คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro
“ทงเฮ แม่บอกให้นายไปเทอาหารให้ช็อกโก้”
เสียงของพี่ชายต่างบิดาเอ่ยขึ้นขณะที่เดินออกมาจากห้องนอนของแม่ ทงเฮช้อนตาขึ้นไปมองตาแป่ว แล้วก้มหน้าทำรายงานต่อ
“ไม่ได้ยินที่พี่พูดหรือไง?!”
“มันยังไม่ถึงเวลาอาหารของช็อกโก้เลย”
เสียงหวานตอบเรียบๆ เพราะรู้ใจช็อกโก้ดีกว่าใครๆ ในบ้าน ช็อกโก้เป็นสุนัขเพศเมียพันธุ์ปอมเมอเรเนียนที่แสนรู้ แม้ว่าจะหิวแค่ไหน แต่ถ้ายังไม่ถึงเวลาอาหาร มันก็จะไม่มากวนใจทงเฮเด็ดขาด
“แต่ฉันรำคาญ มันครางหงิงๆ อยู่ในห้องนอนแม่ ฉันคุยกับแม่ไม่รู้เรื่อง”
“พี่ก็แค่บอกให้ช็อกโก้ออกมาข้างนอกสิ มันฉลาดจะตายไป”
“เลิกเถียงสักทีได้ไหม?! บอกให้รีบไปทำก็รีบไปเถอะน่า...” คยูฮยอนเริ่มแสดงอาการหงุดหงิดออกมาอย่างเห็นได้ชัด คนเป็นน้องที่ไม่อยากมีเรื่องจึงได้แต่ส่ายหัวแล้วเดินเข้าไปเทอาหารในครัวโดยมีเสียงพี่ชายบ่นไล่ตามหลังมา
“คนเอามาให้ก็ตายไปตั้งนานแล้ว ยังจะทิ้งหมาให้เป็นภาระกับบ้านเราอีก เมื่อไรจะตายๆ ไปก็ไม่รู้ น่ารำคาญจริงๆ”
เสียงของคยูฮยอนเสียดลึกเข้าไปจนถึงขั้วหัวใจของทงเฮ แม้จะเข้าใจดีว่าคยูฮยอนเป็นคนปากร้ายอยู่แล้ว แต่ก็ยังนึกเสียใจไม่ได้ ความจริงเขาตั้งใจจะนำช็อกโก้ไปทิ้งตั้งแต่ตอนที่คยูฮยอนกลับมาจากอเมริกาใหม่ๆ
แต่เพราะทงเฮรักเจ้าของของช็อกโก้มาก เขาจึงตัดใจไม่ได้จนถึงทุกวันนี้
ออด...
เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้นทั้งๆ ที่ไม่ค่อยจะมีคนมาเยี่ยมเยือนบ้านหลังนี้บ่อยนัก ทำให้สองพี่น้องหันมาสบตากันอย่างไม่ได้นัดหมาย
“ไปเปิดสิ” คยูฮยอนออกคำสั่งทันที
“ผมจะไปเทอาหารให้ช็อกโก้ พี่นั่นแหละไปเปิด”
คยูฮยอนไม่เอ่ยคำใดๆ ออกมานอกจากท่าทางที่กำลังเดินเข้าห้องซึ่งบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าจะไม่ไปเปิดประตูแน่ๆ ทงเฮจึงละมือจากชามข้าวของช็อกโก้อย่างข่มอารมณ์ ก่อนจะเดินไปเปิดประตูแทน
“มาพบใครครั...”
เสียงหวานขาดห้วงไปแทบจะในทันที แม้แต่พี่ชายที่กำลังจะเดินเข้าห้องก็อดที่จะหันมามองไม่ได้ ทงเฮกำลูกบิดประตูไว้แน่น มือเรียวบางสั่นเทิ้ม และริมฝีปากบางก็อ้าค้างเติ่งราวกับถูกแช่แข็ง
“พะ...พี่...ฮยอกแจ...”
ทงเฮพูดอะไรไม่ออกอีกต่อไป เขาลองขยี้ตาแรงๆ และลืมตาขึ้นอีกครั้งก็พบว่าหนุ่มหล่อตรงหน้ายังคงยืนยิ้มอยู่เหมือนเดิม เหมือนกับคนรักของทงเฮมากเหลือเกิน มากเสียจนคิดว่าคนตายไปแล้วจะฟื้นกลับคืนมาได้ ต่างกันแค่คนตรงหน้ามีสีผมทองเป็นประกายงดงาม ในขณะที่คนรักของทงเฮเกลียดการทำสีผมเป็นที่สุด
และน้ำหอมของคนตรงหน้าก็ช่างฉุนเตะจมูกจนทงเฮนึกอยากจะเบือนหน้านี้
...หากแต่กลับถูกสะกดด้วยรอยยิ้มหวานบาดใจ
“พี่...ฮยอกแจ...ทำไม...ฮึก...ทำไม?” ทงเฮส่ายหน้าระรัว เขาอยากจะก้าวขาไปกอดคนตรงหน้าด้วยความคิดถึง แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างตรึงเท้าของเขาไว้กับพื้น
“ใครมาน่ะ?” เสียงคยูฮยอนทักขึ้นเมื่อเห็นแผ่นหลังที่นิ่งงันของน้อง
“...ทะ...ทำไม...?”
ทงเฮได้แต่เอ่ยถามอยู่เช่นนั้น หยดน้ำตาใสร่วงพรู ในขณะที่คนตรงหน้าทำหน้าตาฉงนไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยสักนิด
“Hi”
ชายหนุ่มเอ่ยทักทายแบบอเมริกันสไตล์และยิ้มละมุนละไมจนทงเฮแทบล้มทั้งยืน ไม่เพียงเท่านั้นมือหนายังยกมือขึ้นโบกแล้วยื่นหน้าเข้ามามองทงเฮใกล้ๆ ในขณะนั้นเอง คยูฮยอนที่ได้ยินเสียงอันคุ้นเคยก็รีบวิ่งเบียดทงเฮมาสวมกอดหนุ่มตรงหน้าอย่างสนิทสนม
“อึนฮยอก มาที่นี่ได้ไงน่ะ ฉันคิดถึงนายแทบบ้าเลยรู้ไหม”
Talk with Eunnana
สวัสดีค่า ในที่สุดหลังจากห่างหายไปหลายเดือน(?)
ตอนนี้ซมซานกลับมาจนได้สิน้า...
แนะนำตัวสั้นๆ ‘อึนนาน่า’ หรือ ‘น้องซีน’ สวยสุดในนรกภูมิ จ้า^^
อายุอย่ารู้เลย รู้แล้วบางคนอาจจะเรียกซีนว่า...ป้า ฮี่ๆๆ
มาเวิ่นเกี่ยวกับเนื้อเรื่องกันเลยจ้า อ่านปุ๊บแล้วงงเลยใช่ไหม?
มันจะดราม่าหรือเปล่า? ขอบอกว่าไม่จ้า อาจจะดราม่าในช่วงแรกๆ เพราะต้องปูเรื่อง
แต่สัญญาว่าเรื่องนี้หวาน ลื่น หื่น เขิน แน่นอนจ้า (จะพยายามอย่างที่สุด)
พบกันตอนต่อไปอีกไม่กี่นาที...บุ๊ยบุย!
ความคิดเห็น