Fic Digimon Koji x Koiji

ลำดับตอนที่ #1 : ความรู้สึก100%

    กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง  เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นพร้อมกับการขยับของเด็กหนุ่มบนเตียงนอน

   "ฮ้าว เช้าแล้วเหรอเนี่ย ยังนอนไม่เต็มอิ่มเลย"ร่างเด็กหนุ่มผมม่วงเขยิบตัวขึ้นบ่นพึกพำ

แต่ก็ยอมลุกออกไปทำธุระส่วนตัวอยู่ดี เด็กหนุ่มคนนั้นก็คือโคอิจิ อดีตผู้ถือครองสปิริต

นักรบแห่งความมืดแห่งดิจิตอลเวิรด์นั่นเอง

   จากอดีตสู่ปัจจุบันรูปร่างของโคอิจิโตขึ้นมาก เป็นหนุ่มหล่อหน้าหวานเหมือนแฝดคน

น้อง ทำให้มีผู้หญิงติดตรึม แต่เจ้าตัวกลับไม่สนใจเลยแม้แต่น้อยเดียวเพราะเค้าถือว่า

ใครก็เทียบแฝดคนน้องไม่ได้นั่นเอง ถึงแม้เขาจะรู้ว่าความรู้สึกนี้เรียกว่าอะไรแต่เขากลัว

ที่จะพูดออกไป กลัวว่าจทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเรา กลัว กลัวไปหมด เขาจึงตัดสิน

ใจเก็บความรู้สึกนี้ไว้ในใจ พยายามไม่แสดงออก เพราะเขาคิดว่าขอให้เขาได้มองโคจิ 

อย่างนี้ต่อไป  มองด้วยความรู้สึกนี้ตลอดไปก็เพียงพอแล้ว หนุ่มน้อยในวัยม.ต้นจึง

พยายามสร้างความสัมพันธ์ฉันพี่น้องแบบแปลกๆขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

   แต่ก็มีสิ่งนึงที่เขาแน่ใจก็คือ เขาไม่ได้โดดเดี่ยวอีกต่อไปแล้ว เขามีเพื่อนมีโคจิ มีทุกๆคนที่เข้า

ใจเขาและรักเขา แค่นี้ก็เกินพอแล้ว วันนี้เขาจะไปเที่ยวกับโคจิ หรือเดทนั่นเอง แต่โคจิคงเรียก

ว่าไปเที่ยวกันแบบพี่น้องล่ะมั๊ง ฮึ ฮึ

  "เอาล่ะ พร้อมเดินทาง ข้าวกล่อง กระติกน้ำ  ตั๋วสำหรับเราสองคน เงิน ครบหมดแล้วที่เหลือก็

แค่ไปรับโคจิที่บ้านเท่านั้นเอง"โคอิจิตื่นเต้นมากซะจนแทบจะทนไม่ไหว ฉีกยิ้มสว่างไสวน่ารัก

บนใบหน้าอย่างมีความสุขพลาง เดินลงไปข้างล่างที่เงียบเหงาเนื่องจากแม่ของเขาได้ไปพัก

รักษาตัวที่อเมริกาภายนอกเหมือนนักธุรกิจสาวใจบุญเป็นคนส่งทุนไปให้ แต่ที่จริงแล้วเป็นโอฟา

นิมอนที่มาใช้ชีวิตที่โลกมนุษย์และให้เป็นเงินรางวัล เรื่องของเรื่องก็คือโอฟานิมอนในโลก

ดิจิตอลเวิร์ลได้แบ่งร่างมาอยู่ที่นี่เพื่อคัดเลือกผู้เหมาะสมแต่ว่าเกิดเหตุกระทันหันทำให้ไม่ทันคัด

เลือกเลยจำต้องส่งไปทั้งหมดและไม่สามารถดุแลได้ทั่วถึงเป็นเหตุให้โคอิจิพลาดการพบเจอกับ

โคจิก็เลยต้องมีการชดใช้กันหน่อย 

     แน่นอนการที่แม่ไม่อยู่ก็ทำให้โคอิจิสามารถมีชีวิตอยู่อย่างอิสระที่สำคัยโอฟานิมอนในโลกนี้

ร่ำรวยมากเธอส่งเงินมาให้โคอิจิทุกเดือน พร้อมข้อความขอบคุณและขอโทษที่ทำให้ไปเจอกับ

ความทรงจำแสนเศร้าและถูกความมืดกลืนกินจนเกือบฆ่าพี่ชายฝาแฝดด้วยมือตัวเอง ถึงแม้โคอิ

จิจะไม่ถือสาหาความแต่โอฟานิมอนก็ยังส่งมาทุกเดือนอยู่ดี 

     "ไปรับโคจิดีกว่า"โคอิจิรวบของเข้าเป้ใบเล็กแล้วหันไปหน้ากระจก

     แน่นอนเขาไม่ได้คิดจะส่องกระจกอยู่แล้วแต่มันคือทางลัดไปบ้านโคจิโดยที่ไม่มีใครเเห็น

ต่างหาก กระจกเนี่ยใช้พลังแห่งความมืดของดัสมอนบวกกับพลังของเมอคิวเรมอนที่ทาคุยะมี

สร้างขึ้น มันเชื่อมกับทางที่โคอิจิต้องการไปทุกอย่างทั้งยังฟังแต่โคอิจิคนเดียวอีกด้วย

     "ไปบ้านโคจิ"เขาสั่งกระจกพลางเดินเข้าไป

                                         *****************

      เขาคือแสง แสงที่ไม่มีวันบรรจบกับความมืดได้ ตอนแรกเขาได้แต่เหงา เพราะเป็นเพียง

แสงที่ไร้เงา แต่ตอนนี้เขามีพี่ชาย แล้ว ส่วนหนึ่งที่ขาดหายรู้สึกเติมเต็ม ถึงแม้ตอนแรกจะยังไม่

ชินกับการมีพี่ชายโดยไม่ทันตั้งตัวแถมอยู่ในโลกที่ไม่ใช่มนุษย์อีกด้วย ซ้ำตอนที่เงาคนนั้นแลก

ชีวิตกับการช่วยเขาและทาคุยะออกมา ทำให้เขารู้สึกถึงคำว่าสูญเสียสิ่งที่รักได้ในพริบตา แต่ฟ้า

ก็ยังเข้าข้างเขา ที่ทำให้พี่ชายของเขารอดตายมาได้อย่างปาฏิหารย์สุดๆ มันทำให้เขาดีใจจน

แทบจะขึ้นสวรรค์ ทำให้เขาคิดได้อย่างนึงว่า เขาจะไม่ยอมสูญเสียคนสำคัญคนไหนไปจากชีวิต

เขาอีกแล้ว

       "โคจิ โคจิ ตื่นได้แล้วลูก ลงไปกินข้าวกันปะ"นั่นคือเสียงแม่เลี้ยงของโคจิซึ่งตอนนี้เขายอม

รับให้เป็นแม่อย่างจริงใจแล้ว ทุกวันนี้ แม่เลี้ยงคนนี้แหละที่เป็นคนดูแลเขาแทนคุณพ่อ ถึงยังไง

เขาก็ไม่ค่อยจะรังเกียจแล้วตั้งแต่วันที่เอาช่อดอกไม้มาเรียกว่าแม่ เขากับแม่คนใหม่ก็เข้ากันได้

มากขึ้นสนิทกันมากขึ้น
 
       "ครับ ครับ "ถึงจะสนิทแค่ไหนเสียงห้วนสั้นและเย็นชาก็ไม่มีเปลี่ยนแปลง ร่างหนุ่มมัธยม

ต้น ที่เป็นที่ชื่นชมของทั้งโรงเรียนก็ลุกขึ้นจากที่นอน ไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำทันที   

       วิ้ง วิ้ง กระจกในห้องของโคจิเรืองแสงขึ้นหลังจากที่โคจิเข้าไปอาบน้ำได้ 3 นาที