คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 ต้องนอนกับเจ้าวิตถาร
...ผมแทบจะร้องไห้เมื่อรู้ว่าต้องนอนกับไอ้บ้านี่ (นั้นมันเรื่องน่ากังวลใจเป็นที่สู๊ดดดด) อาเธอร์ยิ้มตลอดทางตั้งแต่เราออกจากห้องประชุมลับ(ดีนะตอนที่ผมกะมันจูบกันมีแค่ไอ้โชเห็น - -)
“ยิ้มบ้าอะไรอยู่ได้”ผมโพลงออกไปอย่างหัวเสีย ทำไมตกเป็นรองเจ้าหมอนี่เสมอเลยนะ
“เรื่องของกูน่ะ”เออ เรื่องของเมิง เรื่องของเมิงคนเดียวอ่ะ แต่มันทำกูเสียว!
แล้วผมก็เข้าไปที่ห้องรับรองซึ่งจัดให้พิเศษสำหรับพวกผม ห้องกว้างมากกกกกกกกกก เตียง 2 เตียงห้องน้ำห้องหนึ่งแต่ใหญ่มากไม่รู้จะใหญ่ไปไหน มีระเบียงด้วยดีวะ แต่คงน่าเสียดายที่ไม่ได้มีเวลามานั่งตากลมชมวิว
“นี่กูจองเตียงติดหน้าต่างนะ”ไหนๆกูก็ตกเป็นรองเมิงอยู่และ ให้กูได้เลือกเตียงก็คงจะไม่ว่ากูหรอกเนอะ
“อืม”มันตอบก่อนจะวางกระเป๋าบนเตียงข้างๆผม
“เมิงกูอาบน้ำก่อนนะ”ตั้งแต่ออกจากบ้านมาผมแค่แปรงฟันกะล้างหน้า ยังไม่ได้อาบน้ำเลย(เน่าวะ!)
ว่าแล้วผมก็คว้าผ้าขนหนูแล้วตรงดิ่งเข้าห้องไปอย่างรวดเร็ว
ผมรีบสระผมถู่สบู่ล้างหน้าอีกรอบราดน้ำแล้วก็เช็ดตัวอย่างรวดเร็ว แต่เฮ้ยเหมือนลืมอะไรไป กูลืมเอาเสื้อผ้าเข้ามาเปลี่ยน คงต้องขอให้ไอ้เธอร์ช่วยสักแล้ว ถึงจะไม่ให้อยากให้ช่วยก็ตาม
“เหยยยยอาเธอร์”ผมเรียกมัน
“...”
“เชี่ยเธอร์อยู่ไหมวะ?”
“.....”
“สาดเธอร์”
“.....”
เมิงแด๊กจุดอยู่หรือไงขานตอบกูหน่อยสิเว้ยยยยกูไม่อยากออกไปมันหนาว(แล้วเมิงจะเปิดแอร์หา?)
“หืม”มันขาน สงสัยเมิงหลับอยู่แน่ๆ
“ช่วยเอากระเป๋าเสื้อผ้ากูให้หน่อยดิ”ผมบอกพลางนุ่งผ้าที่ปิดแค่ด้านล่าง แล้วโผล่หน้าออกไป
“ออกมาแต่งตัวข้างนอกก็ได้”ดูมานนนน ขี้เกียจก็บอกมาเหอะ
“เออๆๆ”แล้วผมก็ออกไปทั้งอย่างงั้นและ แล้วตาก็ไปสบกับเจ้าอาเธอร์มันนอนหลับปุ๋ยเลยอ่ะว่าแล้วผมก็รีบแต่งตัวอย่างรวดเร็วก่อนจะเดินไปหามัน แม่งหน้าผากเมิงนี่น่าตีชิบเป๋งเลยวะ
แต่ก่อนที่ผมจะทันได้ตีหน้ามัน ก็ถูกเจ้าตัวดึงไปนอนกอดซะงั้น
=[]=”””
เหยยยยย กูไม่ใช่หมอนข้างเมิงนะเว้ย
“เชี่ยเธอร์ทำไรวะ?”ผมพูดพลางพลางถีบมันแต่มันเอาขามาล๊อกขาผมไว้ไม่ให้ถีบ
“กูหนาว” เมิงหนาวเมิงก็เบาแอร์สิวะเกี่ยวไรกะกู
“แล้วทำไมไม่เบาแอร์ละวะ”ผมพูดพลางจะลุกแต่มันไม่ให้ลุก
“ขี้เกียจ นอนแบบนี้แปปดิ”มันบอกพลางดันหน้ามาคลอเคลียที่หูผมแล้วก็ขบเบาๆ
“หยุดหยุดเลยเมิง กูจั๊กจี้และถ้ากูจั๊กจี้มากๆเมิงจะเกรียมแน่”ผมขู่มันแล้วมันก็ยอมทำตามแต่โดยดี
“อืมมม”สงสัยมันจะง่วงมาก แล้วผมก็เริ่มง่วงแล้วเห็นมันหลับ น่าอิจฉาชะมัด!!!
อย่ามานอนหลับสบายใจเฉิบ ต่อหน้าได้ไหม๊
“ปล่อยกูแปปดิกูจะไปนอนเตียงกู”ผมบอกพลางถีบขามันออก
“นอนบนนี้ไม่ได้หรือไง”มันพูดทั้งๆที่ตายังปิด พลางกอดผมแน่นขึ้น
ผมละหมดหนทางถ้าจะให้สู้ป่านนี้มันคงตายไปแล้ว แต่ผมเคยสาบานไว้แล้วว่าจะไม่ใช่พลังหากไม่จำเป็น
“เออๆถือว่าวันนี้วันซวยกูแล้วกัน กูยอมเมิงก็ได้อ่ะ”ผมพูดพลางซุกหน้าเข้าหน้าอกมันอุ่นดีวะมีกลิ่นหอมๆของขนมปังอบใหม่ด้วย แห๊กกก กูโคตรชอบขนมปังเลยยย
และแล้ว.........
ผ่านไปนานจนผมหลับไปแต่ไอ้คนที่ผมนอนซบอกยังไม่หลับ
อาเธอร์ลูบหัวริกเบาๆก่อนจะกระชับอ้อมอกให้ริกนอนสบายยิ่งกว่าเดิม ร่างเล็กซุกเข้าหาอกอย่างรวดเร็ว
อาเธอร์เห็นก็ยิ้มก่อนจะบอกกับเจ้าเตี้ยว่า
“กูจะทำให้ทุกวันเป็นวันซวยของนายเลยแล้วกัน ริกเบนเนอร์!”
..........................................
ตอนนี้ สั้นไปหน่อยนะ แต่มันดันมี ตอนพิเศษเพิ่มมา ฮาาาา
ขอให้สนุกกับการอ่านนะจ้าาาาาาา อิอิ
ความคิดเห็น