ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic] I hate Lee Donghae. [EunHae/WonHyuk/WonHae]

    ลำดับตอนที่ #1 : Intro การพบกันอีกครั้ง

    • อัปเดตล่าสุด 4 มิ.ย. 55


     

    Intro

    การพบกันอีกครั้ง

     

                คุณเชื่อในชะตาลิขิตไหม?

              ผมไม่ค่อยเชื่อเรื่องนี้สักเท่าไร จนกระทั่งเรา...ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง

     

                สองปีก่อน

                “ทงเฮ มาถ่ายรูปกับเราสิ มาเร็วๆ” อี ฮยอกแจ นักศึกษามหาวิทยาลัยเกาหลีปีสุดท้ายกำลังกวักมือรูมเมทที่อยู่ด้วยกันมาตลอดสี่ปี ร่างบางที่ยืนห่างออกไปยิ้มเขินๆ ก่อนจะปลีกตัวออกมาจากเพื่อนๆ แล้วตรงเข้ามาหาตามเสียงเรียก

                “แปลกๆ แฮะ ถึงจะอยู่ห้องเดียวกันตลอด แต่ไม่ได้เรียนคณะเดียวกันเลย”

                “เอาน่า ยังไงก็เป็นเพื่อนร่วมห้องกันไง” ฮยอกแจพูดจบก็โอบไหล่ทงเฮให้ขยับเข้ามาใกล้ๆ แล้วแม่ของฮยอกแจก็กดชัตเตอร์ระรัวในวันรับปริญญาของลูกชาย

                นั่นเป็นการถ่ายรูปครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของพวกเขา

                จริงๆ แล้ว แม้ว่าฮยอกแจกับทงเฮจะเป็นรูมเมทกันก็ตาม แต่พวกเขาอยู่ห้องเดียวกันเพราะการจับฉลาก ต่างคนต่างไม่ใช่คนที่เรื่องมากนักจึงทนอยู่ด้วยกันมาอย่างนั้นตลอดสี่ปี

                แต่ทว่า...

    ทงเฮเป็นคนไม่ค่อยพูด และดูเหมือนจะมีโลกส่วนตัวสูงมาก ในขณะที่ฮยอกแจเองก็ไม่ชอบไปก้าวก่ายกับชีวิตของใครมากเช่นกัน

                ความสัมพันธ์ของฮยอกแจและทงเฮจึงจบลงแค่นี้

                และก็ไม่มีการติดต่อใดๆ อีกเลย

     

                หนึ่งปีก่อน

                “ฮยอกแจ มานี่สิลูก” แม่กวักมือเรียกลูกชายคนเล็กของบ้าน เธอมีลูกชายอยู่สองคน แต่คนโตก็อายุเกือบสามสิบปีแล้ว ฮยอกแจนี่เรียกว่าเป็นลูกหลงน่าจะได้

                “มีอะไรเหรอครับ?” ร่างผอมบางเอ่ยถาม เมื่อเดินเข้าไปใกล้จึงพบว่าแม่มีแขกนั่งอยู่ด้วย เขาเป็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง สูงกว่าฮยอกแจเป็นสิบเซนติเมตรเห็นจะได้ แต่ไม่ได้ดูเก้งก้างนัก ตรงกันข้ามกลับดูสมส่วนและน่ามอง ส่วนหน้าตายิ่งไม่ต้องพูดถึง ราวกับหลุดออกมาจากนิตยสารแฟชั่นอย่างไรอย่างนั้น ยิ่งดูจากการแต่งตัวแล้วก็น่าจะมีภูมิฐานอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

                “นี่ชเว ซีวอน ลูกคุณอาซึงยอนเพื่อนของคุณพ่อไง ทักทายพี่เขาสิลูก”

                “เอ่อ...สวัสดีครับ” ฮยอกแจค้อมศีรษะลงอย่างมึนงง ก่อนจะนั่งลง เขาฟังแม่คุยกับซีวอนอย่างออกรสโดยที่ไม่ปริปากพูดอะไร พอจะจับใจความได้ว่าพ่อของเขาสัญญากับเพื่อนไว้ว่าหากมีลูกคนเล็กเป็นผู้หญิงจะยกให้ซีวอน แม่จึงขอโทษที่ไม่มีลูกสาว แต่ซีวอนกลับหัวเราะและพูดขบขันว่าฮยอกแจก็น่ารักไม่แพ้ผู้หญิงเช่นกัน

                ฮยอกแจได้รู้อีกว่าจริงๆ แล้วซีวอนก็มีรสนิยมชอบผู้ชาย ซีวอนมาดูตัวฮยอกแจตามคำสั่งของพ่อ และยังถูกใจในความน่ารักของฮยอกแจอีกด้วย

                พวกเขาตกลงเดทกันเพราะฮยอกแจเองก็ยังไม่มีใคร อย่างที่บอกฮยอกแจไม่ใช่คนเรื่องมาก เขาเห็นว่ามันไม่มีอะไรเสียหายที่จะทำตามคำสั่งของแม่และทำให้แม่สบายใจ

                หลังจากที่เดทกันเพียงไม่กี่เดือน ฮยอกแจก็ตกลงหมั้นกับซีวอน ฐานะของพวกเขาตอนนี้คือคู่หมั้นกัน แถมยังเป็นคู่หมั้นที่ถูกจับตามองในสังคมธุรกิจอีกด้วย

     

                ฮยอกแจไม่คาดคิดมาก่อนหรอกว่าเขาจะมีชะตาไปผูกไว้กับใคร

                เขาหมั้นกับซีวอนเพราะความเหมาะสมและฐานะทางสังคมก็จริง แต่ไม่แน่ใจว่ารักซีวอนด้วยหรือไม่ อาจจะรักแต่ไม่มาก หรือไม่ก็...ไม่ได้รักเลย

                แม้จะเป็นเช่นนั้น ฮยอกแจก็ยังสามารถทำอะไรหลายๆ อย่างกับซีวอนได้ เขาเดทกับซีวอน จูบกับซีวอน และมีอะไรกับซีวอนหลายครั้งโดยที่ไม่ได้ขัดเขินแม้แต่นิด ฮยอกแจทำหลายๆ อย่างร่วมกับซีวอนจนเขารู้สึกว่าซีวอนเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของตัวเองไปแล้ว

    หลายคืนที่ฮยอกแจไม่ได้กลับบ้านแต่มานอนที่คอนโดของคู่หมั้น และออกไปทำงานในตอนเช้าเสมือนว่าพวกเขาเป็นสามีภรรยากัน ฮยอกแจใช้ชีวิตแบบนี้มาตลอดหนึ่งปีจนเป็นความเคยชิน

                วันนี้ก็เช่นกัน

                ฮยอกแจทำงานที่บริษัทอีกแห่งหนึ่ง เพราะไม่อยากถูกพนักงานกล่าวหาว่าใช้เส้นเข้าทำงานในบริษัทของซีวอน พอเลิกงานค่ำหน่อย ฮยอกแจก็มาหาซีวอนที่คอนโด แล้วชะตาชีวิตที่เขาไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นมาก่อนก็เริ่มจากวันนั้น

                ในขณะที่ฮยอกแจเดินออกมาจากลิฟท์ ร่างที่คุ้นตาก็เดินสวนเข้ามาพอดี ขาของฮยอกแจชะงักกึก ความแปลกใจผสมกับความยินดีเกิดขึ้นพร้อมๆ กัน แต่ถึงอย่างนั้นฮยอกแจก็เอ่ยทักขึ้น

                “ทงเฮ”

                “อ้าว! ฮยอก...ฮยอกแจเองเหรอ?” ทงเฮมีสีหน้าแปลกไปเล็กน้อยเมื่อพบว่าคนที่ทักตัวเองเป็นใคร แต่ก็ปรับให้เป็นปกติได้อย่างรวดเร็ว

                “นายพักอยู่ที่นี่เหรอ ทำไมฉันไม่เคยเห็นเลย” ฮยอกแจค่อยก้าวออกมาจากลิฟท์ แต่ดูเหมือนทงเฮจะรีบร้อนลงไปด้านล่าง ทงเฮส่ายหน้าระรัวแล้วเอ่ยบอก

                “มาหาเพื่อนน่ะ นายล่ะ?”

                “ฉันมาหาคู่หมั้น” ฮยอกแจตอบเรียบๆ คิดไปว่าทงเฮน่าจะรู้ว่าคู่หมั้นของเขาเป็นใคร ตอนนั้นประตูลิฟท์ก็ปิดลงพอดี ฮยอกแจว่ามันแปลกๆ ที่ทงเฮไม่ได้แสดงท่าทางดีใจเลยสักนิดเมื่อพบหน้ารูมเมทเก่าอย่างเขา

                และเมื่อประตูลิฟท์ปิดลง ฮยอกแจก็ไม่มีโอกาสได้เห็นเช่นกันว่าทงเฮซ่อนสีหน้าแห่งความกังวลไว้มากมายเพียงใด

     

     

     

    Intro จบแล้ว เป็นยังไงบ้างคะ?

    พอจะได้เนื้อเรื่องกันได้บ้างไหม อิอิ

    พรุ่งนี้จะรีบมาอัพตอนที่ 1 ค่ะ

    (ถ้ามีคนอ่านและคนเม้นท์อ่ะนะ)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×