คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6 : Be My Baby
Chapter 7
Be My Baby
หลังจากลงมาจากบนเขาแล้ว ฮยอกแจก็มุ่งหน้าเข้าไปในเมืองนัมวอนเพื่อไม่ให้ใครสงสัย คยูฮยอนนั่งอยู่ในรถแทบจะขยับตัวไปชิดติดประตูอีกด้านหนึ่งจนฮยอกแจหัวเราะออกมา แต่ไม่ใช่เสียงหัวเราะที่น่าหัวเราะตามด้วยเลยสักนิด
“ทำไมต้องนั่งติดประตูซะขนาดนั้น?”
“ฉันไม่อยากนั่งใกล้นาย” คยูฮยอนเอ่ยบอกแล้วมองกระจกหลังว่ารถยนต์ของซีวอนยังตามมาอยู่หรือเปล่า
นี่เป็นครั้งแรกที่คยูฮยอนอยากให้ซีวอนอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลามากขนาดนี้
“นายกลัวฉันเหรอ?”
“ใช่! ฉันยอมรับว่ากลัวนาย ฉันเกลียดนาย นายมันเลือดเย็น”
“ใครกันแน่ที่เลือดเย็น” ท้ายประโยคนั้น เสียงของฮยอกแจก็เย็นเยียบไม่ต่างจากอุณหภูมิในรถยนต์เลย “นายทำแบบนี้กับพี่อึนฮยอกได้ยังไง เขาทำอะไรให้นายเหรอ นายถึงต้องฆ่าเขาให้ตายทั้งเป็น”
“ฉันไม่ได้ฆ่าเขา!”
“นายทำ!” ฮยอกแจตะโกนแข่งกับคยูฮยอนบ้าง “ถ้านายไม่มีอะไรกับผู้ชายคนนั้น ถ้านายไม่เล่าเรื่องอุบาทว์ๆ ให้พี่ชายฉันฟัง เขาจะฆ่าตัวตายไหม?”
“แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ฉันกับอึนฮยอก...”
คยูฮยอนเงียบลง เขายังคงตกใจไม่หายที่พบว่าเพื่อนรักของตัวเองได้ตายไปแล้ว นอกจากจะเป็นเพื่อนรัก ยังเป็นคนที่เขาแอบชอบ
อึนฮยอก...ตายจริงๆ น่ะเหรอ
จนถึงตอนนี้คยูฮยอนก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่ตายไปเป็นอึนฮยอกจริงๆ ไม่ใช่ฮยอกแจอย่างที่ฮยอกแจพยายามสร้างเรื่องขึ้นมาโดยตลอด
“เป็นไปไม่ได้ที่อึนฮยอกจะ...”
“เขาตายไปแล้ว”
ฮยอกแจพูดจบ บรรยากาศในรถก็เงียบลงทันที คยูฮยอนไม่กล้าพูดอะไรอีก เพราะว่าทั้งคำพูดและแววตาของฮยอกแจดูแล้วเจ็บปวดอย่างมาก ขนาดเขาเองที่เพิ่งรู้ความจริงก็ยังช็อกและเจ็บปวดไม่ต่างกัน
อึนฮยอก...จะตายเพราะเขาได้อย่างไร
ในเมื่อที่ผ่านมาอึนฮยอกก็ไม่เคยรู้สึกอะไรกับเขาเลยแม้แต่นิดเดียว
แล้วถ้าผู้ชายคนนี้คือฮยอกแจจริงๆ ล่ะ ลางสังหรณ์ของทงเฮก็ไม่ผิดน่ะสิ ทงเฮจับได้ตั้งแต่วันแรกว่าผู้ชายคนนี้คือฮยอกแจ เขาต่างหากที่บอกทงเฮว่าคนๆ นี้คืออึนฮยอก คนที่เข้าใจผิด จริงๆ แล้วก็คือพี่ชายคนนี้ต่างหาก
“ถ้านายคือฮยอกแจ แล้วนายกับทงเฮ...จะเป็นยังไงต่อไป”
“นายไม่ต้องมายุ่งกับชีวิตของฉัน”
“แต่นายกำลังยุ่งกับชีวิตของฉันนะ” คยูฮยอนแหวลั่น ทำให้ฮยอกแจหันขวับมามองด้วยดวงตาที่วาวโรจน์
“ฉันมีสิทธิ์ที่จะทำ และฉันจะทำให้นายรู้สึกตายทั้งเป็นเพื่อชดใช้กับชีวิตพี่ชายของฉัน!”
หลังจากขับเข้ามาในเมืองนัมวอนแล้ว ฮยอกแจก็เสนอไอเดียให้กินข้าวเที่ยงกันก่อนจะเข้าพักที่รีสอร์ท พวกเขาจอดรถที่ร้านอาหารท้องถิ่นแห่งหนึ่งของนัมวอน แล้วสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะด้วยความหิวโหย
ทงเฮนั่งตรงข้ามฮยอกแจ แต่นั่งอยู่ฝั่งเดียวกับซีวอน
“กินเยอะๆ ล่ะ เดี๋ยวก็ผอมตายกันพอดี”
ฮยอกแจตักอาหารวางลงบนจานของทงเฮทำให้ทั้งโต๊ะเงียบลงไปในทันที
“คยูฮยอน คุณก็ทานเยอะๆ ด้วยสิ วันนี้หน้าคุณซีดๆ นะ” ซีวอนเห็นฮยอกแจไม่ดูแลคยูฮยอนให้ดีๆ เขาจึงตักอาหารให้คยูฮยอนบ้าง ทว่าเมื่อฮยอกแจเห็นกลับทำท่าเหมือนจะแยกเขี้ยวใส่ซีวอนเสียอย่างนั้น
“ไม่ต้อง! คยูฮยอนเป็นแฟนผม ผมดูแลเองได้”
“งั้นคุณก็ควรจะเอาใจใส่คยูฮยอนให้มากกว่านี้นะ”
“ผมไม่เอาใส่คยูฮยอนตรงไหน?” ฮยอกแจเถียงใจขาด
“แล้วที่ตักอาหารให้ทงเฮก่อนล่ะ?”
“กะ...ก็ทงเฮเป็นน้องชายของคยูฮยอนไง ผมรักคยูฮยอน ผมก็ต้องรักคนในครอบครัวเขาด้วย...ว่าไหมคยูฮยอน?”
ฮยอกแจไม่พูดเปล่า เขายังเตะขาของคยูฮยอนอย่างแรงจนคยูฮยอนพยักหน้าเออออด้วย หากแต่ทงเฮที่ได้ยินฮยอกแจบอกรักพี่ชายของตัวเองกลับกินอะไรไม่ลง
“พี่ซีวอนตักอาหารให้ผมหน่อยสิครับ” ทงเฮทำเป็นอ้อนร่างสูงที่นั่งข้างๆ ตัวเองบ้าง
“นายก็ตักเองสิทงเฮ อาหารก็อยู่ตรงหน้านี่เอง” คำพูดของซีวอนทำให้ฮยอกแจขำพรืดอย่างไม่เหลือเชิง
“พี่ซีวอน!”
“พี่พูดผิดตรงไหนเล่า เอ้านี่! ตักให้ก็ได้”
ซีวอนทำอย่างไม่เต็มใจมากนัก แต่กลับสร้างความขายหน้าให้ทงเฮไปตลอดทั้งการรับประทานอาหารมื้อนั้น ทงเฮทำหน้าบึ้งทุกทีเมื่อเห็นว่าฮยอกแจในคราบอึนฮยอกเอาแต่หัวเราะเขา
“หัวเราะอะไร?” ทงเฮถามขึ้น
“เปล่านี่ แต่ถ้านายไม่ขี้เหร่แล้วฉันจะขำทำไมล่ะ ฮ่าๆๆ” ฮยอกแจยิ่งหัวเราะเสียงดังมากขึ้นไปอีก จนทงเฮหันไปขอความช่วยเหลือจากพี่ชายของตัวเอง
“พี่คยูฮยอนดูแฟนพี่สิ ทำไมไม่รู้จักสั่งสอนแฟนตัวเองให้ดีๆ บ้างห๊ะ?!”
“เงียบๆ น่าทงเฮ พี่ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว”
ทงเฮหุบปากลงแทบไม่ทันเมื่อพี่ชายไม่ต่อล้อต่อเถียงกับตัวเองเหมือนเช่นทุกวัน แล้วอาหารมื้อนั้นก็จบลงไปอย่างเรียบง่าย หากแต่ทงเฮและคยูฮยอนรู้สึกอึดอัดเหลือเกิน
แบบนี้มันเลวร้ายยิ่งกว่าการปั่นหัวเสียอีก
เมื่อมาถึงรีสอร์ทก็พบว่าเหลือห้องพักเพียงสองห้องเท่านั้น ชายหนุ่มทั้งสี่คนก็สร้างความโกลาหลขึ้นมาในทันที
“ไม่ได้นะ ผมไม่นอนกับพี่ซีวอนเด็ดขาด!” ทงเฮโวยเป็นคนแรกเมื่อรู้ว่ายังไงอึนฮยอก(หรือฮยอกแจ)กับคยูฮยอนก็จะต้องนอนด้วยกัน
“ใช่! ให้ทงเฮนอนกับฉันมันไม่เหมาะหรอก” ซีวอนเห็นด้วยก็แย้งขึ้นอีกคน
“งั้นคยูฮยอนไปนอนกับซีวอนสิ ส่วนทงเฮ...นายมานอนกับฉัน” ฮยอกแจเสนอ
“แบบนั้นก็ไม่ได้!” คยูฮยอนพูดขึ้น
“ทำไมล่ะ ที่อึนฮยอกเสนอมาก็ดีออก” ซีวอนยิ้มกริ่มเมื่อคิดว่าคืนนี้จะได้นอนกับคยูฮยอนเป็นครั้งที่สอง นับตั้งแต่เรื่องที่เกิดขึ้นที่อเมริกาคืนนั้น
“แต่ฉันไม่อยากนอนกับนาย!” คยูฮยอนพูดขึ้น
“ใช่! ผมก็ไม่อยากนอนกับแฟนพี่คยูฮยอนเหมือนกัน” ทงเฮเอ่ยบอก นัยน์ตาใสแป๋วจ้องมองหน้าฮยอกแจแล้วแลบลิ้นปลิ้นตาใส่อย่างไม่ยอมแพ้เช่นเดียวกัน
“ถ้านายได้นอนกับฉัน นายจะได้รู้ว่าสวรรค์...!”
“เกี่ยวอะไรกับสวรรค์ อย่ามาทะลึ่งนะ” ทงเฮกำหมัดง้างขึ้นเตรียมจะทุบตีฮยอกแจ
“ถ้างั้นจะเอายังไงล่ะ นายมานอนกับพี่ไหมล่ะทงเฮ แล้วฮยอก...เอ่อ...อึนฮยอกก็ไปนอนกับซีวอน” คยูฮยอนเกือบจะหลุดปากเรียกฮยอกแจเสียแล้ว ดีที่เขายั้งปากของตัวเองได้ทัน
“ไม่เอา//ไม่เด็ดขาด” ชายหนุ่มทั้งสองคนปฏิเสธแทบจะพร้อมกัน แล้วสะบัดหน้าหนีใส่กันทันที
ซีวอนไม่ชอบอึนฮยอกที่ขโมยคยูฮยอนไปจากเขาต่อหน้าต่อตา ส่วนฮยอกแจไม่ชอบซีวอนเพราะว่าร่างสูงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้พี่ชายของเขาฆ่าตัวตาย
บางทีทุกอย่างอาจจะเกี่ยวข้องกันหมดก็ได้
“งั้นก็ย้ายไปนอนที่อื่นแล้วกัน” ทงเฮตัดบทอย่างรำคาญ จริงๆ เขาก็รำคาญตัวเองด้วยล่ะที่เรื่องมาก ถ้าให้คยูฮยอนนอนกับอึนฮยอกด้วยกันก็จบแล้ว
ส่วนเขาก็นอนกับซีวอน เพราะยังไงก็ไม่ได้คิดอะไรกัน
อีกอย่าง...เป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ ทำไมจะต้องกลัวอะไรด้วยเล่า ถึงซีวอนจะเคยเผด็จศึกพี่ชายของเขามาก่อน แต่นั่นก็ตอนเมา และซีวอนก็คงไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก
สุดท้ายแล้วฮยอกแจก็ยอมให้คยูฮยอนกับทงเฮนอนด้วยกัน ส่วนเขาใช้วิธีง่ายๆ แบบลูกผู้ชายในการแย่งห้องนอนอีกห้องกับซีวอน
ด้วยการ...
เป่า ยิง ฉุบ
และ...ฮยอกแจเป็นฝ่ายแพ้ ต้องออกไปกางเต้นท์นอนหน้ารีสอร์ทเพียงคนเดียว
อาหารค่ำจบไปแบบน่าเบื่อหน่าย ส่วนใหญ่จะเป็นการทะเลาะกันระหว่างทงเฮกับอึนฮยอกเสียมากกว่า คยูฮยอนรีบหนีเข้าไปนอนในห้องเพราะไม่อยากอยู่ใกล้ฮยอกแจอีก เขาพยายามบอกอ้อมๆ ให้ทงเฮรีบเข้านอนเช่นกัน แต่ทงเฮน้องชายที่แสนจะซื่อบื่อของเขากลับอยากออกไปเดินเล่นดูดาวตอนกลางคืนเสียอย่างนั้น
“ทำไมยังไม่นอนอีก?” ฮยอกแจเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นร่างเล็กแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าด้วยสายตาหม่นหมอง
“พี่ฮยอกแจจะอยู่บนดาวดวงไหนกันนะ” ทงเฮไม่ได้ตอบคำถามของอีกฝ่าย เขาเหมือนว่ากำลังพร่ำบ่นกับตัวเอง ฮยอกแจมองเสี้ยวหน้าของทงเฮแล้วก็อยากจะดึงมาหอบแรงๆ สักฟอดให้หายคิดถึง
ถ้าไม่ติดว่าเขาต้องชดใช้ให้กับพี่ชาย
ฮยอกแจก็คงจะสารภาพความจริงทั้งหมดให้ทงเฮรู้
“ฮยอกแจอาจจะไม่ได้อยู่บนดวงดาวก็ได้” เสียงทุ้มพูด ก็แน่ล่ะสิเพราะว่าตอนนี้อี ฮยอกแจยืนอยู่ข้างๆ อี ทงเฮแล้วนี่นา
“ไม่จริงหรอก คนเราตายไปก็ต้องไปอยู่บนดวงดาว” ทงเฮเถียง
“นายรู้ได้ยังไง?”
“ก็เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่ฉันสามารถมองเห็นได้น่ะสิ”
ทงเฮบอกด้วยเสียงหม่นเศร้ายิ่งกว่าเสียงเพลงโศกเศร้าที่สุดของโลกใบนี้ ฮยอกแจเองก็หดหู่ตามไปด้วย เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าบ้าง
บางทีพี่ชายของเขาอาจจะกำลังยืนมองอยู่จากดาวสักดวง กำลังยืนมองสิ่งที่น้องชายฝาแฝดคนนี้กำลังทำให้...
ฮยอกแจเชื่อว่าอย่างนั้น แม้จะไม่รู้ว่าพี่ชายของเขารู้สึกยังไงก็ตาม
“ฉันรู้ว่าฮยอกแจอยู่ที่ไหน” น้ำเสียงของฮยอกแจเปลี่ยนเป็นจริงจังอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ทงเฮหันกลับมาเลิกคิ้วถามด้วยความอยากรู้
“ที่ไหนเหรอ?”
“ในดวงตาของนายไง”
ร่างโปร่งไม่พูดเปล่า เขาจับไหล่ของทงเฮให้หันมาช้าๆ มองเข้าไปในดวงตาของทงเฮให้ลึกที่สุดเท่าที่จะลึกได้ ดวงตาที่หวานล้ำของทงเฮไม่ได้เพียงแต่กำลังมองผู้ชายที่ชื่อฮยอกแจเท่านั้น
หัวใจของทงเฮก็กำลังมองเห็นด้วย
หัวใจดวงน้อยๆ เต้นตึกตักและสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมานานแล้ว ทงเฮไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายตรงหน้าคืออึนฮยอกจริงๆ
เขาคิดว่านี่คือฮยอกแจเสียอีก
อี ฮยอกแจที่ไม่ว่าเมื่อไรทงเฮก็ยังรักอยู่เสมอ
แต่เพราะฮยอกแจทำให้เชื่อว่าเขาคือ...อึนฮยอก ทงเฮจึงถอยหลังและผละออกเพื่อไม่ให้เผลอใจไปมากกว่านี้อีก
“หนีพี่ทำไมล่ะ? เขินเหรอ?”
“เปล่า” ทงเฮพูดด้วยเสียงสั่นๆ ทั้งที่ยังคงหันหลังให้
“ไม่ได้เขินก็หันมาสบตากันหน่อยสิ”
“ไม่ล่ะ ฉันจะเข้านอนแล้ว” พูดจบก็จ้ำอ้าวกลับเข้าที่พัก แต่ฮยอกแจก็เดินตามแล้วคว้าข้อมือไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“ทงเฮ...อี ทงเฮ!”
“ปล่อยฉันนะ ถ้าพี่คยูฮยอนมาเห็นจะทำยังไง”
“งั้นถ้าคยูฮยอนไม่เห็น ก็ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” ฮยอกแจถามด้วยน้ำเสียงเจ้าชู้
“คนกะล่อน!”
“ถ้ากะล่อนแล้วรักหรือเปล่าล่ะ?”
ฮยอกแจกระซิบเสียงหวานข้างหูทงเฮ เพียงเท่านั้นทงเฮก็หมดความอดทน ทงเฮกระทืบเท้าฮยอกแจสุดแรงเกิดจนฮยอกแจล้มลงที่พื้นแล้วโอดครวญ แต่ร่างเล็กก็ไม่คิดจะหันมาสนใจหรือสงสารเลยสักนิด
เป็นอะไรไปนะทงเฮ
เขาเป็นพี่ชายฝาแฝดของแฟนนาย
และยังเป็นแฟนกับพี่ชายของนายอีกด้วย
หัวใจเอ๋ย...อย่าเต้นแรงไปมากกว่านี้เลย อย่าทำให้เขากลายเป็นคนบาปไปมากกว่านี้เลย
ที่ด้านนอกของรีสอร์ทนั้น ชายคนหนึ่งนั่งอยู่หน้าเต้นท์และจ้องมองดวงดาวตลอดทั้งคืนด้วยใจที่เปี่ยมสุข คยูฮยอนให้เขาได้ใช้ชีวิตอยู่เพื่อการแก้แค้น แต่ทงเฮทำให้เขาอยากมีชีวิตอยู่เพื่อฟังเสียงหัวใจของตัวเองจริงๆ
Eunnana talk
หายไปนานเลยนะคะ
ต่อไปจะแต่งทุกครั้งที่มีคนทวง ฮ่าๆๆๆ
ไม่ได้ทิ้ง แค่ไม่มีอารมณ์จะแต่ง
ตอนนี้งานหนักน่ะค่ะ เพราะต้องเรียนเกาหลีด้วย
หลังจากจบคอร์สสิ้นเดือนนี้ก็จะมีเวลาว่างเยอะขึ้นแล้วล่ะ
ยังไงก็ช่วยติดตามต่อไปเรื่อยๆ นะคะ ห้ามทิ้งกันน้า...
พบกันใหม่ช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ค่ะ
ปล.ที่จริงอึนนาน่านอยด์ไม่อยากแต่งเพราะแฟนบอกว่า...
นี่มันคล้ายกับ ‘เงาแรง’ เลย! เอิ่ม...เสียเซลฟ์
อึนนาน่าแต่งก่อนที่เงาแรงจะโปรโมทอีกนะ ไม่เชื่อดูวันที่ลงฟิกได้เลย
ความคิดเห็น