คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 ความจริงที่น่าตกใจ (แก้ไขแล้ว)
Chapter 1
ความจริงที่น่าตกใจ
ฮยอกแจเซอร์ไพรส์ซีวอนด้วยการไม่โทรมาบอกก่อนล่วงหน้าว่าจะมาหา เขาหยุดยืนที่ประตูหน้าห้องของซีวอนแล้วกดออดเพียงหนึ่งครั้ง เป็นเวลาที่สั้นกว่าทุกวันที่ซีวอนเดินออกมาเปิดประตู เจ้าของใบหน้าคมคายมีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย ก่อนจะดึงฮยอกแจเข้าไปกอดอย่างไม่ทันตั้งตัว
“นึกว่าคืนนี้ฮยอกแจจะไม่มาซะแล้ว”
“ถามแบบนี้ อยากให้มาหรือไม่อยากให้มาล่ะ” ฮยอกแจดันแผ่นอกกว้างออก บอกด้วยคำพูดที่ทำให้คนฟังเสียววาบไปทั้งตัว หากแต่ใบหน้าหวานกลับแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม
“อยากให้มาหาที่สุดเลย พี่คิดถึงฮยอกแจมากนะรู้ไหม?” ซีวอนพูดจบก็อ้อนคู่หมั้นด้วยจูบหวานๆ หนึ่งที ฮยอกแจจูบตอบอย่างไม่ขัดเขิน เขาวางมือบนไหล่หนาของซีวอน ก่อนจะเปลี่ยนเป็นโอบรอบคำคอเอาไว้แล้วเขย่งตัวขึ้นไปแลกลิ้นอย่างหอบกระหาย
ซีวอนประคองตัวฮยอกแจขึ้นมาไว้ที่เอวแล้วใช้เท้าดันประตูให้ปิดลง เขาอุ้มฮยอกแจไปวางไว้บนเตียงนอน ทั้งๆ ที่ริมฝีปากของทั้งคู่ยังคงแนบชิดกันอย่างเร่าร้อน ซีวอนทาบทับตัวลงมาคร่อมร่างฮยอกแจ เขากำลังจะเลื่อนริมฝีปากไปซุกไซ้ซอกคอเนียน แต่ฮยอกแจกลับยั้งไว้แล้วดันออก
“เดี๋ยวสิ!”
“ทำไม?” ซีวอนถามสั้นๆ แววตาเต็มไปด้วยแรงเสน่หาที่ฮยอกแจไม่อาจต้านทาน แต่ฮยอกแจก็ยังดึงซีวอนเข้ามากอดไว้แล้วเอ่ยบอก
“มีเรื่องดีๆ จะเล่าให้ฟังล่ะ”
“หืม?”
“เมื่อกี้ผมเพิ่งเจอเพื่อนเก่าสมัยเรียนมหา’ลัย เขาบอกว่ามาหาเพื่อนที่คอนโดนี้ แต่แปลกมากเลย เพราะเขาไม่น่าจะมีเพื่อนที่สามารถพักอยู่ที่นี่ได้ อีกอย่างชั้นนี้ก็มีแค่สามห้อง พี่ซีวอนพอจะรู้จัก...”
“ทำไมต้องพูดถึงเรื่องคนอื่นในเวลาแบบนี้ด้วย ไม่น่ารักเลยนะ” ซีวอนตัดบทอย่างขุ่นเคือง ก่อนจะกดจูบริมฝีปากสีชมพูหวานแล้วสอดเรียวลิ้นเข้ามาเติมเต็มความต้องการของฮยอกแจอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เขาผละออกแล้วเลิกเสื้อของฮยอกแจขึ้น รวบแขนทั้งสองข้างของฮยอกแจไว้เหนือศีรษะแล้วเอ่ยบอก “ทำให้อารมณ์พี่ค้าง ต้องถูกลงโทษซะหน่อยแล้ว”
เช้าวันใหม่
ฮยอกแจตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวไปทำงาน เขามักจะตื่นก่อนซีวอนเสมอ ในขณะที่ซีวอนมักจะไปทำงานที่บริษัทสายๆ เพราะถือว่าตัวเองเป็นประธานบริษัทแล้ว ฮยอกแจเข้าไปอาบน้ำและเริ่มล้างสิ่งสกปรกที่ติดตามเรียวขาออกไป เมื่อสายน้ำไหลมาปะทะกับร่างกาย เขาก็เริ่มปล่อยให้ความคิดล่องลอยไปเรื่อยๆ
เมื่อคืนฮยอกแจเพิ่งจะมีอะไรกับคู่หมั้นที่รู้จักกันมาปีกว่า แต่ทำไมกันนะ ทำไมเขาถึงได้ฝันเห็นทงเฮ ฮยอกแจฝันว่าตัวเองยังใช้ชีวิตอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย ได้เป็นรูมเมทกับทงเฮ และได้มองเห็นทงเฮเดินไปเดินมาอยู่ในห้อง มันเป็นภาพที่ฮยอกแจชินตามาตลอดสี่ปี แต่เขาไม่ได้จดจำเลยแม้แต่น้อย
ถ้าหากไม่ฝันถึงทงเฮเมื่อคืนนี้ ฮยอกแจคงจะไม่รู้ว่าที่จริงแล้วเขาก็รู้เรื่องราวของทงเฮมากพอสมควรเลยทีเดียว
ฮยอกแจลูบไล้เรียวขาด้านในที่มีคราบของเหลวจากการแสดงความรักอย่างรุนแรงเมื่อคืน และตอนนั้นเขาก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าซีวอนแปลกไป ซีวอนไม่เคยถึงจุดสูงสุดช้ากว่าเขา ถ้าไม่ไปก่อน ก็จะไปพร้อมๆ กัน แต่เมื่อวานนี้มันนานเกินไป
หรือว่าซีวอนจะมีคนอื่น?
พอคิดถึงตรงนี้ ฮยอกแจก็หัวเราะกับความคิดไร้สาระของตัวเอง มันเป็นไปไม่ได้หรอก ถ้าซีวอนมีใครนอกจากเขาจริงๆ ซีวอนคงไม่เลือกหมั้นหมายกับเขาตั้งแต่แรก
ตลอดทั้งวันนี้ ฮยอกแจรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตของตนเองมากเหลือเกิน เขาอยู่ไม่เป็นสุข รู้สึกแปลกๆ อย่างไรก็ไม่รู้ มีความคิดหลายอย่างที่เข้ามาในหัวของฮยอกแจจนมันพันกันยุ่งไปหมด
อย่างแรก...ฮยอกแจดีใจและนึกเสียดายที่ได้พบทงเฮอีกครั้งหลังจากไม่ได้เห็นหน้ากันถึงสองปี แต่ก็ได้คุยกันแค่ไม่กี่ประโยค ทงเฮอาจจะไม่ได้รีบร้อน แต่เขาไม่ได้ตามทงเฮไปเอง
อย่างที่สอง...ฮยอกแจสงสัยว่าทำไมซีวอนถึงได้แปลกไป แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับเรื่องที่เขาฝันถึงทงเฮเมื่อคืนนี้
รอยยิ้มของทงเฮในความฝัน
เสียงหัวเราะของทงเฮในความฝัน
มันเหมือนจริงมากๆ จนฮยอกแจก็เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าแท้จริงแล้ว เรื่องราวระหว่างเขากับทงเฮเวลาที่อยู่ห้องเดียวกันก็พอจะมีบ้าง ไม่ใช่ไม่มีความทรงจำใดๆ เลย
ในช่วงบ่าย ฮยอกแจยอมทิ้งงานที่บริษัทเพื่อกลับไปบ้าน เขาลงจากรถยนต์ส่วนตัวแล้วตรงไปที่ห้องนอนของตัวเองในทันที แต่เมื่อกำลังจะเข้าห้อง พี่ชายแท้ๆ ก็เปิดประตูออก
“ทำไมวันนี้กลับบ้านล่ะ ทะเลาะกับซีวอนเหรอ?” พี่ชายเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง แต่ฮยอกแจกลับย่นจมูกใส่แล้วเอ่ยขึ้น
“ผมเคยทะเลาะกับซีวอนซะที่ไหนล่ะ”
“แล้วกลับมาทำไมตั้งแต่หัววัน ไม่ได้ไปทำงานหรือไง”
“ไปครับพี่ชาย แต่ผมอยากกลับบ้าน มีอะไรป่ะ?” ฮยอกแจตอบอย่างกวนๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องไป พี่ชายของเขา...อี มินโฮ คนที่รักและเป็นห่วงน้องชายเสมอไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดๆ ในชีวิต ตอนที่ฮยอกแจจะหมั้นกับซีวอน มินโฮคัดค้านหัวชนฝา บอกว่ามันเร็วไปที่ฮยอกแจจะตกลงปลงใจกับใครสักคน แม้จะยังไม่ถึงขั้นแต่งงาน แต่มินโฮก็ไม่อยากให้คนเป็นน้องปิดกั้นตัวเอง ดูเหมือนว่ามินโฮจะเห็นอะไรบางอย่างในดวงตาของน้องชาย แต่ฮยอกแจก็ไม่ได้ใส่ใจ
ตอนนั้นฮยอกแจจึงหมั้นกับซีวอนในที่สุด
และทุกอย่างก็ราบรื่นจนออกจะราบเรียบเสียด้วยซ้ำ ฮยอกแจไม่เคยทะเลาะกับซีวอน ไม่เคยมีปัญหาใดๆ กันเลยสักครั้งเดียว และเขาก็ไม่เคยมองผู้ชายหรือผู้หญิงคนอื่นนอกจากซีวอนด้วย
“แล้วพี่จะออกไปไหนล่ะ?” ก่อนจะปิดประตูลง ฮยอกแจก็หันไปถาม
“ไปข้างนอก” มินโฮบอกน้องแล้วยักคิ้วให้อย่างกวนๆ กลับมาเช่นกัน ฮยอกแจจึงแลบลิ้นปลิ้นตาใส่อีกฝ่าย ก่อนจะปิดประตูลง เขาใช้เวลาทั้งบ่ายนั่งค้นรูปถ่ายในวันรับปริญญา รูปที่เขาถ่ายคู่กับทงเฮ
ฮยอกแจดูรูปถ่ายเหล่านั้นแล้วก็ไม่ได้เกิดความรู้สึกใดๆ เลย นอกจาก...แม่ของเขาช่างเป็นผู้หญิงที่ถ่ายภาพได้แย่เหลือเกิน ถ้าหัวไม่ขาด ภาพก็เบลอ ไม่อีกคนก็ตกขอบไปเลยก็ยังมี
ฮยอกแจไม่ได้ใส่ใจนัก เขาเก็บอัลบั้มรูปไว้ที่เดิม ก่อนจะขับรถออกไปข้างนอก จู่ๆ เขาก็คิดถึงซีวอนขึ้นมา ปกติฮยอกแจไม่เคยมีอะไรกับซีวอนติดกันสองวัน เขาไม่ชอบความเจ็บปวดทางด้านหลัง มันตุงๆ ตึงๆ และรู้สึกว่าตัวเองเดินด้วยท่าทางประหลาดเสมอหลังจากมีอะไรกับคู่หมั้น ฮยอกแจจึงทิ้งช่วงห่างสองถึงสามวันค่อยกลับมามีอะไรกันอีกครั้ง
หากแต่วันนี้เขานึกเกิดอารมณ์ขึ้นมา...
ไม่นานนักฮยอกแจก็มาถึงคอนโดของซีวอน เขาขึ้นลิฟท์มาเหมือนเมื่อวาน แต่มาเร็วกว่าเมื่อวานเกือบชั่วโมง นึกถึงตอนที่ได้พบกับทงเฮแล้วก็อยากจะได้พบกันอีกครั้งอย่างไม่มีเหตุผล
เมื่อลิฟท์เปิดออก ฮยอกแจก็เดินไปยังห้องของซีวอน เขาอยากจะเซอร์ไพรส์ซีวอนด้วยการไม่กดออด จึงเปิดประตูเข้าไปในทันที
ข้อเสียที่แย่ที่สุดของซีวอนก็คือ...การไม่ชอบล็อกประตูห้อง
และสิ่งที่ฮยอกแจได้เห็นก็คือ...
ซีวอนกำลังนอนทาบทับใครบางคนอยู่ที่โต๊ะอาหารกลางห้อง ฮยอกแจเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าโต๊ะอาหาร...นอกจากมีไว้กินข้าวแล้ว ยังสามารถทำกิจกรรมอย่างอื่นได้ด้วย
เขาไม่รู้หรอกว่าที่ดวงตาของตัวเองเริ่มพร่ามัวเป็นเพราะน้ำตากำลังเอ่อไหลหรือเปล่า ฮยอกแจไม่รู้แม้กระทั่งว่าเขากำลังเสียใจหรือกำลังโกรธอยู่กันแน่ มือเรียวกำหมัดแน่น และตัวก็ชาวาบไปหมดราวกับวิญญาณหลุดลอยออกไป
ซีวอนเปลือยท่อนล่างจนเห็นบั้นท้ายที่กำลังขยับเข้าหาร่างเล็กๆ ที่นอนอยู่บนโต๊ะอาหาร ฮยอกแจรู้สึกเหมือนเขากำลังโดนเหล็กร้อนนาบเข้าที่สมอง มันอื้ออึงไปหมดจนเขาคิดอะไรไม่ออก ภาพของคู่หมั้นที่แม้จะเห็นเพียงด้านหลังฮยอกแจก็ยังจำได้ กับผู้ชายคนอื่นที่เขาไม่อาจมองเห็นว่าเป็นใคร
มันสมควรแล้วเหรอที่ฮยอกแจจะได้มาเห็นภาพแบบนั้น
เขา...เขาไม่เหลืออะไรอีกแล้ว
ฮยอกแจน่าสงสารเนอะ
แบบนี้ต้องแก้แค้นให้ถึงที่สุดเลยใช่ไหม?
อิอิ เรื่องนี้เป็นคู่ไหนก็ไม่รู้
แต่คิดว่ารีดเดอร์คงจะเดากันได้
อึนนาน่าผูกปมไม่แน่นจริงๆ ฮ่า!
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ทุกๆ คอมเม้นท์
ขอกำลังใจเหมือนเดิมอีกนะค้า...
แล้วเจอกันตอนต่อไปค่ะ
ปล. การแต่งฟิกเรื่องนี้สนุกสำหรับไรท์เตอร์อึนนาน่ามาก
ความคิดเห็น