คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 ชู้ของซีวอน
| ||||
| ||||
Name : ณ เอย< My.iD > | ||||
| ||||
| ||||
Name : ณ เอย< My.iD > | ||||
| ||||
| ||||
Name : `เอลฟ์เฮปาย`< My.iD > | ||||
| ||||
| ||||
Name : ณ เอย< My.iD > | ||||
| ||||
| ||||
Name : hyukjoong< My.iD > | ||||
| ||||
| ||||
Name : kyo* [ IP : 180.183.44.101 ] | ||||
| ||||
| ||||
Name : euneunhaehae [ IP : 115.67.96.98 ] | ||||
| ||||
| ||||
Name : * [J]o[L]ee[P]op ,, < My.iD > | ||||
| ||||
| ||||
Name : MiLD0PP4< My.iD > | ||||
| ||||
| ||||
Name : * [J]o[L]ee[P]op ,, < My.iD > | ||||
| ||||
| ||||
Name : PooEunHae< My.iD > | ||||
| ||||
| ||||
Name : kyo* [ IP : 180.183.141.188 ] | ||||
| ||||
| ||||
Name : `เอลฟ์เฮปาย`< My.iD > | ||||
| ||||
| ||||
Name : StitchKero< My.iD > | ||||
| ||||
| ||||
Name : hyukjoong< My.iD > | ||||
| ||||
| ||||
Name : euneunhaehae [ IP : 58.9.236.97 ] | ||||
Chapter 2
ชู้ของซีวอน
ฮยอกแจทำท่าจะผลักประตูเข้าไปในตอนแรก แต่เสียงครวญครางที่มีความสุขของทั้งสองทำให้เขารู้สึกสะอิดสะเอียนและอยากจะอาเจียนออกมา มือเรียวกำลูกบิดประตูไว้แน่น นึกอยากให้ภาพที่เห็นเป็นแค่สิ่งที่เขาจินตนาการไปเอง
ดูเหมือนว่าซีวอนและคู่ขาจะสนใจเพียงกันและกันจนไม่รับรู้การมาถึงของเขา ฮยอกแจเป็นเหมือนอากาศธาตุ และเป็นอากาศที่เน่าเสียเสียด้วย เขากำลังคิดว่าตัวเองควรจะตะโกนใส่หน้าคนทั้งสอง หรือจะวิ่งหนีออกไปให้ไกลที่สุดดี
แต่ความขี้ขลาดก็ทำให้ฮยอกแจค่อยๆ ดึงประตูให้ปิดลง
ไม่หรอก เขาไม่ใช่คนขี้ขลาดขนาดนั้น การจะกระโดดให้ไกลขึ้นจำเป็นต้องก้าวถอยหลังสักสองสามก้าวไม่ใช่หรือ...
ร่างผอมบางเดินไปตั้งสติที่บันไดหนีไฟ เขากดโทรศัพท์ไปหาซีวอนแม้จะยังบังคับมือของตัวเองให้หยุดสั่นเทาไม่ได้ ฮยอกแจบอกตัวเองในใจ
‘ใจเย็นๆ ฮยอกแจ อย่าเพิ่งกระโตกกระตากไป สุดท้ายแล้ว...นายจะเป็นผู้ชนะ นายต้องชนะ’
ฮยอกแจไม่รู้ว่าเขาคิดว่าตัวเองอยู่ในสนามแข่งขันตั้งแต่เมื่อไร ความรักต้องมีผู้แพ้ผู้ชนะด้วยเช่นนั้นหรือ แต่ช่างเถอะ เขาไม่สนอะไรอีกต่อไปแล้ว ที่แน่ๆ ความร้ายกาจที่ซีวอนและชู้ของซีวอนกระทำต่อเขา คนพวกนั้นจะต้องได้รับสิ่งตอบแทนอย่างสาสม
ซีวอนไม่ยอมรับโทรศัพท์ แต่ไม่นานนักชายหนุ่มก็โทรกลับมา...
“ทำไมไม่รับสายล่ะครับ หรือว่าประชุมอยู่” ฮยอกแจเล่นละครให้แนบเนียนที่สุดเมื่อรับสาย และซีวอนก็ประมาทเกินกว่าจะสังเกตเห็นถึงความผิดปกตินั้น
“ใช่ เอ่อ...ไม่ใช่หรอก”
“ผมมาถึงคอนโดของพี่ซีวอนแล้ว กำลังจะขึ้นไปข้างบน” ฮยอกแจรีบชิงบอกเพื่อไม่ให้ซีวอนโกหกว่าอยู่ที่อื่น เพราะเขาอยากจะเข้าไปในห้องของซีวอนเดี๋ยวนี้ และรอดูว่าซีวอนกับคนๆ นั้นจะร่วมกันปิดบังเขาอย่างไร ฮยอกแจอยากดูละครฉากนั้นมากเหลือเกิน
“พี่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ว่าจะออกไปรับฮยอกแจไปทานข้าวอยู่พอดี คืนนี้อยากทานอะไรครับ”
“เดี๋ยวผมถึงห้องแล้วค่อยตกลงอีกทีนะ อีกสองนาทีก็จะถึงแล้ว” ฮยอกแจตัดสายทิ้ง แล้วเดินไปแอบมองทางเดินหน้าประตูห้องของซีวอน เขาจับเวลาถอยหลังแค่สองนาที แต่ทว่าเมื่อผ่านไปแค่หนึ่งนาที ฮยอกแจก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป
ซีวอนผลักร่างบอบบางของใครคนหนึ่งออกมาจากห้องพอดีที่ฮยอกแจไปถึง ทั้งสามคนเบิกตากว้าง ซีวอนคงตกใจมากที่ฮยอกแจมาถึงเร็วขนาดนี้ จึงได้แต่ยืนนิ่งเหมือนถูกแช่แข็ง ในขณะที่ฮยอกแจที่มองร่างบางอย่างไม่วางตา ทุกคนตกอยู่ในสถานการณ์ที่กระอักกระอ่วนเหมือนกันหมด
ที่สำคัญ...ผู้ชายที่มีอะไรกับซีวอนเมื่อครู่ คนที่ยืนตัวสั่นเทิ้มและจ้องมองมาที่เขา ฮยอกแจจะไม่ตกใจเลย ถ้าหากคนตรงหน้าไม่ใช่...อี ทงเฮ
“เอ่อ...” ฮยอกแจส่งเสียงออกมาจากลำคอ เขาไม่คิดแม้แต่จะเหยียดหางตากลับไปมองทงเฮอีกครั้ง ฮยอกแจมองหน้าคู่หมั้นแล้วยิ้มกว้าง “นี่ใครเหรอครับ?”
“เขา...เขาชื่อทงเฮ” ซีวอนบอกสั้นๆ แล้วหลบตา ในขณะที่ทงเฮยังคงงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่เพราะฮยอกแจแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเขา “ทงเฮเป็น...”
“เราเป็นญาติห่างๆ กันน่ะครับ ห่างมากๆ คุณคงไม่รู้จักผม แล้วคุณก็คือ...ฮยอกแจ คู่หมั้นของพี่ซีวอนใช่ไหม ผมได้ยินเรื่องของคุณมาเยอะ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” ทงเฮพูด
ฮยอกแจส่งรอยยิ้มเสแสร้งตอบกลับไปเช่นเดียวกัน จะเล่นกับฉันแบบนี้ใช่ไหมอี ทงเฮ ได้สิ ได้เลย แล้วฉันจะทำให้นายรู้ว่าใครเป็นใคร
“พี่ซีวอนเขาพูดอะไรเกี่ยวกับผมบ้างล่ะครับ เรื่องดีๆ หรือเปล่า”
“เอ่อ...” ทงเฮไปต่อไม่ถูก
“พี่ว่าเราออกไปทานข้าวกันดีกว่าครับ ทงเฮ...จะกลับแล้วใช่ไหม คู่หมั้นพี่มาแล้ว พี่คงลงไปส่งไม่ได้นะ” ซีวอนเดินมาโอบไหล่ฮยอกแจไว้ และท้ายประโยคหันไปพูดกับทงเฮ ทงเฮพยักหน้าระรัว แววตาของเขามีแววเสียใจซุกซ่อนอยู่ ก่อนจะเดินออกไป ทว่าเสียงฮยอกแจดังขึ้น
“เดี๋ยว!” ขาเรียวหยุดกึกราวกับถูกอำนาจมนตราบางอย่างกีดกันไว้ไม่ให้เดินต่อ “ผมมีเรื่องจะคุยกับทงเฮน่ะครับ พี่ซีวอนให้เราเข้าไปคุยกันในห้องสักครู่ได้หรือเปล่า?”
“ห๊ะ?! เอ่อ...ได้ ได้สิฮยอกแจ” ซีวอนรู้ว่าภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เขาไม่ควรจะปฏิเสธความต้องการของฮยอกแจ จึงได้แต่ยืนรออยู่หน้าห้องเงียบๆ ด้วยใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ
เมื่อเข้ามาอยู่ในห้องกันสองต่อสอง ฮยอกแจก็ยังยิ้มรื่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทว่ายิ่งฮยอกแจยิ้ม ทงเฮยิ่งรู้สึกหนาวเย็นยะเยือกอย่างบอกไม่ถูก และเพียงครู่เดียวเท่านั้น รอยยิ้มที่สดใสก็เปลี่ยนไป ฮยอกแจเบะปากแล้วเดินเข้ามาใกล้ทงเฮมากขึ้น เขาเงื้อมือขึ้นสูง และฟาดลงมายังแก้มเนียน ทงเฮหลับตาแน่นปี๋ แต่ทว่าฮยอกแจกลับยั้งมือไว้ทัน
“นายคิดว่าฉันจะตบหน้าด้านๆ ของนายอย่างนั้นเหรอ...อี ทงเฮ” ฮยอกแจเน้นชื่อของอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงแข็งขึง
“ฮยอกแจ” ทงเฮเรียกอีกฝ่ายเสียงสั่นเครือ
“ใช่ ฉันชื่อฮยอกแจ คนที่เคยเป็นรูมเมทของนายไง คนที่นอนห้องเดียวกันกับนายมาตลอดสี่ปี แต่นายก็ยังทำร้ายฉันได้” ฮยอกแจบีบแขนของทงเฮแน่น โชคดีที่มีแขนเสื้อปิดบังไว้ เพราะรอยแดงจากมือของเขาคงจะชัดเจนมากจนซีวอนต้องรู้
“ฉันขอโทษ”
“คำพูดของนายรู้สึกผิด แต่ใจนายไม่ได้รู้สึกผิดหรอก ถ้านายรู้สึกอะไรสักนิด นายคงจะไม่ทำ นายไม่เคยดูข่าวบ้างเหรอทงเฮ ไม่ฉุกคิดสักนิดเลยว่าเขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว ไม่รู้บ้างเลยใช่ไหม?”
ฮยอกแจโกรธจนตัวสั่น เขามั่นใจว่าทั้งชีวิตนี้ไม่เคยโกรธเกลียดใครได้มากเท่าวันนี้มาก่อน ความฝันเมื่อคืนคงจะเป็นลางสังหรณ์ว่าทงเฮจะเป็นมือที่สามสินะ เพราะแบบนี้เอง ไม่มีความหมายอื่นใดแอบแฝงเลย เขาน่าจะคิดให้มากกว่านี้อีกสักนิด
ตอนที่ทงเฮบอกว่ามีเพื่อนอยู่คอนโดหรู
ตอนที่ซีวอนมีอะไรกับเขา แล้วหลั่งช้ากว่าปกติ
ฮยอกแจไม่ได้เอะใจเลย และสุดท้ายเขาก็เป็นแค่ควายโง่ๆ ตัวหนึ่งให้คนอื่นสนตะพายเล่นเท่านั้นเอง
ฮยอกแจไม่อยากรู้หรอกว่าทงเฮแอบคบกับซีวอนตั้งแต่เมื่อไร ก่อนเขาจะหมั้นกับซีวอน หรือว่ามันเพิ่งเกิดขึ้นไม่นานมานี้ ฮยอกแจกลัวว่าสิ่งที่เขาได้รู้อาจจะทำให้ใจรับไม่ไหว แค่นี้ก็มากเกินพอแล้ว
“ฉันรู้ว่านายกับพี่ซีวอนเป็นคู่หมั้นกัน แต่เขามาจีบฉัน และฉันก็ชอบเขามาก” ทงเฮก้มหน้าตอบ
“...ก็เลยมาหาเขาที่คอนโด และมีอะไรกับเขาน่ะเหรอ ทงเฮ...นาย...นายมันเลว!”
ฮยอกแจตบหน้าทงเฮจนร่างบางล้มคว่ำ ไม่เพียงแค่นั้น เขาลงไปคร่อมทงเฮแล้วตามไปจิกผมทงเฮขึ้นมาอีก ทงเฮเชิดหน้าขึ้น แต่แววตาไม่มีความหวาดกลัวเลยสักนิด
“ฉันล่ะอยากรู้นักว่าพี่ซีวอนติดใจอะไรนายนักหนา เซ็กส์เหรอ ลีลาของนายใช่ไหม มาลองวัดกันหน่อยไหมล่ะทงเฮ มาแข่งกันให้รู้เลยว่าใครเด็ดกว่ากัน”
พูดจบฮยอกแจโน้มลงไปบดขยี้กลีบปากสีหวานของทงเฮด้วยความโมโห ภาพที่เขาเห็นเมื่อครู่มันทำให้เขาแทบคุ้มคลั่ง ซีวอนมีอะไรกับคนอื่นที่ไม่ใช่เขา และคนๆ นั้นยังเป็นอดีตรูมเมทของเขาอีก แต่มันก็เป็นแค่อดีต
เพราะปัจจุบัน อี ทงเฮคือศัตรูหมายเลขหนึ่งของเขาแล้ว
ฮยอกแจดันไหล่ทงเฮให้ล้มหงายไปกับพื้น เขาอยากจะแสดงให้เห็นว่าตนเองเหนือกว่าทงเฮอย่างไร ลิ้นเรียวเล็กสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของทงเฮ แถมพยายามจะดูดลิ้นของทงเฮติดออกมาอีกด้วย เขารุกเร้าอย่างรุนแรงจนได้กลิ่นคาวเลือดอยู่ในปาก ไม่รู้ว่ามันเกิดเพราะเขาตบทงเฮเมื่อครู่ หรือเพราะการจูบที่รุนแรงจากเขากันแน่
ฮยอกแจบีบไหล่ทงเฮแน่นด้วยความโกรธแค้น ทว่าทงเฮกลับไม่ยอมแพ้เขาเลยแม้แต่นิด แทนที่จะกลัวกลับส่งลิ้นขึ้นมาฟาดฟันราวกับหยอกล้อ มือเรียวบางของทงเฮที่พยายามจะผลักฮยอกแจออกห่างค่อยๆ เปลี่ยนมาโอบรอบลำคอของร่างด้านบนทีละนิด
ฮยอกแจลืมตัวไปหมดว่าเขากำลังโมโหมากแค่ไหน
เขารู้สึกเหมือนว่ากำลังจูบอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งเท่านั้น
แต่ทันทีที่นึกได้ ฮยอกแจก็กัดริมฝีปากทงเฮอย่างแรง ทงเฮอ้าปากร้องลั่น และน้ำตาก็ไหลออกมา ฮยอกแจกำหมัดแน่น เขายืนขึ้นแล้วเอ่ยบอก
“เพราะนายง่ายกับทุกคนแบบนี้นี่เอง พี่ซีวอนถึงตกหลุมพรางของนาย” ฮยอกแจไม่สนใจทงเฮอีก เขาเดินออกไปทางประตูแล้วพูดกับทงเฮแม้จะยืนหันหลังให้ “นายมันช่าง...สำส่อนจริงๆ อี ทงเฮ”
หลังจากฮยอกแจออกไปแล้ว ทงเฮก็ค่อยๆ พยุงตัวขึ้น เขานั่งห่อไหล่อย่างหมดแรง แต่กลับรู้สึกแปลกประหลาดกับจุมพิตที่เร่าร้อนเมื่อครู่นื้ ทงเฮควรจะกลัวไม่ใช่เหรอ จริงสิ ในตอนแรกเขากลัวสายตาของฮยอกแจมาก แต่หลังจากที่ฮยอกแจส่งลิ้นเข้ามา ความรู้สึกบางอย่างบอกให้ทงเฮลองจูบฮยอกแจตอบกลับไป แล้วเขาก็รู้สึกวิเศษกับจูบนั่นมากจนลืมมันไม่ลงจริงๆ
ทงเฮเดินตามฮยอกแจออกไปทีหลัง ซีวอนและฮยอกแจยืนรออยู่ที่หน้าห้อง และฮยอกแจก็พูดขึ้นว่าทงเฮขอเข้าห้องน้ำก็เลยออกมาช้า ซีวอนมองเห็นคราบเลือดที่มุมปากของทงเฮจึงลืมตัวถามไถ่ด้วยเพราะความเป็นห่วง ทงเฮควรจะบอกความจริงออกไป แต่เขาก็โกหกว่าตัวเองลื่นจนปากไปกระแทกเข้ากับอ่างล้างหน้า
ทงเฮก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขาจะปกป้องฮยอกแจไปเพื่ออะไร
อึนนาน่าจะบอกสั้นๆ ว่า...
ตอนหน้ามี NC นะคะ
เตรียมตัวเตรียมใจกันให้ดีๆ นะคะ
จะเป็น NC ที่ไม่หวือหวา
เพราะ NC ที่หวือหวาอยู่ในครั้งถัดไปค่า
ความคิดเห็น