกๆมากมาย เธอจึงไม่ค่อยได้คุยกับท่านพ่อนัก เธอสังเกตุเห็นสิ่งของแปลกๆมากมายหลายอย่างที่วางอยู่ตามโต๊ะและชั้นของท่านพ่อ สายตาของเธอหยุดที่ จี้เส้นหนึ่ง ซึ่งเธอรู้สึกถูกชะตากับมันอย่างบอกไม่ถูก มันเป็นจี้สีเขียวมารกต และมีรูปไซมอน(สัตว์ที่เป็นเทพในตำนานมีลักษณะคล้ายนก ขนของมันสวยมาก หางของมันยาวเป็นสีแดงเพลิงและตาที่สีเดียวกับหาง) เธอหยิบมันขึ้นมา
\" สวยจังเลยนะ \" เธอพึมพำกับตัวเอง
\" มันเป็นของเจ้า \" เสียงนี้ดังขึ้นทำให้สาวน้อยสะดุ้งเล็กน้อย
\" ท่านพ่อ !! \" ฟาเร่ออุทานขึ้น แล้วรีบวางจี้ในมือลงที่เดิม \" เอ่อ...ลูกไม่ได้ตั้งใจจะค้นของๆท่านพ่อนะคะ ลูกเห็นมันวางอยู่เลยหยิบขึ้นมาดู...\"
ท่านพ่อของเธอยิ้ม \" มันเป็นของเจ้า ถึงเวลาที่พ่อจะต้องเล่าทุกอย่างให้เจ้าฟัง \"
\" เล่า..เล่าเรื่องอะไรไรอ \" เธอถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ
\" ก่อนท่านแม่ของเจ้าจะตาย เค้าฝากจี้เส้นนี้ไว้ให้ลูกเมื่อลูกอายุครบ 16 ปี จี้เส้นนี้เป็นสิ่งที่จะทำให้ลูกได้พบและเรียนรู้สิ่งต่างๆ \" ท่านพ่ออธิบายพลางเดินไปที่หน้าต่างแล้วมองดูท้องฟ้า
\" แล้วจี้เส้นนี้สามารถทำให้ลูกเรียนรู้สิ่งต่างๆได้อย่างไรล่ะ \" เธอยังคงถามต่อไป
\" อันที่จริงพ่อและท่านแม่ของเจ้าไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา แต่เป็นชาวเซนอน ในโลกแห่งมิติที่สี่ ที่มีชื่อว่า เซโนเวล และเจ้าจะต้องเดินทางไปยังเซโนเวลเพื่อที่จะเรียนรู้สิ่งต่างๆและรู้จักใช้ชีวิตแบบชาวเซนอน \" *ชาวเซนอนคือคนที่สามารถทำอะไรเหนือมนุษย์ได้ *
\" แล้วลูกจะไปที่นั่นได้อย่างไรล่ะ และไปกับใคร \"
\" เจ้าจะต้องไปคนเดียวการเดินทางพ่อจะจัดการให้เอง ตามมานี่สิ \" ท่านพ่อของเธอพูดแล้วเดินมาที่ตู้หนังสือตู้หนึ่งซึ่งดูแปลกไปจากตู้อื่น แล้วพูดว่า \" ด้วยนามของข้าเซนอน อาบาแลต ขอบัญชาให้ปะตูเชื่อมระหว่างโลกและ เซโนเวลจงเปิดออก \" ทันใดนั้นแสงสว่างก็พุ่งออกมาจากตู้หนังสือ และปรากฎควันสีขาวคล้ายหมอกหมุนอยู่ อบาแลตใส่จี้เส้นนั้นไว้ที่คอของฟาเร่
\" เจ้าจงเดินทางเข้าไปในนี้ แล้วเจ้าจะพบคำตอบจากคำถามที่อยู่ในใจเจ้าทั้งหมด \"
\" แล้วลูกจะได้กลับมาอีกมั๊ย \" เธอถามด้วยความกังวล
\" ขึ้นอยู่กับชะตาลิขิต เอาล่ะ ถึงเวลาแล้ว เดินเข้าไปในประตูซะ \" ฟาเร่รีบเดินเข้าไปในประตูด้วยความรู้สึก ตื่นเต้นปนกลัวและกังวล
\" อย่ากังวลกับเรื่องใดๆ เชื่อพ่อ \" สิ้นเสียงของอบาแลต ทุกอย่างรอบตัวของฟาเร่ ก็กลายเป็นหมอกสีขาว หมอกสีขาวเหล่านี้ทำให้เธอรู้สึกดี จิตใจสงบ และตัวเบาหวิวราวกับว่าเธอเป็นส่วนหนึ่งของอากาศ
====================================================
ฝากเรื่องนี้ด้วยน้า
ตั้งใจแต่งเต็มที่เลย
ช่วยกันเม้นด้วยน้า
ขอบคุณค่า
\" ดาวในยามราตรีเช่นนี้สวยจังเลยนะ\" เด็กหญิงผมสีน้ำตาลแดงยาวสลาวย ดวงตาโตสีเขียวมรกตกำลังจ้องมองดวงดาวบนท้องฟ้าอย่างเพลิดเพลินพูดกับตัวเอง
\" อ๊ะ!! ตีห้าสิบห้าแล้วหรือเนี่ย สงสัยวันนี้เราดูดาวเพลินไปหน่อย \" เธอพูดขึ้นเมื่อหันไปมองนาฬิกาที่วางอยู่ข้างเตียง เธอรีบปิดหน้าต่างที่เปิดเพื่อดูดาวลงแล้วล้มตัวลงที่นอนและเข้าสู่ห้วงนิทรา
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
\" คุณหนูฟรเร่คะ ตื่นได้แล้วค่ะ \" เสียงใครคนหนึ่งกำลังเรียกบุคคลที่หลับอยู่
\" หืม....ซินดร้า ทำไมปลุกเร็วนักล่ะ\" คนถูกปลุกถามอย่างงัวเงียพลางหันไปมองสาวใช้ร่างเล็กที่ยืนอยู่ข้างเตียง
\" เร็วอไรล่ะคะ ซินดร้าก็ปลุกเวลานี้ทุกวันแหละ \" ฟาเร่จึงหันไปดูนาฬิกา
\" อ๊ะ !! จริงด้วยสิ เจ็ดโมงครึ่งแล้ว \" ฟาเร่รีบกระเด้งตัวขึ้นจากที่นอนทันที ,สงสัยเพราะเมื่อคืนดูดาวเพลินไปหน่อย,
\" นายท่านบอกว่าอาบน้ำเสร็จแล้วให้ลงไปหาด้วยค่ะ \" พูดจบสาวใช้ก็เดินออกไป
\" ท่านพ่อเรียกเราหรือ คงเป็นเรื่องสำคัญสินะ นานๆทีจะเรียกเราลงไปหา \" เมื่อพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไป
ฟาเร่เดินไปยังประตูสลักรูปมังกรมีปีกรูปดาวอยู่ตรงหน้าผากซึ่งดูแล้วรู้สึกน่ากลัวและลึกลับ เธอเคาะประตู
\" ก๊อกๆ \" เธอยืนรอเสียงตอบรับ แต่ไม่มีเสียงตอบกลับ
\" ก๊อกๆ \" เธอลองเคาะอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ เธอจึงเปิดประตูแล้วมองหาบุคคลในห้อง แต่ไม่พบใครเลย
\" ท่านพ่อ \" เธอเรียก
\" สงสัยคงทานอาหารเช้าอยู่ เราคงลงมาเร็วเกินไป\" ฟาเร่พูดพลางนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ตรงโต๊ะกลางห้อง เธฮสำรวจห้องของท่านพ่ออย่างละเอียด เธอสังเกตุว่ามันเปลี่ยนไปมาก ตั้งแต่ตอนที่เธอเข้ามาครั้งล่าสุด ตอนนั้นเธออายุประมาณ 6 ขวบ เธอมักจะเข้ามาที่ห้องนี้พร้อมกับท่านพ่อและท่านแม่ของเธอ แต่หลังจากที่ท่านแม่เสียชีวิต ท่านพ่อก็เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องนี้ที่มีแต่หนังสือและของแปลกๆมากมาย เธอจึงไม่ค่อยได้คุยกับท่านพ่อนัก เธอสังเกตุเห็นสิ่งของแปลกๆมากมายหลายอย่างที่วางอยู่ตามโต๊ะและชั้นของท่านพ่อ สายตาของเธอหยุดที่ จี้เส้นหนึ่ง ซึ่งเธอรู้สึกถูกชะตากับมันอย่างบอกไม่ถูก มันเป็นจี้สีเขียวมารกต และมีรูปไซมอน(สัตว์ที่เป็นเทพในตำนานมีลักษณะคล้ายนก ขนของมันสวยมาก หางของมันยาวเป็นสีแดงเพลิงและตาที่สีเดียวกับหาง) เธอหยิบมันขึ้นมา
\" สวยจังเลยนะ \" เธอพึมพำกับตัวเอง
\" มันเป็นของเจ้า \" เสียงนี้ดังขึ้นทำให้สาวน้อยสะดุ้งเล็กน้อย
\" ท่านพ่อ !! \" ฟาเร่ออุทานขึ้น แล้วรีบวางจี้ในมือลงที่เดิม \" เอ่อ...ลูกไม่ได้ตั้งใจจะค้นของๆท่านพ่อนะคะ ลูกเห็นมันวางอยู่เลยหยิบขึ้นมาดู...\"
ท่านพ่อของเธอยิ้ม \" มันเป็นของเจ้า ถึงเวลาที่พ่อจะต้องเล่าทุกอย่างให้เจ้าฟัง \"
\" เล่า..เล่าเรื่องอะไรไรอ \" เธอถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ
\" ก่อนท่านแม่ของเจ้าจะตาย เค้าฝากจี้เส้นนี้ไว้ให้ลูกเมื่อลูกอายุครบ 16 ปี จี้เส้นนี้เป็นสิ่งที่จะทำให้ลูกได้พบและเรียนรู้สิ่งต่างๆ \" ท่านพ่ออธิบายพลางเดินไปที่หน้าต่างแล้วมองดูท้องฟ้า
\" แล้วจี้เส้นนี้สามารถทำให้ลูกเรียนรู้สิ่งต่างๆได้อย่างไรล่ะ \" เธอยังคงถามต่อไป
\" อันที่จริงพ่อและท่านแม่ของเจ้าไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา แต่เป็นชาวเซนอน ในโลกแห่งมิติที่สี่ ที่มีชื่อว่า เซโนเวล และเจ้าจะต้องเดินทางไปยังเซโนเวลเพื่อที่จะเรียนรู้สิ่งต่างๆและรู้จักใช้ชีวิตแบบชาวเซนอน \" *ชาวเซนอนคือคนที่สามารถทำอะไรเหนือมนุษย์ได้ *
\" แล้วลูกจะไปที่นั่นได้อย่างไรล่ะ และไปกับใคร \"
\" เจ้าจะต้องไปคนเดียวการเดินทางพ่อจะจัดการให้เอง ตามมานี่สิ \" ท่านพ่อของเธอพูดแล้วเดินมาที่ตู้หนังสือตู้หนึ่งซึ่งดูแปลกไปจากตู้อื่น แล้วพูดว่า \" ด้วยนามของข้าเซนอน อาบาแลต ขอบัญชาให้ปะตูเชื่อมระหว่างโลกและ เซโนเวลจงเปิดออก \" ทันใดนั้นแสงสว่างก็พุ่งออกมาจากตู้หนังสือ และปรากฎควันสีขาวคล้ายหมอกหมุนอยู่ อบาแลตใส่จี้เส้นนั้นไว้ที่คอของฟาเร่
\" เจ้าจงเดินทางเข้าไปในนี้ แล้วเจ้าจะพบคำตอบจากคำถามที่อยู่ในใจเจ้าทั้งหมด \"
\" แล้วลูกจะได้กลับมาอีกมั๊ย \" เธอถามด้วยความกังวล
\" ขึ้นอยู่กับชะตาลิขิต เอาล่ะ ถึงเวลาแล้ว เดินเข้าไปในประตูซะ \" ฟาเร่รีบเดินเข้าไปในประตูด้วยความรู้สึก ตื่นเต้นปนกลัวและกังวล
\" อย่ากังวลกับเรื่องใดๆ เชื่อพ่อ \" สิ้นเสียงของอบาแลต ทุกอย่างรอบตัวของฟาเร่ ก็กลายเป็นหมอกสีขาว หมอกสีขาวเหล่านี้ทำให้เธอรู้สึกดี จิตใจสงบ และตัวเบาหวิวราวกับว่าเธอเป็นส่วนหนึ่งของอากาศ
====================================================
ฝากเรื่องนี้ด้วยน้า
ตั้งใจแต่งเต็มที่เลย
ช่วยกันเม้นด้วยน้า
ขอบคุณค่า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น