คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนพิเศษ(ต่อจากตอนที่ 3)...ทำไมมันยาวกว่าตอนที่ 3 ไม่รู้อ่า
อาเธอร์:
....ในที่สุด ผมก็มีบทพูดเป็นของตัวเองกับเขาเสียที ฮิ้วววววววววว 55555
จะมาเล่าเรื่องต่อจากตอนที่ 3 นะครับบ
................................................
แล้วยามเที่ยงก็มาเยือน ผมค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆแสงแดดอ่อนๆส่องเข้ามาจากริมระเบียง เจ้าเตี้ยผมยังไม่ตื่นเลยดูจะมีความสุขกับการนอนหลับซะจริง เห็นแบบนั้นผมก็ค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากคนตัวเล็ก แต่พอผมออกจากกอดของเจ้าเตี้ยได้ไม่นานมันก็ดึงผมกลับมาอีก พลางกอดแน่นกว่าเดิม
“อะ อย่าเพิ่ง ไป”เหมือนจะละเมอแต่ก็เหมือนว่าเจ้าตัวเล็กจะชอบอ้อมกอดของผมซะแล้ว
พอคว้าตัวผมมาได้ก็เริ่มซุกหาอกทันที สงสัยจะหนาวน่าดูแฮะ(เพิ่งรู้ตัวเรอะ เธอร์เอ้ยยย - -)
ผมค่อยๆพูดเบาๆเพื่อให้แอร์ปรับอุณหภูมิให้หนาวน้อยลง
“ปรับอุณหภูมิเป็น 26 องศา”แค่พูดเจ้าเครื่องแอร์ก็ทำตามทันที
ผมรอสักพักก่อนจะค่อยๆเคลื่อนตัวออกแล้วเอาหมอนข้างมาวางไว้แทน ถึงจะอยากอยู่ต่อก็เถอะ แต่ดูเหมือนผมมีเรื่องที่จะต้องไปสืบซะหน่อยแล้วล่ะ ถึงจะบอกให้เริ่มงานพรุ่งนี้ แต่ถ้าไม่เตรียมข้อมูลไว้ดีๆก็จะเสียเวลาเปล่า
เจ้าเตี้ยผมกอดหมอนข้างอย่างเอาเป็นเอาตาย ไปอดนอนจากที่ไหนมาวะเมิงเนี่ย??
ผมมองไอ้เตี้ยก่อนจะจูบที่หน้าผากเบาๆ เหอๆ(หัวเราะหน่อย)กูรู้ว่านะ ว่าเมิงเดินมาหากูทำไม จะตีหน้าผากกูอ่ะดิ๊ แต่ฝันไปเหอะ ถ้ากูยังอ่านใจเมิงออกทะลุปุโปร่งใสวิ้งขนาดนี้ คนใสซื่อบริสุทธิ์แบบนายหนีชั้นไม่พ้นหรอก!
และผมก็เผ่นออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
...................................
ริกเบนเนอร์:
ฮาววววว ฮาวววววววว ง่วงจังเว้ยยยยยยยยยยยย กูจะนอนต่อได้ไหมวะเนี่ย(เมิงถามใคร?ริก - -)
เฮ้อ ช่างมัน=w= ว่าแต่เฮ้ย..กูกอดหมอนข้างตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ยแล้วไอ้เชี่ยเธอร์หายไปไหนฟระ?
เออช่างมันเถอะ มันจะไปทำซากที่ไหนก็เรื่องของมันเต๊อะ ว่าแต่นี่กี่โมงแล้วเนี่ย
“เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”ผมตะโกนสุดเสียงหยังกับถูกล๊อตเตอร์รี่(?)
“เที่ยงแล้วเว้ยยยยยย”จะตะโกนหาเตี่ยเมิงเร๊อะ
“ได้เวลาอาหารเที่ยงแล้วว”พูดไม่ทันขาดคำ ประตูห้องของผมก็ถูกเปิด บุคคลที่ก้าวเข้ามาในห้องที่ผมกำลังนอนกอดหมอนข้างก็คือ
“สวัสดีค่ะ ทางเราได้จัดเตรียมอาหารสำหรับท่านไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ”
พนักงานสาวคนหนึ่งกล่าวกับผมพลางก้มคำนับ ผมสีช็อกโกแลตเธอปลิ้วสลวยลงมาตามแรงลมที่เธอก้ม
“สะ สวย”ผมเผลอพูดออกไป
“เออว่าอะไรนะคะ สวยหรอ?”เธอพูดพลางก็ทำหน้าเขินแถมยังมาสะเอ๊อะหลบหน้าผมอีก!!
เดี๋ยวๆๆๆเมิง กูไม่ได้ชมเมิงเว้ยยกูหมายถึงสีผมเมิงอ่ะ บังเอิญกูชอบกินช็อกโกแลตมวากกกกแล้วสีผมเมิงก็ดันสีเหมือนมากกก แต่จะบอกไปก็ดูเหมือนจะไม่ใช่สุภาพบุรุษ(เอ็งมีกะเขาด้วยเรอะริก?)
“เออ..ครับ”ผมก็ตอบไปแบบส่งๆ”ขอบคุณครับ วางไว้ตรงนั้นแหละ”
ผมพูดพลางชี้ไปที่โต๊ะตรงปลายเตียง พร้อมโบกมือและ แอ๊บยิ้มสุดชีวิตอย่างมืออาชีพตามต้นฉบับที่ว่า “แม้เขาจะหน้าปลวกแค่ไหน เราก็ต้อง แถไปเรื่อยเข้าไว้ โดย อเล็กเนนี่ม่อยม้อยหอยแดนสนธยา =w= ”
“คะ....... ค่ะขอให้อร่อยนะคะ”พูดจบหล่อนก็เดินตัวปลิวจากไป แน่ะไม่ต้องมาทำหน้าเขินนะแก - - กูไม่ใช่ชมเมิงเว้ยยย
หลังหล่อนออกไป แล้วเสียงประตูห้องผมก็ปิดลง ผมมองอาหารที่วางกองอยู่ตรงหน้าก่อนจะตัดสินใจ คลาน(?)ไปหาอาหารตรงหน้าแล้วก็เขมือบเข้าไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่ผมเขมือบอาหารไปด้วยความเร็วดุจแสง - -(เวอร์อ่ะ)แล้วก็เพิ่งจะมาสังเกตว่า....
เหยยยยยยยยย
กูลืมเหลืออาหารไว้ให้ไอ้อาเธอร์ เวรเอ้ยยยยยย!!
ระหว่างที่ผมกำลังนั่งครุ่นคิดว่าจะทำไงดีหว่า ฉับพลันประตูห้องผมก็ถูกเปิดออก
แล้วคนที่เข้ามาในห้องนี้ก็คือ
เสียงฝีเท้าที่ผมจำได้ขึ้นใจ
ไอ้อาเธอร์!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
.............................
อาเธอร์:
ผมเดินกลับเข้ามาในห้องรับรองของผมกับไอ้ริก หลังจากไปหาข้อมูลที่ต้องการมาเรียบร้อย พอผมเข้าไปในห้อง ก็...ตะลึง!เหยยไอ้เตี้ยริกหัดทำหน้าเหวอเป็นกะเขาด้วยวะ
“ริกเมิงเปนไรวะ?”ผมถามออกไป จู่ๆเข้ามาในห้องเจอเจ้าคนน่ารักน่ากด(?)อ่าปากค้างแถมตาโตเท่าไข่ห่านอี๊ก มันมีปัญหาเรื่องระบบลำไส้ไม่ย่อยหรือไงฟระเนี่ย
“ป๊าววไม่มีไร เออคือกู...”จู่ๆริกก็หยุดพูดจนผมทำสีหน้าสงสัยสุดๆกลับแถมยังจ้องตาเขม้ง(แกมขู่บังคับ - -)
“ทำไม เมิงฉี่รดที่นอนหรือไง?”ผมนี่ชอบแกล้งมันจริงๆ
“ไม่ใช่เว้ย เมิง เงียบปากไป๊ ที่กูจะพูดคือ....”
“อะไรละ?”
“เออคือกู ลืมเหลืออาหารเที่ยงไว้ให้เมิงอ่ะ”ริกสารภาพพลางนั่งแก้มตุ้ย คิดอย่างหนัก
หึ..หึ....ผมอยากจะบอกว่าผมน่ะกินมาก่อนตั้งนานแล้ว แต่แกล้งนิดแกล้งหน่อยก็คงไม่ว่าหรอกมั้งฮ่าๆๆๆ
“อะไรวะ!”ผมลองตะโกนใส่
ริกมองหน้าผมก่อนจะแบมือ แบบขอไปที
“กูขอโทษ สาสสสสส”แล้วเมิงจะมาทำหน้าแบ้วๆอีก - -
“จะให้กูทำอาหารให้กินแทนได้ไหมละวะ?”ริกมันถามผมก่อนนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
เออ...ดีเหมือนกันแฮะ จะดูสิว่าจะอร่อยแค่ไหน
“เออมื้อเย็นนี่นะเว้ย” หลังจากที่ผมป่าวประกาศออกไป ริกมันก็เดินออกจากห้องไปทันที
แล้วผมก็เริ่มการสรุปข้อมูลเกี่ยวกับคนร้ายที่หลบหนีไป
หลังจากผ่านไป 3 ชั่วโมงตอนนี้น่าจะ 4 โมงเย็นกว่าแล้ว ริกมันก็ยังไม่ขึ้นห้องมาสักที
5 โมง
.....5 โมงครึ่ง
6 โมงง = =
เหี้ยยยยยยยยยยยยย แม่งแดกส้วมอยู่หรือไงวะเนี่ยยย?ผมคิดอย่างหัวเสียก่อนที่ผมจะรีบจ้ำไปที่ประตูโดยไม่ทันระวัง
ปัง!
เชี่ยยยย หัวตูระบมหมด!!
บุคคลที่เปิดประตูเข้ามาแบบงงๆก็คือริกเบนเนอร์ที่กำลังถือถาดอาหารเข้ามาพลางกลั้นหัวเราะ
“ฮะฮ่าๆๆๆ สมหน้าเมิง”มันพูดก่อนจะวางถาดอาหารลงที่โต๊ะปลายเตียง
“ไงละ ไหนเป็นถึงอัศวินแห่งมนตรา ไหงมาจบท่ากะอีแค่ถูกประตูตบหัว กร๊ากๆๆๆๆๆกั่กๆๆๆ”ริกหัวเราะอย่างบ้าคลั่งก่อนที่ผมจะรีบเอามือไปปิดปากเจ้าตัวแสบ
“หุบปากน่า”ผมบอกพลางค่อยๆคลายมือที่ผนึกปากริกไว้
“ฮ่าๆๆๆ”มันก็ยังหัวเราะอยู่ ก่อนจะจับท้องแล้วบิดเลื้อยไปมา
“เหย งูเข้าสิงเมิงไง๊เลื้อยเป็นปลาไหลอยู่ได้”ผมพูดก่อนจะหัวเราะออกมา
“มะ ไม่ใช่เว้ยเฮ้ย เมิงหยุดขำดิ”ริกมันสั่งผมก่อนจะกลับมานั่งเป็นคนปกติที่ไม่ใช่งู
“เออๆ”ว่าแล้วผมก็จัดการกับอาหารตรงหน้า เหี้ยยยยย อร่อยสัส!
“ไง อร่อยมะ?”ริกมันถามผมก่อนจะยิ้มร่าเริง
“อืม”ผมตอบไปก่อนจะกินต่อ
“อร่อยไหมละ?เนี่ยตอบกูหน่อย”มันยังจะเค้นคำตอบจากผมอีก
“อื้มม”
“สรุปเมิงอร่อยไหมเนี่ย?”ริกมันก็ยังถามต่ออีก
ไอ้ฟายยยยยยยยย!!แม่แกไม่เคยสอนหรือไงว่าตอนกินข้าวห้ามคุยกันนะสัส แต่ข้าวติดคอกูจะว่าไงห๊ะ
ผมรอเคี้ยวให้หมดก่อนจะพูดออกมาว่า
“อร่อยดิ!”แล้วผมก็กินข้าวต่อจนหมดเกลี้ยง
“โอ้ว้าว!!ฝีมือชั้นนี่ไม่ตกเลยแฮะเจ๋งเป๋ง”ริกพูดทันทีหลังจากผมกินข้าวเสร้จแล้วมันก็นั่งยิ้มคนเดียว
“เออ น่า”ผมบอกก่อนจะลุกไปเข้าห้องน้ำ
“เมิงจะนอนแล้วไง๊?”ยังมีหน้ามาถามอีกพรุ่งนี้ต้องไปปฏิบัติภารกิจแล้วนะเฟ้ย
“เออ อาบน้ำเสร็จนอนเลย แล้วเมิงไม่หาไรกินหรือไง?”แล้วผมก็ถามกลับบ้างก็มันเอาแต่จ้องหน้าผมตอนกินข้าว แล้วมันก็ไม่สะดิกหางไปไหนเลย
“เออไม่ต้องห่วงกู”มันบอกก่อนจะนอนลงบนเตียงแล้วผมก็เข้าห้องน้ำไป
..........
เช้าวันต่อมา
“ริก..”ใครมันเรียกกูอีกแล้ววะเนี่ย
“ไอ้ริก”แน่ะๆมีมาไอ้รงไอ้ริก เออกูรู้น่าว่ากูชื่อริก
“สาดริก เชี่ยริก เมิงจะนอนแดกบ้านแดกเมืองไปถึงเมื่อไหร่ฟระ?”แล้วผมก็กระดุ้งตื่นอย่างเร็วรีบ
เหี้ยยยย ใครหิ้วขากูวะ ตัวผมลอยจากเตียงประมาณ 10 เซน แขนโบกไปมาอย่างกับ ชูมือขึ้นแล้วหมุนๆ - -
“เมิงอยากให้กูปลุกแบบนี้ไม่บอกแต่แรก”เชี่ยเธอร์นี่
“ปล่อยกูลง ไอ้เหี้ย!!”ผมด่ามันก่อนจะดิ้นไปดิ้นมา บ้าเอ้ยแรงเยอะโพดๆ
“กูไม่ปล่อยเว้ย”ว่าแล้วมันก็โยน(?)ผมเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว ....เหยก้นกูก้นกูเน่าระบมแน่ๆ แม่งใครมันทำพื้นห้องน้ำวะ แข็งชิบเป๋ง!ว่าแล้วผมก็รีบอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็วพลางหิ้วกระเป๋าประจำตัวออกมาจากห้อง ไอ้เธอร์รอผมอยู่หน้าห้องเรียบร้อยแล้ว
“เรียบร้อยหมดทุกอย่างแล้วสินะ”มันพูดก่อนจะเดินนำหน้าผมไป
“เออ ......พร้อมแล้ว”
“งั้นก็ไป ล่าไอ้หน้าปลาจวดหน้าลิงบาบูนหน้าปลาไหลหน้าตัวเฮ้นั้นกลับมากันเถอะ”สรุปเชี่ย..ตัวไรวะ?
ความคิดเห็น