คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนพิเศษ....A/Z Inaho X Slaine..Tadeo
[Fic]Aldnoah.Zero (Inaho X Slaine)... Tadeo...ยกย่อง
..เสียงหอบหายใจที่หนักหน่วงที่ทำเอาทั่วเรือนร่างบางสั่นสะท้าน อินาโฮะจ้องมองทิวทัศน์เบื้องหน้าด้วยความรู้สึกอ่อนเพลีย
ที่เขาต้องมาหาที่ค้ำพยุงร่างพร้อมกับหอบหายใจเป็นว่าเล่นแบบนี้ เหตุก็เพราะมาจากเด็กหนุ่มผมสีชาคนหนึ่ง
"ไคซึกะ อินาโฮะ" เสียงที่เย็นเรียบเอ่ยดังขึ้นราวกับเสียงของราชา อินาโฮะหันไปมองเบื้องหลังของตนอย่างไร้ซึ่งความรู้สึก
"เวรแล้วไง" เอ่ยเสียงเบาๆก่อนที่กระสุนก็แล่นทะลุเข้าไปที่หน้าอกของเขา...
ปัง!
หลังสิ้นสุดเสียงที่ดังก้องกัมปนาทนั้น ราวกับว่าเวลาที่กำลังไหลผ่านไปได้หยุดเดินลง เด็กหนุ่มทั้งสองคนจ้องมองหน้ากันอย่างเงียบๆ
.....ไม่มีรอยเลือดใดๆกระเด็นทะลักออกมาให้เอา บลีช เอกเซล ล้างคราบเล่น..
อันที่จริงแล้ว พวกเขากำลังเล่นซ่อนหากันต่างหาก ปืนปงอะไรไม่มี๊ ถ้าคิดว่าจะดราม่านองเลือดเหมือนในอนิเมะต้นฉบับล่ะก็.....
คุณคิดผิดแล้ว.......
ฟิคเรื่องนี้ออกจะใสๆ มุ้งมิ้ง และฟุ้งฟิ้งกระดิ่งแมวมาก.........บ่องตง !!! อาจจะมีการเอาคนที่ตายมาแล้วกลับมามีชีวิตนะคะ....ถ้าผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
....... อันเมื้อกี้ล้อเล่นน่ะ หลังจากนี้ไปจะเป็นของจริงแล้วนะคะ....................................................
สถานการณ์ในโลกตอนนี้กำลังไปได้สวย เทคโนโลยีก้าวหน้าล้ำเลิศเกินกว่ามนุษย์โลกจะเข้าใจ...
ไม่มีสงครามฆ่าล้างเผ่าพันธ์สุดจะไซไฟให้เห็นอีกแล้ว..ในที่สุดผู้มีอำนาจสูงสุดของแต่ละฝ่ายก็เพิ่งจะตรัสรู้ว่าต้อง ร่วมมือช่วยกันดำรงวัฒนธรรมและเผ่าพันธ์กำเนิดของตนเอาไว้ รวมถึงสามัคคีปรองดองกับเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเอาไว้
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม...ถึงโลกจะสงบสุขดีและดาวอังคารก็ยังคงเป็นดาวที่ไม่มีอะไรจะกิน นอกจากว่ามนุษย์จะสามารถเปลี่ยนแปลงสภาพร่างกายของตัวเองให้สามารถรับประทานเหล็กแทนอาหาร 5 หมู่อย่างที่มนุษย์ทั่วไปควรจะกินกัน
เมื่อสงครามสงบ..แน่นอน ย่อมมาพร้อมกับความสูญเสียอีกมากมาย.....ชาวเวิร์สยินดีที่จะรับผิดชอบในส่วนของการซ่อมแซมและบำรุงเกี่ยวกับพวกเครื่องมืออุปกรณ์ ชาวโลกเองก็คิดที่จะปลูกผักปลอดสารพิษที่มีหนอนกระดึ้บๆไปมาให้ชาวอังคารทานอย่างเต็มใจ(?)
......ใบหน้าหวานออกหญิงแต่มีแววของผู้ใหญ่จ้องมองการทำงานของคนในความดูแลของตนอย่างไม่วางตา หน้าที่ของเขาคือควบคุมการทำงานทุกอย่างของคนฝั่งดาวอังคาร ก็แค่กระดิกนิ้วสั่งพร้อมกับทำหน้าโหดระดับหล่อบร๊ะเจ้าเรียกเฮียก็ทำให้เขาคนนั้นมีสาวกรี๊ด(?)กันเต็มไปหมด
"ท่านสเลน พักก่อนไหมครับท่าน?" คนสนิทของเด็กหนุ่มผมสีชาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นเจ้านายของตนแทบไม่ได้นอนพักเลย ตั้งแต่มีการช่วยซ่อมบำรุงอุปกรณ์ที่เสียหาย ตึกรามบ้านช่องของชาวโลก สเลนหันหน้ามาหา ฮาร์คไลท์ พลางยิ้มนิดๆก่อนจะตอบ
"ไม่เป็นไร ผมสบายมากครับ" แต่สีหน้าของสเลนไม่ได้บ่งบอกตามคำพูดเมื่อครู่เลยแม้แต่น้อย
ฮาร์คไลท์เอามือก่ายหน้าผาก ผมนี่ปวดกบาลเลย เห็นทีต้องขอให้เขาคนนั้นช่วยแล้วล่ะ
ฮาร์คไลท์ปลีกตัวออกมาจากเจ้านายของตนก่อนจะแอบคุยผ่านแท็ปเลตหาใครสักคนอย่างเงียบๆ สเลนยังคงทำหน้าที่ของตนต่อไปอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย...โดยที่ไม่รุฝ้ตัวว่ากำลังจะมีภัยที่ร้ายแรงต่อหัวใจของเขาเข้ามา
ในอีกด้านของโลก เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลออกแดงกำลังยืนจ้องมองแท็ปเลตของตนอย่างไม่วางตา ก่อนจะเดินไปหาพี่สาวของตนแล้วขออนุญาต
"ยูกิเน่ ผมขอพักงานซักครู่ได้ไหม?" หญิงสาวหันมามองตามเสียงเรียกก่อนจะยิ้ม
"นาโอะคุงไปพักเถอะ ไม่ได้นอนมาทั้งคืนแล้วนี่นะ เดี๋ยวพี่จัดการต่อเอง" ยูกิน่ยิ้มอย่างสดใส อินาโฮะแอบยิ้ม
"อย่าฝืนตัวเองนะครับ" พูดจบก็เดินออกมาจากห้องทำงานของตนก่อนจะมุ่งหน้าไปยังที่ๆ ชาวดาวอังคารกำลังซ่อมแซมอาคารบ้านเรือน
.............................................................
"ร้อยตรีไคซึกะครับ ทางนี้ครับ" ฮาร์คไลท์เรียกอินาโฮะด้วยความเคารพก่อนจะก้มหัวแต่ก็โดนอินาโฮะขัดขึ้น
"ไม่ต้องก้มหัวให้ผมหรอกนะครับ ฮาร์คไลท์ซัง"
"พูดเหมือนท่านสเลนเลยนะครับ" ฮาร์คไลท์บอกอย่างขำๆ ก่อนจะแอบชี้นิ้วไปที่เจ้านายของตนที่กำลังชี้นิ้วไปมาอย่างวุ่นวาย อินาโฮะมองตามนิ้วที่ชี้ของฮาร์คไลท์ก่อนจะแอบอมยิ้ม
"ท่านสเลนไม่ยอมพักเลยล่ะครับ ผมกลัวว่าท่านจะอดนอนจนช็อคตายน่ะครับ อินาโฮะซังช่วยผมหน่อยสิครับ"
"นกนางนวลนี่ชอบทำให้คนอื่นเป็นห่วงอยู่เรื่อยเลยนะ"
สเลนกำลังหัวหมุนติ้วๆ นอกจากจะต้องไปเรียกองค์หญิงเลมรีน่ามาเปิดอัลด์โนอาห์ไดร์ฟทำงาน ไหนจะต้องวิ่งวุ่นไปตรวจดูแลอาการขององค์หญิงอัสเซลัมที่กำลังพักฟื้นอี๊ก..เพราะเอเดลริชโซ่เองก็ต้องวิ่งรับใช้องค์หญิงทั้ง 2 องค์ สเลนอดสงสารขาสั้นๆของหล่อนไม่ได้เลยช่วยทำงานด้วย
และสเลนก็ง่วงมากเลยตอนนี้ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก้ยังนอนไม่ได้ ท่านเคาน์คนอื่นๆที่ยังไม่ยอมรับชาวโลกและเกลียดชนชาติที่ต่ำต้อยกว่าตน ก็มัวแต่อู้ไม่ยอมทำงานกัน...เออ...ยกเว้นท่านเคาน์มาร์ซูเล็ต ที่ดูจะกระดี๊กระด๊าที่จะได้ช่วยเหลือชาวโลก
เขาเป็นคนดี....สเลนรู้...และเคาน์มาร์ซูเร็ตก็เชื่อฟังคำสั่งของสเลนด้วย
อะไรจะลงตัวปานนั้น...สกิลคนหล่อมาแต่ไกล (?)
"ช่วยทำมาหากินกันหน่อยนะครับ" สเลนเดินไปหาท่านเคาน์คนอื่นๆ ก่อนจะเอ่ยถามขอร้องด้วยเสียงที่เพลียสุดๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่มีท่านเคาน์คนไหนจะออกมาช่วยเขาเลย
"นี่ถ้าพวกคุณยังไม่ยอมกระดิกตัวมาช่วยผมทำงาน ผมจะขอให้วิญญาณของท่านพ่อซาสบาร์มขับดิวออสคิวเทียทูออกมากระชากวิญญาณคุณออกจากร่างซะ!"
"อย่ามาทำปากดีไปหน่อยเลยน่า"
"คุณก็รู้ว่าผมพูดจริงทำจริงนะครับ ในโลกมีความเชื่อที่สามารถเรียกคนที่ตายไปแล้วกลับคืนมาได้ ไม่เคยได้ยินล่ะสินะครับ?" สเลนแอบยิ้ม ข้อเสียของชาวดาวอังคารส่วนใหญ่คือ ไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับโลกมากนัก ส่วนใหญ่สมองของพวกเขาถูกย้อมไปด้วยเทคโนโลยีมากกว่า
"เราไม่เชื่อเจ้าที่เคยเป็นหมาขี้เรือนที่จู่ๆก็กลายเป็นพญาหมาป่าอย่างเจ้าหรอกนะสเลน"
"อ่ะ เคาน์สเลน ซาสบาร์ม ทรอยยาร์ดครับ กรุณาเรียกให้เต็มด้วยครับ" สเลนมองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงกลัว ชาวดาวอังคารเองก็มองหน้าท่านเคาน์เหล่านั้นอย่างไม่วางตาด้วยเช่นกัน ให้มันรู้เสียบ้างว่าตอนนี้ใหญ่ใครมีอำนาจและน่ายกย่่องมากกว่ากัน
ท่านเคาน์คนนั้นจิปากไม่พอใจ แต่ก็ยอมลุกขึ้นช่วยทำงานบ้างแล้ว สเลนแอบยิ้ม
แต่ถึงจะมีคนมาช่วย แต่ใช่ว่าสเลนจะได้พักผ่อน ขณะที่สเลนกำลังเต๊ะท่าวางอำนาจเสร็จแล้ว เขาก็บอกกับลูกน้องของเขาว่าจะพักเสียครู่ ก่อนจะรีบเดินออกมาด้านนอกเพื่อนั่งทรุดลงกับพื้น
ทั้งเริ่มจะเป็นหวัด..ทั้งอดนอน..ทั้งต้องมาทำหน้าโหดใส่พวกท่านเคาน์อีก ไหนจะแวะไปดูแลองค์หญิงทั้ง 2 ทุกๆ 5 ชั่วโมงอีก หน้าที่ของสเลนตอนนี้ล้นมือจนเขาถึงถอนหายใจออกมา...นี่ยังดีที่เขายังมีเวลาไปอาบน้ำนะเนี่ย
อยากได้ใครสักคนมาอยู่เป็นเพื่อนจริง
ว่าแต่..ฮาร์คไลท์ไปไหนล่ะนี่..สงสัยคงไปพักแล้วล่ะมั้ง สเลนคิดแต่ก็ไม่ได้ตำหนิลูกน้องคนนี้ของตนแต่อย่างใด เพราะฮาร์คไลท์ก็ทำงานหนักมากพอๆกับสเลน เพียงแต่สเลนทำหนักกว่าก็แค่นั้น..สเลนคิด อาการปวดหัวอย่างรุนแรงจู่โจมสเลนอย่างหนักหน่วง พักแป็บเดียวไม่มีใครว่าเขาหรอก (มั้ง)
"มานอนตรงนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก นกนางนวล" เสียงเรียบๆของใครสักคนปลุกสเลนให้ตื่น เขารู้สึกเหมือนเพิ่งนอนไปได้แค่ 5 นาทีกว่าๆเอง
"จะ....เจ้าส้ม" เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับใบหน้าคลับคล้ายคลับคลาของคนที่ก่อนหน้านั้น เขายิงลูกกะตาไปแต่ก็ยังเผือกมีชีวิตรอดกลับมาได้ยืนจ้องมองเขาอยู่
"มีอะไรหรือปะ...เปล่า...คะ...ครับ" เสียงสเลนสั่นด้วยความหนาว จะว่าไปสเลนเองก็ลืมไปว่าช่วงนี้มันหน้าหนาวของประเทศญี่ปุ่นนี่หว่า เขาขดตัวอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพบว่าอีกฝ่ายถอดเสื้อคลุมมาคลุมตัวของเขาไว้
"หนาวขนาดนี้ไปนอนที่ห้องเถอะ" อินาโฮะบอกกับอีกฝ่ายก่อนจะก้มลงเอาหน้าผากของตนแตะกับของอีกฝ่าย สเลนถอยหนีแต่ก็พบว่าด้านหลังของตนเองเป็นกำแพงเลยหนีไม่ได้
"เริ่มร้อนหน่อยๆแล้ว ไปนอนซะ" ออกปากสั่งอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง "ขืนนายเป็นอะไรขึ้นมา ผมคงอยู่ไม่สุขแน่"
แต่สเลนก็เอามือยันกำแพงขึ้นมาก่อนจะตอบกลับไป
"ไม่เป็นไรหรอกครับ"
"ไม่เป็นไรงั้นเหรอ" อินาโฮะเดินเข้าประชิดร่างของสเลนก่อนจะเขยิบหน้าเข้ามาใกล้
"ผมบอกให้นอนพักผ่อนก็ไปนะครับ ไม่งั้นผมโกรธแน่" เล่นพูดอย่างงี้สเลนถึงกับหน้าแดงเล็กน้อย ดวงตาของอีกฝ่ายที่จ้องมองสเลนช่างมีอิทธิพลเสียเหลือเกิน อินาโฮะยิ้มให้กับใบหน้านั้นก่อนจะประทับริมฝีปากลงมาอย่างแผ่วเบา "ไปนอนนะ" เมื่อละริมฝีปากออก สเลนก็หน้าแดงยิ่งกว่าเก่า พลางเกาะลำตัวอินาโฮะไว้
"แต่ยังมีงาน......."พูดไม่ทันจบร่างของสเลนก็ทรุดลงอย่างรวดเร็ว อินาโฮะรีบคว้าร่างนั้นไว้ ก่อนจะอุ้มอีกฝ่ายขึ้นมาด้วยท่าอุ้มเจ้าสาว สเลนพล็อตหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า อินาโฮะจ้องมองอย่างไม่กระพริบตา ก่อนจะเห้นฮาร์คไลท์กำลังเดินมาหาเขาพอดี
"โอ๊ะ ท่านสเลน!!" ฮาร์คไลท์เห็นอินาโฮะอุ้มสเลนก็อาสาจะอุ้มแทน แต่ก็โดนอินาโฮะปฎิเสธ "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมอุ้มเขาเอง"
ฮาร์คไลท์แอบอมยิ้มอีกครั้ง ก่อนจะพาไปยังห้องนอนอันหรูของสเลน
"มีอะไรให้ผมช่วยอีกไหมครับ?"
"ขอยาลดไข้ก็พอแล้วครับ..แล้วก็บอกพวกทหารว่า สเลนคงไปดูแลงานต่อไม่ได้ให้พักผ่อนกันไปก่อนนะครับ" อินาโฮะบอกอีกฝ่ายก่อนจะวางร่างของสเลนลงอย่างแผ่วเบาบนเตียงเนื้อนุ่ม ผิวกายสะอาดสีขาวสะกดดวงตาของอินาโฮะเอาไว้ เขาลุบใบหน้าหวานอย่างนุ่มนวลก..แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรไปมากกว่านั้น ฮาร์คไลท์ก็เคาะประตูห้องดัง ปัง ปัง! ขัดเสียแล้ว
"นี่ครับยา...แล้วเออ..ท่านสเลนเป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ?"
"ปล่อยให้นอนเต็มอิ่มสักคืนก็คงจะดีขึ้นแล้วล่ะครับ" อินาโฮะบอกก่อนจะเอ่ยต่อ "คืนนี้ผมจะอยู่ดูแลเขาเอง ขอบคุณนะครับที่เรียกผมมา"
"ต้องขอบคุณอินาโฮะซังมากกว่าครับ ถ้าไม่ได้อินาโฮะซัง ปานนี้ท่านสเลนคงทำหน้าเป็นหมีแพนด้ายืนดูแลงานต่อไปแล้วน่ะครับ ผมเป็นห่วงท่าน"
"ขอบคุณครับ ฮาร์คไลท์" อินาโฮะกล่าวสั้นๆ ก่อนจะห่มผ้าห่มคลุมร่างของสเลนเอาไว้
ฮาร์คไลท์แอบเดินอมยิ้มออกมาจากห้องของสเลนอย่างรวดเร็ว ซึ่งสวนทางกับเอเดลริชโซ่พอดี
"ท่านสเลนละคะ?" ใบหน้าเด็กเอ่ยถามอย่างสงสัย
"ท่านพักอยู่ครับ อย่าไปกวนท่านเลยนะครับ" ฮาร์คไลท์บอกแต่เอเดลริชโซก็ยังคงมุ่งหน้าไปหวังจะเปิดประตูเข้าไปราตรีสวัสดิ์ตามมารยาทแต่กลับได้ยินเสียง ร้องแปลกๆ ออกมาแทน เอเดลริชโซรีบเดินหนีกลับมาหาฮาร์คไลท์
"เป็นอะไรไปครับ?"
"คือ ฉันได้ยินเสียงร้องครางของท่านสเลนน่ะคะ ไม่รู้เป็นอะไรไหรือเปล่าไม่กล้าเข้าไปค่ะ"
"ไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ ท่านสเลนมีอินาโฮะซังคอยดูแลอยู่น่ะครับ"
"วะ...ว่าไงนะคะ!!" เอเดลริชโซเอ่ยเสียงดังก่อนจะรีบก้มหน้าเดินหนีด้วยความเขินอาย
ใครๆต่างก้รู้ว่าความสัมพันธ์ของสองคนนี้เป็นอย่างไร
สเลนพลิกตัวไปมาอย่างรู้สึกสบาย......แต่ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
"ตายแล้ว..แล้วงาน...." ไม่ทันพูดอะไรต่อก็โดนปิดริมฝีปากเสียแล้ว ลิ้นที่ตวัดกวาดเข้าไปในโพรงปากทำให้สเลนรู้สึกหัวขาวโพนไปหมด อินาโฮะดึงอีกฝ่ายเข้ามากอดไว้แน่นๆ ก่อนจะถอดถอนริมฝีปากออกช้าๆ
"ไม่ต้องทำงานอะไรทั้งนั้น นอนไปซะ" ออกปากสั่งอย่างกับพระเจ้า สเลนทำหน้างอน
"อะไรกันครับ เจ้าส้ม คุณไม่ได้มาดูแลฝั่งทางนี้เสียหน่อย"
"ก็มีไอ้บ้าคนหนึ่งที่อดหลับอดนอนมาหลายคืน แถมยังจะเป็นไข้อีก จะให้ผมทนดูได้หรือไง"
"ก็มันเป็นงานนี่ครับ" สเลนท้วงก่อนจะพยายามผลักอีกฝ่ายออก แต่ก็โดนอีกฝ่ายจับกดลงกับเตียงเหมือนเดิม
"ถ้าคึกขนาดนี้ก็เล่นกับผมสักคืนไหมครับ?"
"อยู่เป็นเพื่อนผมก็พอครับ"
"อยู่เป็นแฟนก็ได้นะครับ" อินาโฮะโต้กลับอย่างรวดเร็ว สเลนยิ่งอยากมุดหัวลงกับหมอนมากกว่าเดิม
เขินจนไม่รู้จะเอาอะไรปิดหน้าดีแล้วเนี่ย
"ส้ม.....บ้า"สเลนเบือนหน้าหนี ใบหน้าหวานออกสีระเรื่อแดงอย่างเด่นชัด แสงไฟสีขาวสว่างส่องให้เห็นใบหน้าที่ยั่วยวนของสเลนผิดกับท่านเคาน์สเลนคนก่อนหน้านั้นอย่างกับหน้ามือเป็นหลังมือ
อินาโฮะยิ้มก่อนจะไล่ริมฝีปากลงมาที่ลำคอขาวนวล ขบกัดอย่างนุ่มนวล สัมผัสสีกุหลาบทำเอาร่างของสเลนสั่นสะท้าน
"อ๊ะ...อ๊า" เสียงครางหวานดังก้องห้องนอน สเลนปิดหน้าที่กำลังเขินอายเอาไว้ ในขณะที่ฝ่ามือหนาไล่ปลดกระดุมบนเสื้อเนื้อดีสีเลือดนกอย่างไม่รีบร้อน ก่อนที่ริมฝีปากจะไล่ลงต่ำไปเรื่อยๆจนถึงขอบกางเกง อินาโฮะยิ้ม ก่อนจะค่อยๆดึงกางเกงออก เผยเรียวขาขาวเนียนสวย
"จะเริ่มแล้วนะ กระซิบข้างกกหูอย่างเย้ายวน สเลนร้องครางเบาๆ อินาโฮะขบกัดใบหูเล่นก่อนจะปลดอาภรณ์บนเรือนร่างของตนออก เตรียมพร้อมสำหรับขั้นต่อไป
"อือ"
.......................ตัดจบพรึบ!....................................................
ขออภัยที่ไม่ได้บอกล่วงหน้านะคะ อินาโฮะกับสเลนเป็นแฟนกันตั้งนานแล้วค่ะ หลังสงครามสงบ (ตอนไหนไม่รู้ มโนเอาค่ะ 555)
ที่ตั้งชื่อ Tadeo ทาดิโอ้ เห็นในปู่กูเกิ้ลบอกว่า มันแปลว่า ยกย่อง พอดีนั่งดู A/Z 2 แล้วสเลนมันเมะขึ้นเรื่อยๆแล้วก็หล่อมาก เลยอยากแต่งให้สเลนแลดูเท่กับเขาบ้าง (สุดท้ายก็แพ้ทางส้มอยู่ดี =w= )
ขอบพระคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
ความคิดเห็น