Bloody Twin แฝดนรก

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 : บทเพลงพลบค่ำ กับดวงตะวันเล่นซ่อนแอบ

Bloody Twin

ตอนที่ 1 : บทเพลงพลบค่ำ กับดวงตะวันเล่นซ่อนแอบ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

..นี่ๆ รู้ไหม ฝาแฝดคู่นั้นเป็นปิศาจล่ะ..

...เขาว่ากันว่า โดนพ่อแม่ทิ้งเอาไว้ตั้งแต่เด็ก แต่ก็ยังไม่ตาย...

.....แถมยังชอบคุยกันแต่อะไรแปลกๆด้วยล่ะ.....

.......อย่าไปมองตาพวกนั้นนะ จะโดนสาปเอา.......

เสียงกระซิบกระซาบรอบกายที่ได้ยินเป็นประจำ ราวกับสายลมที่พัดผ่านไป

เด็กสาวสองคน ที่เหมือนกันราวกับโคลนนิ่ง เดินด้วยจังหวะเดียวกัน เพื่อกลับบ้านให้เร็วที่สุด

กลับไปยังที่ๆไม่ต้องได้ยินเสียงของคนอื่น ที่ไม่ใช่เสียงที่คุ้นเคย ไม่ใช่เสียงที่ใช้กัน สองคน

เพราะโลกนี้มีเพียงเขาสองคนก็เพียงพอแล้ว

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++

“โยโกะ หาอะไรสนุกๆเล่นกันเถอะ”

มือเรียวคว้าจับชายเสื้อของผู้เป็นพี่ไว้แน่น.....เบื่อที่จะอยู่เฉยๆแบบนี้ มันช่างน่าเบื่อ

“อืม..ก็ดีเหมือนกันนะสึกิโกะ ชั้นก็เบื่อแล้วล่ะ ที่จะฟังเสียงนินทาพวกนั้น”

โยโกะ ฝาแฝดคนพี่หันกลับมาแล้วหยุดยืน  ผมดำขลับ หน้าม้าที่ตัดตรง และผมที่ปล่อยยาวด้านหลัง เมื่ออยู่กับ

ใบหน้าที่ไร้อารมณ์นั่นแล้ว ช่างราวกับตุ๊กตา

“ชั้นอยากได้ยินเสียงเหล่านั้น...แปรเปลี่ยนเป็นเสียงกรี๊ดที่โหยหวนจังเลยล่ะ”

สึกิโกะยิ้มอย่างใสซื่อ ราวกับว่าสิ่งที่พูดออกมานั้น เป็นเรื่องน่าสนุก

.....น่าสนุกนี่....

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

‘สึกิโกะ....เรามีกันแค่สองคนนะ ต้องไม่ทิ้งกันไปไหน เข้าใจไหม’

ฝาแฝดผู้เป็นพี่พูดก่อนที่จะเอื้อมมือมาวางบนไหล่ของอีกฝ่าย

‘อื้ม จะไม่ทิ้งกันไปไหน’

 สายตาที่จ้องกลับไป เปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น และชีวิต......

‘ถ้า...ชั้น..สมมุติว่าถ้าชั้นตายไปล่ะ’

ฝาแฝดคนน้องยิ้มก่อนจะยกนิ้วก้อยขึ้นมา

‘ชั้นสัญญา ว่าไม่ว่าพี่จะอยู่ที่ไหน จะตาย หรือจะอะไร ชั้นจะอยู่ข้างพี่เสมอ ไม่มีวันจากกัน’

นิ้วก้อยเล็กๆสองมือ เกี่ยวรัดกันไว้ ก่อเกิดพันธสัญญา ที่ไม่มีวันจาง

แม้ว่าจะผ่านมา.....กี่สิบปี

….

…

..

.

“อ๊ะ!!!!”

ร่างกายที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ ทั้งๆที่ไม่ได้ฝันร้ายอะไร แต่ก็อดสะดุ้งตื่นไม่ได้

ทั้งๆที่เรื่องราววันนั้นมันผ่านมากว่า 10 ปีแล้ว ไม่รู้ว่าโยโกะจะจำได้หรือไม่ แต่ไม่ว่ายังไง ก็มักจะมีความฝันนี้ย้อนกลับมา

เหมือนเตือนความทรงจำไม่ให้ลืม แต่ก่อน มักจะฝันแบบนี้ทุกเดือน เดือนละครั้งเป็นอย่างมาก แต่ช่วงนี้

มันกลับฝันแบบนี้ติดๆกัน บ่อยขึ้นเรื่อยๆ จนแทบจะวันเว้นวัน บางวันก็ฝันติดๆกัน.......

.....เรากำลังกลัวอะไร.....

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ย้อนกลับไปเมื่อตอนพลบค่ำ

“พี่อยากแกล้งตายอ่ะ สึกิ”

ฝาแฝดผู้พี่พูดขึ้นขณะรับประทานอาหารบนโต๊ะ

“แล้ว?”

สึกิยังคนก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อไป

“ก็ คิดดูนะ ถ้าวันนึง สึกิเกิดไปโรงเรียนคนเดียว แล้วไปแจ้งว่าพี่ตายแล้ว ใช่มะ

แน่นอนว่าทุกคนต้องตื่นตนกแน่ๆ แล้วข่าวนี้ก็ต้องแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว”

“แล้วไงอ่ะ งั้นชั้นก็ต้องไปโรงเรียนคนเดียวนะสิ โอ้ย ไม่เอาๆ”

สึกิโกะบ่นพลางสบัดตะเกียบไปมาประกอบ

“แล้ว....ถ้าพี่เกิดโผล่ไป ทั้งๆที่ทุกคนคิดว่าพี่ตายแล้วล่ะ”

โยโกะพูดพลางยิ้มอย่างนึกสนุก เป็นรอยยิ้มที่สึกิโกะไม่ค่อยได้เห็นมัน...รอยยิ้มที่สึกิโกะทำไม่ได้

……..

….

..

.

 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

TBC.

สวัสดีค่ะ  เป็นเรื่องแรกเลย ที่เริ่มเขียนนิยายแนวนี้

ทั้งๆที่เป็นคนขวัญอ่อนมากๆ ฮ่าๆๆๆๆ

ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ

อ่านแล้วเป็นยังไง มีความคิดเห็นอะไรก็บอกกันด้วยนะค้า

^^ แล้วจะมาต่อเร็วๆนี้ค่ะ