ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ยัยตัวร้าย 4*
หลังจากที่เรา เอ๊ะ!! ไม่ใช่สิ ฉันคนเดียวที่ซื้อ ส่วนพี่นทเป็นคนจ่ายและถือของ ท้องฉันก็เริ่มร้องบอกเวลาทานอาหารได้แล้ว หลังจากที่เดินช๊อปอยู่นาน เข้าร้านนู้นออกร้านนี้ จริงๆฉันก็ไม่อยากจะทำแบบนี้หรอกนะแต่พี่นทนั่นแหล่ะที่ผิด คิดจะมาหลอกคนอย่างแอปงั้นหรอ คิดผิดไปแล้วหล่ะ!!ไอ้พี่นท.. ฉันก็เลยต้องดัดนิสัยเสียบ้าง จะได้ไม่กล้าทำอีก
"พี่นท...แอปหิวแล้ว"
"พึ่งรู้สึกหิวหรอ...พี่หิวจนพี่รู้สึกอิ่มแล้ว..."
"แล้วทำไมพี่นทไม่บอกแอปเล่าว่าหิว"
"พอพี่จะพูดแอปก็ไม่ให้พี่พูด...พี่คงกล้าพูดหรอก"
เออ...ก็จริง!! ก็คิดว่าพี่นทจะบอกให้หยุดซื้อนี่ นานๆทีจะมีโอกาสได้ซื้อเสื้อผ้าทั้งทีแถมไม่ต้องเสียตังซักบาท
ฉันก็ต้องซื้อให้คุ้มหน่อย ฉันไม่ได้คิดจะปอกลอกพี่นทนะ ก็แค่ใช้โอกาสให้คุ้ม
"เอาน่า...แอปไม่ซื้อแล้ว"
"ก็ชื้อจะหมดห้างแล้วนี่"
"อะไรหมดๆนะพี่นทไม่ได้ยิน...พูดอีกรอบซิ"
ฉันเห็นปากพี่นทขมุบขมิบอะไรหมดๆก็ไม่รู้ ทำไมต้องพูดเสียงเบาด้วยอ่ะ พูดดังๆก็ได้
"อ้อ...พี่บอกว่า...เสื้อที่นี่หมดแล้วหมดเลยดีแล้วที่แอปซื้อเอาไว้"
"นึกว่าพูดอะไร...งั้นก็แล้วไป"
ฉันแอบเห็นพี่นทถอนหายใจเหมือนคนโล่งอกอะไรสักอย่าง แต่ช่างเหอะ...
"ป่ะ...หาไรกินกันพี่นท"
"อะไรนะแอป!!"
"อะไรพี่นท...จะเสียงดังทำไม"
"ก็แอปบอกว่าจะกินไร...แล้วในห้างมันจะมีขายหรอแอป??"
เอ๊อะ...ไอ้พี่นท!!ฉันชวนไปหาอะไรกิน แค่พูดสั้นๆกลับหาว่าฉันกินไรเป็นอาหาร มันน่าจับไรแดงมากรอกปาก
ซะจริงๆ คนอะไรกวนได้ตลอดเวลา...ไม่เคยมีสลด มันน่านัก
"นี่คนไม่ใช่ปลากัดถึงจะได้กินไรเป็นอาหาร"
"เฮ้อ!!แล้วไป...ตกใจหมดเลย"
"งั้นแอปคงต้องทำอะไรสักอย่างให้พี่นทหายตกใจหน่อยดีไหมค่ะ??"
"พี่ว่าไม่เอาดีกว่า...พี่คงหายเองได้"
"แต่แอปว่ามันคงหายไม่สนิทหรอกพี่นท"
"ตอนนี้พี่หายสนิทเลยแอป...พี่ว่าไปกินไร เอ้ย ไปกินข้าวกันดีกว่านะ...หิวไม่ใช่หรอ??"
พอพี่นทพูดเสร็จก็รีบเดินไปทันที จริงๆเลยพี่นททั้งขี้แกล้ง ชอบกวน ปากไม่ค่อยตรงกับใจ คนอะไรก็ไม่รู้
จริงๆฉันก็งงกับตัวเองเหมือนกันนะที่ไปชอบคนแบบพี่นทได้ยังไง ทั้งๆที่สเป็คฉันไม่ใช่แบบนี้เลย ฉันชอบ
คนที่สุขุม นิ่งๆ โรแมนติกนิดๆ แล้วก็ดูอบอุ่น แล้วพี่นทของฉันก็ไม่มีอะไรที่เหมือนในสเป็คฉันเลย
แต่เวลาที่ฉันอยู่กับพี่นท ฉันรู้สึกสบายใจ มีความสุขและเวลาที่ฉันเครียดหรือท้อก็มีพี่นทเนี่ยแหละที่คอยให้กำลังใจ เข้าใจและอยู่เคียงข้างกันตลอด แบบนี้หล่ะมั้ง...ที่ทำให้ฉันรักเขามาก
"พี่แกรนด์...สุขสันต์วันเกิดค่ะ มีความสุขมากๆค่ะ แล้วก็เป็นพี่สาวที่น่ารักของแอปตลอดไปนะ"
"ขอบใจจ้า...น้องรัก"
วันนี้เป็นวันเกิดพี่แกรนด์ ลูกพี่ลูกน้องของฉันเอง เราสนิทกันตั้งแต่เด็ก เจอหน้ากันทุกวัน แต่พอจบ ม.6 พี่แกรนด์ก็ย้ายเข้ามาเรียนในกรุงเทพเพราะสอบเข้ามหาลัยชื่อดังที่นี่ได้ ซึ่งก็เป็นมหาลัยเดียวกับฉันนั่นแหละ พอพี่แกรนด์ย้ายมาอยู่ที่นี่ก็ทำให้เราไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ แต่ก็มีติดต่อกันทางโทรศัพท์บ้าง แล้วฉันก็ย้ายมาอยู่กับพี่แกรนด์ทีบ้านหลังนี้ บ้านที่พี่แกรนด์ชื้อเองจากการเก็บหอมรอมริบจากเงินที่ได้มาจากการทำงาน
ตอนนี้พี่แกรนด์เรียนจบแล้วและก็กำลังทำงานในบริษัทค่ายเพลงชื่อดังแห่งหนึ่ง แถมชอบมาโม้ให้ฉันฟังประจำว่าได้ทำงานกับนักร้องคนนั้น คนนี้ให้ฉันอิจฉาเล่น ฉันก็เลยอยากจะเข้าไปทำงานที่นี่นบ้าง ไม่ใช่เพราะฉันอยากไปเจอนักร้องนะแต่มันเป็นสิ่งที่ฉันชอบมาตั้งแต่เด็ก ฉันก็เลยเลือกเรียนคณะนี้ คณะเดียวกันกับพี่แกรนด์
"แล้วไหนคนพิเศษของแอปหล่ะ...ไม่ได้พามาด้วยหรอ?"
"พอดีเขาไม่ว่างหน่ะค่ะ...ต้องรีบกลับไปทำงานที่ค้างไว้หน่ะค่ะ"
พี่นทนะพี่นท...อุตส่าห์นัดกันไว้อย่างดิบดีว่าจะมางานนี้ด้วยกัน แต่อู่ดีๆกลับเพิ่งนึกได้ว่ามีการบ้านที่ค้างไว้ยัง
ทำไม่เสร็จ ต้องรีบกลับไปทำเพราะเดี๊ยวทำไม่ทันส่งวันจันทร์ที่จะถึง กะว่าจะพามาให้พี่แกรนด์รู้จักซักหน่อย
"แล้วคนพิเศษของพี่แกรนด์ไม่มาหรอ"
"บ้า...มีที่ไหนหล่ะ"
"ไม่มีคนพิเศษหรือยังเลือกไม่ได้กันแน่ค่ะพี่แกรนด์ ฮ่าๆ"
พี่แกรนด์ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่ยิ้มให้กัน ฉันไม่เชื่อหรอกว่าพี่แกรนด์ไม่มีคนพิเศษ ทั้งสวยทั้งเพอเฟค ใครๆก็อยากได้มาครอบครองกันทั้งนั้น แต่ฉันก็ไม่เห็นพี่แกรนด์จะสนใจใครเป็นพิเศษซักที
หลังจากที่ฉันไปส่งแอปเปิ้ลเรียบร้อยแล้ว ฉันก็รีบบึ่งรถกลับมาที่คอนโดทันที มัวแต่เที่ยวจนลืมไปเลยว่ามีงานที่ทำค้างไว้อยู่ ดีนะที่ไอ้เนียร์เพื่อนสนิทโทรมาถามพอดี ไม่งั้นฉันก็คงเถลไถลไปงานวันเกิดพี่สาวแอปอีก งานก็คงเสร็จไม่ทันส่ง แถมยังจะได้ F มาเชยชมอีก
"เฮ้อ..."
หลังจากที่นั่งทำงานเสร็จไปกว่าครึ่ง ฉันก็มานั่งพักสายตาอยู่ที่โซฟากลางห้อง ฉันก็นั่งหลับตาคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย วันนี้เป็นวันเกิดพี่แอปเปิ้ล เป็นวันเดียวกันกับพี่แกรนด์เลย แต่มันก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่จะเกิดวันเดียวกัน คนในโลกมีตั้งกี่ล้านคน แล้วปีๆนึงมีแค่กี่วันเมื่อเทียบกับจำนวนคนบนโลกใบนี้ คนเราก็ต้องเวียนว่าย ตายเกิดอยู่ในแต่ละวันจะต่างกันก็แค่ปี พ.ศ. เท่านั้นเอง
"สุขสันต์วันเกิดนะพี่แกรนด์"
ฉันพูดออกมาเพียงแผ่วเบาเหมือนกับกระซิบกับตัวเองซะมากกว่า ถึงเราจะเลิกกันได้ 2 ปีแล้ว แต่ความรู้สึกดีๆที่เรามีให้กันมันยังถูกเก็บอยู่ในความทรงจำของส่วนลึกในหัวใจ ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยคิดจะลืมมัน แต่รักแรกมันยากที่จะลืมได้ไม่ใช่หรอ ต่อให้ผ่านมากี่ปีมันก็ยังตรึงอยู่ในใจเสมอ แค่เพียงคิดถึงมันภาพทุกภาพก็ฉายออกมาอย่างชัดเจนเหมือนภาพนั้นพึ่งผ่านมาไม่กี่วัน
ถึงพี่แกรนด์จะเป็นรักแรกสำหรับฉัน แต่แอปเปิ้ลจะเป็นรักสุดท้ายสำหรับฉัน เพราะฉันคิดว่าฉันคงรักใครไม่ได้อีกแล้ว ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันจะเก็บอีกคนไว้ในความทรงจำและจะสร้างความทรงจำที่ดีในอนาคตกับอีกคน คนที่ฉันรักมากกว่ารักแรกและจะรักตลอดไป
**********************************************************************************************
ในที่สุดก็รู้แล้วว่าใครคือ the star คนที่ 8 ของเมืองไทย ทั้งสนุกทั้งลุ้นมากเลยเมื่อวาน
และดีใจมากที่คุณบอยจะจัดคอนเสิรต์ the star 5,6,7,8 ในที่สุดวันที่รอคอยก็มาถึงสักที 55
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น