คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 กฎการสมัครเข้าเรียนที่หรรษา? ( 1 )
บทที่ 1 กฎการสมัครเข้าเรียนที่หรรษา? ( 1 )
‘จะถึงแล้วสินะ วันที่เราจะไปอยู่ที่นั้น “มารันซ่า” และโรงเรียนใหม่ของชั้น “เมเรีย” ’
ดวงตาสีเขียวมรกตจ้องมองไปที่เกาะขนาดเล็กตามระยะทางที่ห่างไกลแต่ยังคงสามารถเห็นได้ชัด เส้นผมสีบลอนด์ทองยาวไปเกือบถึงเข่ากำลังพัดโบกสะบัดไปตามแรงลมที่พัดเข้าหน้าต่างมา
เธอหันกลับมาแล้วจ้องมองลงไปที่กระดาษในมือ ซึ่งมันคือสิ่งที่บ่งบอกว่าเธอ...กำลังอยู่ในช่วง ก่อนสอบเข้าเรียน
|
ใบสมัครเข้าเรียน “Meria”
ชื่อ : นาเนีย ดีเอฟ พารันเซ่ ( Nania DF Pharanse )
ชื่อเล่น : นาเนีย ( Nania ) เพศ : หญิง
วัน / เดือน / ปีเกิด : 28 กุมภาพันธ์ ค.ศ.1996
เผ่า : ดาร์คแฟรี่ ( ซัคคิวบัส )
อาวุธเวทมนตร์ : เคียว
ธาตุของเวทมนตร์ : , ความมืด , แสงสว่าง
ความสามารถพิเศษ : ดูดกลืน / ฟื้นฟูสิ่งมีชีวิต
|
“ให้ตายเถอะคุณพ่อคุณแม่ ชั้นอยากรู้จังว่าอะไรดลบันดาลใจให้มาแต่งงานกันเนี่ย เฮ้อ”
นาเนียถอนหายใจยาวออกมาอย่างอดไม่ได้ก่อนที่จะเดินหายเข้าไปในห้องอาบน้ำของห้องพักที่ดูเล็กไปหน่อย แต่สำหรับเธอ มันใหญ่ไปด้วยซ้ำ เสียงน้ำจากฝักบัวดังขึ้นพร้อมกับเสียงเพลงเบาๆจากปากของเธอ
หลังจากนั้นไม่นานนาเนียก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับชุดของเธอ เสื้อเชิ้ตสีขาวทับด้วยเสื้อคลุมสีดำ ตรงคอมีเน็กไทสีแดง ท่อนล่างมีกางเกงรัดรูปสีดำทับด้วยกระโปรงสั้นสีน้ำเงินเข้มและถุงเท้าสีดำยาว ตรงต้นขาด้านซ้ายมีซองใส่ปืนพกพร้อมปืนอยู่
นาเนียหยิบกระเปาเดินทางซึ่งมีของทั้งหมดที่จำเป็นของเธออยู่ในนั้นด้วย
“เอาละ ได้เวลาแล้ว”
“ขอโทษนะค้า นาเนีย ดีเอฟ พารันเซ่ อยู่ที่นี่รึเปล่าค้า”
“อยู่ค่ะ อยู่”
นาเนีเดินลงมาตามบันไดของห้องพักซึ่งเธอได้เช็คอินออกไปแล้วเพราะเธอตั้งเป้าว่า ‘ชั้นต้องติด!!!’
นาเนียเอากระเป๋าของเธอวางไว้ตรงที่วางของข้างในตู้แฟนตาซีขนาดเล็กด้านหลังตู้ขนาดใหญ่ซึ่งถูกลากไปมาด้วยกริฟฟินเพียง 2 ตัว นาเนียเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปข้างในก็เห็นว่า มีคนนั่งอยู่ในนั้นอยู่แล้ว 4 คน และน่าดีใจที่เป็นหญิงล้วนทั้งคัน
นาเนียเดินไปนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ที่มีคนนั่ง ซึ่งมันสามารถมองเห็นคนในตู้แฟนตาซีนี้ได้ทั้งหมด และแน่นอน พวกเขาก็ด้วย
“ถึงจะไม่ค่อยจำเป็นก็เถอะ แต่ชั้นชื่อ เฟียร์ เป็นเผ่าเงือกจ๊ะ”
หญิงสาวคนหนึ่งพูดขึ้น เธอมีเส้นผมและดวงตาเป็นสีน้ำทะเล อยู่ในชุดๆเดียวกับเธอ ( ทั้งตู้นั่นแหละ ) แต่อาจจะมีบางจุดที่ต่างออกไป เพราะมาจากคนละ รร. (ใส่ชุด นน. เก่ามากัน ) หูของเธอเป็นเหมือนครีบปลาและดูเหมือนถ้าเอามือไปสัมผัสตัว ท่าจะยืดหยุ่นนุ่มนิ่มน่าดู และก็หน้าอกไม่ไว้หน้านั่นด้วย
“...ชั้นชื่อ ซาน่า หวังว่าพวกเธอคงไม่รังเกียจงูนะ ชั้นเป็นเผ่างูสวรรค์”
หญิงสาวที่นั่งข้างๆชั้นพูดต่อ ทั้งเส้นผมและผิวของเธอเป็นสีขาวหมด น่าอิจฉาจัง เว้นแต่ดวงตานั่น แดงมาเชียวนะคะ ที่แขนและแก้มของเธอมีเกล็ดเล็กๆอยู่ด้วย
“ชั้นชื่อ มารีน เป็นเผ่าแมงมุมจะ”
หญิงสาวที่ดูเหมือนเด็กน่าๆรักๆซึ่งนั่งอีกข้างหนึ่งของชั้นพูดขึ้นมาต่อ เส้นผมสีดำออกน้ำเงินนิดๆดับดวงตาสีแดงหม่นๆและรอยยิ้มนั่นกำลังหว่านเสน่ห์ให้ทุกคนอยู่ โดยเฉพาะไอ้สองลูกที่อยู่ข้างล่างนั่น แหม น่า...ซะจริง
“ชั้น...เออ...เตเซีย เผ่าตะขาบค่ะ แฮะๆ”
...
ทุกคนหันไปมองเตเซียซึ่งเธอก็ทำหน้าแดงนิดๆ ผมและดวงตาของเธอเป็นสีดำสนิทและท่าทีขวยเขินแบบนั้นทำให้เธอดูน่ารักแบบแปลกๆ แต่ก็ยังงงอยู่กับเผ่าพันธ์ของเธอว่า...มาได้ไง
“เอาล่ะ เธอชื่อไรจ๊ะ โนโนมจัง”
...
ทุกคนหันมามองนาเนียซึ่งเธอก็คงทำได้แต่ถอนหายใจออกมาแล้วพูดชื่อเธอไป
“นาเนียจ๊ะ เผ่ามนุษย์...น่าจะนะ”
“...หมายความว่าไง?”
ซาน่าถามเธอมา ซึ่งนาเนียก็ยิ้มขึ้นแล้วพูดความจริงที่เธอ...อยากจะเป็นบ้าตายเพราะพ่อแม่ของเธอมาแต่งงานกัน
“พ่อชั้นเป็นปีศาจจ๊ะ เป็นเผ่าอินคิวบัส ส่วนแม่ชั้นเป็นแฟรี่ ลูกออกมาก็เลยกลายเป็นดาร์คแฟรี่ ชั้นคิดว่างั้นนะ แฮะๆ”
...
เงียบ
...
ติดสตั้น!!!
...
เกิดไรขึ้น?
“ดีจัง ทำไมพ่อแม่ชั้นไม่เป็นคนต่างเผ่าแบบเธอบ้างน้า” ( เฟียร์ )
‘ตรงไหนยะ!!!’
“ดีใจด้วยที่เธอได้เกียติจะเป็นอาหารสำรองของชั้น” ( ซาน่า)
‘ไม่ดีใจซักนิด’
“อินคิวบัส หรอ งั้นเธอก็ต้องเป็นซัคคิวบัสสินะ เสียตัวให้ใครไปยังจ๊ะ” ( มารีน )
‘ยัง!!!!!!! หนูยังซิงบริสุทธิ ไม่เคยคิดเรื่องกุศล?’
“...อือ แฟรี่หรอ ชั้นเคยจับกินไปตัวสองตัว ก็อร่อยดีนะ” ( เตเซีย )
‘กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’
หลังจากที่พูดคุยหยอกล้อกันไปได้ไม่นานนัก ก็มีเสียงปริศนาดังขึ้นซึ่งทำให้ทุกคนเงียบฟังเสียงที่กำลังพูดอยู่นี้
[ โหลๆ สองโหล สามโหล เทส เอาล่ะ เหล่านักเรียนที่น่ารักแต่ไม่น่าเอ็ดดูทุกคน ตอนนี้ถึงเวลากิจกรรมพิเศษก่อนการยื่นใบสมัครแล้วนะจ๊ะ ซึ่งมันเป็นความคิดเวลาว่างของชั้นเอง อ้อ ดิชั้นเป็นผอ. โรงเรียนเมเรีย ซึ่งไม่ต้องรู้ชื่อหรอกนะ ซึ่งกติกาคือ พวกคุณต้องเอาใบสมัครมาส่งให้ชั้นที่ห้อง ผอ. โรงเรียนเมเรีย ก่อนเวลาเที่ยงคืนของวันนี้ ฮิๆ อ้อ ตอนนี้ทางโรงเรียนเราได้กางอาณาเขตชุบชีวิตไว้แล้วเพราะฉะนั้น ฆ่ากันให้ตายไปข้างเลยก็ได้นะจ๊ะ เอ้า! กิจกรรมหรรษาจากใจ ผอ. สุดน่ารักคนนี้เริ่มต้นได้!!!!!! ]
ฟังจบก็เหมือนกับว่าตู้ที่พวกเธออยู่กำลังร่วงหล่นลงไปบนพื้นแบบชนิดที่ว่า ตกแล้วเกิดใหม่แน่ๆ และในตอนนั้นเอง
ตูม!!!!!
จู่ๆตู้ที่พวกเธอเคยอยู่กันก็ระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ ร่างของพวกเธอทั้ง 5 ค่อยๆร่วงลงไปด้านล่าง นาเนียที่ได้สติก่อนที่จะทำการคืนร่างเดิมของเธอ...ร่างซัคคิวบัส
หูของเธอยาวแหลม บนหัวค่อยๆปรากฏเขาสีดำโค้งขอดูสวยงาม ด้านหลังปรากฏปีกค้างคาวสีดำขนาดใหญ่ขึ้น ชุดเครื่องแบบ รร. ของเธอสลายหายไปแล้วเปลี่ยนเป็นชุดสีดำเหมือนชุดว่ายน้ำทูพีช มีปลอดคอเล็กๆสวมอยู่ที่คอ ปลอกแขนสีดำขาวถึงไหลและถุงเท้าสีดำหลวมๆมีสายยึดกับกระโปรง ( ที่ไม่เรียกว่ากระโปรงเพราะสั้นมากมาย ) และมีหางงอกออกมาด้วย
ร่างของเธอหมุนตีลังกาสองสามรอบก่อนที่จะกางปีกออกลอยอยู่บนท้องฟ้าอยู่สง่าผ่าเผยดูเด่นสะดุดตา นาเนียกวาดตามองไปรอบๆก็เห็นว่ามีเกือบๆ 20 คนที่กำลังบินอยู่เหมือนเธอ แล้วรอบๆตัวเธอมีอยู่ 3 คนกำลังมองเธออยู่ด้วย
‘แวมไพร์สอง มังกรหนึ่ง ฮาร์ปี้หนึ่งงั้นหรอ อือ ฮาปี้ไม่ต้องสนใจ อีกสามนั่นนะสิน่าสน’
นาเนียจ้องมองไปที่กลุ่มคนทั้ง 4 ซึ่งพวกเขาก็กำลังมองมาที่เธออยู่ด้วย
?
ร่างของแวมไพร์ตัวหนึ่งหายไปจากระยะสายตาของเธอ ซึ่งนาเนียไม่ได้ตกใจอะไรมากแต่เธอเพียงแค่หลับตาลงแล้วแผ่จิตสังหารไปรอบๆเท่านั้น
“กรี๊ด!!!!!!!”
เสียงกรีดร้องของแวมไพร์ที่เข้ามาหาเธอดังขึ้น เมื่อนาเนียลืมตาขึ้นมาก็พบกับผลงานของตัวเองแล้วเผยรอยยิ้มออกมา รอบๆตัวเธอมีดาบสีดำมืดมากมายนับ 100 เล่ม กำลังหมุนวนไปมารอบๆตัวเธอ ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นทำให้แขนของแวมไพร์คนนั้นขาดไปทันทีข้างนึง
นาเนียเอื้อมมือไปหยิบดาบเล่มหนึ่งที่กำลังหมุนไปมาอยู่แล้วแสยะยิ้มออกมาอย่างน่ารัก? ก่อนที่จะพุ่งตัวเข้ามาหาร่างของแวมไพร์คนที่เข้ามาหาเธอ ดาบในมือนาเนียฟันลงไปบนร่างของแวนไพร์คนนั้นทันที
ฉัวะ
เสียงฟันของเธอดังขึ้นหนึ่งครั้งซึ่งมันมากพอที่จะทำให้เกิดรอบขนาดใหญ่บนร่างของแวมไพร์คนนั้น แต่เมื่อเธอฟันเสร็จ คมดาบนับร้อยก็พุ่งเข้าเฉือนร่างของแวมไพร์คนนั้นออกไปชิ้นๆแล้วสลายหายไป
“เอาละ มีใครอยากจะตายแล้วไปเกิดใหม่มั้ย? ชั้นไม่มีเวลานานเพราะชั้นต้องตามหาเพื่อนชั้นอยู่!”
ความคิดเห็น