+สิ่งหนึ่ง+

เนื้อเรื่อง

Things..........

ชายคนนั้น ท่าทางงุ่มงามเดินไปมาในความมืดข้างถนน แสงไฟจากรถยนต์ที่วิ่งยามค่ำคืดตัดกับท้องฟ้าอันดำสนิทในยามราตรีคล้ายกับความคิดของผู้ชายคนนั้น เค้าหมดหนทาง เขาไม่มีทางไป \'ทำยังไงดี\' เขาคิดกับตัวเอง

ชายผู้นั้นมีนามว่านันต์ ผู้แบกรับภาระต่างๆมากมายไว้บนบ่าเขา มีเรื่องมากมายเกิดขึ้นกับชีวิตเขาหลังจากที่เขาได้พบเจอกับสิ่งนั้น เริ่มแรกเขายินดีที่ได้พบเจอกับสิ่งนี้ แต่ท้ายสุดเขากลับเจอมันหักหลัง ทำให้ชีวิตเขาเจ็บปวดเหรอเกิน

สิ่งนั้นคืออะไร ?

ถ้าผูดถึงนันต์ หรือนันต์ ชายหนุ่มผู้มีความเพรียบพร้อมในทุกๆอย่าง หน้าตาอันคมสันและหุ่นอันสูงล่ำของเขา เป็นจุดสะดุดตาของผู้คนทั่วไป แต่โชคร้ายเขาเกิดมาอย่างเดียวดาย พ่อแม่แยกทางกันเมื่อเขายังไม่เกิดเมื่อเขายังเยาว์วัย การอยู่อย่างโดดเดี่ยวช่างไม่ใช่เรื่องที่บุคคลทั่วไปต้องการมัน

เขาโตมาในบ้านรับเลี้ยงเด็กกำพร้า มีเพื่อนเล่น มีที่ซุกหัวนอน ได้เรียน แต่ต้องแก่งแย่งชิงดี เพื่อจะได้ทุนเพื่อเรียนต่อ ในชีวิต18ปีที่ผ่านมาของเขานั้นเขาต้องอยู่เพียงลำพัง แต่เมื่อเขาได้พบเธอ..................


นางฟ้าของเขา ที่มาทำให้โลกของนันต์ไม่มีคำว่าเดียวดายอีกต่อไป เธอแต่งแต้มชีวิตเขาให้สดใส ให้เขาเรียนรู้สิ่งที่สวยงามที่สุดในโลกใบนี้ ทำให้เขารู้จักคำ คำนี้

\"ความรัก\"

เขานั่งลงที่ริมฟุตบาท ฝุ่นจากถนนที่คนเดินฟุ้งละออง แต่ในหัวเขาไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น เขานั่งจมกับความคิด ความคิดที่จะอยากจะทำให้สิ่งที่เขาเรียนรู้ว่าสวยงาม ความรู้สึกที่เธอผู้นั้นสอนให้เขารู้จัก เขาอยากเก็บความรักนั้นไว้นานเท่านาน แต่เขาไม่รู้จะทำเช่นไร

เขาไม่มีเงินทองมาให้เธอ
เขาไม่มีของฝากมาฝากเธอ
เขาไม่มีรถโก้ๆหรูมารับเธอ
เขาไม่มีเสื้อผ้าเท่ห์มาใส่ให้เธอเห็นว่าดูหล่อ

เขามีแค่นี้ ตัวเขาเอง..................................................................

ตอนนี้เธอกำลังจะจากเขาไป เธอสอนให้เขารู้จักคำว่ารักและจะจากไป เขากำลังจะเดียวดายอีกครั้ง เขาไม่อยากสูญเสียเธอ
เธอสอนเขาให้รู้จักความรู้สึกนั้น แต่ไมได้สอนวิธีเก็บรักษาสิ่งนี้ไว้นะซี

เขาอยากเก็บเธอไว้คนเดียวและอยู่กับเขาตลอดไป อย่างน้อยก้อเฉพาะช่วงเวลาที่เธอมีเหลืออยู่

ขณะที่เขาใช้ความคิดอย่างหนัก ทันใดนั้น เขาพลันเหลือบไปเห็น แม่ลูกขอทานคู่หนึ่ง สภาพมอมแมมช่างเวทนายิ่งนัก เขาเคยคิดว่าเขาเป็นคนที่น่าสงสารที่สุด แต่พอเขาเห็นแม่ลูกคู่นี้ เขากลับรู้สึกสงสารขึ้นมาจับใจ

เขาเห็นลูกชายของยายแก่จูงมือยายแก่ตาบอดข้ามถนน ขณะที่ทั้งสองเดินไปบนฟุตบาทนั้นไอ้หนูเด็กผู้ชายคอยหยุดเดินเป็นระยะๆ เมื่อเห็นว่าแม่เฒ่าเหนื่อยและหันมาสอบถามอาการ สายตาของทั้งคู่ที่มองกันนั้นบอกบอกได้ถึงความรักและความเอาใจใส่ที่มีต่อกัน ถึงแม้พวกเขาไม่มีของมีค่าอะไร แต่สิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตของพวกเขาก้อคือ ความรัก

\'ไม่ใช่เพียงแค่รักหรอก\' นันต์คิดขึ้นได้ หากมีรักแล้วไม่รู้จักใส่ใจให้การดูแล รักนั้นก้อไม่ยืนยงตลอดไปหรอก ความรักที่ชนะได้ทุกสิ่งน่ะต้องมีการดูแลเอาใจใส่ด้วย เหมือนความรักเป็นต้นไม้ หากไม่มีการพรวนดินและรดน้ำแล้วไซร้ ต้นไม้นั้นก็ไม่เดิบโตหรอก อย่างมากก้ออยู่แบบเดิม และค่อยๆตายลงอย่างช้าๆ ก้อเหมือนกับความรักของนันต์และเธอ ถ้าเขาไม่รู้จักดูแลเอาใจใส่เธอไว้ สักวันความรักของเธอก้อจะจางหายไป เหมือนต้นไม้ที่ตายอย่างช้าๆ

ตลอดเวลาที่รักกัน เขาไม่เคยดูแลเอาใจใส่เธอเลย เพราะอะไร? ก็เพราะว่าเขาไม่เคยรู้สึกถึงคำๆนี้อย่างลึกซึ้ง เขาไม่เคยสัมผัส ชีวิตอันเดียวดายของเขาทำให้เขาหยาบกระด้าง จนลืมนึกถึงความอ่อนโยนสิ่งนี้และนี่แหล่ะที่ทำให้เขาเสียเธอไป

\'ผมจะกลับไปหาเธอ\' เขาคิดและออกหน้าเดินสู้ถนนใหญ่ลัดเลาะเข้าไปที่ๆแห่งหนึ่ง ซึ่งเงียบสงัดและมีเรียกนกร้องจ้อกแจ้ก เข้าหยิบดอกทานตะวันที่เขาซื้อติดมาตอนผ่านร้านขายดอกไม้หน้าปากซอย เขาเดินลึกเข้าไปในที่ๆแห่งนั้น จนมาถึงที่ๆเขาจะได้พบกับเธอ

เธออยู่ที่นี่เองเขายิ้มออกมากกะตัวเองและยิ้มให้เธอ เขาอยากจะบอกเธอว่าต่อไปนี้ทุกวันเขาจะมาเยี่ยมเธอบ่อยๆ มาดูแลเธอตลอดไป ให้เธอมีความสุข แม้ว่าตัวเธอเองอาจไม่รู้สึกได้ แต่วิญญาณของเธอบนฟ้าคงเห็นสิ่งที่เขากระทำ

สิ่งของที่เขาอยากให้เธอมากที่สุดตอนนี้ รักและห่วงใย
แต่ร่างเธอใต้ผืนดินผืนนี้ คงรู้สึกได้ถึงน้ำตาของเขาที่ไหลลงมาสู่ผืนดิน  เพราะเขายังโง่เสียจริง สิ่งของที่เธอยากได้มานานแสนนานจากเขาก้อคือสิ่งนี้

รักและห่วงใย

ถ้าย้อนเวลากลับไปเขาคงทำ...............


----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ปัจฉิมลิขิต ขอให้ทุกคนรักและห่วงใยคนรอบข้างให้มากๆนะ เด๋วเจเสียใจเหนือยนายคนนี้เขา เขียนใหม่ๆก้อไม่ได้เรื่องซะเลยเรา

Love+ Peace