ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ..เจอสักที ท่านไม้เท้า..เอ๊ะ!ยังไง.
อินาโฮะไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเมืองสงบสุขเล็กๆแห่งนี้จะมีเรื่อง ทะเลาะวิวาทได้ แถมคนที่มาทำร้ายเด็กโรงเรียนเขายังเป็นคนนอกเมืองอีกต่างหาก ว่าแต่อิงโกะมันไปรู้ข่าวเร็วขนาดนี้มาจากไหนล่ะเนี้ย
"อิงโกะ อยู่ไหน?" ถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่ปรับให้ไม่ร้อนรนมากนัก เหล่าเด็กๆที่ศึกษาเล่าเรียนในโรงเรียนนี้ล้วนแต่เป็น เด็ก เรียบร้อย กันทั้งนั้นนะ เออ...ก็น่าจะเรียบร้อยหลังที่เขามาเป็นประธานนักเรียนนั้นแหละ
แต่ก่อนหน้านั้นใครจะไปรู้ว่าพวก...รุ่นพี่...ไปทำอะไรที่เสียชื่อเสียงเอาไว้บ้าง แค่คิดก็เปลืองพลังงานมากเกินแล้ว
"ทางโกดังเก็บของของผู้เฒ่าน่ะ" อิงโกะชี้มือไปยังข้างหน้าที่อยู่ไกลออกไป ก่อนจะหอบๆไปวิ่งไป อินาโฮะเป้นห่วงเพื่อนสาวตัวเองนิดหน่อย "ไหวหรือเปล่า?"
"ก็ไหวอยู่ วันหลังหัดเปิดเครื่องโทรศัพท์บ้างเหอะ ถ้าฉันโทรไปก็คงจะตามนายมาเร็วกว่านี้"
"มันน่ารำคาญ เธอก็รู้ว่า พวกเด็กโรงเรียนเรามันมีพวกแฮกเก่งๆอยู่" อินาโฮะบอกก่อนจะเร่งฝีเท้าไป "แฮกอะไรไม่แฮกมาแฮกเอาข้อมูลส่วนตัวฉันไปหมด อย่าว่าแต่เบอร์โทรศัพท์เลย แม้แต่เบอร์พ่อแม่ฉันมันก็แฮก"
"เนื้อหอมไม่เบาเลยนะ อิอิ"
"มันใช้เวลามาหัวเราะไหม?" ส่งเสียงดุเพื่อนสาวก่อนจะออกคำสั่ง "ว่าแต่เด็กที่ถูกซ้อม ใคร?"
"เห็นว่าชื่อโยชิฮารุ โทโกโร่น่ะ"
"ข้อมูล?" คำสั่งสั้นๆแต่รองประธานอย่างอิงโกะก็เข้าใจ
"อยู่ ม.ต้น ปี 3 ไม่เคยก่อเรื่อง การเรียนดี เออ..หน้าตาก็ดีแต่สู้นายไม่ได้..."
"เอาข้อมูลไร้สาระออกไป"อินาโฮะบอกก่อนจะคว้าหูฟังขึ้นมาเสียบที่หูข้างซ้ายไว้ข้างเดียว "ใกล้ถึงแล้วมีอะไรพูดผ่านไมค์ซะ ผมฟังอยู่"
พวกเขาพังประตูโกดังเข้าไปด้านใน เจอสภาพสะบัดสะบอมของเด็กชายคนหนึ่งนอนบอบช้ำอยู่แนบพื้น อิงโกะรีบเข้าไปปฐมพยาบาลอย่างรวดเร็ว หน้าที่ของประธานนักเรียนไม่ได้มีแค่คุ้มครองนักเรียนแค่เฉพาะภายในโรงเรียน แต่ยังต้องปกป้องนักเรียนหลังจากกลับบ้านไปแล้วด้วย
"อิงโกะพาเขาไปโรงพยาบาลซะ สภาพแบบนี้ มันต้องมามากกว่า 5 คนแน่ๆ"
"นายรู้ได้ไง"อิงโกะถามแบกร่างไร้สติของเด็กชายขึ้นหลัง
"จุดที่เด็กนั้นโดนทำร้ายมีมากกว่าแค่คนๆเดียวจะทำได้ ก็ถ้าเธอใช้แขนป้องกันด้านหนัา สมมติมีแค่ 3 คน คนที่ 2 จะต้องต่อยท้องเจ้าหมอนั้น แต่นั้นมันมีเลือดออกมาจากหลัง ไหล่ ศีรษะ ขา และแน่นอนแขนด้วย"
"ครบ 5 จุดเลย"
"แถมแผลยังดูมีความร้ายแรงพอดีกัน แสดงว่าจู่โจมมาพร้อมๆกัน ก็เหมือนพร้อมกันไม่เน้นความรุนแรงไปที่ใดที่หนึ่ง" อิงโกะพยักหน้า
"ดังนั้นพวกมันก็แค่รุมมาครั้งเดียว แต่ที่ศรีษะกับท้ายทอยน่าจะหนักสุด เพราะเจ้าเด็กนั้นสลบไร้สติไปแล้ว"
"ว่าแต่นายจะลุยต่อใช่ไหม?" อิงโกะถามอีกรอบ "ให้ฉันเรียกคนอื่นมาช่วยไหม?"
"ไม่ต้องหรอก" อินาโฮะบอก
"OKay. ว่าแต่นายจะลุยไปคนเดียวจริงๆหรอ?"อิงโกะถามอีกรอบ เธอรู้ว่าประธานของเธอนั้นแข็งแกร่ง แต่ข้อเท็จจริงอีกอย่างก้คือ สองหัวดีกว่าหัวเดียว
"เออ..อิงโกะ"
อิงโกะที่กำลังจะออกตัววิ่งไป หันควับมาตอบ "อะไรเหรอ?"
"อย่าให้ค้างคาวเข้ามาบริเวณนี้เด็ดขาด ระหว่างทางถ้าเจอเขาก็ซัดเขาให้หมอบแล้วลากไปเก็บที่ปลอดภัยซะ"
ว่าเสร็จแล้ว อินาโฮะก็ค่อยๆล่องไปตามทางอย่างเงียบๆ ในมือกุมกระบอกสีเงินเอาไว้แน่น น่าจะเรียกว่าอาวุธพิเศษที่พ่อเขาสั่งให้พกติดตัวก็ได้ อินาโฮะครุ่นคิดไม่วอกแวก หากเสียสมาธิจะทำให้ทุกอย่างเข้าแผนมันหมด
มันน่าแปลกตั้งนานว่าทำไมถึงไม่มีไอ้พวก อวดดี พวกนั้นออกมาโชว์ออฟทำกร่างใส่เขา พวกนี้กำลังคิดจะทำอะไรบางอย่าง โกดังเงียบเกินปกติ ไม่มีกระทั้งเสียงร้องของสิ่งมีชีวิตเลย เงียบจนผิดสังเกต
ยกกระบองสีเงินออกมาตั้งท่า ตั้งสมาธิ อิงโกะวิ่งหายไปนานแล้ว เหตุผลอะไรมันถึงจ้องรุมทำร้ายเด็กที่ไม่รู้เรื่องราว แล้วล่อมันออกมาไกลขนาดนี้ มันล่อเจ้าเด็กนั้นด้วยอะไร?
"อิงโกะ" เรียกอีกฝ่ายผ่านเครื่องมือสื่อสาร อีกฝ่ายตอบกลับ
"อะไร?"
"เธอรู้ข่าวเรื่องนี้ได้ไง"
"ฉันได้ยินมาจากเซลัมซัง" อินาโฮะสะดุ้งกับคำบอกกล่าวของอีกฝ่าย
เวรเอ้ย!! แต่ก่อนที่เขาจะทันได้วิ่งกลับไปช่วยอีกด้าน เสียงเสียดสีของลมดังแว่วผ่านหูของเขา แต่ก่อนจะทันได้มองเห็นอะไรได้อย่างชัดเจน ลูกกระสุนสีเงินพุ่งฝ่าอากาศวิ่งมาหาเขาด้วยความเร็วสูง
"สเลน" เซลัมซังเอ่ยขึ้นอย่างช้าๆ
"อะไรครับ?"สเลนไม่หันกลับไปมองอีกฝ่ายเขากำลังวิ่งไปตามทางที่อินาโฮะน่าจะเพิ่งผ่านไป
"ฉันคิดว่าอินาโฮะซังไม่น่าจะรอดแล้วค่ะ" เอ่ยเอื้อนด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ สเลนรีบหันควับไปมองอีกฝ่ายอีก แล้วก็พบว่าหน้าตาของเธอมันแปลกๆไป
"เซลัมซัง"เอ่ยชื่ออีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ก่อนที่วิกหัวจะถูกดึงออกแล้วปรากฏว่ามันเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่สเลนไม่รู้จัก แถมเสียงยังเปลี่ยนไป สเลนเห็นเครื่องเลียนแบบเสียงถูกถอดออกจากลำคอของเด็กคนนั้น
"ตายซะเถอะแก" หยิบมีดที่ซ่อนอยู่ในกระโปรงออกมาแทงจ้วงไปหาสเลน สเลนเบี่ยงตัวหลบทันควันแต่ก็โดนปลายมีดนั้นกรีดแก้มขาวนวลไป สเลนตั้งตัวก่อนจะใช่ความเร็วบิดข้อมือเล็กๆนั้นจนมีดกลิ้งตกลงพื้น สเลนใช่เท้าเหยียบมีดก่อนจะตวัดขึ้นมาถืออยู่ในมือ
"เซลัมซังอยู่ไหน?" เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว
"ยัยเจ้าหญิงนั้นน่ะเหรอ?" เสียงของยัยเด็กแก่แดดเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงน่ารังเกียจ "มันจะรอดไหมน้า?"
"อย่ามาเล่นลิ้น เธออยู่ไหน? แกเป็นใคร?"
"ทำไมฉันต้องบอกแกด้วย อีกอย่างฉันก็ไม่ได้มีความแค้นกับแก แต่เป็นเจ้านายเราต่างหาก"ยัยเด็กนั้นบอกก่อนจะสวนหมัดมาสเลน สเลนคว้ากำปั้นนั้นด้วยมือเปล่าก่อนจะเอามีดจ่อไปที่คอหอย
"ยัยเจ้าหญิงไม่ได้อยู่ในโรงเรียนตั้งแต่เลิกเรียนแล้ว"เด็กนั้นเผลอหลุดปากออกมา "มันก็เลยเข้าทางเราพอดีที่แกดันสนิทกับยัยผมทองนั้น"
"แกหลอกฉันออกมาสินะ"สเลนกำมีดในมือแน่น อีกข้างกำลังจะบีบคออีกฝ่าย
"แฮ่ก..." เสียงของการขาดอากาศหายใจจากการถูกบิดคอของยัยเด็กนั้นดังออกมา
"แกทำอะไรอินาโฮะ? จะยอมบอกไหม? ถ้าไม่บอกฉันจะกรีดคอแกช้าๆ" พูดจริงทำจริง คมมีดกรีดเบาๆไปที่ลำคอเล็กๆนั้น
"พี่สาวมัน!!!" อีกฝ่ายตะโกนใส่หน้าเขา "พี่สาวของมันทำร้ายเจ้านายเรา"
"พี่สาวมัน? มันไหน?"
"อย่ามาทำโง่ ก็ไคซึกะ ยูกิไง"
ไคซึกะ......ไคซึกะ...นั้นมันนามสกุลอินาโฮะนี่หว่า
"แล้วทำไมต้องมาทำร้ายฉันด้วย?"สเลนถามอย่างงุนงง กำคอเสื้ออีกฝ่ายไว้แน่น
"นายไม่เคยได้ยินวิธีคลาสสิกของพวกแก๊งมาเฟียตามหนังหรือไง?"เจ้าเด็กนั้นถาม
"โทษทีฉันไม่สนใจ"
"จุดอ่อนของศัตรูก็คือ คนรัก ของมันไง ถ้าจัดการคนรักของฝ่ายศัต-" พูดไม่ทันจบ สเลนจัดการต่อยหน้าของเด็กคนนั้นก่อนจะวิ่งต่อเพื่อไป เรื่องอะไรไร้สาระ คนรงคนรักอะไรกัน? ถ้ายัยเด็กเปรตนั้นบอกว่าอินาโฮะจะถูกยิง มันน่าเชื่อถือได้ไหมนะ?
เขาเร่งความเร็วไปตามทางก่อนจะพบกับคนที่น่าจะชื่อว่า อิงโกะวิ่งสวนกลับมาพร้อมกับแบกร่างของเด็กคนหนึ่ง เขาภาวนาว่านั้นจะไม่ใช่ร่างของอินาโฮะ ว่าแต่ทำไมเขาต้องทุกข์ร้อนว่าอินาโฮะจะเป็นอะไรไปด้วยเนี้ย?
"อ่ะนาย"
ไม่ทันที่อิงโกะจะทันถามอะไร สเลนวิ่งสวนกับเธอ มองคนบนหลัง ไม่ใช่อินาโฮะ งั้นก็แสดงว่า.....
ในวินาทีนั้นเอง เสียงของบางอย่างดังกระทบประสาทของสเลน มันเป็นเสียงของโลหะที่มีขนาดเล็กและมีความเร็วที่เหนือว่าตาของคนธรรมดาจะมองทัน
เสียงของกระสุนปืนสไนเปอร์
ปัง!!!!
อินาโฮะ!!!!
รีบเร่งฝีเท้าไปตามถนนอย่างรวดเร็ว โธ่เว้ย! แถวนี้ดันเป็นแต่ที่เก็บของ สิ่งกีดขว้างเยอะชะมัด แต่มันก็ดีอย่างคือ สามารถเป็นที่กำบังได้ สเลนวิ่งมาถึงโกดังที่ถูกเปิดออก บริเวณนั้นมีเลือดหยดตามพื้น
(ก่อนหน้านั้น 3 นาที)
อินาโฮะกดปุ่มระบบป้องกันที่กระบองเงินอย่างรวดเร็ว คว้ามันมากันด้านหน้าอย่างรวดเร็วแต่กระสุนกลับเบี่ยงเบนวิถีของมันเอียงหลบลงไปทะลุต้นแขนด้านซ้ายของอินาโฮะ
ความเจ็บปวดไม่ส่งผลให้อินาโฮะกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย เขากุมแขนข้างที่บาดเจ็บก่อนจะพบว่าเจ้ามือปืนนั้นกำลังจะเล็งมาที่ศีรษะของเขาอีกครั้ง อินาโฮะเปิดจุกกระบอกเงินด้วยปาก มันเป็นปืนขนาดพกพาที่ถูกออกแบบมาให้เหมาะกับเขา อินาโฮะไม่ชอบถือปืนไปด้วยใช้อาวุธระยะประชิดไปด้วย ดังนั้นเอามันมารวมกันก็สิ้นเรื่อง
กดเหนี่ยวไกปืนออกไปอย่างรวดเร็วก่อนที่อีกฝ่ายจะรู้ตัว โดนไหล่ของมัน อินาโฮะแสยยิ้ม
เมื่อมันหล่นนลงมายังพื้นตรงหน้าของเขา เขาเปิดฮูดที่มันสวมคลุมใบหน้าเอาไว้
"นี่แก..." อินาโฮะอึ้งก่อนจะเล็งปืนไปที่ศีรษะพยายามเหนี่ยวไกปืนอีกครั้ง แต่ความเจ็บปวดกลับเล่นงานเขาจะแม้แต่จะขยับนิ้วยังทำไม่ได้ ทันใดนั้นเองก้มีเสียงที่เขาไม่อยากให้มาอยู่ในที่นี้ดังขึ้น
"เจ้าส้ม" พลันร่างที่นอนแนบพื้นก็ใช้ปืนกระแทกของอินาโฮะ อินาโฮะล้มลงแล้วมันก็วิ่งหนีไป
"เจ้าส้ม" เรียกฉายาอีกฝ่ายเบาๆ อินาโฮะหันมาอย่างตกใจ ในมือถือกระบองสีเงินที่เมื่อเปิดจุกด้านบนออกจะเป็นปืน อินาโฮะกำลังเล็งอะไรบางอย่าง
"นายมาได้ไง ค้างคาว ออกไป!" ขับเสียงไล่อีกฝ่ายอย่างไม่แยแส สเลนโกรธ
"อยากตายมากนักหรือไง ไอ้ส้มโง่ พวกมันมีปืนยังจะลุยเดียวอีกหรอ"
"ก้เพราะรู้ว่า พวกมันมีปืนเลยมาลุยคนเดียวไง" ตอบกลับเสียงเรียบ
"โง่หรือบ้าเนี่ย เกิดนายเป็นอะไรขึ้นมาจะทำไง?"
"ก็ถ้านายไม่เป็นอะไรนั้นแหละที่ผมต้องการ!!" อินาโฮะทนไม่ไหวกระชากสเลนให้หมอบลงกับพื้น
"ปล่อยให้ตำรวจทำไม่ดีกว่าหรือไง?" สเลนถามเสียงเบา
"กว่าตำรวจจะมา ก็จะสายเกินไปแล้ว พวกมันต้องการแก้แค้นพี่ผมเคยจัดการมันมาแล้วครั้งหนึ่ง"
"พี่ยูกิสินะ" สเลนตอบ อินาโฮะพยักหน้าจะใช้มือลูบรอยแผลเล็กๆบนแก้มขาวนวลของสเลน "ที่รู้ก็เพราะไปปะทะกับพวกนั้นมาสินะ บอกให้กลับบ้านไปก็ไม่ยอมเชื่อ"
"ใครมันจะทิ้งนายลงกันละครับ" สเลนบอกก่อนจะคว้าแขนที่เปียกซึมไปด้วยเลือดของอินาโฮะขึ้นมา ฉีกแขนเสื้อตัวเองแล้วจัดการพันแผลที่ต้นแขนด้านซ้ายของอินาโฮะ
"ห้ามเลือดชั่วคราว"สเลนบอก "ทีนี้ก็ไปลุยต่อได้แล้ว"
"ไม่ห้าม?"
"ห้ามไป นายจะฟังหรือไง?"สเลนถามกลับ
"เออ ก็จริง"อินาโฮะพึมพำก่อนจะเล็งไปที่ถังแก็สถังหนึ่ง แต่ก่อนที่จะทันได้ทำอะไร เสียงของรถตำรวจดังรัวๆ นายตำรวจผู้ดูสุงส่งคนหนึ่งสั่งลูกน้องให้จับกุมผู้ก่อความวุ่นวายอย่างรวดเร็ว
อันที่จริงตำรวจไม่ได้ไม่รู้เรื่องแต่แอบส่ง ฝีมือดี ไปลอบแอบสังเกตการณ์ตอนที่อินาโฮะกำลังช่วยเด็กคนนั้นแล้ว จากนั้นก็รีบจัดการคนที่เหลือจนเหลือแต่ไอ้คนที่มันตั้งใจจะเล็งสไนเปอร์ใส่อินาโฮะ แต่ตอนนี้มันคนนั้นก็ถูกจับแล้ว
"มันไม่จบแค่นี้แน่ไอ้หนู แกต้องชดใช้ในสิ่งที่พี่แกทำกับฉัน"
"ไปบ่นต่อในคุกเหอะ"อินาโฮะทำเสียงเย็นก่อนจะเมินหน้าของมัน แล้วหันมาหาสเลน "นายไม่เป็นไรก็ดี"
"นายไปโรงพยาบาลเถอะ?" สเลนบอกก่อนจะพยายามลากอีกฝ่ายไป
"แผลแค่นี้-----"
"พลั่ก!!!"
พูดยังไม่ทันจบ จู่ๆก็มีไม้เท้าวิเศษ(?) ของนายตำรวจหน้าตาดีผู้สูงส่งที่น่าจะเป็นหัวหน้าของกรมตำรวจฟาดไปที่หน้าของอินาโฮะ สเลนยืนอึ้ง ส่วนอินาโฮะหมดสติไปเสียแล้ว คงเพราะเสียเลือดมาก ไม่ก็ไอ้เจ้าตำตวจคนนั้นแม่งตีแรงเกินไป
"อ้าว เขาไม่อวดดีแล้ว ขึ้นรถฉันแล้วจะพาไปโรงพยาบาล" ออกคำสั่งให้กับสเลน สเลนทำตามทันที แต่ก็แอบขำเล็กน้อยก่อนจะลูบหน้าของอินาโฮะเบาๆ
"ขอโทษนะครับ ว่าแต่ว่าคุณชื่อ.."
"เคาน์ครูเทโอ้"นายตำรวจคนนั้นตอบ สเลนยืนยิ้มเงียบๆก่อนจะแบกร่างของอินาโฮะขึ้นรถของท่านเคาน์ไป
====================================================
แต่งเอง ขำเองตอนสุดท้าย ปกติสเลนมักจะถูกฟาดด้วยไม้เท้า ไหงอินาโฮะโดนเอง ฮาาาา
รั่วมากคะตอนนี้ เพิ่งเล่นเกมส์เสร็จค่ะ ต้องขอขอบคุณอีกรอบ(และหลายๆรอบ)ที่เข้ามาอ่านกันนะคะ หวังว่าจะสร้างความสุขให้กับผู้อ่านทุกท่านได้
อ่านคอมเม้นนี่แล้วเลยต้องรีบมาแต่งต่อค่ะ เนื้อเรื่องของท่าน บุคคลที่ไอดีเด็กดีหาย คิดขึ้นมานั้นช่าง..........อิอิ ^w^
ขอขอบพระคุณมากๆค่ะ
◊ SQWEEZ SQWEEZ THEME
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น