นายคะ อย่ามาร้าย

“ダメ。俺以外の男には見せないで。(ไม่ได้ อย่าให้ผู้ชายคนอื่นนอกจากฉันเห็นเชียวนะ)”

อีกแล้ว ใช้คำพูดที่เหมือนกับเป็นแฟนกันจริงๆ แบบนั้นอีกแล้วนะ… 

“แล้วนายจะมายุ่งอะไรกับหน้าฉันเนี่ย” 

“อ้าว ก็มันหวงนี่นา” 

“เลิกพูดจาไร้สาระสักที ถึงชั้นของเราแล้วนะ” ฉันพูดเมื่อลิฟต์มาจอดที่ชั้นสิบพอดี และชินเซก็หัวเราะร่วนก่อนจะเดินไล่หลังตามฉันที่ก้าวฉับๆ นำออกจากลิฟต์ไปก่อน 

“เธอนี่ใจร้ายจัง ฉันอุตส่าห์สวมบทเป็นแฟนแท้ๆ เล่นตามบทหน่อยสิ” 

“มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงของเราสักหน่อยนี่”

“แต่มันจะทำให้เซ็กส์รู้สึกดีขึ้นนะ” 

“...!!!”

“มีคนเคยบอกมาน่ะ” ชินเซยิ้มเผล่พลางกดปลดล็อกรถแล้วก้าวขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ ส่วนฉันที่เผลอชะงักไปเล็กน้อยกับคำพูดก่อนหน้านี้ของเขาก็ค่อยเปิดประตูขึ้นรถตามเขาไปทีหลัง  

“กดกูเกิลแมพให้หน่อยสิ” 

“โอเค” 

“แล้วก็นี่” 

“...?” 

“แซนด์วิชทูน่าน่ะ ซื้อไว้เพราะคิดว่าเธอน่าจะยังไม่ได้กินข้าวเช้า” 

ฉันมองถุงใบเล็กที่ชินเซถือติดมือมาตั้งแต่ที่ออฟฟิศ ก่อนจะรับมันมาเปิดดูแล้วก็เห็นแซนด์วิชทูน่าหน้าตาน่ากินวางอยู่ข้างใน 

“นี่ก็...เป็นบริการแบบฟีลแฟนเหมือนกันเหรอ”

“ใช่แล้วล่ะ ฉันเอาใจใส่ดีใช่มั้ย”​

“...น่าหมั่นไส้ชะมัด”

“ฮ่าๆ รีบกินเข้าล่ะ เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไปจะแย่”

น่าหมั่นไส้...หมั่นไส้ที่สุดเลย 

คิดว่าแค่ทำแบบนี้ ก็เรียกว่าเป็นแฟนได้แล้วหรือยังไงกัน 

เรื่องที่สามในเซ็ต "หนูรักนายญี่ปุ่น"

1. นายคะ อย่ามาอ่อย (อาคิสึกิ โคจิ CEO)

2. นายคะ อย่ามาซึน (คาเมอิ โทชิโซ Creative Director)

3. นายคะ อย่ามาร้าย (ฮาโซเบะ ชินเซ Sales Director)

4. นายคะ อย่ามาอ้อน (มิเนอิ โทโมกิ Marketing Director)